Οι νέες δουλειές που να υποστηρίζουν και να αναδεικνύουν το καλοπαιγμένο και εμπνευσμένο κλασικό rock, σπανίζουν στις μέρες μας. Αυτή τη δυστοκία έρχονται να “θεραπεύσουν” από μεριάς τους, οι Βορειοϊρλανδοί Black Dog Moon, με το πανέμορφο ομώνυμο ντεμπούτο τους. Ένα συγκρότημα που συνδυάζει νιάτα, εμπειρία και θέληση δημιούργησε τραγούδια υπό τις διδαχές των προπατόρων, που πάω στοίχημα ότι θα αντέξουν στο χρόνο σε πείσμα των καιρών μας. Ο ιδρυτής και φωνή της μπάντας, Conal Montgomery, έρχεται να μοιραστεί μαζί μας ουσιαστικές απόψεις, προσωπικά βιώματα και να μας κάνει σοφότερους με τη σοφία του. Απολαύστε ελεύθερα…
Σε χαιρετώ! Ευχαριστώ που δέχτηκες να απαντήσεις στις ερωτήσεις μας. Μπορείς σε παρακαλώ να μας συστηθείς και να μας κάνεις γνωστή την ιστορία της μπάντας;
Γεια σου Γιώργο! Το όνομα μου είναι Conal Montgomery, τραγουδιστής και ιδρυτής των Black Moon Dog. Οι Black Moon Dog είναι μια πενταμελής rock μπάντα από το County Down της Βόρειας Ιρλανδίας. Σχημάτισα το συγκρότημα, αφού βρήκα ξανά τη νηφαλιότητα μου το 2016, έγραψα και ηχογράφησα πρώτα δύο solo albums, και τώρα έκανα μια επιστροφή στις μουσικές μου ρίζες γράφοντας μια σειρά από rock τραγούδια, τα οποία απαρτίζουν το πρώτο ομώνυμο album της μπάντας, το οποίο κυκλοφόρησε στις 28 Ιουνίου. Προηγουμένως, τα περισσότερα χρόνια της καριέρας μου τα πέρασα στο “τιμόνι” της classic rock μπάντας Sweetleaf, περιοδεύοντας ως επί το πλείστον στην Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Με τους Sweetleaf εμφανιστήκαμε στο ‘The Bulldog Bash’ στην Αγγλία το 2008, στο οποίο headliners ήταν οι Motörhead. Πρόσφατα μάλιστα άνοιξα τις συναυλίες του Eric Bell (πρώην κιθαρίστας των Thin Lizzy). Στο μπάσο είναι ο Nicky Brown, οποίος είχε τη χαρά να μοιράζεται τη σκηνή με τον Richie Havens, του αυθεντικού Woodstock. Αυτό νομίζω πρέπει να επισημανθεί, αλλά έχει κάνει επίσης πολλές συναυλίες σε όλη την Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο με μπάντες όπως οι Brownstone και The Speedy Mullan Blues Band, ενώ ήταν μέρος της αρχικής σύνθεσης του επιτυχημένου φεστιβάλ «Blues At The Mill» στην Ιρλανδία. Ο Nicky είναι ένας από τους πιο αξιοσέβαστους και ταλαντούχους μπασίστες της ιρλανδικής blues σκηνής και έχει ένα αυθεντικό rock attitude. Στα drums είναι ο Stevie Glackin, βρίσκεται στη live rock και blues σκηνή για πολλά χρόνια, έχοντας ως επιρροή τα κλασικά rock συγκροτήματα όπως οι Led Zeppelin, Black Sabbath και ZZ Top. Είναι πραγματικά ο βασιλιάς των drumsticks, και μαζί με τον Nicky φτιάχνουν το ιδανικό rhythm section για τους Black Dog Moon, καθώς οι δυο τους παίζουν μαζί από το 2004. Το