Το “Pavor Exitium Mors”, που κυκλοφόρησε τον περασμένο Φεβρουάριο, ήταν ικανό κίνητρο, από μόνο του, για μία ακόμα επίσκεψη στο Piraeus Academy, για να διαπιστώσω «ιδίοις όμμασι» τη «σπίθα» που είχα διακρίνει κατά τις επαναλαμβανόμενες ακροάσεις του δισκοσχολιασμού του, αλλά και με ώτα και αισθήσεις την «φωτιά» και τον «ελκυστικό θυμό», ενός νέου εγχώριου ….“Wrathchild”, όπως μου είχε αποτυπωθεί στο μυαλό.
Η Angels PR Promotion βέβαια, είχε εύστοχα συνθέσει ένα τρίο ετερόκλητων, μα με κοινό τόπο και στοιχεία, συγκροτημάτων, που «έδεναν» δημιουργώντας ένα, χωρίς υπερβολή, «εκρηκτικής γομώσεως» μείγμα ήχων και «ηχοτοπίων».
Στις 21.15, η εξαμελής μπάντα των NOMOS πήρε θέση «μάχης» στη σκηνή, με τον Γιώργο Παπαθανασίου στο μπάσο, να κρύβεται πίσω από μία ολόλευκη, «ανέκφραστη μάσκα». Με περίπου ισόποση με την σύστασή τους χρονική πορεία, εμφανίστηκαν με άνεση και αυτοπεποίθηση, τόσο για τις ικανότητες όσο και για τη μουσική τους.
Η φιγούρα πίσω από το μπάσο, ήταν και ο πρεσβευτής των μουσικών ιστοριών που είχαν να μας…. «αραδιάσουν», κεκαλυμένες πίσω από μία μίξη μοντέρνων, μουσικών στοιχείων. Γεγονός διόλου παράταιρο από την ουσία του concept album που έχουν μπροστά τους, περίπου το Φθινόπωρο. Και ενώ ξεκάθαρα φάνηκε, ότι βρίσκονται σε ένα ιδανικό μεταίχμιο, μία ταιριαστή στιγμή για να προκύψει αυτό.
Το βλέμμα των ακροατών, περάν της πολύ καλής, «αεράτης» απόδοσης, διατήρησαν η αντικρουόμενη ηρεμία του Κώστα Νικολόπουλου στη ρυθμική κιθάρα, «έναντι» του πιο «δραστήριου» Μιχάλη Συρίγου, που συνθέτουν ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον δίδυμο, αλλά και η δύναμη και προσαρμοστικότητα της φωνής του William JoeStar, μαζί με την ικανοποιητική επαφή με το κοινό. Φυσικά, και η συνοχή της μπάντας, μα και η απλότητα και εκπέμπουσα ταπεινότητα και ειλικρίνεια στην παρουσία του Γιώργου Παπαθανασίου.
Προσέφεραν, από δυνατότητα headbanging στο “Ghost of Tomorrow” (ένα εκ των δέκα της επικείμενης δουλειάς τους), μέχρι πιο συναισθηματικές στιγμές, εδραζόμενες σε ιστορίες διαπροσωπικών σχέσεων. Με μια αρεστή στο κοινό διασκευή του “Cemetery Gates”, κέρδισαν το παρατεταμένο χειροκρότημα, ευχαρίστησαν το venue για τη φιλοξενία και ολοκλήρωσαν την εμφάνισή τους.
NOMOS setlist:
Sorrowful Clown
The Ghost of Tomorrow
Wiseman
My Goth Queen
Break Your Mirror
Worms
Cemetery Gates (Pantera cover)
Μία ώρα, περίπου, αργότερα, γύρω στις 22.10, οι {μία δεσποινίδα (η Νάσια στα δεύτερα φωνητικά) συν έξι κύριοι} Svbstance, έκαναν την εμφάνισή τους, ενώ το ήδη αρκετό κοινό που προϋπήρχε, «πύκνωσε», έτι περαιτέρω, τον χώρο μπροστά από την σκηνή.
