Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερες μπάντες των ‘80s βρίσκουν “πάτημα” και επανασυνδέονται και επιστρέφουν δισκογραφικά, γεμίζοντας με χαρά τους οπαδούς τους και όχι μόνο. Για μας τους Έλληνες οπαδούς, αποκτά μεγαλύτερη σημασία και είναι ιδιαίτερη η χαρά, όταν μία εγχώρια μπάντα που έχει προλάβει να μεγαλουργήσει σε εκείνη την “χρυσή” εποχή, καταφέρνει να επιστρέψει. Οι Silver R.I.S.C, οι Αθηναίοι hard rockers που είχαν προλάβει να εκπλήξουν την εγχώρια και όχι μόνο hard rock κοινότητα με το ντεμπούτο τους “Anything She Does” του 1993, επανασυνδέθηκαν 30 χρόνια μετά και κυκλοφόρησαν τον διάδοχο του 35 χρόνια μετά υπό τον τίτλο “Knot Over”. Με αφορμή το δεύτερο album της μπάντας, καταφέραμε να μιλήσουμε με τους Silver R.I.S.C για το παρελθόν, το παρόν και το νέο δίσκο και για το μέλλον των Αθηναίων rockers. Σπύρο, Δημήτρη, Tony και Κική, σας ευχαριστούμε για την τιμή να απαντήσετε όλοι!
Καλησπέρα, από την όμορφη παρέα του Soundcheck.network. Είναι μεγάλη η χαρά μας, που σας έχουμε στην συντροφιά μας. Θα ήθελα να ξεκινήσουμε συστήνοντας μας την μπάντα, ώστε να σας γνωρίσουν και οι αναγνώστες του webzine μας.
Σπύρος Φουσέκης: Ο Δημήτρης Γασπαράτος στη φωνή και στις κιθάρες, ο Σπύρος Φουσέκης στην κιθάρα, ο Tony V. στα ντραμς και πολύ πρόσφατα η Κική Καρανικόλα στο μπάσο, μια σπουδαία Ελληνίδα μουσικός, μπασίστρια και συνθέτιδα, με χαρακτηριστική δισκογραφία και πλούσια σκηνική εμπειρία.
Θα ήθελα να πάμε λίγο πίσω, πριν περίπου 30 χρόνια, λίγο μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου album σας “Anything She Does”. Ποιοι ήταν οι λόγοι που σας οδήγησαν σε αυτό το πολυετές hiatus, παρόλο που το εγχώριο τουλάχιστον hard rock κοινό σας καλοδέχτηκε;
Σπύρος Φουσέκης: Εκείνη την εποχή φτάσαμε σε ένα σταυροδρόμι. Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρχε κανένας ιδιαίτερος λόγος να διαλύσουμε το συγκρότημα… απλώς συνέβη, αν και ποτέ δεν σταματήσαμε να είμαστε φίλοι ή να συμμετέχουμε ο ένας στη ζωή του άλλου. Άλλωστε όλοι είμαστε παιδικοί φίλοι.
Δημήτρης Γασπαράτος: Πράγματι το κοινό μας είχε καλοδεχτεί τότε. Και κατά τη γνώμη μου το “Anything She Does” ήταν και παραμένει πρωτοπόρο και στις ιδέες και στις ενορχηστρώσεις του. Είχαμε παίξει σε όλα τα γνωστά κλαμπ και φεστιβάλ στην Αθήνα, πολλές έντυπες και ραδιοφωνικές συνεντεύξεις , αφίσες, video κλπ. Και η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη και πηγαία. Όμως πράγματι βρεθήκαμε σε ένα κατώφλι τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και καλλιτεχνικά. Υπήρξε μια ανάγκη να κάνουμε και άλλα πράγματα. Γι αυτό άλλωστε και παραμείναμε πολύ ενεργοί στο χώρο. Σαν μπάντα ναι πράγματι, διακόψαμε όμως όλοι προχωρήσαμε σε πολλά. Εγώ πέρα από την μόνιμη ενασχόληση μου με τη μουσική εκπαίδευση (σημ. Ο Δημήτρης είναι καθηγητής κιθάρας και ιδιοκτήτης του Κλασσικού Ωδείου) βρέθηκα για σχεδόν 20 χρόνια στη σκηνή του Θεάτρου με το Θέατρο ΡΟΔΑ και το 2104 βραβεύτηκα με ‘Έπαινο Κάρολος Κουν” ως καλύτερος Έλληνας ηθοποιός για την ερμηνεία μου στο “‘Έπος του Γκιλγκαμές”. Δισκογραφικά επίσης συμμετείχα στο άλμπουμ Seekers με μουσική Gurdjieff με την ΡΟΔΑ το 2012 και βέβαια πολλά και διάφορα μουσικά σχήματα που παίζαμε σε διάφορα κλαμπάκια.
