Ο Δεκέμβριος μαζί με τα φώτα, τα στολίδια και τα μελομακάρονα φέρνει πάντα και τις λίστες της χρονιάς. Ένα μουσικό έθιμο σχεδόν φετίχ πια, τηρήθηκε με ευλάβεια από τη συντακτική ομάδα του Soundcheck, και έχοντας έτοιμα τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα, ξεκινάμε από το χαμηλότερο σκαλί της 20άδας των συντακτών για το 2023, ανεβαίνοντας καθημερινά προς την κορυφή.
(επιμέλεια άρθρου: Γιώργος Γεωργίου)
No 13: TESSERACT “War of Being”
“Ready an’ Willing”
Κάπου στο 2003, στα προάστια του Milton Keynes, ο κιθαρίστας Acle Kahney συμμετέχει σε διάφορα φόρουμ ανταλλαγής μουσικών ιδεών και απόψεων. Μέσω τέτοιων κοινοτήτων του διαδικτύου, και με βασικό κριτήριο την ταύτιση σε ανάλογες μουσικές απόψεις, ο Acle βρίσκει με προσοχή τους μουσικούς του συνοδοιπόρους και μέχρι το 2006, η σύνθεση του γκρουπ περιλαμβάνει επίσης τον μπασίστα Amos Williams, τον ντράμερ Jay Postones και τον κιθαρίστα James Monteith. Το line up σταθεροποιείται ουσιαστικά το καλοκαίρι του 2009, με τον ερχομό του Daniel Tompkins, έστω και αν η θέση πίσω από το μικρόφωνο θα αποδειχτεί, για κάποια χρόνια ακόμα, πραγματική μαύρη τρύπα. Το γκρουπ έχοντας εξασφαλίσει μια συμφωνία με τη Century Media, επεξεργάζεται ξανά το υλικό του, προσεγγίζοντας την οριστική μορφή για το ντεμπούτο τους, που είχαν σαν στόχο να κυκλοφορήσει μέσα στο 2010. Η εταιρία μετατοπίζει την κυκλοφορία για τον επόμενο χρόνο, και για την επικείμενη περιοδεία τους στην Αμερική με τον Devin Townsend, κυκλοφορεί το EP “Concealing Fate”, μια φιλόδοξη σουίτα σε έξι μέρη, ουσιαστικά για να μπορούν να πάρουν κάτι μαζί τους και να πουλήσουν δική τους μουσική. Τελικά το “One” που αποτελεί και το επίσημο ντεμπούτο των “Tesseract” κυκλοφορεί στις 22 Μαρτίου του 2011.
“Self Portrait”
Ο μύθος λέει πως ο Acle Kahney παρακολούθησε ένα βράδυ μια πραγματικά άθλια ταινία με τον τίτλο “Cube 2: Hypercube”. Βρίσκοντας την τελευταία λέξη ενδιαφέρουσα (σίγουρα περισσότερο από την ταινία), κατέφυγε σε μια μηχανή αναζήτησης και ένα από τα αποτελέσματα ήταν ο όρος “tesseract”. Αυτό ήταν. Με δεδομένη την αγάπη για τις επιστήμες, όλοι τους ήταν ένθερμοι υποστηρικτές οραματιστών όπως οι Stephen Hawkins, Brian Greene, Michio Kaku. Πέρα από τη δεκτικότητα στο όνομα αυτό, αργότερα επηρεάστηκαν και στη σύνθεση της μουσικής, από τέτοια θέματα και ιδέες. Πέρα από τις σκιές των επιδράσεων, που μοιραία τους κατέταξαν στους πρωτοπόρους του περιβόητου “djent”, η ευρηματικότητα και η επιμονή στην σχηματοποίηση ιδιαίτερων ήχων και ατμόσφαιρας, αλλά και τα σπουδαία φωνητικά του Tompkins που μπορούσαν να διασχίσουν την απόσταση από την οργή και την έκρηξη, ως την τρυφερότητα ή τη μελωδία των υψηλών τόνων, τους ξεχώρισαν από τον σωρό. Η πολυπλοκότητα της μουσικής που συχνά συμβαδίζει με την απόκοσμη μελωδικότητα, συμπορεύεται ταιριαστά και με θέματα εσωτερικά. Ήταν δεδομένη από το ξεκίνημα η αλληλεπίδραση της μουσικής με συγκεκριμένα θεματικά πεδία, που καθόριζαν σημαντικά και το ύφος των δίσκων.