Η μπάντα έχει περισσότερη «ζωή» ημερολογιακά από τους προκατόχους της, με μία μεγάλη «παύση» ανάμεσα σε 2010 και 2020, που δεν φάνηκε πάραυτα να έχει κανέναν αντίκτυπο σε αυτούς. Με θετική και ισχυρή ενέργεια, που δεν έλειψε ποτέ εξ αρχής από τη σκηνή του Academy, άρχισαν να παρουσιάζουν το δικό τους setlist, με κεντρικό σημείο το “Waldosia”, από τον πρώτο τους δίσκο που θα κυκλοφορήσει οσονούπω και έχει τις «ρίζες» του πίσω στην καραντίνα.
Ο πολυπράγμων και γνωστός φυσιογνωμικά frontman τους, Γιάννης Χατζηγεωργίου (μεταξύ άλλων και γνωστός ηθοποιός στη «μικρή οθόνη»), εξ αρχής επικοινώνησε «ζεστά» με το κοινό και επιχείρησε ένθερμα να το κάνει συμμέτοχο στην εμφάνισή τους, με θετικά, εν τέλει, αποτελέσματα.
Σε έναν ήχο που συνδυάζει alternative μα και nu-metal (μεταξύ άλλων) στοιχεία, ισορρόπησαν το set τους ανάμεσα σε μία «παλέτα συναισθημάτων», με έμφαση και σε πιο «υποτονικές», μπαλαντοειδείς στιγμές, κινούμενοι μεταξύ θεματικών όπως ο πόλεμος μέχρι ο έρωτας.
Ο, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, ήχος (στο σύνολο της βραδιάς), υπήρξε σύμμαχός τους, σε μία παρέα μουσικών με χημεία και σημαντικό συντονισμό στη σκηνή, που φαινόταν (βατό) «κτήμα» του
Η θεατρικότητα στην ερμηνεία, αναμενόμενη και δύσκολη να καμουφλαριστεί, «έδενε» και συνεπικουρούσε την σαφή «χημεία» με τα δεύτερα φωνητικά, τα οποία ήταν από τα πράγματα που απόλαυσα περισσότερο κατά τη διάρκεια της βραδιάς, με τη Νάσια να δίνει έξτρα, εξαιρετικό «ηχόχρωμα» στο τελικό αποτέλεσμα, επί σκηνής, σε μία μεστή και αρμονική εμφάνιση.
Η καλοπροβαρισμένη και «καλοκουρδισμένη» μπάντα των Svbstance, ικανοποίησε το κοινό του Academy και έκλεισε την εμφάνισή της με το “Bedlam”, το πρώτο single τους από το νέο ντεμπούτο album, στο οποίο η σημαίνουσα μορφή της μπάντας, ο μπασίστας, Σταύρος Σπυρόπουλος, έχει κάνει σχεδόν τα πάντα. Αποχώρησαν λίγο πριν συμπληρώσουν μία ώρα, ανάμεσα σε μπαλάντες, με flash κινητών να συνοδεύουν, μέχρι στιγμές δυναμικού ….. «κοπανήματος», σε μία διαφορετική «νότα» στο σύνολο της βραδιάς» και ενώ φάνηκε να έχουν και το …. δικό τους κοινό, συντροφιά.
Είχαν ήδη, δε, «συνθέσει», μαζί με τους NOMOS, μια άξια λόγου τέτοια.
SVBSTANCE setlist:
Burning inside
Dark Sun
Innocent Need
Full of Nothing
Running
Twilight
Waldosia
Whisperblack
Bedlam
Γύρω στις 23.10, οι Medusa’s Wrath, η μπάντα με ένα εκ των καλύτερων debut albums που έχω ακούσει τελευταία, βγήκαν δυναμικά στη σκηνή, σαν έτοιμοι, αλλά και …. ανυπόμονοι από καιρό. Με εναλλαγή παλαιών και νέων κομματιών, άρχισαν το set τους, με ελαφρά μειωμένο κόσμο, αιτία των «διαφορών ήχου», ενδεχομένως, και όντας, προσωπικά, σίγουρος, ότι εκείνη η μερίδα κοινού θα μετάνιωνε την μη παρουσία της στο τέλος.
