Γράφει ο Πελοπίδας Χελάς
Το προηγούμενο UP THE HAMMERS XVI ήταν ένα αναγνωριστικό festival. Για αρχή να δούμε ότι είμαστε όλοι καλά. Σε κάποιους ο covid είχε σταθεί εξαιρετικά σκληρός και κάποιοι δεν τα κατάφεραν κιόλας, όπως ο ομογενής κιθαρίστας Louie Kouvaris (ex-Riot) που ήταν να μας επισκεφτεί με το συγκρότημα του Riot Act. Δεύτερον έπρεπε να ξαναγίνουμε ανθρώπινοι και να ξαναδούμε φίλους χωρίς να σκεφτόμαστε όταν πλησιάσουμε κάποιον αν θα μας κολλήσει ή όχι. Τρίτον, σε τι κατάσταση θα ήταν τα ίδια τα συγκροτήματα μετά από δύο χρόνια αποχής τα περισσότερα και ποια θα ήταν η αλληλεπίδραση με τον κόσμο από κάτω. Ευτυχώς, όλα απαντήθηκαν αρκετά γρήγορα και τα χαμόγελα ανακούφισης μετά το πέρας της συναυλίας των Conception ήταν εμφανή.
Η ανακοίνωση την επόμενη μέρα από τον Μανώλη Καραζέρη ότι μπορεί να μην ξαναγίνει το UP THE HAMMERS, έπεσε σαν κεραμίδα. Ευτυχώς για όλους μας αποφάσισε σε μια δύσκολη περίοδο να συνεχίσει και να μας κάνει χαρούμενους. Και μόνο η διοργάνωση του περσινού festival ήταν ένα άθλος και δεν μπορώ να φανταστώ το άγχος που είχε αυτός ο άνθρωπος τα προηγούμενα χρόνια, οπότε από εμένα πολλά μπράβο. Επιτέλους ο ένας χρόνος πέρασε. ‘Οσον αφορά στις συναυλίες, η κατάσταση ομαλοποιήθηκε και τον τελευταίο μήνα είναι γεγονός ότι μέτραγα τις μέρες για να παρακολουθήσω το UP THE HAMMERS. Δυστυχώς, στη WARM UP Day δεν κατάφερα να πάω λόγω δουλειάς, αλλά τα όσα πληροφορήθηκα την επόμενη μέρα με γέμισαν ενθουσιασμό. Οι επόμενες δυο μέρες ήταν άψογες, τα περισσότερα συγκροτήματα τα σπάσανε και η οργάνωση ήταν τέλεια. Το UP THE HAMMERS XVII τελικά ήταν από τα καλύτερα που έχουν πραγματοποιηθεί. Πάμε να δούμε τι έγινε!
Πρώτο συγκρότημα που ανέβηκε στη σκηνή, 15.30 ακριβώς, ήταν οι δικοί μας Darklon. Οι Έλληνες power/epic heavy metallers μόλις κυκλοφόρησαν τον καινούριο δίσκο τους “The Redeemer” μέσω της No Remorse records και μπούκαραν με ορμή στο Gagarin. Δυστυχώς το πρώτο κομμάτι θυσιάστηκε επειδή υπήρχαν πολλές αυξομειώσεις στον ήχο, αλλά ευτυχώς η κατάσταση στη συνέχεια βελτιώθηκε αισθητά. Ο Νίκος Μύγας, με εμφανή τα παράσημα από Omen και Marauder, ήταν πολύ καλός στα καθήκοντα του frontman και η επική βραχνή φωνή του μας καθοδήγησε στις πολεμικές ιστορίες των Darklon. Το ίδιο καλή απόδοση είχαν και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος. To setlist βασίστηκε στο “The Redeemer” με τις νέες συνθέσεις να ακούγονται πολύ καλά live. Μετά από 45 λεπτά, το συγκρότημα ολοκλήρωσε την εμφάνισή του, με πολλά χειροκροτήματα από τον κόσμο που είχε μαζευτεί στην αρχή.
