Πέντε χρόνια απουσίας είναι πολλά για μια μπάντα με την αποδοχή και τη δημοφιλία των Αθηναίων black metallers, και το απόλυτο sold out, ήδη μια εβδομάδα πριν τη συναυλία, το απέδειξε περίτρανα. Μετά από ένα 24ωρο πολλών βροχών, η μακριά ουρά έξω από το “Circus” μπορούσε να είναι στεγνά υπομονετική. Σε μια σημαντική νύχτα που ταρακούνησε αισθητά το μεταλλικό κοινό της ευρύτερης Θεσσαλίας, το Soundcheck έδωσε το “παρών” και μεταφέρει όλα όσα έγιναν με τριπλή επίθεση εντυπώσεων από τους Απόστολο Κουφοδήμο, Γιώργο Καπετανόπουλο, και Γιώργο Γεωργίου. Μαζί τους, στην πλήρη οπτική κάλυψη, ο Δημήτρης Ζαμπός.
Telma
(Γράφει ο Γιώργος Γεωργίου)
Οι χθεσινοί εισηγητές των Rotting Christ, οι πολύ δραστήριοι, τόσο συναυλιακά όσο και δισκογραφικά Telma, ανέβηκαν στο σανίδι του κατάμεστου Circus με τη γνώριμη αυτοπεποίθηση που τους διακρίνει. Για όσους δεν έχουν έρθει ακόμα σε επαφή με τη μουσική τους, οι Telma είναι ένα σχετικά φρέσκο κουιντέτο, με αφετηρία το 2021. Σύμφωνα με τα λόγια τους χτες επί σκηνής, την άνοιξη του ’25 θα έχουν έτοιμο το δεύτερο άλμπουμ τους, τον διάδοχο του εξαιρετικού “Eternal”.
Με την ορμή που διακρίνει το ύφος τους, η μπάντα άρπαξε το κοινό από το πρώτο λεπτό. Η μουσική τους έχει σαν βάση το σύγχρονο groove metal, με διάφορες επιμέρους παραπομπές στην εξέλιξη των τραγουδιών. Αν οι συνειρμοί με ονόματα βοηθούν περισσότερο, τότε ο πυρήνας των τραγουδιών τους ακούγεται συχνά σαν μια σύμπραξη των Alice In Chains και των Pantera. Υπάρχουν μέσα σε αυτό το χαρμάνι και κάποια προοδευτικά στοιχεία σε πιο σύνθετες στιγμές, όπως και παραπομπές σε πιο ακραία ονόματα όπως οι Slipknot, αλλά η δύναμη των ρυθμών και των δυνατών ριφ είναι αυτά που στέκονται στην πρώτη γραμμή. Όπως με συνέπεια κάνει πάντα, ο επικοινωνιακός τους frontman Αντώνης, μας αποκάλυψε με τις αναγγελίες στα τραγούδια και τη σκοτεινή, σοβαρή θεματολογία τους, με νύξεις σε κοινωνικά και προσωπικά ζητήματα, με τις οποίες οι περισσότεροι μπορούν να ταυτιστούν στην εποχή και τις συνθήκες που ζούμε. Οι Telma βιώνουν έντονα και με πάθος τις συνθέσεις τους ζωντανά, οι επιτακτικοί ρυθμοί λειτουργούν όμορφα με τις συχνά αγωνιώδεις και έντονες φωνητικές γραμμές και η ενέργεια που απελευθερώνεται περνά άμεσα στον κόσμο, όπως έγινε εύκολα και χτες. Μια ιδιαίτερη νύχτα για τους ίδιους τους Telma, που άνοιξαν σε έναν κατάμεστο χώρο για μια από τις σημαντικότερες ελληνικές μπάντες και ταυτόχρονα αποχαιρέτησαν τον ένα τους κιθαρίστα.
(Γράφει ο Γιώργος Καπετανόπουλος)
Όταν ένα κορυφαίο “συναυλιακό” γεγονός λαμβάνει χώρα, όλες οι παράμετροι και οι παράγοντες που το αποτελούν, παίζουν τεράστιο ρόλο στην επιτυχή του έκβαση. Κι όταν σου πέφτει ο κλήρος να “ανοίξεις” τη συναυλία του σπουδαιότερου συγκροτήματος στην ιστορία του ελληνικού metal, η ευθύνη μεγαλώνει όπως και η πρόκληση που σου παρουσιάζεται. Οι “Telma”, γνώριμοι στο τοπικό και όχι μόνο κοινό, έχοντας ήδη κάνει αισθητή την παρουσία τους με την κυκλοφορία του “Eternal” πριν 3 περίπου χρόνια, δεν άφησαν την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη.
