Το “Fly to the Rainbow” είναι το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του γερμανικού hard rock συγκροτήματος Scorpions. Κυκλοφόρησε την 1η Νοεμβρίου 1974 στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω της RCA Records. Αυτή ήταν η πρώτη τους κυκλοφορία με τον κιθαρίστα Uli Jon Roth και τον μπασίστα Francis Buchholz, και η μόνη που συμπεριέλαβε τον ντράμερ Jürgen Rosenthal.
Γιαν την προώθηση του πρώτου τους άλμπουμ “Lonesome Crow”, οι Scorpions περιόδευσαν ανοίγοντας για το βρετανικό rock συγκρότημα UFO. Στο τέλος της περιοδείας, ο επικεφαλής κιθαρίστας των Scorpions, Michael Schenker, δέχτηκε τη δελεαστική πρόταση να καλύψει την κενή θέση του κιθαρίστα στους UFO και αποδέχτηκε τη θέση. Η αποχώρηση του Schenker οδήγησε προσωρινά στη διάλυση του συγκροτήματος, αλλά ο Rudolf Schenker και ο Klaus Meine τελικά συγχωνεύτηκαν με το συγκρότημα Dawn Road. Το νέο συγκρότημα αποτελούνταν από τον κιθαρίστα Ulrich Roth που αντικατέστησε τον Michael καθώς και τον ντράμερ Jürgen Rosenthal και τον μπασίστα Francis Buchholz. Το νέο line up πήρε το όνομα Scorpions και ηχογράφησε το “Fly to the Rainbow”. Τρία τραγούδια στο άλμπουμ γράφτηκαν από κοινού με τον Michael Schenker σαν μέρος της συμφωνίας του να αποχωρήσει από το συγκρότημα.
Όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει το εξώφυλλο του άλμπουμ, ο Uli Jon Roth είπε: “Μη με ρωτάτε τι σημαίνει αυτό το εξώφυλλο… Δεν μου άρεσε από την αρχή. Μου φαινόταν γελοίο τότε και μου φαίνεται εξίσου κακό σήμερα. Έγινε από μια εταιρεία σχεδιαστών στο Αμβούργο που είχε κάνει πραγματικά καλή δουλειά στο άλμπουμ “Lonesome Crow” στο παρελθόν, αλλά νομίζω ότι εκείνη τη φορά απέτυχαν παταγωδώς. Όσο για το νόημα, μπορώ μόνο να μαντέψω, αλλά θα προτιμούσα όχι…”
Έξι τραγούδια από το “Fly to the Rainbow” παίζονταν τακτικά ζωντανά από τους Scorpions: το ομώνυμο κομμάτι, και τα”Speedy’s Coming”, “They Need a Million”, “This Is My Song” και “Drifting Sun”. Το “Far Away” παιζόταν ήδη από την πρώιμη σύνθεση του γκρουπ με τον Michael Schenker, τουλάχιστον από το 1973. Οι ζωντανές εκτελέσεις του “Speedy’s Coming” και το ομώνυμο κομμάτι εμφανίζονται στο ζωντανό άλμπουμ “Tokyo Tapes” που ηχογραφήθηκε τον Απρίλιο του 1978. Λίγο αργότερα οι Scorpions έβγαλαν αυτά τα τραγούδια από το setlist τους. Μεταξύ 1980 και 1999 τίποτα από το “Fly to the Rainbow” δεν παίχτηκε στις συναυλίες τους. Μετά από μια μοναδική εκτέλεση του “They Need a Million” στις 7 Ιουνίου 1999 στο Patinoire de Kockelscheuer, τουΛουξεμβούργου, το ομότιτλο και το “Speedy’s Coming” παίχτηκαν πολλές φορές μεταξύ 2000 και 2008. Το “Speedy’s Coming” παιζόταν γενικά με σχετική συχνότητα από το 2015 έως το 2019.
1982– Το “Black Metal” είναι το δεύτερο άλμπουμ του αγγλικού heavy metal συγκροτήματος Venom. Κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια της μεγάλης άνθησης του metal στο Ηνωμένο Βασίλειο όταν κυριαρχούσε το περίφημο “νέο κύμα του βρετανικού heavy metal”, και θεωρείται σημαντική επίδραση για τις σκηνές του thrash, death και black metal που εμφανίστηκαν τη δεκαετία του 1980 και αρχές της δεκαετίας του 1990.