Darklon setlist:
Iron Glory
Lamasthu’s Claws
Darklon
The Bloodstone
Rancor and Agony
The Redeemer
Behead
Γράφει ο Άγγελος Χότζιας
Με τους Darklon να ανοίγουν ιδανικά την πρώτη μέρα του φεστιβάλ και την ώρα να περνά ευχάριστα με κουβεντούλα με την “παλιοπαρέα”, έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή του Gagarin οι Triumpher. Πολλοί από εσάς ίσως τους γνωρίσατε ως Saboter και με ένα πιο σκοτεινό heavy ήχο, κάτι που φαίνεται να ανήκει στο παρελθόν μιας και οι Triumpher πλέον μοιάζουν να κινούνται σε πιο επικά μονοπάτια. Αποφεύγοντας να “αγγίξουν” κομμάτια του παρελθόντος και με μια διάθεση να αφιερώσουν τα 50 λεπτά που τους αναλογούσαν στη “νέα” τους μουσική κατεύθυνση- προσπάθεια, οι Αθηναίοι metallers κατόρθωσαν να αναδείξουν τον επικό χαρακτήρα τους και τις όποιες progressive και power επιρροές τους δηλώνοντας ευθαρσώς ότι το μέλλον τους ανήκει.
Κάπως “μαγκωμένοι” στην αρχή, ίσως και από την σχεδόν τριετή αποχή από τα live, έδειξαν να συνέρχονται όσο περνούσε η ώρα και να αποδεικνύουν ότι βρίσκονται στο σωστό δρόμο. Εάν δε, δεν υπήρχε αυτό το πρόβλημα στον ήχο (ακούγονταν όλα χαμηλά), θεωρώ ότι το επικό metal των Triumpher θα έκανε τον εκλιπόντα “άρχοντα” του επικού ήχου Mark Shelton να χαμογελά από ικανοποίηση που τα “παιδιά” του συνεχίζουν με τέτοια προσήλωση το έργο του. Προφανώς και το set τους βασίστηκε στον έναν και μοναδικό μέχρι τώρα δίσκο τους, που άλλωστε κέρδισε με το καλημέρα τον διαδικτυακό και έντυπο τύπο, όπως και το επικό κοινό της χώρας μας και όχι μόνο. Δυνατές στιγμές τα “The Thunderer” και “The Blazing Circle”, όπου έδειξαν να τα ευχαριστιούνται και ο κόσμος και η μπάντα. Μπράβο παιδιά και εις ανώτερα!
Triumpher setlist:
Mediterranean Wrath
Esoteric Church Of Dagon
Storming The Walls
The Thunderer
The Blazing Circle
I Wake The Dragon (Promachos)
Γράφει ο Πελοπίδας Χελάς
Αφού είδαμε δυο σοβαρά νέα ελληνικά group, σειρά είχαν οι Βρετανοί heavy metallers Seven Sisters. H μπάντα είχε ξαναέρθει το 2017 στο Up The Hammers και είχαν ακουστεί καλά σχόλια. Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι και πλέον οι Seven Sisters είναι ένα ώριμο συγκρότημα, έχει κυκλοφορήσει άλλα δύο σπουδαία album και ένα ep και έχουν αποκτήσει προσωπικό ήχο. Απολύτως σοβαροί και προσηλωμένοι, με πολύ καλή κίνηση, έπαιξαν υλικό από όλη τη δισκογραφία τους, μέχρι και από το ep “Campfire Tales” στο τέλος και εύκολα κέρδισαν την εκτίμηση του ολοένα περισσότερου λαού από κάτω. Στα “The Artifice” όπως και τα δύο “The Cauldron and the Cross Part”, οι Seven Sisters μας χάρισαν υπέροχες στιγμές. Ήταν αρκετά τεχνικοί και μαζί με τους Dark Quarterer έδωσαν το κάτι διαφορετικό στον κόσμο που προσήλθε στο διήμερο.