Σπύρος Φουσέκης: Το 2006 έφτιαξα με τον Ethan Snow τους Danger Angel στους οποίους πολύ σύντομα ήρθε και ο Tony V. και πετύχαμε το πρώτο δισκογραφικό μας συμβόλαιο για την πρώτη ομώνυμη κυκλοφορία της μπάντας με την Αμερικανική εταιρεία Perris records με την συμμετοχή του Jeff Scott Sotto σε ενα track. Ακολούθησε μια μίνι περιοδεία με τους Winger στην Ελλάδα και μια σειρά από αρκετά Live. Το 2010 αποχώρησα και συνέχισα με τους Flying Mercury, με τους οποίους έκανα το άλμπουμ “Love is a mystery”το 2016, στο οποίο συμμετέχει και ο Δημήτρης Γασπαράτος. Η μπάντα αυτή ετοιμάζει αυτή τη στιγμή, παράλληλα με τους R.I.S.C, την καινούργια της δουλειά που όπως φαίνεται θα κυκλοφορήσει κάτω από άλλο όνομα.
Tony V: Ναι όπως είπε και ο Σπύρος οι Danger Angel ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο και για τους δυο μας τα χρόνια που μεσολάβησαν, τόσο δισκογραφικά με τρεις διεθνείς κυκλοφορίες (το Dangel Angel, το Revolutia και το All the King’s Horses) αλλά και περιοδεύοντας μαζί τους σε Ελλάδα και κυρίως Ευρώπη. Ταυτόχρονα εγω προσωπικά μέσα στα χρόνια συμμετείχα σε πολλές session δουλειές (όπως Φίλοι Για Πάντα κ.α.), καθώς και το άλμπουμ Planet Panic με τους Hyperfuelτο 2019. Κανένας μας δεν έμεινε φρόνιμος όλα αυτά τα χρόνια.
Κική Καρανικόλα: Εγώ έχω συμμετάσχει σε διάφορες μπάντες της εγχώριας μέταλ και ροκ σκηνής. Για πολλά χρόνια υπήρξα μέλος των Dark Νova, με τους οποίος ηχογράφησα 2 άλμπουμ, το “Α step beyond” το 1999 και το “Sivila”το 2005. Και με άλλους (Drama Queen, Ενοχο Λα κλπ). Ναι, τα τελευταία χρόνια είμαστε με τις Diamond Signs.
Αντίστοιχα, ποια ήταν εκείνη η “σπίθα”, που άναψε και πάλι την “φλόγα” της επανασύνδεσης και της δισκογραφικής επιστροφής;
Σπύρος Φουσέκης: Η ανάγκη μας να βρεθούμε ξανά στη σκηνή και στο στούντιο και να παίξουμε παρέα το παλιό και το νέο υλικό που ετοιμαζόταν. Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος , απλά ήταν θέμα timing για να εμφανιστούμε πάλι σαν SILVER RISC. Εμφανιστήκαμε ξανά στη σκηνή το 2019 μετά από 25 χρόνια, κάναμε κάποια Live και μετά όταν οι καραντίνες μας φρέναραν όλους, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε ηχογραφήσεις. Εμφανιστήκαμε ξανά στο Κύτταρο τον Μάιο του 2023 σε αυτό το ιστορικό Live του Rockpages μαζί όλη αυτήν την πληθώρα των μουσικών και ο κόσμος είδε πόσο ζωντανή μπάντα παραμένουμε. Το άλμπουμ τότε ήταν ήδη έτοιμο και ψάχναμε εταιρία.
