Two Days of the Condor…
O David Bowie σε όλη την καριέρα του διάλεγε μόνο εξαιρετικούς μουσικούς για να παίξουν μαζί του στο στούντιο και στις τουρνέ. Μετά λοιπόν την διάλυση των Spiders from Mars ο Λευκός Δούκας ξεχώρισε έναν άγνωστο Ιταλιάνο κιθαρίστα γέννημα θρέμμα του Μπρούκλιν τον Earl Slick (πραγματικό όνομα Frank Madeloni) για να προσθέσει την κιθάρα που ακούμε στα Diamond Dogs, David Live, Young Americans και Station to Station και σε πολλές μετέπειτα συναυλίες του ίδιου. Για την ιστορία έπαιξε και με τον Roger Waters, αλλά και στο κύκνειο άσμα Double Fantasy του John Lennon.
Με τέτοιες «περγαμηνές» δεν ήταν δύσκολο για τον Slick να αναζητήσει αλλού την τύχη του μετά την έλευση του Carlos Alomar στην μπάντα του Bowie και την αποπομπή του.
Το 1980 λοιπόν στην Νέα Υόρκη δέχτηκε την πρόταση ενός άλλου Ιταλού του Joe Cerisano (Lead Vocals) να σχηματίσουν τους Silver Condor παρέα με τους John Corey (Keyboards, Rhythm Guitar), Jay Davis (Bass) και Claude Pepper (Drums). Το όνομά τους ήταν συνυφασμένο με την Αμερικάνικη παράδοση και η μουσική τους δεν γινόταν να είναι διαφορετική. Μέσα στην άνθιση του εφηβικού ροκ των 80’s οι μπάντες ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια και οι φίλοι μας ακολούθησαν την πεπατημένη με μόνα εφόδια την πολύ καλή κιθάρα του Slick και την φοβερή φωνή του Cerisano που έφερνε στον Michael Bolton για να θεμελιώσει το AOR στυλ τους και με θεματική ό,τι απασχολούσε την Αμερικάνικη νεολαία της εποχής: έρωτες, χωρισμοί και χαλβαδιάσματα! Τι πιο φυσικό λοιπόν από το να υπογράψουν στην Columbia που αναζητούσε μετά μανίας τα «νέα ταλέντα» της εποχής.
Από όλες αυτές τις μπάντες όμως λίγες κατάφεραν να ξεχωρίσουν στο πέρασμα του χρόνου (Foreigner, Journey, Toto) και να περάσουν στις επόμενες γενιές. Δυστυχώς οι Silver Condor δεν ήταν μια απ΄ αυτές και θα δούμε μαζί το γιατί:
1) Silver Condor (1981)
Tracklist: For The Sake Of Survival – Angel Eyes – Sayin’ Goodbye – Carolina (Nobody’s Right, Nobody’s Wrong) – The One You Left Behind – We’re In Love – You Could Take My Heart Away – It’s Over – Standin’ In The Rain – Goin’ For Broke.
CBS 85026
Παραγωγός: Mike Flicker
Το ντεμπούτο τους, παρότι η αύρα των 80’s αρνήθηκε να πεθάνει στο πέρασμα των χρόνων και τώρα 40 χρόνια μετά συνεχίζει να γοητεύει, δεν είναι παρά ένα fm ροκ άλμπουμ της σειράς με μέτριες συνθέσεις που δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτε από τα μεγαθήρια της εποχής. Ακόμα και ο Rick Springfield ηχεί καλύτερα (για να μην μιλήσουμε για τους τότε Journey ή τους Toto ας πούμε…) παρά τα πολύ καλά φωνητικά του Cerisano και τις αξεπέραστες κιθάρες του Slick που «τραβούν» τον δίσκο έξω απ΄ τον κουβά! Οι υπόλοιποι ούτε που ξεχωρίζουν ειδικά δε ο ντράμερ Pepper είναι για τα μπάζα γιατί χάνει συνεχώς το μέτρημα!
Τα μόνα που ξεχωρίζουν είναι το For The Sake Of Survival, η πεντάλεπτη ροκ μπαλάντα Carolina (Nobody’s Right, Nobody’s Wrong) που το έβαζε συνέχεια ο Άκης Έβενης στο στούντιο 3-44 της εποχής και από κει τους γνώρισα και που φιλοξενεί τα καλύτερα φωνητικά του Cerisano σε όλον το δίσκο και το γρήγορο ροκ εντ ρολ με πινελιές από κάντρυ και ιδανικό για οδήγηση We’re In Love.
Παραδόξως το ιντερνετ αναφερόμενο στον δίσκο γράφει: «…This is one of those underrated classics in the genre of early 80’s AOR/Radiorock. Not many people know of this record and the high quality of the music on it. Silver Condor was formed by a bunch of New Yorkers who all had their success in different bands…». Που τη βρήκαν την «high quality» σε κάτω του μετρίου κομμάτια σαν τα Angel Eyes, Sayin’ Goodbye που μάταια πασχίζουν να φτάσουν το επίπεδο ενός Steve Perry ή ενός Lou Gramm, The One You Left Behind και το ιδανικό για το σάουντρακ του Καράτε Κιντ 1 (που δεν είχε βγεί…) αλλά και για το Fame (που είχε βγεί…) και σκαρφάλωσε στο № 32 του Billboard το 1981 You Could Take My Heart Away, ακόμα αναρωτιέμαι!