Seven Sisters setlist:
Andromeda Rising
Beyond the Black Stars
Blood and Fire
Horizon’s Eye
Highways of the Night
Shadow of a Fallen Star
The Artifice
The Cauldron and the Cross Pt. 1
The Cauldron and the Cross Pt. 2
Lost in Time
Γράφει ο Άγγελος Χότζιας
Μετά το νοσταλγικό ‘80s hard ‘n’ heavy metal των Seven Sisters και τις απαραίτητες δόσεις δροσιάς, ήταν η στιγμή των Ιταλών θρύλων του epic/progressive heavy metal να πατήσουν την σκηνή του Up The Hammers. Δεν θα κρύψω ότι η εμφάνιση των Dark Quarterer, ήταν ακόμη ένας λόγος που ήθελα να παρακολουθήσω τη φετινή έκδοση του φεστιβάλ μιας και δεν τους είχα δει μέχρι τώρα ζωντανά. Δεν ξέρω αν μπορώ να περιγράψω με λέξεις όλα όσα ένοιωσα ακούγοντάς τους, όμως νομίζω ότι τα live των Ιταλών αποτελούν εμπειρία ζωής και αυτό πιστεύω τα λέει όλα. Όσοι δεν τους έχετε δει, ψάξτε που παίζουν και κάντε τα κουμάντα σας, και θα με θυμηθείτε. Ακριβείς στην ώρα τους και με την χαρακτηριστική επική ατμόσφαιρά τους να καταλαμβάνει το venue, οι Dark Quarterer ξεκίνησαν με το “Gates Of Hell”, δείχνοντας από την αρχή τις “άγριες” διαθέσεις τους. Διαθέσεις να “εμβαθύνουν” στα πρώτα επικά ατμοσφαιρικά βήματά τους, των δύο πρώτων album τους και να αποδείξουν γιατί θεωρούνται και όχι άδικα, ένα από τα πιο hot ονόματα του επικού ήχου. Ο κόσμος είχε “πλημμυρίσει” ήδη το Gagarin και οι πρώτες σειρές έδειχναν να μην αντέχουν την “κάψα” των οπαδών για αγνό (επικό) heavy metal. Οι Ιταλοί έμοιαζαν να βρίσκονται σε τρομερή φόρμα, με διάθεση να “παίξουν” με το κοινό και να διασκεδάσουν μαζί του υπό τους ήχους των επικών ύμνων τους, κάνοντας την εμφάνισή τους να μοιάζει από άλλο γαλαξία. Πόσο μορφή ρε φίλε, αυτός ο τύπος με την καμπαρντίνα πίσω από το μικρόφωνο που ακούει στο όνομα Gianni Nepi!
Η συνέχεια ακόμη πιο απολαυστική, με το “Red Hot Gloves” να δίνει το έναυσμα για ένα ανελέητο headbanging στις πρώτες σειρές και ένα αδιανόητο sing along στο υπόλοιπο venue. Εξαιρετική ερμηνεία και ένα πλήθος που έδειχνε σε έκσταση με αυτό που έβλεπε. “Colossus Of Argil” για να κλείσει προς στιγμήν η αναφορά στο ομώνυμο ντεμπούτο των Ιταλών metallers, που είχαν όμως ακόμη πολλά και “φανταχτερά” σχέδια για την συνέχεια του live. Το “Retributioner” άνοιξε την αυλαία της αναφοράς των Dark Quarterer στο δεύτερο δίσκο τους και το “Devil Stroke” ήταν αυτό το κομμάτι που πραγματικά απογείωσε την εμφάνισή τους και απέδειξε πως μπορείς να ισορροπήσεις την ατμόσφαιρα, το