Με το χαρακτηριστικό πάθος που τους διακατέχει και την αστείρευτη ενέργεια, παρουσίασαν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της δικής τους μουσικής ιδιοσυγκρασίας. Με παλαιότερα αλλά και καινούρια κομμάτια (το νέο άλμπουμ κυκλοφορεί την άνοιξη του 2025), με έντονες επιρροές στο ύφος τους από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον και κέρδισαν το χειροκρότημα του κοινού. Και αυτό έχει την αξία του δεδομένου ότι το είδος στο οποίο κινούνται (metal με νεωτεριστικά στοιχεία) αν και προφανώς εντάσσεται στον ευρύτερο σκληρό ήχο, θα έπρεπε να “πείσει” ένα πιο underground με ξεκάθαρες black metal προτιμήσεις κοινό. Τα 9 κομμάτια που έπαιξαν ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή support παρουσία και περιμένουμε πλέον να δούμε σε λίγους μήνες, τι μας επιφυλάσσουν με τη νέα τους κυκλοφορία.
Telma setlist:
Bipolar
Bleeding Reality
Corporace
Crystal Clear
Perfect Storm
Paradise
Price of Freedom
Eternal
Belly of the Beast
Rotting Christ
(Γράφει ο Γιώργος Γεωργίου)
Σε αυτή τη χώρα που η γκρίνια και η ζήλεια περισσεύουν σε αμύθητες ποσότητες, μια ζωντανή εμπειρία με τους σύγχρονους Rotting Christ, που τολμούν να διασχίσουν μια μεγάλη χρονικά διαδρομή της καριέρας τους που αγγίζει τα 35 χρόνια, είναι η πιο εύστοχη απάντηση σε όλες τις θεωρίες. Οι σημερινοί Christ, με τον κιθαρίστα Κώστα Φουκαράκη και τον μπασίστα Κώστα Χελιώτη να πλαισιώνουν τους θεμέλιους λίθους των αδερφών Τόλη, έτυχαν μιας αποθεωτικής υποδοχής, και όλοι στο κοινό ήξεραν πως θα την εξαργύρωναν άμεσα. Με ένα υλικό να γυρίζει πολύ πίσω στο χρόνο των δύσκολων εποχών της ελληνικής σκηνής, η μπάντα αφιέρωσε το πρώτο μέρος των επιλογών στα άλμπουμ του 21ου αιώνα, σε μια σειρά από κυκλοφορίες που μεγάλωσαν ακόμα περισσότερο τη φήμη τους. Καλύπτοντας μια διαδρομή από το “Theogonia” του 2007 μέχρι το ολόφρεσκο φετινό “Pro Xristou”, είχαν μόνο τον ευχάριστο πονοκέφαλο να επιλέξουν τις αντίστοιχες συνθέσεις.
Με την αφοπλιστική είσοδο του “Aelao” ο κόσμος συντονίστηκε απόλυτα με τη μπάντα και μοιράστηκε μέσα σε έναν γενικό χαμό κάποια από τα πιο απαραίτητα και αναμενόμενα τραγούδια τους. Οι mid tempo, folk black φλέβες μιας ολόκληρης περιόδου πότισαν την κάθε γωνιά του “Circus” με το εμβατηριακό metal τους. Η γοτθική επίστρωση που σοφά έστρωσαν οι Christ στο μαύρο μέταλλό τους, έφερε τη γνώριμη μυστικιστική ανατριχίλα στον αέρα του χώρου. Οι συνωμοσίες του doom με το ακραίο συνεχίζουν να ταλανίζουν με όλους τους ευπρόσδεκτους τρόπους τους πιστούς ακόλουθους. Δικαιωματικά ο Σάκης Τόλης έκλεψε εύκολα ακόμα μεγαλύτερη θέρμη και συμμετοχή από το κοινό, σε μια διαδοχή από τραγούδια που έχουν αφήσει το σημάδι τους στην ιστορία.