Κατά τα λοιπά το feedback της αρχής μας εισάγει σε μεταλλικές ανατριχίλες αλλά μεταμορφώνεται σε ένα γρήγορο ροκ εντ ρολ στο It’s Over με ωραία slide από τον Slick, στο Standin’ In The Rain περνά μπροστά σου το πλάνο του Ρόκυ Μπαλμπόα την ώρα που προπονείται μέσα στην βροχή, ή που περιμένει την Άντριαν να βγει από το σπίτι της και τι σημαίνει το Goin’ For Broke; «Πάμε για χρεωκοπία» ή «Πάμε για χωρισμό»; Και τα δύο σωστά γιατί και η μπάντα διαλύθηκε μετά τον δίσκο που πάτωσε κάνοντας την εταιρεία να κλαίει τα λεφτά της (τι νομίζετε, επειδή ήταν μεγάλη εταιρεία δεν έβγαζε σούπες;). Στο δε εξώφυλλο σε ένα υπόστεγο αεροπλάνων (;) δύο ανθρώπινες σκιές υψώνουν ένα πελώριο φτερό κόνδορα.
Μετά από αυτόν τον δίσκο ακούς το 4 των Foreigner ή το Escape των Journey ή το Tour de Force των 38 Special της ίδιας εποχής και τα ξεχνάς αυτά που άκουσες. Μετά απ΄ όλα αυτά δεν είναι τυχαίο που οι Survivor θα έβγαιναν την επόμενη χρονιά και θα τους έκαναν σκόνη…
2.) Trouble At Home (1983)
Tracklist: Trouble At Home – Dear Abby – Goin’ Out On The Town – Good Lovin’ Don’t Come Easy – I Stand Accused – Thank God For Rock ‘N’ Roll – When A Man Loves A Woman – Turn Back The Big Machine – Holdin’ On (Barely).
Columbia FC 38799
Παραγωγός: Joe Cerisano
Ο Cerisano δεν έπαψε να γράφει κομμάτια και χωρίς να το βάλει κάτω έστησε μια εντελώς καινούργια μπάντα με τους Kenny Aaronson (Bass), Steve Goldstein (Keyboards), Craig Krampf (Drums) και τρεις (3) κιθαρίστες(!) τους Nick Brown, Steve Plunkett και Waddy Wachtel και προσθέτοντας τρείς διάσημους γκέστς, έκλεισε πιο ακριβό στούντιο, έκανε και την παραγωγή σε τούτο τον δίσκο για να διορθώσει τα λάθη του προηγούμενου και μάλλον καλά έκανε. Ξεχνά τις μανιέρες του προηγούμενου και βγάζοντας τα λαρύγγια του έξω ξέγνοιαστος πια ξεχύνεται ελεύθερα στις ρίζες του: στο καθαρόαιμο rock ‘n’ roll που τον μεγάλωσε.
Μόνο που εδώ σχεδόν όλος ο δίσκος φέρει βαθιές επιρροές (για να μην πω αντιγραφές) του Springsteen, γι΄ αυτό και ο Clarence Clemons παίζει Tenor Sax σαν γκεστ στο Dear Abby και στην διασκευή στο πασίγνωστο When A Man Loves A Woman που παρά την ωραία φωνή του Cerisano δεν πιάνει μία μπροστά στην εκτέλεση του Michael Bolton.
Ο Springsteen όμως (που όπου να΄ ναι θα έβγαζε το Born… και θα τους σκέπαζε όλους με τον οδοστρωτήρα του) στοιχειώνει και το ιδανικό για στάδια Trouble At Home, το πεντάλεπτο Goin’ Out On The Town (γιατί δεν έφερε το αφεντικό να κάνει και φωνητικά; Θα το διασκέδαζε, για να μην του ζητήσει δικαιώματα) και το Thank God For Rock ‘N’ Roll με γκεστ στην κιθάρα τον Rick Derringer. Όσο για το Turn Back The Big Machine με τις ωραίες αρμονίες και φωνητικά προδίδει την αγάπη του Cerisano για τους Beatles όσα χρόνια και να πέρασαν…
Αφήσαμε τελευταία την πεντάλεπτη δυναμική ροκιά I Stand Accused με ένα επίμονο σόλο στις κιθάρες (τρείς είχε και κάπου έπρεπε να παίξουν και αυτοί!) πού όσο πασχίζει να κρύψει την επιρροή των Journey, στο εξάλεπτο Holdin’ On (Barely) δεν αντέχει άλλο και φέρνει τον Neal Schon από τους τελευταίους ως γκέστ στην κιθάρα (τι δόντι είχε ο Cerisano πάντως για τους μαζέψει όλους αυτούς εδώ…) σε μια power μπαλάντα που παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες του Cerisano αν είχε στην φωνή τον Perry θα ήταν ανεπανάληπτη αλλά και πάλι στέκεται σαν ένας καθαρόαιμος στιβαρός ροκ επίλογος!
Ένα πελώριο δε φτερό κόνδορα φιγουράρει σε πρώτο πλάνο στο εξώφυλλο και στο φόντο ενός χιονισμένου γκρίζου (ή ασημένιου;) ορεινού τοπίου διακρίνεται ένα αυγό που μόλις έχει σκάσει (σε κανένα άλμπουμ τους δεν εμφανίζεται ολόκληρο το πουλί – γιατί άραγε; Αν ήταν Southern μπάντα θα τον είχαν φαρδύ – πλατύ στο εξώφυλλο!!).
Το άσχετο για άλλη μια φορά ίντερνετ πιστεύει ότι: «…that album isn’t interesting for us as it has a more rock’n’roll appeal…»!
Σοβαρά;
(***)
Η εμπορική αποτυχία και τούτου του δίσκου τους οδήγησε στην διάλυση και την λησμονιά.
Εκτός πια αν μετά από όλα τα παραπάνω φιλοτιμηθείτε να ζήσετε κι εσείς τις (σύντομες) μέρες του κόνδορα και να πετάξετε μαζί του…
Γιώργος Δ. Δημόπουλος
