Οι Band of Friends επιστρέφουν το Φεβρουάριο στη χώρα μας για δύο συναυλίες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα αντίστοιχα, αφιερωμένες στον αξέχαστο Rory Gallagher και το διαχρονικό μουσικό του έργο. Χαράς ευαγγέλια λοιπόν για όλους τους κλασικοροκάδες! Ιθύνων νους και ψυχή αυτών των συναυλιών είναι ο ρομαντικός και πεισματάρης Σίμος Παυλίδης από τη Rockin’ The Blues Events που κόντρα στο ρεύμα των καιρών, υποστηρίζει τη μουσική που αγαπάμε και μας υπόσχεται δύο αλησμόνητες βραδιές γεμάτες από τραγούδια του θρυλικού Ιρλανδού κιθαρίστα! Sláinte!
Γεια σου Σίμο! Χαιρετισμούς από την ομάδα του Soundcheck. Η ανακοίνωση των δύο συναυλιών των Band of Friends, δηλαδή της αυθεντικής μπάντας του Rory Gallagher, για τον ερχόμενο Φεβρουάριο (10/2 Θεσσαλονίκη και 11/2 Αθήνα) έσκασε σαν πρωτοχρονιάτικος μποναμάς! Μπορείς να μας πεις δυο πράγματα για αυτές τις συναυλίες;
Καλησπέρα και από μένα. Δύο χρόνια προσπαθούσα να κάνω αυτή τη συναυλία, αλλά είτε λόγω covid είτε λόγω άλλων συγκυριών, δεν είχε ευδοκιμήσει η προσπάθεια .Με τη βοήθεια κάποιων καλών φίλων στο τέλος το καταφέραμε.
Το συγκρότημα αποτελείται από τους εμβληματικούς Gerry McAvoy στο μπάσο και Brendan O’ Neill στα τύμπανα. Το τελευταίο διάστημα όμως είχαμε ανακατατάξεις στη θέση του κιθαρίστα. Μπορείς να μας δώσεις περισσότερες πληροφορίες;
Το νέο line up είναι διαφορετικό. Δύο κιθάρες on stage ,διαφορετικός ήχος, πιο στουντιακός, πιο γεμάτος. Πλέον θα μπορούν να ακουστούν live και τραγούδια του Rory που υπάρχουν μόνο σε album και δεν τα είχε παίξει ποτέ ζωντανά. Θα προτιμούσα να μην αναφερθώ σε θέματα που αφορούν τρίτους και αναφέρομαι στο ότι δεν παίζει με τους ΒΟF ο αγαπημένος μας Ολλανδός. Το μόνο που θα πω είναι ότι εύχομαι ότι καλύτερο από καρδιάς και στους ΒΟF και στον Μarcel. Kαι ποιος ξέρει, μπορεί να ξανασυναντηθούμε κάποια στιγμή όλοι μαζί…
Ο Gerry McAvoy υπήρξε στενός συνεργάτης και φίλος του Rory για 30 ολόκληρα χρόνια, ενώ στις συναυλίες του πιστεύω ότι πραγματικά τιμάει τη μνήμη και μεταλαμπαδεύει το πνεύμα του. Πως είναι να συνεργάζεσαι με ένα τέτοιο θρύλο της μουσικής μας; Έχεις κάποια rock ιστορία απ’ αυτές που σου έχει πει και θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Eίναι μια σχέση επαγγελματική μεταξύ δύο φίλων. Έτσι θα την χαρακτήριζα. Μου έχει πει πολλές ιστορίες που κάποιες λέγονται και κάποιες όχι. Πρέπει να πιούμε πολλές μπύρες για να στις πω, είναι off the record…
Θυμάμαι ότι στην τελευταία τους συναυλία στην Αθήνα, λίγο πριν την πανδημία, είχατε παρουσιάσει ένα συγκινητικό video για τον αείμνηστο Ted McKenna. Πέρα από σπουδαίος μουσικός πρέπει να ήταν και ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Τι έχεις να μας πεις κι εσύ Σίμο που τον έζησες από κοντά;
