RUSS NORTH: Έφυγε από τη ζωή ο χαρισματικός τραγουδιστής

ΝΕΑ

Ο μπασίστας και βασικός συνθέτης των Βρετανών heavy/power metallers Cloven Hoof, Lee Andre Payne, με σημερινή ανάρτησή του μας μετέφερε το πολύ δυσάρεστο νέο του θανάτου του σπουδαίου τραγουδιστή Russ North, χωρίς να γνωστοποιηθούν ακόμα περισσότερες πληροφορίες και λεπτομέρειες για την αιτία του θανάτου.

O Payne έγραψε: “μόλις έμαθα κάποια τραγικά νέα, δυστυχώς ο Russ North πέθανε. Τα φανταστικά φωνητικά του στο “Dominator” και “A Sultans Ransom” δεν θα ξεχαστούν ποτέ και θα χρησιμεύουν πάντα σαν μαρτυρία του τεράστιου ταλέντου του στο τραγούδι. Συλλυπητήρια στην οικογένειά του αυτή τη θλιβερή στιγμή. Ο Θεός να σε ευλογεί Russ, ήσουν παγκόσμιας κλάσης! Lee” .

Ο Rush North ήταν 59 ετών και ξεκίνησε τη διαδρομή του με τους Monza. Τραγούδησε, εκτός των Cloven Hoof, με τους Tredegar, Hope And Glory, ενώ είχε περάσει και ακρόαση από τους Iron Maiden όταν είχε αποχωρήσει ο Bruce Dickinson.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1195 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.