Οι Triumpher με το περσινό αριστουργηματικό πρώτο τους album, ‘Storming The Walls‘, δημιούργησαν παγκόσμια αίσθηση στους οπαδούς του επικού ήχου. Δικαιωματικά λοιπόν κατέλαβε θέση στις λίστες με τα κορυφαία album της περασμένης χρονιάς σε πολλά μουσικά μέσα, καθώς και στο δικό μας Top 20. Πριν όμως καθίσει η σκόνη της επιτυχίας του ντεμπούτου, το συγκρότημα ανασηκώθηκε από τις δάφνες του, αρματώθηκε ξανά και όπως είχε προαναγγείλει ο Αντώνη ‘Mars Triumph’ στη συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει, ετοίμασε το δεύτερο χτύπημα του με τον ταιριαστό τίτλο ‘Spirit Invictus’.
Όπως οι μεγάλοι του παρελθόντος κυκλοφορούσαν τη χρυσή εποχή το ένα διαμάντι πίσω από το άλλο, χωρίς να αφήσουν το χρόνο να επιβραδύνει την ορμή τους, ομοίως και με σοφία θα έλεγα έπραξαν οι συμπατριώτες μας. Στην περίπτωση μας τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα, καθώς δεν χωρούν φιοριτούρες και περιττές διευκρινήσεις. Οι Triumpher ετοίμασαν ένα εξαιρετικό διάδοχο, που τους ενθρονίζει οριστικά και αμετάκλητα στην κορυφή του σύγχρονου επικού ήχου. Όταν μιλάμε όμως για epic metal δεν αναφέρομαι σε ηχητικά αναμασήματα και πολεμικούς ψευδομανδύες. Αναφέρομαι σε αυθεντική ψυχική ανάταση που δημιουργεί η ακρόαση του. Που σε γεμίζει θάρρος μπρος στη σύγχρονη μιζέρια, σε ανασηκώνει από τη λήθη και σου υπενθυμίζει το μεγαλείο του πατρώου παρελθόντος.
Σε μουσικό επίπεδο μιλώντας, προελαύνουν στην ίδια προπατορική οδό που χάραξαν οι Manowar και οι Bathory, μαζί με την πρόδηλη αγάπη τους σε στοιχεία του ακραίου ήχου και ειδικά στα ‘παγωμένα’ Dissection riffs. Η ειδοποιός διαφορά συγκριτικά με το πρώτο τους βήμα, είναι ότι σε τούτη την προσπάθεια κατοχυρώνουν τον προσωπικό τους ήχο και το ‘Triumpher’ riffing είναι πλέον γεγονός. Αντίστοιχο trademark θα έλεγα με αυτό των τεράστιων Rotting Christ. Δεν το λες και μικρό επίτευγμα για μια νέα μπάντα, με δύο album στο ενεργητικό της σε σύντομο χρονικό διάστημα και με τον καταιγισμό της μουσικής πληροφορίας των ημερών μας να τους περικυκλώνει. Σπάνε τα τείχη όμως για άλλη μια φορά, αποδεικνύοντας ότι η ποιοτική επανάληψη της αρχής τους δεν αποτελεί τύχη, αλλά ικανότητα.
Οι κραυγές του Αντώνη στο ‘Arrival of the Avenger’, θα κάνουν τον Eric Adams να κοιμάται ήσυχος ότι ο διάδοχός του κυκλοφορεί ήδη ανάμεσα μας. Αιρετικό και υπερφίαλο μπορεί να πει κάποιος. Ανοιχτή πρόσκληση / πρόκληση από μεριάς μου, να βρει ο αμφισβητίας κάποιον άλλον που να τραγουδά με το ίδιο πάθος και τεχνική αντίστοιχη του ‘Mars Triumph’. Το ‘Athena (1st Chapter)’ αποτελεί ένα από τα highlight του δίσκου, προξενώντας παράκρουση και εξύψωση συνάμα. Από κοντά, στην πρώτη γραμμή στέκεται και το ομώνυμο τραγούδι. Τα μαυρομεταλλικά στοιχεία και η Dissection αύρα που προανέφερα, ατσαλώνουν το ‘Alexander’ που παρασέρνει τους ανυποψίαστους στο διάβα του. Στο ‘Shores of Marathon’ οι Triumpher γίνονται το σύγχρονο στόμα του Ηροδότου και μας μεταφέρουν την έξαψη της ιστορικής μάχης. Με το καταιγιστικό riff του και τις εμψυχωτικές απαγγελίες που διανθίζουν το τραγούδι, είμαι βέβαιος ότι αν με κάποιο μαγικό τρόπο παιάνιζε στους άνδρες του Μιλτιάδη, οι Πέρσες δεν θα προλάβαιναν να πατήσουν καν το πόδι τους στην Αττική γη. Το ‘Triumpher’ που ακολουθεί, με το υπερηχητικό solo στην κιθάρα στέκεται αντάξιο του ονόματος της μπάντας. Ιδανικό κλείσιμο με το ‘Hall of a Thousand Storms’ το οποίο δεν παρεκκλίνει από την ποιοτική σταθερά που όρισαν οι ίδιοι.
Οι ταχύτητες είναι ανεβασμένες και τα γκάζια τσιτωμένα συγκριτικά με το ντεμπούτο τους, γεγονός που εγγυάται ανελέητο headbanging μέχρι τελικής πτώσης. Φανταστική δουλεία έχει γίνει από το σύνολο των εμπλεκόμενων μουσικών, τόσο στο στιβαρό rythm section, όσο και στις κοφτερές σαν ισπανική λεπίδα κιθάρες. Αξιοσημείωτη για ακόμη μια φορά η παραγωγή του Γιώργου Εμμανουήλ στο Pentagram Studio. Τονίζει τα χαρίσματα του συνόλου, εξυψώνει τις μονάδες και αποφεύγει σαν το διάολο το λιβάνι την τυποποίηση και την ‘πλαστικούρα’… Όσον αφορά το εικαστικό κομμάτι, ο Αντώνης ‘Mars Triumph’ για άλλη μια φορά χαρίζει ενθουσιασμό και ανατριχίλες, με τους ένοπλους αρχαίους φρουρούς που κοσμούν το εξώφυλλο. Μόνο τυχαία δεν είναι άλλωστε η συνεργασία του με τους Manowar σ’ αυτόν τον τομέα. Και όπου Manowar βάλε δίπλα Κen Kelly και θα καταλάβεις για τι μεγέθη μιλάμε. Σφραγίδα εγγύησης η κυκλοφορία του δίσκου μέσω της δικής μας ‘No Remorse Records’, η οποία έχει βάλει στοίχημα όποιο ‘λαβράκι’ κυκλοφορεί στο χώρο, να το ‘πιάσει’ στο παραγάδι της.
Το αήττητο πνεύμα των Triumpher δίνει και πάλι το παρόν. Μπορεί να έχει χαθεί το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού της πρώτης φοράς, αλλά η ορμή και η έμπνευση παραμένουν αναλλοίωτες, ικανές για να χρήσουν το ‘Spirit Invictus’ ως ένα από τα καλύτερα album της φετινής σοδειάς. Όσοι τολμούν νικούν και οι Triumpher βγαίνουν αναμφισβήτητοι θριαμβευτές για ακόμα μια φορά!
Είδος: Epic Metal
Εταιρεία: No Remorse Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 25 Οκτωβρίου 2024
