[Γράφει ο Άγγελος Χόντζιας]
Πέμπτη 21 Ιουλίου του 2022. Δύσκολη μέρα, ειδικά η συγκεκριμένη Πέμπτη. Θες είναι η προτελευταία μέρα μιας εργασιακής εβδομάδας, θες ότι πλησιάζει η άδεια και το μυαλό μου δείχνει να ταξιδεύει ήδη, γεγονός πάντως είναι ότι η κούραση μιας γεμάτης χρονιάς αρχίζει και βγαίνει σιγά σιγά. Αυτή η μέρα λοιπόν, πέρα από όλα τα παραπάνω, θα ήταν η πιο επική μέρα του power metal όπως προλογούσε και ένα teaser του Release Athens festival, με τη συμμετοχή μερικών δυνατών ονομάτων όπως οι Sabaton, οι θρυλικοί Blind Guardian, οι συμφωνικοί Epica και δύο δικοί μας, οι Enemy Of Reality και οι The Silent Rage. Μαζέψαμε λοιπόν τα κομμάτια μας και ετοιμαστήκαμε να κατηφορίσουμε για άλλη μία φορά στην Πλατεία Νερού όπου έχει γίνει το στέκι, πλέον, του Release Athens festival.
Ομολογώ ότι δεν έχω συνηθίσει την Αθήνα χωρίς κίνηση και το γεγονός ότι πρόλαβα να βρίσκομαι στην ώρα μου στο συναυλιακό χώρο, μου προξένησε μεγάλη εντύπωση και ευχαρίστηση γιατί θα είχα την δυνατότητα να απολαύσω το πρώτο στη σειρά σχήμα, τους The Silent Rage. Οι Αθηναίοι power metallers, μπορεί να έχουν μόλις ένα album στις αποσκευές τους, έχουν όμως αρκετή εμπειρία από ζωντανές εμφανίσεις και κάτι άλλο που λείπει από πολλές νέες μπάντες για να ανταπεξέλθουν στον ανταγωνισμό: συναυλιακό θράσος. Οι τύποι ανεβαίνουν στη σκηνή και νομίζεις ότι είναι δική τους, τους ανήκει. Μοιάζει να είναι το δεύτερο σπίτι τους και η αλήθεια είναι ότι όλοι όσοι καταφέραμε να τους δούμε από κοντά την Πέμπτη, όχι μόνο το είδαμε αλλά το νιώσαμε για τα καλά! Γεμάτοι ενέργεια από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο, με αριστοτεχνικό παίξιμο, δεμένοι στο full, με τον Μιχάλη να γίνεται μία ερμηνευτική ‘’αποκάλυψη’’ προσφέροντας μας ρίγη συγκίνησης για ακόμη μία φορά και με ένα σετ που θα ζήλευαν αρκετά νέα σχήματα της σημερινής εποχής, θα έλεγα ότι μας άφησαν με το στόμα ανοιχτό, παραδίδοντας μαθήματα αγνού power metal. Αδιανόητη συναυλιακή εμπειρία το “Stormwarrior”, δεν μπορείς να το φανταστείς αν δεν το ζήσεις και πολύ καλό το νέο τους κομμάτι από τον επερχόμενο δίσκο της μπάντας, το “The Serpent Lord”, το οποίο δείχνει ότι οι The Silent Rage βαδίζουν στο σωστό δρόμο. Δε νομίζω ότι υστέρησαν σε κάποιο σημείο, παρ’ότι η ζέστη ήταν αρκετή και μάλλον κατάφεραν το στόχο τους να ξεσηκώσουν το ομολογουμένως αρκετό κοινό, για την επική συνέχεια. Μπράβο παίδες, σπέρνετε!!