Με την Χριστίνα Παφτίνου στο μπάσο και τον Πέτρο Καλύβα στην κιθάρα ως παλαιότερα μέλη, με στιγμή εκκίνησης της («τελικής») πορείας τους το 2019, και ενώ το δίδυμο προϋπήρχε χρονικά, «πραγματευόμενοι» μουσικά κλασικές εκφάνσεις του heavy metal, παρουσίασαν μία, αντικειμενικά, εκπληκτική ενέργεια, έναν εξαιρετικό βαθμό ετοιμότητας και μία «χημεία» απαράμιλλη.
Το set τους υπήρξε μία ισορροπημένη και με ιδανική ροή, μίξη του ΕΡ τους, “Lifeless Void” (2021), το οποίο ακούσαμε στην ολότητά του, συγκερασμένο με το εξαιρετικό “Pavor Exitium Mors”. Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκαν μπροστά μας, μέχρι το τέλος, ποτέ δεν έκαναν «κοιλιά», αφιχθέντες σε ένα απολαυστικό τελικό αποτέλεσμα και εικόνα ικανοποίησης στους θεατές.
Ο Θεόδωρος Δημητριάδης (drums) μαζί με την Χριστίνα Παφτίνου, συνέθεσαν ένα «χαλύβδινο» rhythm section, ο Δημήτρης Ντόζης παρέμενε δωρικός «βράχος» στη ρυθμική κιθάρα, «λειαίνοντας το έδαφος» για τον Πέτρο Καλύβα να …. «κάνει τα δικά του» και να μας ταξιδεύει πίσω στα εφηβικά χρόνια με τους ήχους και τις εικόνες που είχαμε μπροστά μας, όπως η «τιγρέ» κιθάρα του, και ….. “Last but not Least”, που λένε και στο χωριό, ο Γιώργος Χρυσανθίδης στα φωνητικά, «δένει» εκπληκτικά ταιριαστά (πότε «γρεζάτα» πότε δυναμικά και με ένταση), τον ήχο που θέλουν να βγάζουν οι Medusa’s Wrath.
Η επικοινωνία του υπήρξε λιτή και “to the point”, φαινομενικά (αλλά και απολαυστικά στοχευμένα, για τον γράφοντα) πράγμα που περνάει σε δεύτερη μοίρα, σε σχέση με αυτό που επιθυμούν να παρουσιάζουν. {Επιτυχημένο και το σχόλιο για τον λατινικό τίτλο του δίσκου (και το πόσο πιασάρικο είναι αυτό) και την παραπομπή επιτυχίας χρήσης τους από τους RC}
Highlights της εμφάνισης, αναμφίβολα η ….. κάθοδος της Χριστίνας Παφτίνου στο κοινό, ώστε να αποδώσει το “Living in Shadows”, κοντά στον κουμπάρο και νονό του παιδιού της αλλά και συνθέτη του (σχέσεις ζωής που προσφέρει, μεταξύ άλλων, η μουσική), όπως και η ξεχωριστή, υψηλής αισθητικής «πινελιά» που έβαλε η Κωνσταντίνα Κοντού, ως Annabelle με την λούτρινη κούκλα της, κατά την διάρκεια του ομώνυμου κομματιού.
Οι εντυπώσεις που αποκόμισα από την συνολική εμφάνιση των Medusa’s Wrath, δε μου αφήνουν περιθώριο ή αμφιβολία, και δε βρίσκω λόγο για να μην δηλώσω, ότι θεωρώ πως πρόκειται για το “next big thing”, στην εγχώρια «παλέτα» του κλασικού ήχου. Η παρακαταθήκη και το συναίσθημα που άφησε το “Pavor Exitium Mors”, συνάδουν επακριβώς και έτι περαιτέρω με την ζωντανή «σφραγίδα» της μπάντας. Όσοι δεν τους γνωρίζετε, αξίζουν πάραυτα της προσοχής σας.
Medusa’s Wrath setlist:
Intro – Heaven’s Gates
Medusa’s Wrath
Call of Deliverance
Shade of the Night
A Day of Peace
Passion
Intro – Annabelle
Seeker of Truth
Living in Shadows
Street Warriors
Pavor Exitium Mors
Time Erased
Φωτογραφίες: Δήμητρα Κοένκα (Dimitra Koenka – D.Koenka Photography)