Περνώντας μετά από μια επιβλητική εκτέλεση του “Nemesis” σε πρότερες περιόδους, γυρίζοντας πίσω στα “Thy Mighty Contract”, “Non Serviam” και “Triarchy of the Lost Lovers”, στα αβυσσαλέα και λυσσώδη 90’s, τα πράγματα αγρίεψαν αισθητά, τα mosh pits πύκνωσαν, και αυτή η απίθανη αντιπαράθεση μπάντας και κοινού ήταν τελικά η πιο ισχυρή αλήθεια και πραγματικότητα. Μια επιστροφή σε πιο κοντινές κυκλοφορίες, με στάσεις στα “Κατά τον Δαίμονα Εαυτού” και “The Heretics”, έκλεισε το κύριο μέρος της εμφάνισης, και την περιήγηση σε μια πλούσια γκάμα από τα πρόσωπα που ανέδειξε η μπάντα στην εξέλιξή της.
Η επιστροφή στο σανίδι, μέσα σε γενική απαίτηση, έσπρωξε αυτή τη σπουδαία νύχτα μουσικής μνήμης και ιστορίας ακόμα δυο τραγούδια μακριά, με τα άλμπουμ “Aelao” και “Theogonia” να έχουν τον τελευταίο λόγο. Οι φωνές του φινάλε αντηχούν ακόμα, και οι συναυλίες είναι πράγματι πολύτιμες γιατί έχουν τη δική τους ιδιαίτερη μαρτυρία και θεώρηση για πολλά που κρίνονται, πραγματεύονται, χρωματίζονται σε τεμπέλικους καφέδες κουτσομπολιού. “Δείξε μου τον κόσμο σου να σου πω ποιος είσαι” λοιπόν, ειδικά σε μια χώρα που τίποτα δεν χαρίζεται.
(Γράφει ο Απόστολος Κουφοδήμος)
Καταρχάς να ξεκινήσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ στη διοργανώτρια εταιρία, Ark entertainment, που μετά την περσινή έλευση των Nightfall στη Λάρισα, φρόντισε φέτος για την παρουσία, της μεγαλύτερης και σπουδαιότερης ελληνικής metal μπάντας ever. Ο εν λόγω χαρακτηρισμός θεωρώ ότι δικαιωματικά ανήκει πλέον στους Rotting Christ. Είναι το συγκρότημα που έβγαλε το ελληνικό metal από τα στενά γεωγραφικά όρια της χώρας, καθιστώντας το γνωστό και σεβαστό, σε διεθνή ακροατήρια
Έχοντας περάσει πέντε χρόνια από την τελευταία τους επίσκεψη στην πόλη μας, μεγάλο διάστημα είναι η αλήθεια, ήταν δεδομένο ότι η συναυλία θα συγκέντρωνε πολύ κόσμο. Το ότι έγινε sold out, πιστοποιεί τους ιερούς δεσμούς που έχουν σφυρηλατηθεί ανάμεσα στο συγκρότημα και τους φίλους και οπαδούς του
Τα όσα βιώσαμε χθες βράδυ, επιβεβαίωσαν γιατί αυτός ο δεσμός θα παραμείνει ακατάλυτος. Για 95 λεπτά, τόσο διήρκεσε η συναυλία, και μέσα από 18 κομμάτια (όλοι θα θέλαμε 2-3 παραπάνω αλλά μας το χρωστάνε για την επόμενη φορά), οι R.C., – αμιγώς επαγγελματίες όπως συνηθίζουν σε κάθε τους εμφάνιση – φρόντισαν να μας μυήσουν στη μυσταγωγία του extreme metal. Προσηλωμένοι απόλυτα στη μουσική τους παρακαταθήκη, που διαρκώς εμπλουτίζεται με κάθε νέα τους κυκλοφορία, μας μετέδωσαν το μεγαλείο του heavy metal (με όλα τα παρακλάδια του). Δεν υπήρξε ούτε ένα κομμάτι που να μην παρέσυρε εξαρχής όλους μας, ούτε μια νότα η ένα riff, που να μη δημιούργησε συνθήκες πάθους και ενθουσιασμού. Μια διαρκής διαδικασία αλληλεπίδρασης, με το κοινό να μην αφήνει στίχο να πέσει κάτω, και τη μπάντα να το απολαμβάνει και να το ανταποδίδει.
Ελάχιστα συγκροτήματα μπορούν να ” καυχώνται” ότι έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν τέτοιου είδους σχέση με το κοινό τους, και οι Rotting Christ είναι ένα από αυτά τα ελάχιστα. Ευελπιστούμε ότι δεν θα παρέλθει τόσο μεγάλο διάστημα ώστε να τους ξαναδούμε στα μέρη μας.
Ark Entertainment 2.0 Ένα μεγάλο ευχαριστώ και πάλι. Αξίζει το κοινό της πόλης, και όχι μόνο, τέτοιου είδους βραδιές και εμπειρίες.
