Δεν θα προσποιηθώ στιγμή πως δεν ήμουν αυτός που έδωσε την κορυφή της λίστας μου για το 2021 στο “The Work”, σε μια απρόσμενη ανατροπή και απέναντι σε ονόματα περισσότερο οικεία και πολυσύχναστα σε κάθε ηχοσύστημα του κοντινού μου περιβάλλοντος. Βλέποντας τον τίτλο του νέου άλμπουμ να μεταφέρει το όνομα της μπάντας και γνωρίζοντας τις σημαίνουσες αλλαγές που έχουν συμβεί στο μεταξύ, μόνο η λέξη “επαναπροσδιορισμός” έρχεται στο μυαλό μου.
Οι ευσεβείς πόθοι του καθένα, όπως φυσικά και οι δικοί μου, για την εξέλιξη των Rivers θα έρχονται πάντα δεύτεροι, μετά την καθοριστική άποψη των ίδιων γι’ αυτό που θέλουν να εκφράσουν. Το γράφω γιατί εισέπραξα μια μάλλον υπερβολική σκληρότητα και αυστηρή κρίση απέναντι στην υποχώρηση της προοδευτικής τους πλευράς. Αν και η προοπτική μιας εξέλιξης φαντάζει διαφορετική στο μυαλό του καθένα, το συγκρότημα προσέγγισε μια περισσότερο σφιχτή και στοχευμένη τακτική σύνθεσης, χωρίς αυτό να σημαίνει πως εξαφάνισε αυτές τις υπέροχες εκπλήξεις και διαφοροποιήσεις που συνηθίζουν να προκαλούν ακροατές από διαφορετικές αφετηρίες.
Για να βάλουμε όμως τα πράγματα σε μια σειρά, η σημαντική αλλαγή είναι η αποχώρηση του τραγουδιστή και frontman Jake Dieffenbach. Το κενό μοιράζονται ο μπασίστας Adam Biggs και ο νεοφερμένος κιθαρίστας Andy Thomas, ο οποίος πραγματικά εντυπωσιάζει στα καθαρά φωνητικά. Ακόμα και ο ντράμερ Jared Klein έχει μια σεβαστή συνδρομή, ανεβάζοντας το φωνητικό τους οπλοστάσιο. Και ένα από τα δυνατότερα χαρτιά στο άλμπουμ είναι αυτή η πολύπλευρη διαχείριση των φωνητικών γραμμών, κάτι που συντηρεί σθεναρά το πνεύμα του γκρουπ και παράλληλα ανοίγει σε αρκετές στιγμές το πεδίο σε ευπρόσδεκτα ηχοχρώματα. Οι Rivers παραμένουν αναμφισβήτητα ένα τεχνικό death metal σχήμα πρώτης γραμμής, που όμως κρύβει στα χαρτιά του φλέβες μιας ευπρόσδεκτης ποικιλομορφίας. Μια χαρακτηριστική στιγμή στις συγκρουόμενες συχνά εντυπώσεις του δίσκου είναι η εξέλιξη του “The Logical End”, όταν το σαξόφωνο του Patrick Corona σχίζει μια jazzy ακμή στο μέσο του για να ισοπεδωθεί άμεσα από ένα συντριπτικό ξέσπασμα.
Ο στόχος του γκρουπ να κάνει ένα μοντέρνο metal άλμπουμ που κλείνει το μάτι σε έξυπνους ελιγμούς, απλώνει την επιθετικότητα του ήχου τόσο σε groove όσο και σε industrial δάνεια. Η επιβολή των ριφ είναι διαρκώς συντριπτική, αλλά και μια παράλληλη διάταξη από ενδιαφέροντες ήχους εμπλουτίζει το ταξίδι. Το στοχευμένο overdrumming του Klein είναι ελεγχόμενο και συναρπαστικό, και σίγουρα προσθέτει εμφατικά σε μια διαδρομή που περιγράφει συνολικά τη σύγχρονη παράνοια στην πολιτική, τη θρησκεία αλλά και τις γενικότερες ανθρώπινες σχέσεις. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν φρόντισαν σκόπιμα να ανοίξουν τις πιο προοδευτικές τους προθέσεις κάπου στο μέσο του άλμπουμ, με τα “Water & Time” και “House of Light” να επιφυλάσσουν έναν δελεαστικό μικρόκοσμο εντυπώσεων για ακροατές και άλλων πεδίων. Παντού όμως, και κάτω από οποιεσδήποτε εκφραστικές συνθήκες, η προσοχή που έχει δοθεί στις φωνητικές αποδόσεις είναι παροιμιώδης και ενισχύει έξυπνα τον στόχο.
Το νέο έργο των Rivers είναι μια αίσθηση που φανερά μεγαλώνει με το χρόνο. Αποκαλύπτει περιοδικά πίσω από τα στρώματα των ήχων μια ουσία ωμή και σκληρή που έχει τις δικές της λάμψεις ευρηματικότητας και την επιβεβαίωση πως η σύγκρουση των ειδών μπορεί να καταλήξει σε αγκαλιά.
Ο επαναπροσδιορισμός, μέσα από ένα γκρίζο θεματικό χωράφι σύγχρονης κατάθλιψης και τρέλας, πέτυχε απόλυτα, αποφεύγοντας τους κινδύνους του μηδενισμού.
Είδος: Technical Death Metal
Εταιρεία: Metal Blade
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 30 Μάϊου 2025