The Silent Rage setlist:
Signal Of War (Intro)
My Race Won’t Last
Stormwarrior
Sin Of A Pilgrim
Leading The Legions
The Serpent Lord (new)
A Piece Of Eden
[Γράφει ο Πελοπίδας Χελάς]
Μετά την δυνατή εμφάνιση των Silent Rage, σειρά είχε το δεύτερο Ελληνικό σχήμα της ημέρας, οι Enemy Of Reality. Το πλήθος του κόσμου μπροστά στην σκηνή του Release είχε αρχίσει να αυξάνεται και με τον ήλιο να συνεχίζει να είναι καυτός οι symphonic metallers βγήκαν ακριβώς την προκαθορισμένη ώρα. Οι Enemy Of Reality δεν μάσησαν από τη ζέστη και εμφανίστηκαν με τις στολές τους για να δώσουν την απαραίτητη θεατρικότητα στην εμφάνισή τους. Καθόλου ψαρωμένοι και με φοβερή ενέργεια κατάφεραν και “γέμισαν” την σκηνή παρόλο που ο ήχος δεν ήταν και ο καλύτερος σύμμαχος στην προσπάθειά τους. Όλοι ήταν αρκετά κινητικοί και ειδικότερα ο κιθαρίστας της μπάντας Στυλιανός Αμοιρίδης μοίραζε πόνο με τα solo του.
Φυσικά, φανταστική εμφάνιση πραγματοποίησε η Ηλιάνα Τσακιράκη, αρκετά εκφραστική, απέδειξε ότι είναι μια από τις καλύτερες γυναικείες φωνές στο χώρο. To setlist βασίστηκε σε κομμάτια από το προ εξαετίας “Arakhne”, μας έπαιξαν νέο τραγούδι και ολοκλήρωσαν με τη διασκευή στο “Την Πατρίδα μ’ Έχασα”. Οι Enemy Of Reality έκαναν μια άκρως επαγγελματική εμφάνιση που ο κόσμος εκτίμησε δεόντως. Το μόνο κακό στο live είναι ότι θα θέλαμε περισσότερο χρόνο να τους δούμε. Παρόλο που δεν είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός του συμφωνικού metal, θεωρώ ότι η εμφάνισή τους ήταν η καλύτερη Ελληνικού συγκροτήματος στο φετινό Release και ως μπάντα μόνο πιο ψηλά μπορούνε να φτάσουν. Παραδίδω τη σκυτάλη στον Άγγελο που θα γράψει για τις ομορφιές που έγιναν στους Epica.
Enemy Of Reality setlist:
Intro
Long Forgotten
Taste Of Defeat
Downfall
Την Πατρίδα Μ’ Έχασα
[Γράφει ο Άγγελος Χόντζιας]
Και αφού πήραμε τις ανάσες δροσιάς που χρειαζόμασταν μετά την εξαιρετική εμφάνιση των Enemy Of Reality, η στιγμή που οι Epica θα πατούσαν στη σκηνή ήταν κοντά. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι φαν του συμφωνικού ήχου, αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ στις αναφορές για εξωπραγματικές συναυλιακές εμπειρίες των live των Ολλανδών symphonic metallers. Και μάλιστα μία τέτοια ζήσαμε το απόγευμα της Πέμπτης! Εκεί γύρω στις 19:00, άρχισαν ένα ένα τα μέλη να εμφανίζονται στη σκηνή υπό τους ήχους του ‘’Alpha- Anteludium’’ και με την εμφάνιση της εκρηκτικής Simone Simons, ο κόσμος πήρε φωτιά. Αυτό που παρατήρησα, ήταν ότι όσοι βρισκόντουσαν στις μπροστινές σειρές έμοιαζαν ‘’διαβασμένοι’’ καλά γνωρίζοντας σχεδόν όλα τα κομμάτια που έπαιξε το group και αρκετές φορές μάλιστα το συνόδευαν με sing along. Ξεκίνημα λοιπόν με το ‘’Abyss Of Time – Countdown To Singularity’’ και ο πρώτος που κέρδισε τους θεατές με την τρέλα του ήταν ο πληκτράς του group, Coen Janssen. Η Simone, με μία θεϊκή παρουσία σε ένα σχεδόν αρχαιοελληνικό λευκό φόρεμα, προλόγισε το ‘’The Essence Of Silence’’ και επικράτησε ένας μικρός πανικός δείγμα του ότι πρόκειται για ένα από τα αγαπημένα κομμάτια του κόσμου. Εκεί ήταν που το ‘’καραφλό’’ αγόρι στα πλήκτρα, πήρε το φορητό πιανάκι του και άρχισε να κόβει βόλτες στη σκηνή πειράζοντας τους πάντες. Το ‘’Victims Of Contingency’’ απέδειξε ότι υπάρχει αρμονία μεταξύ death και καθαρών φωνητικών δημιουργώντας ένα νέο φωνητικό status για τους Epica.