lineup ολοκληρώνεται με τους Daniel Martin και Dylan Kelly, δύο νεαρούς superstar κιθαρίστες, με άφθονο ταλέντο. Αυτοί οι τύποι αλληλοσυμπληρώνονται ως κιθαριστικό δίδυμο, δημιουργώντας ένα ηχητικό rock τοίχο, με μελωδικές αρμονίες που έχουν αποχρώσεις από το μεγαλείο των Thin Lizzy! Ο Daniel και ο Dylan ήταν οι αρχικοί κιθαρίστες των επιτυχημένων νεαρών Ιρλανδών rockers Saint Sapphire. Ως Black Dog Moon έχουμε κάνει ήδη θόρυβο στην τοπική σκηνή παίζοντας στο διάσημο Diamond Rock Club στις αρχές του έτους, στο οποίο μετά τις εξαιρετικές εντυπώσεις που αφήσαμε την πρώτη φορά, πρόκειται να εμφανιστούμε ξανά τον ερχόμενο Νοέμβριο. Έχουμε επίσης εμφανιστεί στο ‘The Hilden Beer Festival’ για δεύτερη συνεχή χρονιά, ενώ έχουμε προσκληθεί ξανά ως headliners για το 2025. Αυτός ο συνδυασμός νιάτων και εμπειρίας έχει σίγουρα πολλά να πει. The Dogs Are Coming!!!!
Θα ήθελα να σου δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για το ντεμπούτο album σας “Black Dog Moon” το οποίο βρήκα εξαιρετικά καλό! Μπορείς να μας πεις μερικά παραπάνω πράγματα για τη διαδικασία σύνθεσης και ηχογράφησής του;
Σε ευχαριστώ! Πάντα ονειρευόμουν να κυκλοφορήσω ένα καλό rock album. Αφού ανέκτησα τη νηφαλιότητά μου το 2016, ξεκίνησα να πετύχω τους στόχους που λαχταρούσα ως νεότερος. Είχα γράψει κάποια από τα τραγούδια σε ακουστική μορφή, αρκετό καιρό πριν αυτή η μπάντα δημιουργηθεί. Όταν τα άστρα ευθυγραμμίστηκαν για εμάς, ώστε να είμαστε όλοι στο ίδιο συγκρότημα, παρουσίασα αυτά τα τραγούδια στα υπόλοιπα παιδιά. Νομίζω ότι αν είσαι αρκετά τυχερός ώστε να έχεις το σωστό μείγμα ανθρώπων, τόσο ως μουσικών όσο και ως φίλων, μόνο θετικό είναι το αποτέλεσμα που μπορεί να βγει μέσα από όλο αυτό. Όταν εμπιστεύεσαι αυτό που έχεις μπροστά σου, τότε είσαι ήδη νικητής. Η διαδικασία της ηχογράφησης ήταν θα έλεγα πολύ βολική για εμάς, καθώς ένας φίλος μας είχε ένα home στούντιο και ήθελε να μας δείξει τις δυνατότητες του. Οπότε του αναθέσαμε τη δουλειά της ηχογράφησης του album. Αυτό ήταν τόσο το δικό μας, όσο και το δικό του ντεμπούτο. Το να κάνουμε αυτή την παραγωγή και να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα, ουσιαστικά μέσα από ένα studio σε μια κρεβατοκάμαρα, νομίζω ότι είναι αρκετά εντυπωσιακό. Επίσης όλη αυτή η διαδικασία, ήταν ιδιαίτερα προσιτή από οικονομικής απόψεως για μας. Προσπαθούσαμε να κάνουμε πρόβες κάθε Τετάρτη στο δικό μας χώρο και μετά ηχογραφούσαμε τις Τρίτες που είχαμε αυτή τη δυνατότητα και αναλόγως με το πότε ήμασταν όλοι διαθέσιμοι. Απαιτήθηκε πολλή σκληρή δουλειά και αφοσίωση, από πέντε τύπους που εργάζονται καθημερινά. Μας πήρε κάτι λιγότερο από 2 χρόνια.