(Γράφει ο Γιώργος Καπετανόπουλος)
Αν και δεν είναι η πρώτη φορά που οι Rotting Christ έρχονται στην Λάρισα η συναυλία της 16/11/2024 θα καθιερωθεί ως σημείο αναφοράς, ένα ορόσημο “πολυτελείας” για τα δεδομένα της τοπικής (και όχι μόνο) χεβιμεταλλικής κοινότητας. Δεν θυμάμαι ανάλογες “σκηνές”, με κόσμο να φωτογραφίζεται από το πρωί με μέλη του συγκροτήματος στους δρόμους της πόλης, εκδηλώσεις θαυμασμού, άκρατος ενθουσιασμός που προμήνυε τι θα επακολουθούσε. Σε έναν χώρο (που αποδείχτηκε τελικά μικρός για να ικανοποιήσει την ζήτηση) ασφυκτικά γεμάτο, με αφοσιωμένους οπαδούς και παραδοσιακούς λάτρεις της metal μουσικής, οι Rotting Christ απέδειξαν γιατί εδώ και χρόνια αποτελούν τους πιο άξιους μουσικούς “πρεσβευτές” της χώρας ανά την υφήλιο. Και δεν είναι μόνο οι σπουδαίες δημιουργίες αυτά τα 35 χρόνια που τους καταξίωσαν στην συνείδηση κάθε μουσικόφιλου. Η ειλικρινής, πέρα από αλαζονείες στάση σεβασμού απέναντι στο κοινό τους, φάνηκε περίτρανα από τη πρώτη στιγμή στο “Circus”. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που άναψε η σπίθα και συμπαρέσυρε τα πάντα, με απαράμιλλη όρεξη και ζωντάνια ξεχύθηκαν στην σκηνή, απόλυτα συντονισμένοι με ένα κόσμο που παραληρούσε αδιάκοπα.
Ο ευχάριστος πονοκέφαλος επιλογής του setlist είναι πάντα ένα θέμα με ένα τέτοιο παλμαρέ επιτυχιών, αλλά ξεπεράστηκε ικανοποιητικά με επιλογές από όλες τις χρονικές περιόδους, με έμφαση στις ιστορικής αξίας εμβληματικές δημιουργίες τους. Τα 18 κομμάτια που ακούστηκαν (περισσότερα από τα αντίστοιχα στις πρόσφατες ευρωπαϊκές εμφανίσεις) από τις αινιγματικές σκοτεινές εποχές του “Thy Mighty Contract” και το πρώτο τους χρονικά κομμάτι “The Sign Of Evil Existence”, μέχρι το πιο πρόσφατο “Pro Xristou” (με τα “Like Father, Like Son” και “Pretty World, Pretty Dies”) συγκίνησαν τους παλαιότερους κι ενθουσίασαν τους νεώτερους “μυημένους”. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις σε μια τέτοια σπάνια βραδιά, στιγμές να απομονώσεις. Όλα κύλησαν αρμονικά με την μπάντα να συμπλέει με τους εκστασιασμένους παρευρισκόμενους, σε μια άκρως επαγγελματική απόδοση, που άφησε άπαντες με ένα χαμόγελο ευχαρίστησης.
Το ερώτημα που πλανιόνταν εδώ και καιρό, αν μπορεί η ελληνική επαρχία να “σηκώσει” events με ”βαριά” ονόματα, απαντήθηκε εμφατικά με τον καλύτερο τρόπο. Η άψογη οργάνωση και η μέριμνα για επίλυση πάσης φύσεως ζητημάτων από την Ark Entertainment Productions, ήταν ο θεμέλιος λίθος για να ολοκληρωθεί το εγχείρημα με επιτυχία. Ο “δρόμος” για αντίστοιχες συναυλίες μεγάλου βεληνεκούς, έχει ανοίξει για τα καλά κι ένα μέλλον που φάνταζε δυσοίωνο, σήμερα είναι πιο ελπιδοφόρο από ποτέ.
Rotting Christ Setlist:
Aelao
Pretty World, Pretty Dies
Demonon Vrosis
Κατά τον Δαίμονα Εαυτού
Like Father Like Son
Pyr Threontal
Elthe Kyrie
Nemesis
King of a Stellar War
Archon
Sign of Evil Existence
Non Serviam
Societas Satanas
In Yumen Xibalba
Grandis Spiritus Diavolos
The Raven
Encore:
Χάος Εγένετο (The Sign of Prime Creation)
Noctis Era
Φωτογραφίες – Βίντεο: Δημήτρης Ζαμπός