Έχοντας ζήσει εκ των έσω και τα ‘80s, αλλά και την σημερινή μουσική πραγματικότητα, ποιες οι ομοιότητες και οι διαφορές, τότε και τώρα;
Κική Καρανικόλα: Δεν ξέρουμε αν μπορούμε να μιλάμε καν για ομοιότητες της σημερινής μουσικής πραγματικότητας με τα 80ς. Τα 80s γενικά είναι μια δεκαετία που δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη, καθώς αποτελεί ορόσημο ειδικά για τη μέταλ μουσική, καθώς τότε αναδείχθηκαν οι μεγαλύτερες μπάντες του είδους, που συνεχίζουν να επηρεάζουν και τις μπάντες του σήμερα. Όλα έχουν αλλάξει από τότε, οι μπάντες, το κοινό, τα μέσα, ο ήχος, η τεχνολογία. Σαφώς υπάρχουν και σήμερα πολύ ωραίες μπάντες, όμως νομίζω ότι καμία δεν πρόκειται να αλλάξει τη ροή της μουσικής ιστορίας όπως έγινε στα 80s.
Σπύρος Φουσέκης: Πιστεύω ότι πολλά ήταν πιο απλά από ο,τι σήμερα. Ταυτόχρονα όμως ήταν και πιο δύσκολο από την άποψη ότι κάθε μπάντα έπρεπε να επικοινωνήσει την παρουσία της με πιο φυσικούς τρόπους: τα live κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα, αφίσες στους δρόμους, διαφήμιση μέσω του ραδιοφώνου και τέτοια. Αλλά σίγουρα αυτό που κάνει τη διαφορά σε σύγκριση με το σήμερα είναι ότι η δημιουργία μουσικής ήταν πιο αυθόρμητη, πιο ομαδική, και με βάση τα συναισθήματα και το ταλέντο των δημιουργών.
Δημήτρης Γασπαράτος: Κοίτα Άγγελε, όλοι οι άνθρωποι της γενιάς μας-μικρότεροι ή μεγαλύτεροι- ζήσαμε την τεράστια άνθηση αλλά και την κρίση της μουσικής βιομηχανίας και της δισκογραφίας, τις μεγάλες μπάντες, αγοράζαμε-δανειζόμαστε-αντιγράφαμε τα αριστουργήματα της μουσικής στον καιρό τους, είδαμε σημαδιακά Live με πολύ ζωντανό και άμεσο τρόπο. Όμως πλέον ζούμε και την ψηφιοποίηση της μουσικής και της ζωής μας ολόκληρης. Σκέψου, αυτή είναι μια τεράστια επαναστατική αλλαγή, μια ανατροπή! Αναπόφευκτα προσαρμοζόμαστε. Παρόλα αυτά σαν μπάντα μας ενώνει μια ζωή γεμάτη μουσική και χαρά για αυτά που κάνουμε. Και αυτό φαίνεται πιστεύω και στη μουσική μας όταν μας ακούει κάποιος, αλλά και τη σκηνή.
Ας πάμε και στο νέο δίσκο. “Knot Over” λοιπόν. Ποιες οι πηγές έμπνευσης του νέου δεύτερου album σας;
Σπύρος Φουσέκης: Τα θέματα είναι κυρίως η ανθρώπινη ζωή και οι ανθρώπινες σχέσεις σε όλες τους τις εκφάνσεις. Αυτό παντρεύεται με τα βιώματα του καθενός μας και καταλήγει σε έναν λυρισμό που ελπίζουμε να αγγίξει αυτόν που τον ακούει.
