Η τρίτη και πάντα δυσκολότερη μέρα, αυτή η πανούργα Κυριακή που κουβαλά την επικείμενη σκιά της νέας εργασιακής εβδομάδας, δεν τρόμαξε τον κόσμο που περικύκλωσε ξανά το Skyland. Ανάμεσα στο κοινό που περίμενε τις πόρτες να ανοίξουν, ήταν και τα μέλη των Hidden In The Basement, που μόλις πριν λίγη ώρα είχαν επιστρέψει από την τελευταία τους περιοδεία στο εξωτερικό.
Η δράση άρχισε νωρίς σε αυτή την κούρσα με το χρόνο. Το τρίο των τοπικών heavy rockers Distortion Groove παρατάχθηκε πια σαν κουαρτέτο με την πρόσφατη προσθήκη του νεαρού ταλαντούχου κιθαρίστα τους. Οι πεπειραμένοι μουσικοί δεν διάλεξαν τυχαία το συγκεκριμένο όνομα, καθώς το τιμόνι των ριφ τους οδηγεί τις συνθέσεις τους, δίνοντας τον πρώτο λόγο στο ρυθμό, που εκμεταλλεύεται τη δύναμη του ήχου, να παρασύρει τον ακροατή. Η μουσική τους κουβαλά και κάποια μαύρα σύννεφα, μαζί με αυτούς τους “μαύρους” άρχοντες από το Μπέρμινγχαμ, που βρίσκονται σχεδόν κάτω από κάθε πέτρα. Ακούσαμε heavy rock με τον χαρακτήρα της αιώνιας σκόνης του δρόμου, υπήρξαν προσεκτικές stoner εντυπώσεις, και παραπάνω από ευπρόσδεκτες νότιες ματιές. Όμορφα ήταν και τα ηπιότερα περάσματα που είχαν περιοδικά μια ακαθόριστη απειλή και έδεναν με τα πιο σκληρά μέρη. Άνοιξαν με ευστοχία τις πρώτες μπύρες του κοινού και μας αφύπνισαν ιδανικά για τη συνέχεια. Μας άνοιξαν σίγουρα και την όρεξη για ένα εκτενέστερο σετ και περισσότερες εντυπώσεις όλων αυτών που υποσχέθηκαν.
Distortion Groove setlist:
God knows
Prophet
Hypergun
Funeral People
Mad-x
Όταν ξεκίνησα εκείνη τη μέρα για το φεστιβάλ, δεσμεύτηκα στον εαυτό μου πως θα παραμείνω τυπικός και περιγραφικά σοβαρός απέναντι σε όλες τις παγίδες που ήξερα πως θα μου στήσουν αυτά τα καθάρματα, οι Virgin Mary’s Eyes. Όλα πήγαιναν κατ’ ευχή, μέχρι τη στιγμή που μια περίεργη, άγνωστη οπτασία που έκανε τη σερβιτόρα μου πάσαρε μια παραισθησιογόνα μπύρα. Τη στιγμή που ακουγόταν το intro των Virgin Mary’s Eyes, η εικόνα τους άρχισε να θολώνει και να απομακρύνεται. Ξαφνικά είδα τον εαυτό μου να συνοδεύει τη μπάντα στο γραφείο ενός ιδιαίτερα ευτραφή Αμερικανού με κοστούμι, που ήταν ανιχνευτής ταλέντων για μια πολυεθνική, ψηλά δίπλα στα φοινικόδεντρα της Sunset Boulevard. Τον κέρασα πούρα Vamma del Sol, και καθώς τον είδα να ψαρώνει, του μίλησα για τους νεαρούς μουσικούς γκάνγκστερ με τα πολύχρωμα πουκάμισα που ήταν μαζί μου. Του εξήγησα πως οι τύποι εκπόρνευσαν το funk και το core και τα έβγαλαν παρέα στο δρόμο. Τον διαβεβαίωσα πως δεν υπάρχουν σύνορα και κανόνες με δαύτους: λες ska και είσαι μέσα, ονειρεύεσαι aggressive και ξυπνάς σε πόλεμο, φαντασιώνεσαι χορευτικό metal και γράφεσαι σε σχολή χορού, επιχειρείς να βιώσεις την ανατροπή με ήχους, και