Μια μάλλον απρόσμενη σύμπραξη εξαιρετικών μουσικών από διάφορα σημεία του πλανήτη κατέληξε σε ένα πλούσιο και απαιτητικό ντεμπούτο, που έκανε ιδιαίτερη αίσθηση στον ευρύτερο χώρο του σκληρού προοδευτικού ήχου. Έχοντας ακόμα εμμονικές ακροάσεις με το άλμπουμ των The Anchoret, συνομιλούμε με το ιδρυτικό μέλος και βασικό συνθέτη και παραγωγό, Καναδό μπασίστα Eduard Levitsky, για να μάθουμε όσα περισσότερα μπορούμε.
Μπορείς αρχικά να μας δώσεις σύντομα την ιστορία του πώς δημιουργήσατε το συγκρότημα;
Το Anchoret, θα μπορούσε κανείς να πει, γεννήθηκε από ανάγκη κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Χρειαζόμουν μια δημιουργική διέξοδο, κάποιου είδους απόδραση κατά τη διάρκεια του lockdown και είχα ήδη αρχίσει να πιάνω στυλό και χαρτί που λένε! Πάντα είχα την ιδέα να γεφυρώσω την αγάπη μου για το metal και το prog rock, έτσι ήταν απόλυτα φυσικό να καταλήξω αμέσως γύρω από αυτόν τον ήχο, μουσικά. Κατά κάποιο τρόπο ήταν σαν να έγραφα το ερωτικό μου γράμμα σε όλα τα καταπληκτικά συγκροτήματα που ήταν δίπλα μου σε όλη μου τη ζωή, μπάντες που άκουγε ο πατέρας μου, μπάντες που με βοήθησαν στα δύσκολα. Αλλά περισσότερο από αυτό, το Anchoret έγινε μια ειλικρινής εξερεύνηση της δικής μου απομόνωσης κατά τη διάρκεια ενός κλειδωμένου κόσμου, ενός κόσμου σε παύση. Το “It All Began With Loneliness” πραγματικά ξεκίνησε εκεί, αλλά είναι τα πάντα και για το ταξίδι έξω.
Όντας μια διεθνής παρέα μουσικών πώς ασχοληθήκατε με τη σύνθεση και τη διαδικασία ηχογράφησης;
Φρόντισα να έχω το πιο ολοκληρωμένο δείγμα που μπορούσα πριν απευθυνθώ και επικοινωνήσω με συνεργάτες. Η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί το καλύτερο δυνατό “sandbox” για τους μουσικούς να παίξουν και, αν κρίνω από τις εκπληκτικές ερμηνείες, νομίζω ότι λειτούργησε! Η δομή και το περισσότερο της παραγωγής είχαν ήδη ολοκληρωθεί όταν επικοινώνησα με τον Sylvain Auclair, ο οποίος είχε το καθήκον να προσδώσει μια ιστορία και μια φωνή στη μουσική. Όπως μπορείτε να δείτε, αυτό που ξεκίνησε σαν μια προσωπική δημιουργική διέξοδος, σύντομα έγινε αυτή η όμορφη συνεργασία.
Είναι προφανές ότι υπάρχει ένας δυνατός συνδυασμός μεταξύ progressive metal και του κλασικού progressive rock. Αλλά κοιτάζοντας από την καρδιά της δημιουργίας σου μπορείς να εντοπίσεις κάποια άλλα στοιχεία που ολοκληρώνουν τον δικό σας χαρακτήρα;
Κάθε τραγούδι στα άλμπουμ έχει το DNA ενός συγκεκριμένου prog rock στοιχείου που μου αρέσει να υφαίνεται μέσα του. Το άνοιγμα του άλμπουμ “An Office For…A Dead Man” είναι ένας φόρος τιμής στο “Dark Side Of The Moon” των Pink Floyd, για παράδειγμα. Ίσως λίγο λιγότερο προφανές, το “Stay” είναι επηρεασμένο σε μεγάλο βαθμό από το “Who Wants to Live Forever?” των Queen και το “Until The Sun Illuminates” δανείζεται από το ”Mars, the Bringer Of War” του Gustav Holts. Το άλμπουμ είναι, τελικά, ένα γράμμα αγάπης σε αυτά τα υπέροχα άλμπουμ με τα οποία μεγάλωσα, αλλά όπως φαίνονται μέσα από έναν σύγχρονο μεταλλικό φακό.
Προφανώς έχετε προκαλέσει σοβαρή αντίδραση κυρίως στο progressive metal ακροατήριο. Είναι ένα είδος με διαφορετικές απόψεις και επιλογές για αυτό που λέμε”πρόοδο”. Ποια είναι η δική σας ιδέα για την εξέλιξη και πώς φαντάζεστε το συγκρότημα με τη μετάβαση στο επόμενο βήμα;
Αυτή είναι μια μεγάλη ερώτηση! Νιώθω ότι οι άνθρωποι συνδέουν εύκολα το “Progressive Metal” με μπάντες ξεπερνώντας τα όρια του είδους, και πιο συγκεκριμένα, με βάση την ικανότητά τους να παίζουν το δικό τους όργανο. Επιτρέψτε μου να πω πρώτος ότι μακάρι να μπορούσα να παίξω έτσι, αλλά δυστυχώς απλά δεν μπορώ να τους ανταγωνιστώ, χαχα! Μάλλον, το “προοδευτικό” στοιχείο στους The Anchoret είναι περισσότερο μια άσκηση εγκράτειας και μια πράξη ισορροπίας που υπόσχεται ένα μουσικό ταξίδι γεμάτο ανατροπές και μεταστροφές. Παρατηρώ ότι όλο και περισσότερες μπάντες συνδυάζουν είδη με το ίδιο όραμα της “προόδου”, προσπαθώντας να φέρουν ένα εντελώς νέο ηχητικό τοπίο στον μουσικό κόσμο. Όπου κι αν βρισκόμαστε στη συνέχεια, η αναζήτηση αυτού του ηχητικού τοπίου θα παραμείνει στην κορυφή του μυαλού μας!
