Μπορεί την τελευταία ημέρα του Release Athens festival να νοσταλγήσαμε τις παλιές καλές ημέρες των αδερφών Cavalera με τους Sepultura, ο “θείος” Max όμως και η παρέα του στους Soulfly δεν μας αφήνει παραπονεμένους. Και αυτό γιατί το νέο album των groove/death/thrashers από το Phoenix της Arizona, δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης για το τι μπορούν να πετύχουν οι Cavalera brothers όταν έχουν κέφια. Και η πραγματικότητα είναι, ότι στο “Totem” ο Max και η παρέα του μόνο “γούστα” βγάζουν.
Δεν ξέρω τι γνωρίζατε μέχρι τώρα για τους Soulfly ή πως τους έχετε στο μυαλό σας, αλλά εδώ μιλάμε για κάτι άλλο, κάτι που φαντάζει εξωπραγματικό. Ίσως τα δύο τελευταία album τους “Archangel” και “Ritual” να σας έδωσαν μία μικρή “γεύση” της συνέχειας, όμως το “Totem” μάλλον θα σας στείλει πίσω στην εποχή της “αγίας” τετράδας των Sepultura με τα “Beneath The Remains”, “Arise”, “Chaos A.D.” και “Roots”, όπου οι αφοί Cavalera θέριζαν κυριολεκτικά είτε στουντιακά είτε ζωντανά. Ο ήχος των Soulfly πλέον έχει ξεφύγει για τα καλά από τις tribal επιρροές και το nu metal και φαίνεται ότι “γυρίζει” στα groove/death/thrash στάνταρ που ο ίδιος ο Max είχε καταφέρει να θέσει με τους Sepultura. Το “Totem” είναι πιο επιθετικό, πιο ωμό και πιο σκοτεινό από οποιοδήποτε album των Soulfly έως τώρα, ενώ μοιάζει να αγγίζει την thrash/death τελειότητα των τεσσάρων “σωματοφυλάκων” των Βραζιλιάνων θρύλων “Beneath The Remains”, “Arise”, “Chaos A.D.” και “Roots”.
Βέβαια η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από τη riff-ομηχανή που ακούει στο όνομα Max Cavalera, όμως τα τελευταία “έργα” του δεν έδειχναν ότι θα φτάναμε σε ένα τέτοιο επίτευγμα όπως το “Totem”. Εδώ ο Max έχει καταφέρει να βγάλει κάποια από τα πιο “σκοτεινά” του riff, να τα “ντύσει” με τους πιο δυνατούς και απρόβλεπτους στίχους, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα συνθέσεων που μοιάζει τόσο αρμονικά δεμένο, όσο δεν το είχες νοιώσει μέχρι σήμερα από τους Soulfly. Βέβαια το ζητούμενο με τη μουσική των Soulfly δεν ήταν η αρμονία αλλά η επιθετικότητα, η τραχύτητα και κάποιες στιγμές η ωμότητα, όμως το “Totem” δείχνει να ξεχειλίζει από όλα αυτά μέσα σε ένα αρμονικό “περιβάλλον” που δείχνει αν μη τι άλλο τις προθέσεις του mastermind για επιστροφή στις ένδοξες death/thrash ημέρες του παρελθόντος.
Το “Totem” κάνει με περισσή αυτοπεποίθηση, αυτό που τα προηγούμενα album των Soulfly δεν κατάφεραν. Σε αρπάζει από το λαιμό, σε ακινητοποιεί με τα κοφτερά νύχια του και σαν γνήσιος “κυνηγός” (για τους λάτρεις του σινεμά, “Predator”) σου ξεριζώνει με αριστοτεχνικό τρόπο τη σπονδυλική στήλη με το κρανίο, κρατώντας τα ως τρόπαιο. Η τετράδα που ξεκινά το δίσκο με τα “Superstition”, “Scouring The Vile”, “Filth Upon Filth” και “Rot In Pain”, δείχνει φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα και πραγματικά θα μπορούσε να “στολίζει” οποιοδήποτε album από την “αγία” τετράδα των παλιών καλών Sepultura. Τι, δεν το πιστεύετε; Έχετε νοιώσει την οργή και την ωμότητα του “Scouring The Vile” με τη συμμετοχή του John Tardy των Obituary να του δίνει ένα τόνο ωμότητας παραπάνω ή δεν καταφέρατε να το ακούσετε ολόκληρο από το τρόμο σας; Αγγίξατε την βρωμιά και την τραχύτητα του “Filth Upon Filth” ή δεν καταφέρατε να συγκρατήσετε την αφή σας μέχρι το τέλος; Μυρίσατε τη σαπίλα του “Rot In Pain” ή δεν άντεξε ή οσμή σας; Θέλετε περισσότερες αποδείξεις; Θα τις βρείτε, αν καταφέρετε να ακούσετε το “Totem” ολόκληρο.
Το “Totem” όμως, δεν είναι μόνο αυτά. Έχει και τις δικές του Soulfly στιγμές, με τη βραζιλιάνικη folk μαγεία και μάλιστα σε ένα “επικό” death/thrash κλείσιμο (όσο επικό μπορεί να είναι ένα death/thrash κομμάτι!). Η ορχηστρική εισαγωγή του “ Soulfly XII”, δεν μπορεί με τίποτα να σε κάνει να φανταστείς τη συνέχεια, μπορεί όμως να επιδείξει την επικότητα της. Το “Spirit Animal” είναι ένας death/thrash ύμνος, ένα death/thrash έπος, που στο τέλος του δείχνει την ικανότητα των Soulfly να ταιριάζουν τις folk επιρροές τους με την επιθετικότητα, την ωμότητα, την τραχύτητα της death/thrash πλευράς τους.
Για όσους δεν γνωρίζουν, το “Totem” αποτελεί το “ιερό” μνημείο των Ινδιάνων, με το οποίο κοσμούσαν κάθε καταυλισμό τους. Το “Totem” των Soulfly, μπορεί να αποτελέσει ένα μουσικό μνημείο της death/thrash κληρονομιάς τους, αγγίζοντας μάλιστα την τελειότητα των Sepulturia-νών μνημείων μέχρι το 1996. Πρόκειται για τον δίσκο που ανεβάζει τον πήχη για τη συνέχεια των Soulfly, γκρεμίζει από την κορυφή τα παλιότερα αριστουργήματα της μπάντας και στρογγυλοκάθεται περιμένοντας τις επόμενες ιδέες του Max για να τις αντικρούσει. Είναι το καλύτερο album των Soulfly μέχρι τώρα και σίγουρα μέσα στα καλύτερα της χρονιάς, αν και δεν είμαι fan του είδους. Αν θα βρίσκεται στη δική μου λίστα; Μάλλον θα βρίσκεται και στη δισκοθήκη μου, είναι δυνατόν να λείπει από τη λίστα μου; Όσοι πιστοί, προσέλθετε… οι άπιστοι, μετανοείτε πριν είναι αργά…
Facebook: https://www.facebook.com/SoulflyOfficial
Official Page: https://www.soulfly.com/
Είδος: Groove/Death/Thrash Metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 5 Αυγούστου 2022