έχεις πάρει εισιτήριο για την επόμενη συναυλία τους. Τον προέτρεψα να παραδεχτεί πως είναι ομορφόπαιδα, τον διαβεβαίωσα πως χορεύουν επιδέξια χωρίς να τρακάρουν μεταξύ τους ακόμα και σε μικρές σκηνές, και του εκμυστηρεύτηκα πως έχουν έναν από τους πληρέστερους frontmen σήμερα, έναν απίθανο τρελάκια που μέσα του παλεύουν ο Patton με τον Sinatra. Τσαλάκωσα μια σελίδα από την ατζέντα του για να του δείξω τι μπορούν να κάνουν με όλα τα γαμημένα ιδιώματα, και αποφάσισα να μπλοφάρω, προσποιούμενος πως γυρίζω να φύγω από το γραφείο. Είμαι βέβαιος πως μέσα στη βρώμα του πούρου, τον άκουσα να λέει “it’s a deal!”, και αμέσως έχασα την εικόνα. Ήμουν πάλι στο Skyland, μόνο που οι Virgin Mary’s Eyes είχαν μόλις ολοκληρώσει το σετ και ο κόσμος που έδινε μια πολύ ηχηρή επιβεβαίωση αποθέωσης, μου έδειχνε πως εκείνη η μπύρα με γλύτωσε από τα “χειρότερα”… Όπου τους βρεις, μην τους χάσεις, και πρόσεξε τι θα πιεις…
Virgin Mary’s Eyes setlist:
Intro
Taste the Unknown
Betrayal
First Voices
Planet of the Apes
Dead Cinder
Surf
Flowers of Evil
Creatures
Ο ηλεκτρισμός και η ένταση υπάρχουν στον αέρα από τη στιγμή που οι Godsleep απλώνουν, βιδώνουν τοποθετούν, αλλάζουν. Αν δεν ξέρεις τη μπάντα, μάλλον σου ξέφυγε ένα πολύ χαρακτηριστικό success story της πολύπαθης ελληνικής σκηνής. Γιατί η αλήθεια είναι πως οι Godsleep έχουν τόσους λόγους να καμωθούν πως πήδηξαν το φράχτη.
Τους πετυχαίνουμε ακριβώς πριν ακόμα μια αναχώρηση για το εξωτερικό, κάτι που γίνεται πια πολύ συχνά και επισφραγίζει την αναγνώριση και την αγάπη που έχουν κερδίσει σε διαφορετικά γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Αυτό φυσικά, για όσους ξέρουν τους Godsleep, δεν σημαίνει πως θα εμφανιστούν κάνοντας συντήρηση. Ο μονόδρομος της μπάντας έχει την ταμπέλα “παίζω σα να μην υπάρχει αύριο”. Και θεωρώ πως η Άμυ είναι ο ιδανικός πρεσβευτής αυτής της πολιτικής.
Η μπάντα είναι σήμερα διπλά απολαυστική γιατί έχει ανοίξει αισθητά την παλέτα της τα τελευταία χρόνια και αγκαλιάζει με το ίδιο πάθος μια μεγάλη γκάμα σκληρών εντυπώσεων. Έτσι doom τρομακτικά μονοπάτια, αμιγώς Sabbath-ικά ντουμάνια, stoner ζογκλερικά, ψυχεδελικά ακροβατικά αλλά και punk rock ή ακόμα και indie rock ύμνοι τινάζονται σε ένα σύμπαν ηλεκτρικής έξαψης. Εκεί που η μπάντα παραμένει στα κόκκινα και η Άμυ αποθέτει τα εσώψυχα της, μας κακομαθαίνουν ακόμα περισσότερο με δυο αποκλειστικότητες νέων τραγουδιών, που είχαν την υποδοχή ήδη κλασικών. Είναι ξεκάθαρα μπροστά στα μάτια όλων γιατί αυτή η παρέα τα κατάφερε τόσο καλά, όταν το πάθος, η ενέργεια και η λύσσα να εκφραστούν ζωντανά, μπορούν να νομιμοποιήσουν τη μοναδική frontwoman τους να μας ευχηθεί αιώνιες διακοπές το βράδυ της Κυριακής.