Η μουσική σας είναι ένα υπέροχο μείγμα από blues, rock και folk στοιχεία. Ποιες μπάντες ή καλλιτέχνες θεωρείτε ως βασική επιρροή σας και ως πηγή έμπνευσης;
Οι δικές μου επιρροές είναι οι Bob Dylan, Lynyrd Skynyrd και John Fullbright. Του Nicky είναι οι Black Sabbath, Led Zeppelin, Deep Purple, Free και Thin Lizzy. Του Daniel οι AC/DC και οτιδήποτε σε κλασικό rock. Ο Dylan αγαπά τους Poison, Skid Row και πάλι οτιδήποτε αφορά το κλασικό rock. Τέλος οι επιρροές του Stevie είναι οι Jethro Tull, Horslips, Fairpoint Convention και οτιδήποτε bluesy.
Ένας ακόμα λόγος που αγάπησα του album σας, είναι το κλασικό blues / rock με το οποίο καταπιάνεστε, του οποίου είμαι μεγάλος οπαδός. Δυστυχώς έχω την εντύπωση ότι εδώ στην Ελλάδα το συγκεκριμένο είδος δεν είναι πλέον τόσο δημοφιλές. Πώς είναι τα πράγματα στα δικά σας μέρη, όσον αφορά τη μουσική που παίζεται;
Αισθανόμαστε ότι ο ήχος εδώ είναι ακόμα δημοφιλής, αλλά δεν παράγεται τίποτα πλέον κοντά σ’ αυτόν στις μέρες μας. Ίσως καθώς τρεις από εμάς μεγαλώσαμε σε αυτήν την εποχή, από εκεί πηγάζει η φυσική μας έλξη στο συγκεκριμένο ήχο και αισθητική. Επιπλέον, οι δύο νεότεροι σε ηλικία κιθαρίστες μας, είναι λάτρεις του κλασικού rock.
Να σου πω την αλήθεια, το ‘River Maiden’ είναι το αγαπημένο μου τραγούδι και παίζει συνέχεια τον τελευταίο καιρό στο στερεοφωνικό μου. Η κεντρική του ιδέα μου θυμίζει το ‘Persephone’ των Wishbone Ash. Είχατε στο μυαλό σας το συγκεκριμένο τραγούδι όταν το συνθέτατε ή απλώς είναι η ιδέα μου;
Έγραψα αυτό το τραγούδι μέσα από μια προσωπική μου εμπειρία και για να σου είμαι ειλικρινής δεν έχω ακούσει το ‘Persophone’ έως τώρα. Το ‘River Maiden’ είναι μια ιστορία, από όταν ήμουν βαθιά χωμένος μέσα στις καταχρήσεις μου και ήμουν εκτός ελέγχου. Μαζί με μερικούς φίλους μου, είχαμε ταξιδέψει στο Δουβλίνο για να παρακολουθήσουμε μια συναυλία των The WHO. Όταν τελείωσε η συναυλία και φύγαμε από το χώρο, στη διαδρομή έπεσα μέσα στον ποταμό Liffey. Ήταν η αρχή της υπόλοιπης ζωής μου ή ένα σημάδι όπως το αποκαλώ για να με αφυπνίσει και να σταματήσω να καταστρέφω τον εαυτό μου. Θυμάμαι να βυθίζομαι κάτω από την επιφάνεια και να βιώνω μια ησυχία. Πώς ξαναβρέθηκα στην επιφάνεια δεν μπορώ να θυμηθώ. Χρησιμοποιώντας καλλιτεχνική αδεία, εφηύρα το river maiden ή τη γοργόνα που με έφερε στην επιφάνεια και με επανάφερε στις αισθήσεις μου. Υπάρχει μια γραμμή στο τραγούδι που λέει “Neraid your home is sruth”. Η Neraid είναι κάτι σαν γοργόνα και είναι στην πραγματικότητα ελληνικής καταγωγής που είναι λίγο σουρεαλιστικό αν το καλοσκεφτείς και το sruth είναι μια ιρλανδική λέξη για το νερό ή αλλιώς το ρεύμα. Στο ρεφρέν υπάρχουν επίσης τρεις αναφορές, σε τρία τραγούδια των The Who, τα ‘Behind Blue Eyes’, I Can See For MIles’ και ‘Won’t Get Fooled Again’. Πραγματεύεται μια αληθινή ιστορία. Απλώς πιστεύω ότι η αίσθηση του τραγουδιού, ταιριάζει απόλυτα με την προσωπική μου εμπειρία.
