SECRET THEORY

INTERVIEW

Κλείνοντας σχεδόν μια δεκαετή διαδρομή μέσα στην περιορισμένη πραγματικότητα της ελληνικής, ηρωικής και εξαιρετικά αξιόλογης σκηνής, οι Secret Theory, περνώντας από αλλαγές και αντέχοντας στις δυσκολίες μιας αλλόκοτης για όλους συγκυρίας βλέπουν τη συνέχεια του ταξιδιού τους πιο φωτεινή. Ο αρχηγός της μπάντας Γιώργος Γεράσης μας συστήνει τη σημερινή μορφή τους και συνομιλεί μαζί μας για όλα.

Συμπληρώνοντας σχεδόν μια δεκαετία διαδρομής, θύμισέ μας πως πρωτοδημιουργήθηκε το γκρουπ, και παρουσίασέ μας τη σημερινή σύνθεση.

Το γκρουπ δημιουργήθηκε το 2013 ύστερα από μία περίοδο αδράνειας από την προηγούμενή μου μπάντα  σε μια ιδέα που είχα με τον τότε τραγουδιστή Πολυδεύκη “Lord” και με την προσθήκη του Γιάννη Θεολόγη στην δεύτερη κιθάρα και Νίκου Τσιντζιλώνη στα τύμπανα ξεκινήσαμε τους Secret Theory.Σήμερα το γκρουπ απαρτίζουν ο Νίκος Βουλγαράκης στα ντράμς ο Αποστόλης Παζαράς στην φωνή ο Θάνος Ζυγούρης στο μπάσο ο Γιάννης Θεολόγης και ο Γιώργος Γεράσης στις κιθάρες.

Πώς θα περιέγραφες τη μουσική σας σε κάποιον που δεν σας έχει ακούσει;

Δεν θα ήθελα να βάλω ταμπέλα στο ύφος που παίζουμε, σίγουρα η μουσική μας έχει βάση το rock-metal και από εκεί και πέρα  προσπαθούμε να περάσουμε όλες μας τις μουσικές επιρροές στα τραγούδια μας είτε αυτές είναι funk ,alternative,classic or modern.

Από το 2018 ως σήμερα έχετε κυκλοφορήσει δυο άλμπουμ. Πως αντιλαμβάνεσαι εσύ την εξέλιξη της μπάντας μεταξύ αυτών και ποιες είναι οι αισθητές διαφορές τους;

Το πρώτο άλμπουμ είχε ένα street attitude ήταν heavy rock με προσθήκες grunge folk και alternative επιρροές. Το δεύτερο άλμπουμ εξελίχθηκε τεχνικά αλλά και στην παραγωγή  πιο πολύ, ακολούθησε πιο modern metal μονοπάτια με ψήγματα progressive και alternative σημεία.

Εστιάζοντας πια στο πιο πρόσφατο άλμπουμ σας, το “Secrecy Spawns Theories”, εξήγησέ μας αρχικά τον τίτλο και κάνε μας μια ξενάγηση στα στιχουργικά θέματα του δίσκου,

Ο τελευταίος μας δίσκος αποτελείται από εννέα μουσικές ”θεωρίες”  με στίχους βγαλμένους από προσωπικές εμπειρίες με αλληγορική σημασία ,μηνύματα θεωριών συνωμοσίας και απλές αναφορές σε θέματα της καθημερινότητας. Όλα αυτά  συντέλεσαν να “γεννηθούν” τα τραγούδια που συμπεριλαμβάνονται στο “Secrecy Spawns Theories” γι’ αυτό και ο τίτλος.

Βιώνοντας τα δεδομένα της σκηνής στη Λάρισα, κάνε μια αναφορά στις δυσκολίες και τα υπέρ, αν υπάρχουν, αλλά και μια γενικότερη εκτίμηση για την σκηνή της χώρας σήμερα.