επικό στοιχείο και το heavy metal μόνο σε ένα κομμάτι. Απίστευτη ερμηνεία, με τρομερά συναισθήματα να σε κατακλύζουν, από μια μπάντα που δείχνει να αγαπά πραγματικά αυτό που κάνει, να βγαίνει από την ψυχή της το κάθε κομμάτι και αυτό να φαίνεται σε κάθε τους εμφάνιση. Μία κατάθεση ψυχής θα έλεγα, που φτάνει για να κερδίσει το αγνό και τίμιο κοινό του heavy metal. “Plinius The Elder” για να μας θυμίσουν την πιο πρόσφατη δουλειά τους “Pompei”, ενώ το ομώνυμο “Dark Quarterer” από το ντεμπούτο τους έμελλε να είναι και το κλείσιμο μιας τρομερής εμφάνισης, αφιερωμένης και στο κοινό και στην μπάντα, από ένα group που αξίζει και με το παραπάνω και την ώρα και τα χρήματα και εν τέλει το χειροκρότημα των οπαδών του. Τίμιοι, αξιοπρεπείς και τέρμα ποιοτικοί, οι Dark Quarterer κατάφεραν να κερδίσουν ακόμη και τον πιο “κακεντρεχή” οπαδό του heavy metal και μάλιστα χωρίς καν να “ιδρώσουν”. Άλλωστε όπως λένε και στο χωριό μου, «δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο», και οι Ιταλοί πραγματικά τον έχουν. Εμφάνιση που θα μνημονεύεται για πάρα πολλά χρόνια και τυχεροί όσοι την ζήσαμε από κοντά, πολύ απλά.
Dark Quarterer setlist:
Gates Of Hell
Red Hot Gloves
Colossus Of Argil
Retributioner
Devil Stroke
Plinius The Elder
Dark Quarterer
Γράφει ο Πελοπίδας Χελάς
Μετά τους Ιταλούς μάγους, σειρά είχαν οι Καναδοί Riot City, ένα συγκρότημα που περίμενε πολύς κόσμος να δει. Επίσης, πολύ λαός πήγε να τους συναντήσει στο σημείο που υπογράφουν αυτόγραφα οι μουσικοί. Αναμενόμενο αφού τα δύο δισκάκια που έβγαλαν, τα “Burn the Night”(2019) και “Electric Elite” (2022) ήταν ίσως οι καλύτεροι δίσκοι για το κλασικό metal, τη χρονιά που βγήκαν.
Τελικά, αποδείχθηκαν αντάξιοι των προσδοκιών και ακόμα παραπάνω. Για μια ώρα δώσανε τον καλύτερο εαυτό τους και δείξανε ότι δίκαια αποτελούν μεγάλη ελπίδα για το μέλλον. Το setlist ήταν ένα μπραντεφέρ των καλύτερων στιγμών των δύο album και ειδικά το τέλος ήταν θριαμβευτικό, με τα “Tyrant” και “In the Dark” να τα σηκώνουν όλα στον αέρα.
Δεν πραγματοποίησαν την τέλεια εμφάνιση, κάποια παιχτικά λάθη ή λάθος τοποθετήσεις του τραγουδιστή υπήρχαν, αλλά ήταν τόσο καβλ#μεν% και τόσο αποφασισμένοι να παίξουν heavy metal, που νομίζω δεν υπήρχε ούτε ένας που να μη συμμετείχε στη συναυλία τους. Η εμφάνισή τους ήταν από τα highlight του φεστιβάλ και είναι βέβαιο ότι στην επόμενη Ευρωπαϊκή τους περιοδεία θα τους ξαναδούμε από κοντά. Τελικά αυτό πήγε πολύ καλά!