Δημήτρης Γασπαράτος: Το “Knot Over” είναι ένα θεματικό άλμπουμ. Δεν είναι concept, δηλαδή δεν περιγράφει μια συγκεκριμένη ιστορία. Έχει όμως μια βασική φιλοσοφία και νοοτροπία. Περιγράφει τη ζωή, την πορεία της, τα στιγμιότυπα της και το τελείωμα της, μέσα από τις παράλληλες ιστορίες των τραγουδιών του. H “Anna” ας πούμε συμβολίζει την αρχή της ζωής, την αθώα και αγνή ύπαρξη σε ένα σκληρό κόσμο που βιάζεται να την κατασπαράξει, το “The Sinner” είναι εμπνευσμένο από το “Woman of no importance” του Oscar Wilde και μιλάει -ίσως και λίγο σατιρικά- για τη μισαλλοδοξία, την ηθικολογία, αλλά και την σύγκρουση ανάμεσα στο τι είναι σωστό και τι όχι για κάποιον. Το “She smiles to the rainbow” μιλάει για την ανθρώπινη απώλεια. Το “Cry no more” περιγράφει την σχέση με τον κόσμο, τη μάχη με την κατάθλιψη και τις εξαρτήσεις. Κάθε τραγούδι νομίζω ότι κουμπώνει στον ψυχισμό και στα βιώματα των ακροατών και πιστεύω ότι μπορεί κανείς να δημιουργήσει τις δικές του εικόνες ακούγοντας τα, είτε προσέχοντας το στίχο είτε όχι.
Το «Knot Over» κυκλοφόρησε πρόσφατα. Πως το υποδέχτηκαν οι οπαδοί; Ποιο είναι το feedback, μέχρι τώρα;
Σπύρος Φουσέκης: Κυκλοφόρησε στις 22 Δεκεμβρίου του 2023 από την ελληνική No Remorse Records και από τότε δεχόμαστε πολύ θετικές κριτικές από όλες τις πλευρές του πλανήτη!! Είναι εντυπωσιακό αυτό που συμβαίνει και μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε και να κάνουμε ακόμα περισσότερα. Ακούγεται σαν ένα success story που παντρεύει το παλιό με το καινούργιο καθώς και μια απόδειξη ότι ποτέ δεν πρέπει να παρατάς αυτό που αγαπάς. Τελικά οι SILVER RISC ήρθαν για να μείνουν, ενώνοντας παλιούς και νέους φίλους.
Κική Καρανικόλα: Το “Knot Over” προς το παρόν έχει πάρει εξαιρετικές κριτικές και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, κάτι που μας χαροποιεί ιδιαίτερα! Στην παρουσίαση του δε στο Γυάλινο μουσικό Θέατρο οι εκδηλώσεις του κόσμου ήταν συγκινητικές, και η προσέλευση πολύ μεγάλη!
Είναι πλέον δεδομένο, ότι η No Remorse Records “χτυπάει” και τελικά υπογράφει, ότι πιο αξιόλογο στο hard rock/heavy metal. Πως προέκυψε η συνεργασία σας με τη No Remorse και τι σας κέρδισε σε αυτήν;
Tony V: Άκουσαν το υλικό τους άρεσε, μας είχαν ήδη δει Live στο Κύτταρο και οπωσδήποτε τόσο σαν μπάντα όσο και σαν ανεξάρτητοι μουσικοί έχουμε την ιστορία μας. Οι άνθρωποι της No Remorse πιστεύω ότι διαθέτουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Πιστεύουν σε αυτό που κάνουν, το θέλουν, το κάνουν χρόνια με συνέπεια και είναι πολύ ειλικρινείς. Η συνεργασία μας είναι άψογη, γρήγορη και σταθερή. Και το κυριότερο είναι ότι υπάρχει προσωπική επαφή και επικοινωνία. Είμαστε από την ίδια μεριά.
