SEVEN SISTERS: “Shadow of a Fallen Star Pt.2”

Album

Ένα fantasy ταξίδι που ξεκίνησε με το πρώτο του μέρος 4 χρόνια πριν, ήρθε η στιγμή να ολοκληρωθεί με τον καλύτερο τρόπο, με την μπάντα από το δυτικό Λονδίνο σε φοβερή φόρμα να προσφέρει μια ακόμη αριστουργηματική δημιουργία. Δεν είναι πρωτοτυπία η περιπλάνηση σε μακρινούς και άγνωστους τόπους, αλλά σίγουρα προσφέρεται ως ιδανική θεματολογία για μια μουσική που από μόνη της “ταξιδεύει” σε βάθος χρόνου, αναδεικνύοντας τις πιο γνήσιες όψεις του σκληρού ήχου.

Με ένα όνομα που παραπέμπει στις Πλειάδες της ελληνικής μυθολογίας, αλλά και σε μια περιοχή στο Τότεναμ του Βόρειου Λονδίνου, οι Kyle McNeill στην κιθάρα τα φωνητικά και τα πλήκτρα, Graeme Farmer στις κιθάρες, Gaz Martin στο μπάσο και Sammy Christou στα ντραμς, αποτελούν το τρέχον line-up. O δημοφιλής Ryan T. Hancock είναι σχεδιαστής του εξωφύλλου του album, ενώ ο Terry Waker (Angel Witch, Wytch Hazel, Birth) επιμελήθηκε του mastering.

Κι αν τα τέσσερα κομμάτια του album φαντάζουν λίγα, τα 38 περίπου λεπτά της συνολικής διάρκειας αποζημιώνουν για τα καλά. Άλλωστε δεν φάνηκε ποτέ οι Seven Sisters να έχουν εμμονή στις συμβατικότητες ούτε να προσκολλώνται σε στερεοτυπικές νόρμες.

Το ξεκίνημα γίνεται με το οκτάλεπτο “Astral Prophecies”, που συμπυκνώνει όλη τη φιλοσοφία της μπάντας ως μια καλά στοιχειοθετημένη περιήγηση στις ένδοξες εποχές του παραδοσιακού heavy metal εμποτισμένη με μια περίτεχνη progressive αισθητική και δόσεις πρώιμου power metal. Απαλοί ήχοι από ακουστικές κιθάρες κι ανεπαίσθητα synths, γρήγορα μεταλλάσσονται σε εμφατικά riff κι εκτεταμένα solo που ανεβάζουν ταχύτητες και ξεκινούν την περιπλάνηση στα άστρα χωρίς δισταγμούς. Τα φωνητικά βγάζουν όλο το συναίσθημα της στιγμής και χωρίς να υπερβάλλουν μετουσιώνουν τις μελωδικές διαδρομές που έχουν χαραχτεί με υποδειγματική ποιότητα και ισορροπημένο λυρισμό. Η διάρκεια του κομματιού δεν γίνεται αντιληπτή λόγω της έξυπνα δομημένης σύνθεσης, που όχι μόνο δεν κουράζει αλλά ανοίγει με αφοπλιστική άνεση την όρεξη.

Ακολουθεί το πρώτο από τα δύο περίπου πεντάλεπτα κομμάτια (“Solar Winds”), επιτομή του μελωδικού μεταλλικού ήχου με μέσης ταχύτητας ρυθμό που φέρνει στο νου (ειδικά στο ξεκίνημα) τις επικές πρώτες ημέρες των Fates Warning, αλλά έχει σαφέστατα πιο εύπεπτο χαρακτήρα. Η “μεταφορά” του ακροατή σε άλλους κόσμους είναι μια “πραγματικότητα”, ενώ άξιο αναφοράς είναι το πώς εκτυλίσσεται το κομμάτι με δυναμική πυγμή, χωρίς να απολλύει τις καθαρές ευδιάκριτες μελωδικές του γραμμές. Όλα στον ήχο των Seven Sisters έχουν μια σαφή μορφή και μια καθαρή αρμονική συνέπεια.

Το “Heart of the Sun” που αποτελεί και το πρώτο single του album, είναι σίγουρα το πιο εύηχο άσμα και η μείξη NWOBHM και power metal απόλυτα πετυχημένη και ταιριαστή. Οι δίδυμες κιθάρες αλληλοσυμπληρώνονται αριστοτεχνικά, τα τύμπανα με το μπάσο συνδράμουν πειστικά, ενώ το φωνητικό χρώμα που “απλώνει” ο Kyle ομορφαίνει αδιάκοπα την ατμόσφαιρα. Το πιασάρικο ρεφρέν προκύπτει αβίαστα και παραμένει με χαρακτηριστική ευκολία στη μνήμη σου για καιρό.