Σίγουρα τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια έξαρση από μπάντες γενικότερα παλιές και καινούργιες που δημιουργήθηκαν μέσα στην πανδημία και αυτό είναι καλό που υπάρχει παλμός και ζωντάνια και μια συνέχεια, Βλέπουμε και πολλές Ελληνικές μπάντες να διαπρέπουν και πέρα από τα σύνορά μας που παλιότερα αυτό δεν υπήρχε .Δυσκολίες του παρελθόντος έχουν ξεπεραστεί με την  βοήθεια της τεχνολογίας και επίσης τα social media βοηθούν με τον τρόπο τους, από την άλλη δεν υπάρχει ποιότητα και συνέπεια αφού προσπαθούν με την γρήγορη επιτυχία να ξεχωρίσουν από τους άλλους. 

Βλέποντας πως αξιοποιείτε κάθε ευκαιρία για ζωντανές εμφανίσεις, πες μας την αγαπημένη σου εμφάνιση ως τώρα και γιατί, καθώς και την μπάντα που θα ήθελες κάποια μέρα να παίξεις μαζί της, τόσο από την Ελλάδα, όσο και από το εξωτερικό.

Είναι τόσες πολλές οι μπάντες που θα θέλαμε να παίξουμε μαζί και Ελληνικές και ξένες που μου είναι δύσκολο να διαλέξω αλλά χάριν της κουβέντας μας θα έλεγα να ήμασταν στο ίδιο fest με Tool θα ήταν όνειρο που θα γινόταν  πραγματικότητα. Αγαπημένη εμφάνιση θα έλεγα στο θρυλικό Stage club Λάρισας πριν κάποια χρόνια.

Αν σου ζητούσα να μου πεις ένα μόνο όνομα το οποίο θεωρείς υπεύθυνο που ασχολήθηκες με αυτή τη μουσική, ποιο θα ήταν και γιατί;

Η δεκαετία των ’90ς έπαιξε καθοριστικό ρόλο για μένα οπότε  αντί για ένα θα πω τρία ονόματα Alice in Chains, Soundgarden και Tool οι οποίοι έφεραν επανάσταση στα μέχρι τότε ακούσματά μου και στην μετέπειτα μουσική πορεία μου.

Σε μια εποχή πυκνής πληροφορίας στο μουσικό χώρο, πως φαντάζεσαι την προοπτική της μουσικής σας εξέλιξης; Πόσο ευέλικτη μπορεί να είναι μια μπάντα στα χωράφια αυτού του ήχου για να ξεχωρίσει;

Πάντα θα υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός αλλά αν πιστεύεις και αγαπάς αυτό που κάνεις θα βρεις τρόπους να εξελιχτείς και να προχωρήσεις παρακάτω. Πιστεύω δεν παίζει τόσο ρόλο ο ήχος που παίζεις για να ξεχωρίσεις όσο πόσο το υποστηρίζεις και είσαι διατεθειμένος να το τρέξεις.

Πόσο ενεργός ακροατής παραμένεις ακόμα; Δώσε μας και τα τρία κορυφαία άλμπουμ της περασμένης χρονιάς με ένα σύντομο σχόλιο για το καθένα.

Είμαι ενεργός ακροατής και λάτρης του βινυλίου! Τρεις κορυφαίες περσινές κυκλοφορίες για μένα “Slipknot – The end so far”, καταιγιστικός δίσκος, δυναμικό come back της μπάντας πιστεύω , “Amorphis – Halo” επίσης ένας υπέροχος δίσκος που τον ακούς μονορούφι, και τέλος “Ozzy – Patient number 9”, με ονόματα όπως Jeff Beck και Eric Clapton που συμμετέχουν να δίνουν  άλλο αέρα στον δίσκο.

Αν σου ζητούσα να μου πεις τον προορισμό των Secret Theory, πότε δηλαδή θα ένιωθες πως ολοκληρώσατε το σκοπό σας σαν γκρουπ, ποια θα ήταν η απάντηση;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει συγκεκριμένη  απάντηση  σε αυτό μπορεί να νιώσεις γεμάτος και ολοκληρωμένος κάποια στιγμή και να σταματήσεις αλλά μπορεί και να έχεις να δώσεις πολλά ακόμα και να συνεχίσεις αυτό το μουσικό ταξίδι για πολύ καιρό. Για την ώρα αγαπάμε πολύ αυτό το μουσικό μας ταξίδι και σκοπός μας είναι να κρατήσει για πολύ ακόμα.

Bandcamp: https://secrettheory.bandcamp.com/
Facebook:https://www.facebook.com/secretheor

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1154 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.