Αν και το άλμπουμ έδωσε το όνομά του στο ιδίωμα του black metal, σήμερα εξακολουθεί να συζητείται αν η μουσική του άλμπουμ είναι thrash metal ή black metal. Το AllMusic το έχει περιγράψει ως “ακραίο metal”, ενώ οι Moynihan & Søderlind στο βιβλίο τους επιβεβαιώνουν ότι το άλμπουμ “σκάλισε στην πέτρα μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά του black metal”. Πέρα από όλα αυτά, η πραγματικότητα είναι πως οι στίχοι και οι εικόνες του είχαν μεγάλη επιρροή στην πρώιμη νορβηγική black metal σκηνή.
1988– Το “Reach for the Sky” είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού hard rock συγκροτήματος RATT.
Αν και πούλησε αρκετά καλά ώστε να καταλήξει πλατινένιο και δημιούργησε τα δημοφιλή τραγούδια “Way Cool Jr.” και “I Want a Woman”, η αντοχή του δίσκου δεν ήταν αρκετή για να κρατήσει το γκρουπ στο δρόμο για περισσότερο από επτά μήνες. Σαν αποτέλεσμα, το “What’s It Gonna Be”, ένα κομμάτι που δεν κυκλοφόρησε σαν single, χρησιμοποιήθηκε σαν B-side στο “Lovin’ You’s a Dirty Job”, το πρώτο single από την επόμενη κυκλοφορία του συγκροτήματος “Detonator”. Με αυτόν τον τρόπο, υπήρχε η ελπίδα ότι οι ακροατές θα επέστρεφαν και θα έδιναν στο “Reach for the Sky” μια δεύτερη ευκαιρία.
Το “Reach for the Sky” ήταν το τελευταίο άλμπουμ του γκρουπ με παραγωγή του Beau Hill. Το συγκρότημα αρχικά σκόπευε η παραγωγή του δίσκου να γίνει εξ ολοκλήρου από τον Mike Stone. Όμως, οι υποτυπώδεις ηχογραφήσεις σε μαγνητόφωνο DAT των δειγμάτων της παραγωγής του Stone ώθησαν τον τότε πρόεδρο της Atlantic Records Doug Morris να φέρει τον Hill για να βοηθήσει τον Stone και να σώσει το άλμπουμ.
Τα support σχήματα της περιοδείας για την προώθηση του δίσκου περιλάμβαναν τους Great White, Warrant και Kix.
1994– Το “Youthanasia” είναι το έκτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού heavy/thrash metal συγκροτήματος Megadeth, που κυκλοφόρησε από την Capitol Records. Το ύφος του μοιάζει με το προηγούμενο άλμπουμ τους, “Countdown to Extinction” (1992). Ο τίτλος είναι ένα παιχνίδι με τις λέξεις, υπονοώντας ότι η κοινωνία κάνει ευθανασία στη νεολαία της. Το εξώφυλλο παρουσιάζει μια ηλικιωμένη γυναίκα να κρεμάει τα μωρά από τα πόδια τους σε μια φαινομενικά ατελείωτη γραμμή ρούχων, μια άμεση αναφορά σε ένα στίχο στο ομώνυμο κομμάτι.
Το “Youthanasia” απέσπασε θετικές κριτικές μετά την κυκλοφορία του. Είχε υπολογίσιμη εμπορική επιτυχία, φτάνοντας στο νούμερο 4 στο Billboard 200 chart, και το 1995 έγινε πλατινένιο έχοντας πουλήσει ένα εκατομμύριο κόπιες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μια remixed και remastered έκδοση που περιείχε πολλά μπόνους κομμάτια και λεπτομερείς πληροφορίες επανεκδόθηκε στις 27 Ιουλίου 2004.
Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ των Άγγλων progsters Threshold, με τον τίτλο “Psychedelicatessen”, από την Giant Electric Pea. Στη θέση πίσω από το μικρόφωνο συναντάμε τον Glynn Morgan, όμως μόνο για το άλμπουμ αυτό, καθώς ο τραγουδιστής του ντεμπούτου τους, Damian Wilson επιστρέφει στο επόμενο άλμπουμ. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο Berkshire στην Αγγλία, από τον Ιούλιο ως τον Σεπτέμβριο του 1994.