Godsleep setlist:
Room 404
Pots of Hell
Unlearn
Pavement
Gods
Saturday
Cracks
Bridges
Permanent Vacation
Το γεγονός πως οι Hidden In The Basement είναι σκληροί μπάσταρδοι έχει αποκαλυφθεί αμέτρητες φορές επί σκηνής. Καθώς όμως η Κυριακή αργοπέθαινε και μπαίναμε στη Δευτέρα, είχαν τις αντοχές να το δείξουν ακόμα μια φορά. Το κουραστικό ταξίδι της επιστροφής από την πρόσφατη περιοδεία τους στο εξωτερικό, τους έφερε έγκαιρα στα πάτρια εδάφη για το soundcheck, αποκαμωμένους αλλά όχι παραδομένους. Όταν έφτασε η σειρά τους να πατήσουν στο σανίδι του Skyland, είχαν αυτό το βλέμμα “χαιρόμαστε που σας βλέπουμε πάλι όλους εκεί κάτω, γνώριμες παλιόφατσες”.
Το ξέρουν πια όλοι πως οι Hidden δεν απογοητεύουν ποτέ. Γυρίζουν το κουμπί τους και πετάγονται σαν δαίμονες του κάμπου, στήνονται απέναντί σου και θα απαιτήσουν χορό και αλκοόλ. Πάνε πια τόσα χρόνια που τα πάρτι τους ανάβουν φωτιά, καθώς τα γνώριμα πια ριφ από τα καθιερωμένα και αναμενόμενα τραγούδια τους βροντούν πάνω στα κορμιά του κοινού. Ναι, έχει πια σχηματοποιηθεί μια σειρά από απαραίτητα ηχητικά συστατικά του πάρτι, αυτά τα βρώμικα blues,metal,southern χαρμάνια που έχουν το άγγιγμα της άμεσης αποπλάνησης.
Αληθινά χαρούμενοι που στέκονται μπροστά σε φίλους, μας σπρώχνουν σε όλα εκείνα τα αγαπημένα κλισέ μιας εμφάνισης Hidden. Ο Φίλιππος επιμένει να τσιτώνει τον κόσμο όπως συνηθίζει ανάμεσα στα τραγούδια, αλλά είναι και ο πρώτος που στήνει και σέρνει τον γνώριμο αιρετικό χορό. Κάπου μέσα σε αυτά τα βήματα και τις αντηχήσεις, συνέχισε να υποβόσκει εκείνο το πανούργο πνεύμα των Motorhead, το ελιξίριο του άγρυπνου rocker. Αφήνοντας όλοι τα υπολείμματά μας, φτάσαμε στο φινάλε του πρώτου Sound Valley Festival, γεμάτοι και χαμογελαστοί.
Με την ευπρόσδεκτη ποικιλία του, τον ομαλό προγραμματισμό, τον συνολικά πολύ καλό του ήχο, τις συγκινητικές εμφανίσεις των πρωταγωνιστών, αλλά και την υπέροχη αφίσα του, θα κρατήσει για καιρό ένα όμορφο συρτάρι της μνήμης μας. Μετράμε ήδη ανάποδα για το επόμενο!
Hidden In The Basement setlist:
Till I Close My Eyes
Blind Horde
The Witch
Words Upon Words
One Way Road
Hangover
Four Leaf Clover
Crown of Shame
Dry Well
Reckless
Φωτογραφίες: Δημήτρης Ζαμπός (φωτογραφία Distortion Groove: Αχιλλέας Σακαβός)
Hidden In The Basement Facebook
Godsleep Facebook
Virgin Mary’s Eyes Facebook
Distortion Groove Facebook
Facebook Event