Riot City setlist:
The Hunter
Steel Rider
Beyond the Stars
Ghost of Reality
Warrior of Time
Paris Nights
Burn the Night(including drum solo)
Tyrant
Eye of the Jaguar
In the Dark
Μετά τον πανικό των Riot City ήρθε η στιγμή να πάρουν τα ηνία του Up The Hammers οι βασιλιάδες του NWOTHM και για πολλούς οι headliners της πρώτης μέρας, Enforcer. Οι Σουηδοί με νέο δίσκο στη βαλίτσα τους, το “Nostalgia”, βγήκαν με αρκετή όρεξη στη σκηνή και για άλλη μια φορά επιβεβαίωσαν το δέσιμο τους με το Ελληνικό κοινό. ‘Εχουν τον αέρα πλέον μεγάλης επαγγελματικής μπάντας, τόσο στο στήσιμο, στο light show όσο και στον ήχο. Είχαν φέρει δικό τους ηχολήπτη και ο ήχος τους διέφερε από τα άλλα συγκροτήματα. Πιο καθαρός, πιο πριμαριστός αλλά και με λιγότερο όγκο. Στα “Destroyer” και “Undying Evil” έπεσαν οι πρώτες μπαταριές, αλλά η πρώτη μεγάλη στιγμή ήρθε με το “From Beyond” που το τραγούδησαν άπαντες.
Μετά έγινε ο μικρός χαμούλης, αφού η μια επιτυχία διαδεχόταν την άλλη. Full headbanging, stagediving, αρκετό ξύλο ειδικά μπροστά και τόσο οι οπαδοί όσο και το συγκρότημα με αυτά που βλέπει, πλέουν σε πελάγη ευτυχίας. Το καινούριο τραγούδι “Coming Alive” που έπαιξαν ζωντανά ήταν φωτιά και λάβρα και ακόμα και τα τραγούδια του “Zenith” είχαν άλλο αέρα.
Το encore με το “Midnight Vice” ήταν αποθεωτικό και η εμφάνιση συνολικά ήταν άψογη. Μόνο παράπονο ήταν που δεν έπαιξαν το “Katana”. Τους περιμένουμε και αυτούς στο μέλλον για περισσότερες μάχες. Παραδίδω την ψηφιακή πένα στον συμπολεμιστή Άγγελο, για να περιγράψει τις ομορφιές που έγιναν με τους Exciter. Μιλάμε για πολύ βρομόξυλο!
Enforcer setlist:
Destroyer
Undying Evil
From Beyond
Die for the Devil
Live for the Night
Death Rides This Night
Zenith of the Black Sun
Coming Alive
Below the Slumber
Mesmerized by Fire
Running in Menace
Take Me Out of This Nightmare
Encore:
Midnight Vice
Γράφει ο Άγγελος Χότζιας
Και μετά το “πετσόκομμα” που ζήσαμε από τους φοβερούς Riot City και τους τρομερούς Enforcer, η ανάγκη να πάρουμε δύναμη για την επερχόμενη speed/thrash “λαίλαπα” των Καναδών Exciter έγινε επιτακτική. 43 χρόνια στο χώρο, 40 χρόνια από το ντεμπούτο τους “Heavy Metal Maniac”, νομίζω ότι είναι αρκετοί λόγοι για να θες να βρίσκεσαι σε αυτό το live. Εάν πάλι δεν πείθεσαι τόσο εύκολα, μάλλον χρειάζεται απλά να διαβάσεις-ακούσεις τον τρόμο που σπέρνουν σε κάθε εμφάνιση τους. Και εάν και αυτό σου φαίνεται “λίγο”, τότε δεν έχεις παρά να ρωτήσεις όσους τους θαύμασαν πέρυσι, αν δεν κάνω λάθος, στο Ηράκλειο Κρήτης και στο “Over The Wall Festival”. Και αν και αυτό δεν σε καλύπτει, ρε μάστορα Καναδοί είναι, εννοείται ότι παίρνουν σκαλπ σε κάθε τους show!
