Ο δημιουργός του “Sound Valley” Θωμάς Βαλάσης, μας έχει συνηθίσει εδώ και χρόνια σε ένα μωσαϊκό ήχων και ιδιωμάτων που παίρνουν τον χρόνο τους στις μέρες που διαρκεί το φεστιβάλ. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, επιχειρεί έναν πιο ευδιάκριτο διαχωρισμό, χαρακτηρίζοντας αισθητά την κάθε μέρα με τις τελικές επιλογές. Η πρώτη νύχτα του φετινού φεστιβάλ ήταν ολοκληρωτικά αφιερωμένη σε post punk, dark electro, synth wave και gothic χωράφια, με τρεις εκπροσώπους που θα άπλωναν τα έργα τους καλύπτοντας αισθητά την ευρύτητα του είδους.
Γύρω στις εννιάμισι, η περιήγηση στα εγχώρια μυστικά του είδους τράβηξε την κουρτίνα με τους Midnight Poetry. Πρόκειται για ένα ολόφρεσκο ντουέτο της Κλεοπάτρας Κάιδου και του Γιάννη Σπανού. Ένα πολλά υποσχόμενο project με σκοτεινές, ηλεκτρονικές συνθέσεις με στοιχεία μελωδικής post-punk αλλά και industrial pop, με μια προσέγγιση που χρωστά πολλά σε συγκροτήματα όπως οι VNV Nation, Diary of Dreams, New Order, Clan of Xymox. Στη δεδομένη εμφάνιση, λόγω κάποιου προσωπικού προβλήματος που δεν έκανε δυνατή τη μετάβασή του στην πόλη, την θέση του Γιάννη στη σκηνή πήρε ο Αχιλλέας Χαρίτος.
Ξεδιπλώνοντας και αποκαλύπτοντας περισσότερες πτυχές από την επικείμενη πρώτη τους δουλειά, πέρα από το ήδη γνωστό “Black Hole” για το οποίο έχει ήδη γυριστεί και το αντίστοιχο βίντεο, το ντουέτο φρόντισε να φυτέψει μέσα στη χορευτική του δίνη όλα τα προσωπικά υπαρξιακά δηλητήρια που βασανίζουν αέναα το πνεύμα. Με τα φωνητικά της Κλεοπάτρας να μεταφέρουν από δύσκολες μνήμες, μέχρι δύσβατα όνειρα με έναν πανούργα βελούδινο τρόπο, το ντουέτο έσπρωξε αυτή τη συνωμοτική κινητικότητα στους θεατές του Skyland, που έμοιαζε να το απολαμβάνουν. Άλλωστε η μηχανική, προγραμματισμένη κρούστα των τραγουδιών αποτέλεσε μια φιλόξενη πίστα για φαντάσματα του παρελθόντος και αντηχήσεις σημαντικών απωλειών.
Midnight Poetry Setlist:
Infected Society
My Greatest Darkness
Black Hole
Dracula’s Poison
One with The Madness
The Other Side
Trauma
Silent Embrace
Μέσα από μια πολύ σύντομη διαδικασία αλλαγών, ένα άλλο ντουέτο, αυτό των Grey Gallows από την Πάτρα, βρέθηκε στο σανίδι του Skyland. Ο Konstantin σε πλήκτρα και φωνητικά και ο Dionisis σε κιθάρα, μπάσο και πλήκτρα, αποτελούν το σχήμα που σχηματίστηκε τον χειμώνα του 2016 και έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα δραστήριο, τόσο δισκογραφικά με πέντε άλμπουμ, αλλά και ενεργό σε σκηνική παρουσία.
Έχοντας τις Βαθιές τους συντεταγμένες από το darkwave ως τις διάφορες διαδρομές του ηλεκτρονικού ήχου, φρόντισαν να μας σπρώξουν από την αρχή σε μια πιο υποβλητική, σκοτεινή αίσθηση, με τον ρυθμό να ακολουθεί ένα πένθιμο βάδισμα. Κοντά του η ερμηνεία του Konstantin με μια παγωμένη υποβολή, αφηγείται πονεμένες περιπέτειες της ανθρώπινης ύπαρξης. Πάνω σε αυτό το πλέγμα του παραδοσιακά νεοκυματικού υπόβαθρου και της δράσης του με τα στολίδια του ηλεκτρονικού ήχου, χτίζουν σταδιακά με ένα σετ μοιρασμένο στο χρόνο, αυτή την προσωπική αλήθεια που αγκαλιάζει το όνομα τους, πως “το γκρι είναι το χρώμα της ζωής για όλα τα πράγματα που πεθαίνουν”.
