Ο θεσμός που ξεκίνησε ένα χρόνο πριν, στον Μύλο 1927 της Λάρισας, με οικοδεσπότες τους modern groove metallers Telma, επαναλήφθηκε και φέτος με την ακρίβεια θρησκευτικής αφοσίωσης, όπως απαιτούν οι μέρες. Έτσι, ξανά το βράδυ της Μεγάλης Τετάρτης, τέσσερις μπάντες από διαφορετικά γεωγραφικά σημεία της χώρας, ένωσαν τις δυνάμεις τους στη σκηνή του Circus Entertainment Hub. Προσφέροντας λοιπόν μια εναλλακτική επιλογή για τις μέρες αυτές, οι πρωταγωνιστές του Holy Metal Fest II ήρθαν “να ευλογήσουν τις άγιες αυτές μέρες με τους σκληρούς τους ήχους και να μας μιλήσουν για τα δικά τους πάθη”, όπως χαρακτηριστικά προειδοποιούσε το αντίστοιχο δελτίο τύπου.
Αρκετός κόσμος μαζεύτηκε από νωρίς στον περιβάλλοντα χώρο του “Circus”, ένα πολύ ενθαρρυντικό σημάδι στη γενική διαπίστωση πως ο κόσμος τον τελευταίο καιρό αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά το πρόγραμμα των συναυλιών, και να σέβεται τον προγραμματισμό των διοργανωτών. Με τη ροή να είναι πολύ πυκνή στις 20:30 που άνοιξαν οι πόρτες, οι πρώτοι ήρωες της βραδιάς που ανέλαβαν να ζεστάνουν το κοινό, είχαν ήδη μπροστά τους την μεγαλύτερη μερίδα του συνολικού κόσμου.
Το κουιντέτο των I See Ruins από τη Θεσσαλονίκη, αποτέλεσα και την επιλογή με τα πιο νέα πρόσωπα, καθώς το σχήμα ιδρύθηκε το 2021. Έχοντας συστηθεί στο κοινό της χώρας με τα πρώτα του singles, το σχήμα είχε μια πρώτης τάξης ευκαιρία να παρουσιαστεί στο κοινό της πόλης, και την άρπαξε από τα μαλλιά. Μπαίνοντας με δύναμη και πολλή ενέργεια το πενταμελές γκρουπ βρήκε την άμεση ανταπόκριση, ιδιαίτερα των νεαρότερων σε ηλικία του κοινού. Παίζοντας ένα ενδιαφέρον χαρμάνι μοντέρνου metal με κύρια βάση το core, αλλά διάφορα στοιχεία να το εμπλουτίζουν με ταιριαστές δόσεις groove αλλά και progressive metal, βασίστηκαν στην ιδιαίτερη σχέση ρυθμού και δύναμης, κάνοντας τον κόσμο να συμμετέχει άμεσα με ενθουσιασμό, ενώ θα ορκιζόμουν πως κάποιοι ήταν ήδη εξοικειωμένοι με τα τραγούδια τους. Ενδιαφέρουσες ήταν οι εναλλαγές των ακραίων φωνητικών με τα πιο μελωδικά μέρη, συνοδεύοντας ανάλογα τα πιο απαλά, ambient και στρογγυλεμένα γυρίσματα των τραγουδιών. Με έναν ήχο που κράτησε την ισορροπία του ως το φινάλε, η μπάντα πέρασε αισθητά το δικό της υλικό και ταυτόχρονα το εμπλούτισε και το ενίσχυσε με κάποιες διασκευές που έδεσαν αρμονικά με αυτό. Μετά από μια εμφάνιση μόνο με θετικά πρόσημα, και έχοντας μια πρώτη επαφή με το νέο τους υλικό, αναμένουμε την πρώτη πλήρη δουλειά τους, για να αποκαλυφθεί η συνολική τους κατεύθυνση με όλες τις λεπτομέρειες.