Παράλληλα, υπάρχει και η προσθήκη της Κικής Καρανικόλα στο μπάσο, των φοβερών και τρομερών Diamond Signs. Πώς έγινε ο «γάμος» και τι φέρνει μαζί της η Κική;
Σπύρος Φουσέκης: Όταν προέκυψε η ανάγκη για την κάλυψη της θέσης του μπάσου μετα την αποχώρηση του DM, η πρώτη μας σκέψη ήταν να ψαχτούμε από τον κύκλο μας για έναν μουσικό που να μπορεί να ακολουθήσει ενεργά την μπάντα στα νέα της τολμήματα, αλλά ταυτόχρονα να μπορεί να αντιληφθεί και το παρελθόν μας . Αρχίσαμε λοιπόν να συζητάμε για υποψηφίους από τον κύκλο και το περιβάλλον μας και από μπάντες που είχαμε συνεργαστεί, σύντομα καταλήξαμε στην Κική για το μουσικό παρελθόν της (Dark Nova), την εκτελεστική δεινότητα της, την εμπειρία της και κυρίως τον φοβερό χαρακτήρα της και την ανάγκη της για δημιουργία original υλικού. Επίσης τα heavy ακούσματα της ήταν ότι έπρεπε για την νέα κατεύθυνση που θέλουμε να ακολουθήσουμε. Κάναμε την πρόταση, μια συνάντηση και συμφώνησε να δοκιμάσουμε. Οι πρώτες πρόβες μας έπεισαν ότι κάναμε την σωστή επιλογή, το σετ απογειώθηκε και δημιουργήθηκε ένα φοβερό κλίμα στην ομάδα βοηθώντας μας όλους να αποδώσουμε τα μέγιστα.
Το album κοσμείται από ένα ιδιαίτερα αισιόδοξο, πέρα από όμορφο εξώφυλλο. Ποιος το επιμελήθηκε και πως καταλήξατε σε αυτό;
Tony V: Η γενική ιδέα έχει να κάνει με το παιχνίδι του φωτός και του σκοταδιού. Όλο το artwork το ανέλαβε ο Γιώργος Cherokee Παπαδόπουλος. Άνθρωπος της διαφήμισης και του Management. Άκουσε τα κομμάτια, διάβασε τους στίχους, ώστε να μπει στο κλίμα του άλμπουμ και έφερε τις εικαστικές του προτάσεις. Το συγκεκριμένο μας τράβηξε αμέσως την προσοχή. Έγιναν κάποιες μικρές παρατηρήσεις, διορθώσεις και κατοχυρώθηκε. Ο γραφιστικός σχεδιασμός του Σπύρου Ηλιάδη και οι φωτογραφίες είναι των Δημήτρη Μαρίνη και Χρήστου Δουλγεράκη / The Storyteller Studio. Επιλέξαμε σαν πρώτο video single το “Cry No More” που γυρίστηκε στο Manos Backline Services Studio σε σκηνοθεσία του Χρήστου Δουλγεράκη.
Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθήσατε, για να δημιουργήσετε το «Knot Over»; Ποιος «ευθύνεται» για τις συνθέσεις και για την παραγωγή;
Σπύρος Φουσέκης: Οι συνθέσεις λίγο πολύ ανήκουν σε όλη την μπάντα, κάποιος εμπνεύστηκε ένα ριφ, κάποιος έγραψε τους στίχους , ένας τρίτος διόρθωσε ολα τα παραπάνω και κάπως έτσι δημιουργήθηκε. Αρα είναι καθαρά προϊόν ομαδικό. Αρκετές ιδέες υπήρχαν από παλιά και ολοκληρώθηκαν με έναν φρέσκο αέρα ανανέωσης. Πρόκειται για καθημερινές ιστορίες βγαλμένες μέσα από την ζωή μας.