Απάντησες ήδη και στην επόμενη ερώτηση μου, που σχετιζόταν με τους στίχους του συγκεκριμένου τραγουδιού. Πάμε τώρα λίγο παρακάτω. Έχετε κάνει όλη τη δουλειά μόνοι σας. Μια DIY προσπάθεια. Κατά την άποψη σου ποια είναι τα πλεονεκτήματα, αλλά και τα μειονεκτήματα σε μια τέτοια προσέγγιση;
Τα πλεονεκτήματα είναι ότι μπορούσαμε να πάμε και να ηχογραφήσουμε όταν μας βόλευε και όταν ήμασταν όλοι διαθέσιμοι, καθώς και ότι ήταν οικονομικά προσιτό για εμάς. Το μειονέκτημα είναι ότι ξέρουμε ότι θα μπορούσε να βγει καλύτερα το τελικό αποτέλεσμα αν γινόταν επαγγελματικά, αλλά μας αρέσει και είμαστε πολύ περήφανοι για το επίτευγμά μας.
Από ότι έχω δει, κυκλοφορήσατε το νέο σας album και σε βινύλιο. Το καλύτερο format για να ακούσει κάποιος το ‘Black Dog Moon’, κατά την ταπεινή μου άποψη. Τι πιστεύεις για την επιστροφή του βινυλίου; Ήρθε για να μείνει ή η κυριαρχία των διάφορων streaming πλατφόρμων είναι αναπόφευκτη;
Νομίζω ότι η κυριαρχία του streaming είναι αναπόφευκτη και πιο βολική. Το να ανοίξεις ένα πικάπ και να βάλεις ένα δίσκο, είναι από μόνο του ένα γεγονός σε μια οποιαδήποτε μέρα. Το να κάνεις streaming, σημαίνει μόνο να ακούς.
Ο μαύρος σκύλος στο εξώφυλλο δείχνει πραγματικά αγριεμένος…Αν είχες τη δυνατότητα να τον απελευθερώσεις, ποιοι θα “άξιζαν” τις “δαγκωνιές” του;
Οι αμαρτωλοί και ψεύτες και οι πολέμαρχοι. Όταν τελειώσουν τα Σκυλιά, τα παιδιά μας θα είναι ελεύθερα!!!
Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας, τα αγαπημένα σας album όλων των εποχών;
Λοιπόν το δικό μου είναι το ‘Desire’ του Bob Dylan, του Nicky το ομώνυμο των Black Sabbath, του Daniel το ‘Powerage’ των AC/DC, του Dylan το ‘Open Up And Say Ah’ των Poison και του Stevie το Led Zeppelin ‘IV’.
Η τελευταία μου ερώτηση… Αν η μουσική είναι η θεραπεία, τα καλά τραγούδια είναι το φάρμακο;
Υπάρχει ένα τραγούδι για να φτάσει σε κάθε άνθρωπο, οπότε δεν υπάρχουν άσχημα τραγούδια. Η μουσική είναι ένας θετικός εθισμός που δεν θα “χαλάσει” ποτέ το μυαλό, το σώμα ή την ψυχή.
Σε ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη! Ο επίλογός της, σου ανήκει.
«You know a bird doesn’t sing because of talent alone
A bird simply sings because it has a song
So show up like the bird does
Sing and shine like a star
Don’t you know the world needs you just as you are.
I am because we are
Black Dog Moon»…