“The Leader of the Pack”
Ένα ακριβές και απαιτητικό σύνολο που μοιάζει να υπολογίζει με ακρίβεια και συνέπεια την παραμικρή λεπτομέρεια, δεν επιτρέπει με αβασάνιστη ευκολία διαχωρισμούς στη σημασία των προσώπων που το αποτελούν. Ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να το επηρεάσει αυτό είναι η ίδια η ιστορία του σχήματος με την κρίση κάποιων χρόνων στη θέση πίσω από το μικρόφωνο. Ο Daniel Tompkins, ο οποίος μετά την επιστροφή του κατάφερε να συνδυάσει την υποδειγματική του συνέπεια στις υποχρεώσεις με τη μπάντα με μια ζηλευτή παράλληλη δράση έξω από αυτή, είναι καταλύτης σε πολλά. Περισσότερο όμως από κάθε άλλο, είναι ένας ερμηνευτής, που πέρα από το εύρος του, συνεισφέρει σε σημαντικές διαφοροποιήσεις χάρη στον ανοιχτό του ορίζοντα, και τα άλλα ενεργά μουσικά του πεδία εκτός των TesseracT.
“Where Eagles Dare”
Απίστευτα δύσκολο να επικεντρωθεί κανείς σε ένα άλμπουμ, όταν κάθε βήμα της μπάντας συγκεντρώνει πληθωρική προετοιμασία και αντιμετώπιση, έτσι η επιλογή είναι καθαρά προσωπική. Το τρίτο άλμπουμ των Tesseract , το περίφημο “Polaris” θα πάρει το όνομά του από το Αστέρι του Βορρά, ένα σύμβολο φωτός που οδηγεί αλλά και αλλαγής. Στις συνεντεύξεις εκείνης της εποχής, συνήθιζαν οι ίδιοι να το χαρακτηρίζουν σαν την “παροδική φύση της καθολικής αλήθειας”. Φυσικά, στη ζωή δεν υπάρχει καθολική αλήθεια, και σε όλη αυτή την ατέρμονη διαδρομή, μέσα από χιλιάδες χρόνια, το Αστέρι του Βορρά που κοιτάνε και έχουν κοιτάξει αμέτρητα ζευγάρια ματιών, δεν θα είναι ποτέ το ίδιο. Το μεγαλείο του “Polaris” βρίσκεται στην ειλικρίνειά του. Περιγράφοντας τις ανασφάλειες, τους φόβους, τις αγωνίες μιας γενιάς που βυθίζεται όλο και περισσότερο στις κυνικές αλλαγές μιας ζωής που τώρα αποκαλύπτεται στην ολότητά της, καταφέρνει να γίνεται τρυφερά πικρό και παυσίπονο μέσα στην πολλών στρώσεων ομορφιά του. Το γκρουπ, για ακόμα μια φορά, έχει βρεθεί σε ένα νέο οροπέδιο, με διαφορετική θέα και εντύπωση προκαλώντας τους ακροατές του να ακολουθήσουν.
“Looking for Today”
Ο Γιώργος Γεωργίου έγραψε στις 19 Σεπτεμβρίου για το “War of Being”:
“Το σημαντικότερο στοίχημα όμως αυτού του δίσκου δεν ήταν να γράψουν το μεγαλύτερο τραγούδι τους εδώ και δέκα χρόνια, το ομότιτλο 11λεπτο single και βίντεο, ούτε να επιχειρήσουν να συγχωνεύσουν τα δομικά στοιχεία των προηγούμενων άλμπουμ σε αυτό. Όταν ο Amos παρουσίασε στους υπόλοιπους τη συμβολική ιστορία του concept, κάποιοι θυμήθηκαν το αντίστοιχο meme ενός τύπου που προσπαθεί να δώσει εξηγήσεις σε έναν τοίχο. Σαν τις αίθουσες με τους πίνακες υπόπτων στη διαλεύκανση ενός εγκλήματος, είχαν γεμίσει το στούντιο με εικόνες από τους διαφορετικούς χαρακτήρες, ονόματα και βελάκια που προσπαθούσαν να συνδέσουν πράξεις, τοποθεσίες και πρόσωπα. Το μουσικό μυστήριο τελικά λύθηκε, όπως συμβαίνει πάντα με αυτούς. Οι Tesseract σπρώχνουν εμφατικά τη μοντέρνα σκληρή μουσική μπροστά με το πέμπτο τους άλμπουμ. Με γενναίες δομές που συμβαδίζουν με την πολυπλοκότητα μιας απρόβλεπτης εποχής, αλλά και ευαίσθητες, γλυκές και ρυθμικές φλέβες να διατρέχουν τα τραγούδια, σμίλευσαν τη δική τους φιλόδοξη, φουτουριστική rock όπερα που μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε μεγάλο αντίστοιχο έργο του ένδοξου μουσικού παρελθόντος”.
