Μία από τις πιο αδικημένες μπάντες του heavy/power ήχου, που δεν έτυχε ποτέ της αναγνώρισης που της άξιζε, είναι οι Αμερικανοί Riot ή αν θέλετε Riot V, όπως ονομάζονται από το 2013. Αδικημένοι, γιατί ενώ είχαν τον “κόσμο” στα “χέρια” τους κυκλοφορώντας τη μία δισκάρα μετά την άλλη πίσω στα ‘70s και ‘80s, τόσο οι “δυσκολίες” που συνάντησαν, όσο και αργότερα ο θάνατος του ηγέτη τους Mark Reale, τους έφτασαν μέχρι και ένα βήμα πριν την οριστική διάλυση. Σε πείσμα όμως όλων αυτών των “αντιξοοτήτων”, οι Riot V συνέχισαν “ανανεωμένοι”, αναγνωρίζοντας τις θυσίες και την προσφορά του ηγέτη τους και τιμώντας τις ιδέες και το έργο του. Έξι χρόνια μετά το εξαιρετικό “Armor Of Light”, οι Νεοϋορκέζοι heavy/power metallers επιστρέφουν δισκογραφικά, με το “Mean Streets”. Και αν το “Armor Of Light” “αρίστευσε” σε speed-άδα, αυθεντικότητα και “ζωντάνια”, το νέο πόνημα των Αμερικανών μοιάζει να βγήκε από τις πιο αισιόδοξες “φαντασιώσεις” μας, από εκείνες τις προ 50ετιας μέρες “μαγείας”, έτοιμο να προσφέρει ακόμα μεγαλύτερες και αξέχαστες μουσικές στιγμές, κάνοντας τον “τεράστιο” Mark Reale να χαμογελά από εκεί “πάνω”.
Αυτό που αντιλαμβάνεσαι από την πρώτη “αυτιά” του “Mean Streets”, είναι ότι οι Αμερικανοί, παρ’όλα τα “χτυπήματα” που δέχτηκαν, δεν σκέφτηκαν καν να κάνουν “εκπτώσεις” στην ηχητική τους ποιότητα. Θα μπορούσαν τα “νεκρά” διαστήματα, οι πολλές αλλαγές στην σύνθεση ή και ο θάνατος του “φυσικού” ηγέτη τους να είχε αποπροσανατολίσει ηχητικά την μπάντα, να είχε “φθείρει” την αρχική μουσική ιδέα και το “πλάνο” τους, όμως ακόμη και μετά από μισό αιώνα “ζωής”, οι Riot V όχι μόνο δεν έχουν “αλλάξει” το παραμικρό στον ήχο τους, αλλά υπάρχουν στιγμές που διακρίνεις εκείνη την ‘70s-‘80s “αυθεντικότητα”, εκείνο το ανεπανάληπτο feeling, εκείνο το ηχητικό μεγαλείο, μιας εποχής θριάμβου για τον σκληρό ήχο. Από την άλλη, το “Mean Streets” περισσότερο, όπως και οι προηγούμενες δουλειές των Νεουορκέζων, είναι “γεμάτο” με την πίστη και την αφοσίωση των Riot V σε μια heavy/power ιδέα, που πρώτος συνέλαβε ο Mark Reale και ως ένδειξη αναγνώρισης και τιμής στις “θυσίες” και το “έργο” του, οι “εναπομείναντες” συνεχίζουν απτόητοι εκείνο το σπουδαίο “όραμα”. Το νέο album των Αμερικανών είναι μια “επίκληση” των “ανώτερων” παρελθοντικών ηχητικών “δυνάμεων” της μπάντας, που υπό το καθοδηγητικό “βλέμμα” του αδικοχαμένου Mark Reale, παίρνουν “σάρκα και οστά”. Εδώ, οι Riot V κατορθώνουν να τιθασεύσουν τις speed-άτες “ορμές” του “Armor Of Light” και καταφέρνουν να αναδείξουν εκείνον τον στακάτο heavy/power “χαρακτήρα” του “Unleash The Fire” και παλιότερων κυκλοφοριών τους. Το “Mean Streets” δεν “κοκορεύεται” για το απαράμιλλο ‘80s ύφος του, αλλά με ωριμότητα και “σύνεση” παρουσιάζει την εξέλιξη του ηχητικού “οράματος” μιας μπάντας, που σύντομα συμπληρώνει μισό αιώνα προσφοράς στον σκληρό ήχο. Οι Αμερικανοί τιμούν και με το παραπάνω, εκείνη την αυθεντική και ακέραια heavy/power μουσική ιδέα, απαλλαγμένοι πλέον από το “άγχος” και το “βάρος” μιας τεράστιας κληρονομιάς, απελευθερωμένοι από τα “πρέπει” και με μοναδικό στόχο να είναι άξιοι συνεχιστές μιας σπουδαίας