Tony V: Τα τραγούδια είναι ιδέες που έχουν γραφτεί μέσα στα χρόνια. Άλλες πιο παλιές και άλλες πιο νέες. Πάντα γράφαμε μουσική, είτε παίζαμε μαζί είτε όχι. Επιλέξαμε και ηχογραφήσαμε συνολικά 20 tracks. Πειραματιστήκαμε στις ηχογραφήσεις πολύ, τα επεξεργαστήκαμε με πολύ πρωτότυπους τρόπους. Κατά κάποιον τρόπο δημιουργήσαμε τον ήχο μας απ’ την αρχή και καταλήξαμε στα 9 τραγούδια που τελικά αποτέλεσαν το άλμπουμ, με κριτήρια την μουσική και στιχουργική ομοιογένεια του “Knot Over”. Ο Γρηγόρης Γιαρέλης ανέλαβε την παραγωγή, το mixing και το mastering του άλμπουμ, ενώ τα recordings συνυπογράφει ο Πάνος Γασπαράτος. Όλοι βάλαμε πάνω από το 100% μας για να πετύχει, να αναδυθεί περισσότερος πλούτος από αυτό που εμείς φανταζόμασταν και να προάγουν το υλικό.
Δημήτρης Γασπαράτος: Η περίοδος των ηχογραφήσεων ήταν πολύ ιδιαίτερη γιατί ένα μεγάλο μέρος της έλαβε χώρα στη διάρκεια της μεγάλης καραντίνας. Φαντάσου λοιπόν πόση μεγάλη σημασία έχει για εμάς να πετύχουμε. Ήταν το πάθος μας, η ελπίδα μας. Καταλαβαίνεις βέβαια με πόση χαρά και ικανοποίηση διαβάζουμε όλες αυτές τις πολύ καλές κριτικές εντός αλλά και εκτός συνόρων για το άλμπουμ! Πέτυχε και αυτό φαίνεται!
Ένα πράγμα που με εντυπωσίασε στο «Knot Over», είναι η πολυφωνία των rock ήχων. Από το rock ‘n’ roll στο hard rock και από εκεί στο NWOBHM και την πιο radio friendly πλευρά του. Ποιος είναι ο ήχος, που αντιπροσωπεύει πλήρως τους Silver R.I.S.C; Πιστεύεις ότι το rock έχει «ταμπέλες» ή το εκφράζει περισσότερο η πολυφωνία;
Δημήτρης Γασπαράτος: Σωστά τα λες Άγγελε, μας κατάλαβες!!Ο ήχος μας είναι προφανώς στην ευρύτερη σφαίρα του heavy. Σκληρές κιθάρες, riffs, εμφατικοί ρυθμοί και δύναμη στις μπασογραμμές. Δίνουμε μεγάλη σημασία στη μελωδία και στο λυρισμό. Στα μουσικά μοτίβα και την ανάδειξή τους, χωρίς να χάνεται όμως η δύναμη και η ενέργεια του ήχου μας. Στερεό σκληρό ροκ με μελωδικές αποχρώσεις και πολύπλοκες ενορχηστρώσεις. Κανένα όργανο δεν κυριαρχεί και όλοι μαζί αναδεικνύουμε τη μουσική μας. Πάντα έτσι γινόταν. Είμαστε μπάντα, ομάδα.
Κική Καρανικόλα: Ο ήχος του “Knot Over”σίγουρα μας αντιπροσωπεύει πλήρως σαν μπάντα. Μουσικά πρώτα, γιατί σίγουρα αντικατοπτρίζει και περικλείει την προσωπικότητα μας, τα βιώματα μας, τις ανησυχίες μας, αλλά και τα μουσικά μας ακούσματα και τις επιρροές μας. Και ηχητικά κατά δεύτερον, διότι είμαστε πολύ ικανοποιημένοι από την παραγωγή και το τελικό αποτέλεσμα. Κανένα είδος μουσικής ή και τέχνης γενικότερα δεν θα έπρεπε να έχει “ταμπέλες”, τα πάντα φέρουν την “ταμπέλα” που (κακώς)εμείς τους βάζουμε.