Δεν ξέρω πόσες μπάντες και μάλιστα χωρίς να ανήκουν στον σκληρό πυρήνα του progressive rock, καταφέρνουν να συνθέτουν με τόσο αξιοθαύμαστη συνοχή κομμάτια μεγάλης διάρκειας σαν το 20λεπτο (και κάτι παραπάνω) “Andromeda Descending”. Στην ουσία πρόκειται για τους “τίτλους τέλους” ενός ταξιδιού που ξεκίνησε από το “Andromeda Rising”, το πρώτο κομμάτι του προηγούμενου album. Δεν υπάρχουν όρια στα “συστατικά” του μακρόσυρτου επιλόγου μιας και όλα τα γόνιμα στοιχεία είτε του progressive, είτε του power-speed, είτε του κλασικού metal “παρελαύνουν” συγκροτημένα σαν μια ρετρό αναδρομή, σε ήχους και ρυθμούς που αγαπήθηκαν και ουδέποτε πνίγηκαν στη λήθη. Αλλεπάλληλες διακυμάνσεις στις διαθέσεις με τα synths να λειτουργούν συχνά πυκνά ενωτικά σε ολόκληρο τον ορχηστρικό οργασμό, τις παραγωγικές κιθάρες να ανοίγουν δρόμους στις άγνωστες γωνιές του γαλαξία, το μπάσο να αφήνει εμφατικά την σφραγίδα του και τα τύμπανα να ξεσπούν ανεβάζοντας κατακόρυφα τους σφυγμούς. Ένα ευρύ φάσμα επιρροών απλώνεται χωρίς να θαμπώνει, από Rush της πρώτης περιόδου μέχρι Iron Maiden και Virgin Steele ενισχύοντας το νοσταλγικό κλίμα. Ο τρόπος που “σβήνει” το τελευταίο κομμάτι με μελωδίες γλυκιάς μελαγχολίας, αφήνει να πλανάται μια αντίρροπη αίσθηση ενός απροσδιόριστου αλλά ταυτόχρονα ελπιδοφόρου επιλόγου.  

Σε τέτοιου είδους εγχειρήματα πάντως το στοίχημα της συνεκτικής δομής είναι που προέχει και οι Seven Sisters το κερδίζουν πανηγυρικά. Το δεύτερο και τελευταίο μέρος της fantasy περιπέτειας συνοψίζει ομαλά κι εμπεριστατωμένα με ρομαντική διάθεση όλη τη διαδρομή του παραδοσιακού σκληρού ήχου, από τη “γέννησή” του έως τις πιο “υπερήφανες” μέρες του. Αναμφίβολα η ποιοτικότερη δουλειά τους μέχρι σήμερα, αποδεικνύει τις εξαιρετικές τους ικανότητες, εγγυάται το μέλλον και σθεναρά βάζει πλώρη για τ’ άστρα.

Είδος: Heavy Metal 
Δισκογραφική Εταιρεία: Dissonance Productions
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 28 Μαρτίου 2025

facebook
bandcamp

Avatar photo
About Γιώργος Καπετανόπουλος 55 Articles
Μόλις άνοιξε τα μάτια κατάλαβε ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψει στην άβυσσο από την οποία προήλθε. Μόνο η τέχνη θα μπορούσε να κάνει υποφερτό το ενδιάμεσο φωτεινό διάστημα. “Εικόνες και λέξεις” για την “γη της επαγγελίας” άκουγε περιπλανώμενος στους “δρόμους” πολλές φορές “αιμορραγώντας”, ψάχνοντας πάντα να βρει την “τέλεια συμμετρία”. “Φοβούμενος το φως του ήλιου” θα αφουγκραστεί το “κλάμα των αγγέλων” και τα “πουλιά της νύχτας”, ενώ “κινούμενες εικόνες” θα “ρέουν” σαν “σκηνές από μια ανάμνηση”. Σαν “ευγενής βάρβαρος” θα συναντήσει τον “πρίγκιπα στην γραμμή της φτώχειας” και θ’ αντιληφθεί ότι οι “νεκροί μπορούν να χορέψουν” ακόμη και υπό το “φόβο του σκοταδιού”. Ο “παράδεισος και η κόλαση” είναι εδώ θα ψελλίσει όταν η “πτώση των καρδιών” θα οδηγήσει στο “βαθύ τέλος”.