μουσικής “ιστορίας”. Οι Riot V δεν αναλώνονται σε “υπερβολές” και “κινήσεις” ενθουσιασμού ηχητικά, αλλά με εκείνη την συνεσταλμένη “ματιά” στα heavy/power πεπραγμένα τους, βρίσκουν την ουσία της μουσικής τους και την παραθέτουν όσο πιο απλοϊκά και κατανοητά μπορούν. Όχι, οι Αμερικανοί δεν αναζητούν την ηχητική “Ιθάκη” τους, άλλωστε αυτήν την έχουν “ανακαλύψει” εδώ και πάρα πολλά χρόνια, κατανοώντας την σημασία του ονόματος που φέρουν και της κληρονομιάς που “κουβαλούν”, αλλά περισσότερο πλέον απολαμβάνουν το “ταξίδι”. Και όταν απολαμβάνεις την “διαδρομή”, αντιλαμβάνεσαι την πραγματική αξία όλων των επιτευγμάτων σου. Το “Mean Streets” μοιάζει ως το πιο ολοκληρωμένο album ηχητικά, με την συγκεκριμένη σύνθεση των Riot V.
Αυτό που εντυπωσιάζει σε κάθε νέο δίσκο των Riot V, είναι η συνθετική “φρεσκάδα” και η άρτια “δόμηση” των album τους. Οι Αμερικανοί μοιάζουν να έχουν το “κοκαλάκι της νυχτερίδας”, όσων αφορά την συνθετική δημιουργία, αφού ότι και να “σχεδιάσουν” στο μυαλό τους, τους βγαίνει αβίαστα και άκοπα στην “πράξη”. Θα έλεγες ότι, έχοντας ένα συγκεκριμένο ηχητικό στυλ όλα αυτά τα χρόνια, ίσως τα κομμάτια να εμφάνιζαν συμπτώματα “μονοτονίας” και “αντιγραφής”, όμως οι Riot V φαίνεται ότι έχουν έναν μοναδικό τρόπο να μετατρέπουν το κάθε νέο κομμάτι, σε μία “ζωηρή” και “φρέσκια” σύνθεση, που θα “ερεθίσει” το κάθε old school “αυτί”. Το “Mean Streets” είναι γεμάτο με εμπνευσμένα, καλοστημένα riff, που σου φαίνονται γνώριμα, “οικεία”, όμως καταφέρνουν να διακρίνονται για τον “δροσερό” “αέρα” που τα συνοδεύει, ενώ δείχνουν ικανά να συνεχίζουν να “ποτίζουν” την “δίψα” των οπαδών για αγνό, ατόφιο ‘80s heavy/power metal και την “ανάγκη” της μπάντας να “νοιώθει” ότι παίζει “μπάλα” στο “γήπεδο” της. Οι Αμερικανοί, διατηρούν το εκρηκτικό speed-άτο power “ταπεραμέντο” τους, πότε σε πιο into your face (“High Noon”), πότε σε πιο μελωδική (“No More”), πότε σε πιο επική (“Hail To The Warriors”, “Higher”) διάθεση, βγάζουν αυτόν τον αντιπροσωπευτικό heavy/power “χαρακτήρα” τους (“Mean Streets”, “Mortal Eyes”, “Lost Dreams”), αναδεικνύουν το ταλαντούχο hard rock/heavy metal “πρόσωπό” τους, άλλοτε “αλήτικο” (“Lean Into It”) και άλλοτε μελωδικό (“Feel The Fire”, “Open Road”) και “περηφανεύονται” για το αυθεντικό ’80s heavy metal τους (“Love Beyond The Grave”, “Before This Time”). Οι Riot V δεν έχουν “αλλάξει” την συνθετική λογική τους, συνεχίζουν να δημιουργούν heavy/power ύμνους, με ξεσηκωτικά riff και περίτεχνα, καλοπαιγμένα solo, με “πιασάρικα” ρεφρέν, ότι πρέπει για sing along, όπως τα “Hail To The Warriors”, “Love Beyond The Grave”, “Lost Dreams”, “ Mean Streets” και “Feel The Fire”. Το “Mean Streets” όχι μόνο δεν πρόκειται να σε απογοητεύσει συνθετικά, αλλά περισσότερο θα αποτελέσει έναν δίσκο άξιο αναφοράς στα επόμενα χρόνια. Θεωρώ βέβαιο, ότι θα πιάσεις πολλές φορές τον εαυτό σου να σιγοτραγουδά καθώς το cd θα παίζει, αφού οι 12 συνθέσεις του νέου album, είναι άκρως εθιστικές για έναν γνήσιο old school μεταλλά. Η 17η δισκογραφική προσπάθεια των Riot V, είναι σίγουρα η καλύτερη με αυτό το line up, τόσο ηχητικά όσο και συνθετικά.