Το «Anna» έχει μία Deep Purple σφραγίδα, το «Cry No More» έχει NWOBHM ύφος, το «Bad Person» είναι πιο rock ‘n’ roll. Τι είναι αυτό, που ιντριγκάρει περισσότερο τους Silver R.I.S.C, ηχητικά και συνθετικά;
Δημήτρης Γασπαράτος: Θέλαμε να έχει ατμόσφαιρα, δύναμη, λυρισμό και ενέργεια. Δε κολλάμε σε μουσικά στερεότυπα και ταμπέλες. Ποτέ δε γινόταν αυτό. Και το Anything she does κάπως έτσι φτιάχτηκε. Οι επιρροές και τα ακούσματα μας είναι μοιραία πλούσια. Νομίζω το πετύχαμε, και αν κρίνω από την ανταπόκριση του κόσμου.
Πρόσφατα, εμφανιστήκατε ζωντανά στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Πώς νοιώσατε, που πατήσατε το σανίδι ως Silver R.I.S.C, μετά από 30 ολόκληρα χρόνια;
Σπύρος Φουσέκης: Όπως είπαμε, είχαν προηγηθεί κάποια live από το 2019 που επανασυνδεθηκαμε, με αποκορύφωμα το Live στο Κύτταρο τον Μάιο του 2023 για τα 20 χρόνια του Rockpages.gr, αλλά είναι πάντα σαν την πρώτη φορά. Η ένταση του live και η αγάπη για την μουσική μαζί με την αγάπη του κόσμου δημιουργούν ένα μεγάλο αίσθημα ευφορίας και όμορφης έντασης. Βέβαια αυτή τη φορά στο Γυάλινο υπήρχαν πολλά νέα στοιχεία: η κυκλοφορία του Knot Over, η εκπληκτική παρουσία της Κικής, το ότι κάποια κομμάτια παίχτηκαν για πρώτη φορά ζωντανά, η μοναδική συμμετοχή του κόσμου που ήρθε!
Τι να περιμένουμε στην συνέχεια, από τους Silver R.I.S.C; Ποια τα μελλοντικά σχέδια της μπάντας;
Tony V: Στα άμεσα πλάνα μας είναι η πραγματοποίηση κάποιων εμφανίσεων ακόμα και η στουντιακή συνέχεια του Knot Over που βρίσκεται στο στάδιο της προ παραγωγής.
Κική Καρανικόλα: Αυτο που θα δείτε από μας σύντομα είναι συναυλίες βέβαια για την προώθηση του άλμπουμ κι ένα νέο βίντεο κλιπ. Επίσης κάτι που μπορούμε να υποσχεθούμε είναι ότι δεν θα περάσουν 30 χρόνια για την κυκλοφορία του επόμενου άλμπουμ.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και ελπίζω να τα πούμε κάποια στιγμή από κοντά. Ο τελευταίος λόγος, σας ανήκει…
Tony V: Ευχαριστούμε πολύ για την παρέα και την κουβέντα. Χαρά μας και τιμή μας. Οι Silver R.I.S.C είναι πιο δεμένοι και πιο χαρούμενοι από ποτέ και το έχουμε μεγάλη ανάγκη να βρεθούμε στη σκηνή! Θέλουμε να παίξουμε σε μεγάλους χώρους, φεστιβάλ κλπ αλλά και σε μικρά κλαμπ.
Δημήτρης Γασπαράτος: Είμαστε πολύ χαρούμενοι για την υποδοχή που έχει λάβει το “Knot Over” από Ελλάδα και εξωτερικό. Κάθε μέρα διαβάζουμε και μια εξαιρετική κριτική από κάποιο περιοδικό, site κλπ. από όλο τον κόσμο και αυτό αφενός μας ικανοποιεί αφ ετέρου μας δείχνει το πώς θα συνεχίσουμε. Πού είναι ο πήχης. Οι Silver R.I.S.C επιστρέψαμε για να μείνουμε, το σχήμα με τη νέα σύνθεση είναι απίστευτα δεμένο, υπάρχει στα σκαριά νέο υλικό και ανυπομονούμε να βρεθούμε στη σκηνή! See you all there!