23:20 έλεγε το πρόγραμμα, 23:20 η “αγία τριάδα” ανέβηκε στη σκηνή. Αν και Καναδοί, Άγγλοι στο ραντεβού τους με το ελληνικό και όχι μόνο κοινό του Up The Hammers, ξεκίνησαν με το καλημέρα να μοιράζουν πόνο. Υπό τους ήχους του ορχηστρικού “The Holocaust”, ο Dan Beehler και η παρέα του “σκάνε” με το “Stand Up And Fight” και από κάτω… το χάος. Ανελέητο headbanging, κάποιοι καταφέρνουν να ξεφύγουν από τους σεκιουριτάδες, να ανεβαίνουν στη σκηνή και να κάνουν stage diving και μέχρι τη μέση του Gagarin έβλεπες ένα moshpit να πηγαίνει πέρα δώθε, χωρίς έλεος. Συνέχεια με τον υπέρτατο speed ύμνο των Exciter, “Heavy Metal Maniac” και κάπου εκεί το ξύλο άρχισε να παίρνει τεράστιες διαστάσεις από άκρη σε άκρη του venue. Πραγματικά, δεν ήξερες από που να φυλαχτείς. Οι Exciter έδειχναν σε εξαιρετική κατάσταση και παρόλο που ο Dan Beehler είχε το δύσκολο έργο των φωνητικών και των τυμπάνων, έμοιαζε να τα βγάζει πέρα σαν “μία ακόμη μέρα στη δουλειά”, μια υπόθεση ρουτίνας. Κάθε λίγο και λιγάκι, έμοιαζε εντυπωσιασμένος από το κοινό, στεκόταν και το χάζευε και συνέχιζε με ακόμη περισσότερη ενέργεια. Δεν πίστευε αυτό που έβλεπε και αντίστοιχα εμείς ότι γινόμαστε μάρτυρες ενός ονειρικού live.
Συνέχεια με το “Cry Of The Banshee”, 40 χρόνια είναι αυτά άλλωστε και η περιοδεία γινόταν για τα 40στά γενέθλιά του “Heavy Metal Maniac”, οπότε ήταν κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι το set θα ήταν φτιαγμένο στα μέτρα του. “Iron Dogs” και τα μυαλά στα μπλέντερ! Π-Α-Ν-Ι-Κ-Ο-Σ! Δεν ξέρω τι μπορεί να έμεινε όρθιο στις μπροστινές σειρές, όμως οι περισσότεροι σίγουρα νοιώθουν ακόμη πόνους σε όλο το σώμα τους! Κάποιοι, κάποια στιγμή χάθηκαν και εμφανίστηκαν υποβασταζόμενοι σε λίγα λεπτά. Το stage diving ήταν πλέον αναπόφευκτο και το μόνο που προσπαθούσαν να γλιτώσουν οι σεκιουριτάδες, ήταν να μην χτυπήσουν οι επίδοξοι κασκαντέρ πέφτοντας κάτω. Τρομερές στιγμές. “Die In The Night” και ο speed/thrash όλεθρος έδειχνε να μην έχει τελειωμό. Οι Exciter έμοιαζαν να γεμίζουν τις μπαταρίες τους βλέποντας τα πεπραγμένα του κοινού και οι οπαδοί έδειχναν να επαναφορτίζουν έχοντας κάποιο είδος bank κάπου πάνω τους. Απίστευτα πράγματα, που ακόμη και σήμερα μοιάζουν ανεξήγητα, όσο και να τα φέρνεις στο μυαλό σου. Η συνέχεια ανήκε στα “Blackwitch” και “War Is Hell”, και ο χαμός στις μπροστινές σειρές του Gagarin έμοιαζε ατελείωτος. Πραγματικά, δεν ξέρω πως μπόρεσαν και βγήκαν από εκεί όλοι αυτοί και μάλιστα στα πόδια τους! Οι Καναδοί θρύλοι έδειχναν ακούραστοι και τα “Rising Of The Dead” και “Pounding Metal” ήρθαν να αποτελειώσουν το πλήθος που έδειχνε να χάνει δυνάμεις από το τόσο απαιτητικό ενεργειακά show.