Μας έκλεισαν έξυπνα το μάτι με μια ολόφρεσκη απόδοση του “Body Electric” των Sisters Of Mercy, έγινε και το αναμενόμενο με δεδομένη την παρουσία της Κλεοπάτρας, η οποία τους συνόδευσε στη σκηνή, ερμηνεύοντας τα “Nothing to Believe” και “Dying Light”. Νομίζω πως οι μορφές που χόρευαν ακατάπαυστα στα πρώτα μέτρα μετά τη σκηνή, κάτι που έμοιαζε με τις φιγούρες μιας προσωπικής, εσωτερικής πάλης, ήταν μια δίκαια αντήχηση για το Πατρινό ντουέτο.
Grey Gallows Setlist:
Deafland
Love Moan
Grey Gallow
Empty as You
Grey Is Our Colour
Body Electric
Don’t Bring Flowers
Garden of Lies
Nothing to Believe
Dying Light
Strangers
1982
Έμοιαζε σαν η πιο πολυμελής μπάντα της βραδιάς να κέρδισε και τον ρόλο του headliner, καθώς οι Convex Model άρχισαν να κάνουν τις απαραίτητες αλλαγές στη σκηνή του Skyland. Με την αφετηρία τους πίσω στο 2017, όταν ο Νίκος Καπαντζάκης δημιουργεί την εμβρυακή μορφή της μπάντας με την Σταυρούλα Τσιάρα στη Θεσσαλονίκη, είναι πια σήμερα μια πλήρης μπάντα, με τη Λένα Τζούνα (συνθεσάιζερ), τον Γιώργο Παπαδόπουλο (μπάσο) και τον Κυριάκο Τσακαλίδη (ντραμς). Ο Νίκος είναι μια εβληματική μορφή στον χώρο με μια δράση που αγγίζει πια τα 25 χρόνια, και η Σταυρούλα παραμένει σταθερά η μυστική στιχουργική δύναμη που ενίοτε προσφέρει και ερμηνευτικά, ενώ προτιμά να χορεύει μπροστά στους συντρόφους της σε νύχτες σαν τη χτεσινή.
Οι Convex Model είχαν αυτή την αντήχηση του παραδοσιακού post punk, new wave που έχει την κρυφή χάρη της μονομαχίας του αναλογικού synth ήχου με το συμπαγές και αλήτικα ρυθμικό υπόβαθρο που σκαρώνει το μπάσο με τα τύμπανα. Με σαφείς αναγωγές σε ονόματα όπως οι OMD και Kraftwerk αλλά από την άλλη και οι Magazine, οι The Cure, μας έκαναν μια πλούσια ξενάγηση στη σοδιά τους, απλώνοντας το χρόνο τους σε διάφορες συγκυρίες της δισκογραφίας τους. Με ενέργεια και ένταση, με τους νεοκυματικούς ρυθμούς να συντονίζουν τις ακροατές ως το φινάλε, έδειξαν μια πληθωρική πολυτέλεια, επικαλούμενοι σε στιγμές μια περισσότερο punk τραχύτητα, τραγούδησαν και σε ελληνικό στίχο, το διασκέδασαν και αυτοί το ίδιο με το κοινό που δεν σταμάτησε να χορεύει.
Στα χέρια και τα πόδια των Convex Model η ανθεκτική παράδοση του ήχου αυτού, έβαλε μέσα στο χορό της όλες τις ενστάσεις απέναντι σε κάθε μορφή απομόνωσης και ισοπέδωσης της διαφορετικότητας που επιβάλλει η εποχή που ζούμε, και αν κρίνουμε από την επίμονη επίκληση για encore, τα κατάφεραν μια χαρά. Αν βρείτε την ευκαιρία, μην παραλείψετε να δείτε αυτή τη μπάντα που παίζει “post punk για χαμένους κοσμοναύτες”.
Convex Model Setlist:
Love Has Melted in the Factories
Worlds That Aren’t Broken
Kanran-Tei
The Darkness Plains
Nothing Is Real
Vagabond
Sinking Sand
With the Heart Inside Your Shoes
Σ’ ένα Δωμάτιο του Χτες
And It’s Getting Cold
Distant Call
Encore:
Illusions Made Of Solid Ice
Φωτογραφίες: Δημήτρης Ζαμπός