Ted… Αδυναμία μου, μεγάλη καρδιά, σπάνιος άνθρωπος σπουδαία προσωπικότητα. Άρχοντας πίσω από τα ντραμς του, αλλά και μπροστά…Λάτρευα να συζητάω μαζί του. Από πολιτικά μέχρι τη μουσική βιομηχανία, να ακούω τις ιστορίες του, τις συμβουλές του. Σε κάθε συναυλία που διοργανώνω τον φαντάζομαι πίσω από τα pearl του! Μου λείπει…
Οι συναυλίες των Band of Friends είναι ιδιαίτερα πληθωρικές στο χρόνο αλλά και στον αριθμό τραγουδιών που παίζουν. Έχεις καμιά πληροφορία ‘εκ των έσω’ για κάποια έκπληξη στο setlist αυτή τη φορά;
Θα απαντήσω με τους εξής στίχους:
‘You’re like a Slumming Angel
Lost on the wrong side of town
Slumming Angel
Lost on the wrong side of town, yeah
Slumming Angel
Let me show you around, yeah’
Τα υπόλοιπα στις 10 κ 11/2…
Παρακολουθώ τις συναυλίες που διοργανώνεις από την εποχή των ‘Shadow Play Festival’ καθώς και τις περισσότερες που έδωσαν οι Band of Friends αργότερα. Το κοινό δίνει δυναμικό παρόν, ενώ αρκετές φορές ανακοινώθηκαν και sold-out. Μπορείς να εξηγήσεις αυτό το μαγικό δέσιμο του ελληνικού κοινού με τη μουσική του Rory;
Η μουσική που έχει δημιουργήσει ο Rory περιλαμβάνει μεγάλο φάσμα της Ροκ. Έχει τραγούδια classic rock, blues, punk, rock n’ roll κλπ…Επίσης ο τρόπος που ζούσε τη μουσική του, ο τρόπος που έγραφε και έπαιζε δεν γίνεται να μην σε αγγίξουν. Νομίζω όμως ότι πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι συναυλίες του ’81 σε Νέα Φιλαδέλφεια και Παλαί ντε Σπορ. Αυτό που έχω καταλάβει από κουβέντες με άλλους fan του Rory είναι ότι ο καθένας μας ακούει, νιώθει και αντιλαμβάνεται τη μουσική του αγαπημένου μας Ιρλανδού διαφορετικά.
Από την άλλη, ως γνωστός γκρινιάρης που είμαι, δεν μπορώ να παραβλέψω ότι στην τελευταία και κατά τη γνώμη μου καλύτερη εν Ελλάδι ζωντανή εμφάνιση του θρυλικού Martin Turner (ex Wishbone Ash) ο κόσμος ήταν λιγότερος από αυτόν που προσωπικά περίμενα. Το κοινό που υποστηρίζει συναυλίες classic rock καλλιτεχνών ή συγκροτημάτων είναι τελικά συγκεκριμένο;
Το classic rock πεθαίνει. Οι νέοι δεν ακούνε αυτή τη μουσική, οι μεγαλύτεροι αρέσκονται στο να την ακούνε από το σπίτι τους και από το youtube πλέον. Τους αρκεί.. Δεν είναι τυχαίο ότι πλέον δεν διοργανώνονται και τέτοιες συναυλίες συχνά…Μέχρι να σταματήσουν και οι ’’ρομαντικοί’’ διοργανωτές και να μείνουμε στη μουσική από το διαδίκτυο και από το mp3.
Πως ξεκίνησε η αγάπη σου για το rock γενικά, αλλά και για τη μουσική του Gallagher ειδικότερα;
Η αγάπη μου για το rock ξεκίνησε στην ηλικία των 7 χρονών περίπου, ακούγοντας τον πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό του ξάδερφου μου στη Νέα Αγχίαλο. Έπαιζε κυρίως ελληνικό ροκ, Παπακωνσταντίνου, Λ. Παπαδόπουλο κλπ…Θυμάμαι είχα ακούσει εκείνη την περίοδο τη Μενεξεδιά και είχα φάει κόλλημα! Η αγάπη για τον Rory ήρθε αργότερα, όταν άκουσα στο σπίτι ενός φίλου το Shadow Play. Έψαξα να βρω βίντεο του και βρήκα μετά από καιρό το Live at Montreux 1979 και άκουσα και είδα από εκεί το Shadow Play. Κεραμίδα στο κεφάλι…Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα!