Και όλα αυτά, υπό το άγρυπνο βλέμμα του “αρχηγού” των Exciter Dan Beehler, που έμοιαζε να απολαμβάνει όλα όσα έβλεπε μπροστά του με ένα χαμόγελο ικανοποίησης. Ανάσα ξεκούρασης και ανασυγκρότησης το κιθαριστικό solo του Daniel Dekay, του νέου μέλους της μπάντας από το 2018, ώστε να μπει το group στο τελευταίο και ιδιαίτερα απαιτητικό μέρος του show. Τρία κομμάτια που αναδεικνύουν τη speed-άδα, την thrash-ύτητα και την “αγριάδα” των Exciter. Τρία κομμάτια, που μοιάζουν έτοιμα να στείλουν για “απόσυρση” τον οποιοδήποτε θελήσει να κοντραριστεί μαζί τους. Τρία κομμάτια, που δείχνουν να σε χτυπούν αλύπητα μέχρι να σπάσεις και να ζητήσεις έλεος, αν και γνωρίζεις ότι δεν θα το βρεις εδώ. “Beyond The Gates Of Doom”, “Violence & Force”, “Long Live The Loud”, ήταν η απόλυτη επιτομή του θανατηφόρου speed/thrash καναδικού metal, που ο σκοπός του είναι πολύ απλά «take no prisoners». Προφανώς και το πέτυχαν, οι Exciter δεν πήραν κανέναν “αιχμάλωτο” και σκόρπισαν τον απόλυτο τρόμο.
Και κάπως έτσι, οι Καναδοί speed/thrashers μας αποχαιρέτησαν… ή όχι; Επιστροφή για την τριάδα και ένα κομμάτι βγαλμένο από τις πιο κρυφές μουσικές μας φαντασιώσεις: “Iron Fist” και φόρος τιμής στους ήρωες του μετέπειτα speed metal Motörhead. Ο χαμός! Μέχρι και ο Daniel Dekay μπήκε στον πειρασμό να βουτήξει για stage diving και το έκανε ο αθεόφοβος! Αδιανόητη εξέλιξη, σε ένα από τα πιο απαιτητικά live όσον αφορά την ενέργεια. Το χάρηκε ο ίδιος, το χάρηκε και το κοινό που είδε τα είδωλά του να γίνονται για μία στιγμή ένα με αυτό. Από τα πιο δυνατά live, που έχω δει μέχρι σήμερα. Εξαιρετικοί Exciter, ακόμη πιο εξαιρετικοί οι οπαδοί που κατάφεραν να ορθοποδήσουν από ένα τέτοιο show.
Exciter setlist:
The Holocaust
Stand Up And Fight
Heavy Metal Maniac
Cry Of The Banshee
Iron Dogs
Die In The Night
Blackwitch
War Is Hell
Rising Of The Dead
Pounding Metal
Guitar Solo
Beyond The Gates Of Doom
Violence & Force
Long Live The Loud
Encore:
Iron Fist (Motörhead cover)
Στο τέλος, αυτό που έμεινε ήταν οι χαρούμενες φάτσες. Αποκαμωμένες μεν, γεμάτες ικανοποίηση για αυτό που έζησαν δε. Σίγουρα από τα πιο “πλήρη” Up The Hammers, που θα μείνουν αλησμόνητα όσα χρόνια και να περάσουν. Τρομερό line up, εξαιρετικό ανακάτεμα της “τράπουλας” για την κάθε μέρα, μπάντες που ήθελαν να αποδείξουν την αξία τους και οπαδοί που διψούσαν για αγνό, τίμιο heavy metal, μετά την σχεδόν τριετή συναυλιακή ξηρασία λόγω covid. Θα τολμήσω να πω, ότι το φετινό Up The Hammers ήταν εμπειρία ζωής, ήταν απερίγραπτο με λέξεις. Θα το ξαναπώ, πραγματικά τυχεροί όσοι το ζήσαμε από κοντά. Αξίζει και ένα τεράστιο ευχαριστώ στη διεύθυνση του φεστιβάλ, στα παιδιά που τρέχουν για να έχουμε εμείς, που σε τόσο δύσκολους καιρούς καταφέρνουν να κάνουν πραγματικότητα πολλά από τα μουσικά μας όνειρα. Long Live “Up The Hammers”!
Φωτογραφίες/videos: Ιωάννης Φράγκος