Καθώς διανύουμε περίεργα χρόνια, πόσο σημαντικό είναι για εσάς το στιχουργικό κομμάτι της μουσικής, και πού βρήκατε τις πηγές έμπνευσής σας για το άλμπουμ;
Για έμπνευση, νομίζω ότι είναι πάντα σημαντικό να κοιτάς μέσα σου και να είσαι ειλικρινής. Ζήσαμε σε περίεργους καιρούς και ενέπνευσαν το άλμπουμ, αλλά το θέμα του άλμπουμ μιλάει για διαφορετικούς τύπους απομόνωσης και προσωπικής εμπειρίας επίσης. Ακόμη περισσότερο, οι στίχοι του Sylvain Auclair έχουν μια θετική ανατροπή και μια υπόσχεση διαφυγής από αυτή την κατάσταση του νου.
Είχατε αρκετούς καλεσμένους μουσικούς που δούλευαν μαζί σας στο στούντιο. Πώς ήταν η συνεργασία μαζί τους αντιμετωπίζοντας το γεγονός ότι πιθανότατα συμμετείχαν σε κάτι πέρα από τα συνηθισμένα “καθήκοντά” τους;
Στην πραγματικότητα δεν συναντηθήκαμε ποτέ στο στούντιο! Κάθε μουσικός ηχογράφησε τα δικά του μέρη στο σπίτι ή σε ένα άλλο στούντιο στο οποίο είχε πρόσβαση τελικά. Η συνεργασία ήταν εξαιρετικά εύκολη καθώς πιστεύω ότι όλοι ένιωθαν έμπνευση από τη μουσική ή από την εποχή που ζούσαμε. Το πιο δύσκολο πράγμα ήταν να διαχειριστώ τις ζώνες του χρόνου χαχαχ! Είμαι πολύ ευγνώμων που όλοι συμμετείχαν τόσο πολύ και πήγαν όλα πολύ καλά, και είμαι πολύ τυχερός που σήμερα αποκαλώ φίλους πολλούς από τους συνεργάτες!
Μπορείς να μας αποκαλύψεις κάποιες συγκεκριμένες λεπτομέρειες για το εξώφυλλο του άλμπουμ;
Το εξώφυλλο του άλμπουμ έγινε από τον Joseba Elorza, και αντικατοπτρίζει τα θέματα του άλμπουμ της απομόνωσης και της απόδρασης. Ο μικρός αστροναύτης είναι παγιδευμένος, αλλά υπάρχει πάντα μια διαφυγή. Υπάρχει επίσης μια συγκεκριμένη πτυχή του κολάζ που θυμίζει παλαιότερα συγκροτήματα Prog Rock και έτσι το εξώφυλλο, όπως και η μουσική, λειτουργεί επίσης λίγο σαν φόρος τιμής στη μουσική εκείνης της εποχής.
Έχετε σχέδια για την προώθηση του δίσκου στη σκηνή;
Δουλεύουμε όντως πολύ σκληρά για να φέρουμε το έργο στο δρόμο, αλλά με τόσα πολλά κινούμενα μέρη είναι πιο εύκολο να τα λες παρά να τα κάνεις! Αλλά αυτό σίγουρα θα συμβεί με κάποια δεδομένα.
Το συμπέρασμα από τη μουσική σου είναι ότι είσαι μάλλον πλούσιος ακροατής. Μπορείς να μοιραστείς κάποια συγκεκριμένα άλμπουμ φέτος που ήταν σημαντικά για σένα;
Η φετινή χρονιά ήταν γεμάτη με καταπληκτικές κυκλοφορίες, ειδικά για progressive και extreme μουσική! Θα αναφέρω μόνο μερικά από αυτά που απολαμβάνω τον τελευταίο καιρό:
Sermon – Of Golden Verse
AVKRVST – The Approbation
Liturgy – 93696
Nospūn – Opus
Aodon – Portraits
Krigsgrav – Fires in the Fall
Subterranean Disposition – Individuation
Seven Impale – Summit
Rannoch – Conflagrations
Τέλος, αν κάποιος σε ρωτούσε ποιος ήταν ο κύριος λόγος που δημιούργησες αυτό το συγκρότημα, τί θα απαντούσες;
Το συγκρότημα ξεκίνησε σαν συναισθηματική και δημιουργική διέξοδος σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο και ήταν εκεί για να με βοηθήσει στο ταξίδι προς την ανάκαμψη. Ελπίζω να γίνουν αυτά τα τραγούδια φίλοι κάποιου και να τον συνοδεύσουν και σε δύσκολες στιγμές. Αυτή είναι η δύναμη της μουσικής και αυτός είναι ο κύριος λόγος, πιστεύω για τον οποίο όλοι κάνουμε αυτό που κάνουμε.