Θα ήθελα να σταθώ και στο ερμηνευτικό κομμάτι του “Mean Streets”, εκεί που ο Todd Michael Hall δίνει κάποιες από τις πιο ουσιαστικές ερμηνείες του, από την στιγμή που ανέλαβε το μικρόφωνο των Αμερικανών. Μιλάμε για έναν καλλιτέχνη με απίστευτες φωνητικές δυνατότητες, μία “μηχανή” παραγωγής στοχευμένων ερμηνειών, που καταφέρνει να “αγγίξει” την καρδιά και το μυαλό του κάθε οπαδού. Είναι απίστευτο το πόσο καλύτερη, πιο μεστή και ώριμη, ακούγεται η φωνή του Hall, όσο περνούν τα χρόνια. Το “Mean Streets” μοιάζει να είναι η καλύτερη φωνητική “ραψωδία” του Hall με τους Riot V, αδιαμφισβήτητα. Ένας performer, που καταφέρνει να αποδίδει τα μέγιστα και στις ψιλές, ενώ η σκηνική του παρουσία είναι επιβλητική. Είναι πολυτέλεια για μία μπάντα, να έχει στις τάξεις της έναν ερμηνευτή σαν τον Todd Michael Hall. Και εμείς οι οπαδοί ακόμη πιο τυχεροί, που τον απολαμβάνουμε στα “ντουζένια” του.
Μετά τα “Invincible Shield” των θρυλικών Judas Priest και “Hell, Fire And Damnation” των “γερόλυκων” Saxon, ακόμη μία “παλιοκαραβάνα” του heavy/power ήχου αυτήν την φορά, μας προσφέρει ένα album ατόφιου ‘80s heavy metal. Οι Riot V “έψαξαν” πολύ “βαθειά” στην τεράστια “κληρονομιά” τους, “ανέσυραν” όλες εκείνες τις ηχητικές και συνθετικές στιγμές της ‘80s heavy/power “μαγείας” και με την ωριμότητα και το πάθος που τους διακρίνει, κατόρθωσαν να δημιουργήσουν έναν δίσκο αντάξιο της ιστορίας τους, που έχει την ικανότητα να σε “γυρνάει” σε εποχές “δόξας” του σκληρού ήχου. Το “Mean Streets” ξεχωρίζει για τα γεμάτα ’80-ίλα ηχητικά και συνθετικά “τερτίπια” του, για τις καθηλωτικές ερμηνείες του Todd Michael Hall, για το περίτεχνο rythm section, ενώ ακόμη και το εξώφυλλο αποδίδει τέλεια, τι ακριβώς “καιροφυλακτεί” στο εσωτερικό του album. Σίγουρα η καλύτερη δισκογραφική δουλειά των Riot V με αυτήν την σύνθεση, έτοιμη να κερδίσει την θέση της δίπλα στις κλασικές κυκλοφορίες του heavy/power χώρου. Μία ωδή στο old school heavy/power metal, που θα “κονταροχτυπηθεί” με τα “Invincible Shield” και “Hell, Fire And Damnation” για την “κορυφή” της λίστας με τα καλύτερα album της χρονιάς. Δισκάρα από τις λίγες, που αξίζει να βρίσκεται στην δισκοθήκη σου. Αλήθεια, περίμενες να ακούσεις την γνώμη κάποιου συντάκτη, για να “σιγουρευτείς” για μια μπάντα που δεν σε έχει, ούτε θα σε απογοητεύσει ποτέ; Μέγα φάουλ…
Είδος: Heavy/Power/Speed Metal
Δισκογραφική: Reigning Phoenix Music
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 10 Μαΐου 2024
Facebook
Website