I See Ruins Setlist:
Intro
Find My Light
Restless
Reign of Terror
My Last Serenade (Killswitch Engage cover)
Potions
I Am Above (In Flames cover)
Delirium
Four Commands
Την σκυτάλη, μετά τις αναγκαίες αλλαγές στη σκηνή, πήραν οι οικοδεσπότες Telma. Και αυτοί αποτελούν ουσιαστικά άλλη μια φρέσκια δύναμη της εγχώριας σκηνής, με την αφετηρία τους επίσης στο 2021. Δεν είναι παράξενο το γεγονός πως ο θεσμός είναι δική τους πρωτοβουλία, καθώς μιλάμε για μια μπάντα υπερδραστήρια σε όλα τα επίπεδα. Ιδιαίτερα η σκηνική τους δράση είναι πολύ έντονη, ενώ στη συγκεκριμένη συγκυρία τους βρίσκουμε να έχουν σχεδόν ολοκληρώσει το δεύτερο άλμπουμ τους, το οποίο θα κυκλοφορήσει άμεσα. Όσοι δεν έχει τύχει να δουν τους Telma, χάνουν μια μπάντα που έχει μια ιδιαίτερη επαφή με τα τραγούδια της. Η εντύπωση που μου δίνεται κάθε φορά που τους βλέπω είναι πως η βιωματική σχέση με τις συνθέσεις πάνω στη σκηνή μοιάζει σαν την πρώτη τους φορά. Η έκφραση αυτή επικεντρώνεται φυσικά σε έναν πολύ παρορμητικό και ασύχαστο frontman, που με την παραστατική του παρουσία ενισχύει τις διαδρομές των τραγουδιών. Με τις απαραίτητες δεήσεις και εκφράσεις σεβασμού στα ευαγγέλια των Pantera και Alice In Chains κυρίως (τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά), η μπάντα χτίζει το δικό της άμεσο, ενεργητικό, εκφραστικό groove metal της. Κρύβοντας τις δικές του διαφοροποιήσεις και εναλλαγές, ξέρουν πώς να κρατήσουν τον θεατή/ακροατή δέσμιο των τραγουδιών τους, και αυτό φάνηκε στις αντιδράσεις του κοινού. Εκτιμώ δεόντως την ευαισθησία που ξέρω πως έχουν απέναντι σε σημαντικά καθημερινά ζητήματα, και ανάμεσα στην ευπρόσδεκτη αποκλειστικότητα των νέων τους τραγουδιών που ακούστηκαν, ήταν συγκινητική η απόδοση του “17”, ενός τραγουδιού για τη μάστιγα των γυναικοκτονιών. Άλλη μια συνολική κατάθεση ψυχής χωρίς εκπτώσεις, που ίσως άξιζε μια μεγαλύτερη διαύγεια στον ήχο.
Telma Setlist:
Bipolar Distress
Bleeding Reality
Corporace
Perfect Storm
Crystal Clear
17
Paradise
Eternal
Belly Of The Beast
Χρειάζεται μια ιδιαίτερη δικαιοσύνη επιλογής των λέξεων για να σταθεί κανείς περιγραφικά ακριβοδίκαιος απέναντι στους ξεχωριστούς Allochiria. Η μπάντα από την Αθήνα δεν έχει χτίσει τυχαία την υπόληψη που τη συνοδεύει. Έχοντας μια πολύ απαιτητική διαδρομή με τη μακρινή της αφετηρία κάπου στο 2008, εκφράζει την ξεχωριστή της δημιουργικότητα όταν έχει κάτι να πει, και αυτό το μεταφέρει ζωντανά με τον απόλυτο σεβασμό στην αξία του. Για ακόμα μια φορά, η εμφάνιση του γκρουπ ήταν μια διαδικασία σχεδόν τελετουργική, μια αδυσώπητη υποβολή με όλα τα σκοτεινά εξαρτήματα του doom, του sludge και του post metal να υφαίνουν ζωντανά μια δίνη εντυπώσεων. Οι Allochiria στάθηκαν απέναντί μας λακωνικά κατηγορηματικοί, με τη συνήθη ύποπτο Ειρήνη να μας εκτινάζει σε νέα ερεβώδη δεδομένα με τη φωνή της, υποβασταζόμενη από την συντονισμένη, πένθιμη, παγωμένη ομοβροντία των υπόλοιπων οργάνων. Είναι μάλλον απίθανο να μην συναντηθεί οποιοσδήποτε συνειδητοποιημένος άνθρωπος με κάποια από αυτές τις διαδοχές οργής, απόγνωσης, θυμού, ματαιότητας αλλά και πάλης, που ζωντάνεψαν μπροστά μας. Η μουσική τους, με ευρηματικές επιλογές ήχων να χρωματίζουν ανάλογα τις μεταπτώσεις των συνθέσεων, κυριολεκτικά ρούφηξε το κοινό σε μια πολύ ισχυρή εμπειρία. Έχοντας πιθανά τον πιο διαυγή και ισορροπημένο ήχο της βραδιάς, υποστήριξαν με όλους τους τρόπους αυτό που ζωντανεύουν επί σκηνής. Σε μια εποχή που είναι σύνηθες και καθημερινό να αποφεύγεις το αληθινό όνομα των πραγμάτων για να μην εκτεθείς, η αναφορά του “Darklight” σε όσα αποτρόπαια συμβαίνουν στην Παλαιστίνη, ήταν άλλο ένα γενναίο εύσημο στην πλούσια συλλογή τους.