Υπάρχει κάποιος επιπλέον καλλιτέχνης ή συγκρότημα που θα ήθελες να συνεργαστείς και εφόσον είναι εφικτό να τους φέρεις στην Ελλάδα; Να περιμένουμε κάποια έκπληξη στο μέλλον;
Αυτά που θα ήθελα να φέρω και να ακούσω σε συναυλία μου θα είχαν αποτυχία σίγουρα ή το κασέ τους είναι απλησίαστο, οπότε προς το παρόν δεν το σκέφτομαι. Η μόνη σκέψη που υπάρχει είναι να γίνει ένα μίνι φεστιβάλ rock/blues, αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες.
Από όλη αυτή την πορεία σου στο χώρο, τι κρατάς ως φυλαχτό και τι έχεις πετάξει ήδη στον κάδο των απορριμμάτων;
Αυτό που κρατάω από τη πορεία μου στο χώρο είναι κάποια μαθήματα ζωής που πήρα από συμπεριφορές ανθρώπων, φίλων, καλλιτεχνών, συνεργατών και κοινού. Έκανα γνωριμίες με ανθρώπους και έκανα φιλίες που κάποιες χάλασαν και κάποιες θα μείνουν ανεξίτηλές. Σημασία έχει να κοιμάσαι ήσυχος το βράδυ. Αυτό που χαίρομαι όμως πιο πολύ, είναι η αγάπη που εισπράττω από τον κόσμο στη διάρκεια των συναυλιών και μετά. Υπάρχουν αρκετές στιγμές που μου έχουν μείνει χαραγμένες, αλλά θα σταθώ στη τελευταία που ήταν πολύ έντονη. Αναφέρομαι στο φιλί on stage του Martin Turner. Υπάρχει μικρό παρασκήνιο πίσω από αυτό. Ο Danny Wilson,ο κιθαρίστας του Martin, έκατσε και έμαθε slide για να παίξει το ‘Rock n’ Roll Widow’ που τους το είχα ζητήσει να παίξουν γιατί είναι από τα αγαπημένα μου. Μόλις τελείωσε το τραγούδι ανέβηκα στη σκηνή για να τον αγκαλιάσω και να τον ευχαριστήσω. Εκεί αυθόρμητα, ένα από τα μουσικά μου είδωλα, ο Martin Turner, με φίλησε στο μάγουλο και με πήρε αγκαλιά. Aυτή η πράξη του νομίζω ότι είναι αποτέλεσμα της σχέσης που έχουμε αναπτύξει τα χρόνια που συνεργαζόμαστε. Μάλλον έχει καταλάβει πως νιώθω και γι’ αυτόν.
Εννοείται ότι δεν θα σε άφηνα έτσι χωρίς να σε παιδέψω. Ποιο είναι το δικό σου Rory Gallagher TOP-3 σε album και τραγούδια αντίστοιχα;
ΤOP ALBUM ΟΛΑ! Τραγούδια επίσης όλα, αλλά αν μου έβαζες το πιστόλι στον κρόταφο θα διάλεγα το Bad Penny, το Slumming Angel και το A million miles Away.
Θα τα πούμε λοιπόν στις συναυλίες. Τα τελευταία λόγια σου ανήκουν.
Ελάτε στις 10/2 στο Eightball στη Θεσσαλονίκη, στις 11/2 στο Gagarin στην Αθήνα σε ένα επετειακό live για τον Rory Gallagher, ένα live διαφορετικό από τα προηγούμενα! Όσο ο κόσμος τα στηρίζει, τόσο αυτά θα γίνονται. Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους φίλους βοήθησαν να πραγματοποιηθεί αυτή η συναυλία, ξέρουν αυτοί γιατί…Ευχαριστώ Soundcheck για τη συνέντευξη και τη φιλοξενία.
Facebook:https://www.facebook.com/events/687420089780013/
Facebook:https://www.facebook.com/events/2998490803780838/