Allochiria Setlist:
Oppression
9
We have nothing
Still life
Cracking fractals
Ocean
Counting fives
Casualties
Darklight
Ο δυσκολότερος ρόλος της νύχτας του Holy Metal Fest II δόθηκε στους πολύπειρους και βετεράνους Potergeist. Η μπαρουτοκαπνισμένη, έμπειρη μπάντα που κουβαλά πια μια εικοσάχρονη πορεία, ανέλαβε το ρόλο του headliner της βραδιάς, και μάλλον ήταν και η πιο ενδεδειγμένη σε ύφος επιλογή για να κρατήσει ενεργό το κοινό του Circus, στο ήδη προχωρημένο της ώρας και με δεδομένο πως ακολουθούσε μια εργάσιμη μέρα. Η ενέργεια όμως, το κέφι, η ζωντάνια και η μύηση στο νότιο rock/metal των Αθηναίων ήταν το ελιξίριο για τη δικαιολογημένη κούραση. Με γεμάτο, αλλά ευδιάκριτο ήχο, με αυτή την ωραία μαγκιά και τη θεμιτή αλητεία που επιτάσσει το ύφος, μας έσπρωξαν στους δικούς τους ρυθμούς. Με το κατά βάση δυναμικό southern metal να εναλλάσσεται και με πιο groovy επιθετικά περάσματα που ακούμπησαν αισθητά τον κόσμο, με άψογο δέσιμο και ωραίους κιθαριστικούς συντονισμούς, έστησαν το δικό τους πάρτι, ενώ ήταν ξεκάθαρο πως είχαν και τους δικούς τους φίλους, εξοικειωμένους με πολλά από τα τραγούδια τους. Οι Potergeist ήταν αυτοί που πρόσθεσαν την απόχρωση της πιο άμεσης διασκέδασης στο θεσμό, και η αισθητή διαφοροποίηση σαν το ύφος της μπάντας που έκλεινε τη βραδιά, ήταν τουλάχιστον για μένα μια αρμονική νότα να σφραγίσει με μια ποιοτική, ρυθμική αμεσότητα το φετινό φεστιβάλ. Ο κόσμος ξέχασε την ώρα, μεταφέρθηκε μουσικά σε άλλα γεωγραφικά μήκη και πλάτη, το χάρηκε και απέδωσε δικαιοσύνη.
Potergeist Setlist:
Rivers and Oceans
Hope
Nothing and Everything
Swampire
Corpsycho
Monster
Muddy Mermaid
Loves Martyr
Southern Crown
Η παρουσία του κόσμου επικύρωσε το φεστιβάλ σαν θεσμό, και δικαίωσε την επιλογή των συγκροτημάτων, που χωρίς καμιά εξαίρεση, έκαναν πραγματική κατάθεση ψυχής. Δεν θα κουράζομαι να το γράφω πως αυτή είναι η σκηνή μας, και χωρίς την παραμικρή αίσθηση χάρης, αξίζει τη στήριξή μας με όλους τους τρόπους. Είναι πραγματική ευχαρίστηση να βλέπεις τον κόσμο σταδιακά να το αντιλαμβάνεται, να αυξάνεται η παρουσία του στις εγχώριες μπάντες, και να στηρίζει όσο μπορεί, ψωνίζοντας και από τους πάγκους των συγκροτημάτων. Όσο για τους πρωταγωνιστές, πέρα από την αυτόνομη αξία της μουσικής τους, είναι σημαντικό να βλέπει κανείς πως αποκαλύπτουν και την ευαισθησία τους απέναντι σε ζητήματα που οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε.
Άλλωστε, ύστερα από όλα αυτά, και όσο και αν το θέλουν εσκεμμένα κάποιοι, δεν είναι απλά και μόνο μουσική.
Φωτογραφίες: Δημήτρης Ζαμπός
I See Ruins Facebook
Telma Facebook
Allochiria Facebook
Potergeist Facebook
Facebook Event