Και ενώ οι οπαδοί και η μπάντα έδειχναν να το διασκεδάζουν, το ‘’Unchain Utopia’’ ήρθε να συνεχίσει αυτό το συμφωνικό ‘’πάρτι’’. Και αν υπήρχε ένα σημείο στο show όπου οι ερμηνευτικές ικανότητες της Simone κέρδισαν και τον πιο επιφυλακτικό οπαδό της μπάντας, τότε η δυάδα των ‘’The Skeleton Key’’ και ‘’Cry For The Moon’’ είναι το καλύτερο παράδειγμα για να απολαύσεις την Ολλανδή frontwoman στα καλύτερά της. Η απόλυτη συμφωνική μαγεία, σε όλο το μεγαλείο της! Με τους θεατές πλέον να το ζουν, τα ‘’Sancta Terra’’ και ‘’The Obsessive Devotion’’ πήραν σειρά στο σετ, με τη μηχανή των Ολλανδών πλέον να ανεβάζει στροφές και να μην την σταματά η ζέστη και η κούραση. Και αφού απόρησαν πώς γίνεται να μη μας αγαπά ο Dickinson και δήλωσαν ότι αυτοί μας λατρεύουν πραγματικά, μπήκαν στο κυρίως μενού της εμφάνισης τους με το ‘’Code Of Life’’.
Και από εκεί και κάτω δύο τραγούδια που μάλλον ήταν όλη η ουσία της τρομερής τους εμφάνισης. ‘’Beyond The Matrix’’ όπου η Simone είχε μια άτυπη μάχη ερμηνείας με το κοινό σε ένα μοναδικό sing along και το κλείσιμο του show με το ‘’Consign To Oblivion’’ όπου ένα wall of death (Ναι, καλά διαβάσατε wall of death σε συμφωνικό metal) σχηματίστηκε και η Πλατεία Νερού έγινε μάρτυρας ενός γεγονότος που δύσκολα συναντάς σε συναυλία πλέον και ιδιαίτερα σε σετ symphonic metal σχήματος. Μία εξωπραγματική εμφάνιση από ένα group που δε σταμάτησε να δείχνει την αγάπη του για τους Έλληνες οπαδούς και το κοινό να τους αποθεώνει. Τέτοιες συναυλιακές εμπειρίες μας λείπουν και τις θέλουμε κάθε χρόνο.
Epica setlist:
Alpha- Anteludium (Intro)
Abyss Of Time- Countdown To Singularity
The Essence Of Silence
Victims Of Contingency
Unchain Utopia
The Skeleton Key
Cry For The Moon
Sancta Terra
The Obsessive Devotion
Code Of Life
Beyond The Matrix
Consign To Oblivion
[Γράφει ο Πελοπίδας Χελάς]
Ο ήλιος έχει δύσει, η ώρα πλησιάζει 9 και η αναμονή για τους μεγάλους Γερμανούς έχει φτάσει στα ύψη. Οι Blind Guardian δεν χρειάζονται συστάσεις, group με τεράστια ιστορία, για εμένα όπως και για πολλούς μεταλλάδες της γενιάς μου είναι κάτι παραπάνω από ένα συγκρότημα. Οπότε συγχωρέστε μου αν δεν θα είμαι και τόσο αντικειμενικός. Οι περισσότεροι γνωρίζαμε ότι οι Βάρδοι θα έπαιζαν ολόκληρο το τεράστιο “Somewhere Far Beyond” και το θρυλικό εξώφυλλο που δέσποζε πίσω από τη σκηνή μας άφηνε υποσχέσεις για μια νύχτα που θα θυμόμαστε για πολύ καιρό.
Το άκουσμα του “War Of Wrarh” από τα ηχεία προκάλεσε ανατριχίλες και η έναρξη της συναυλίας με το “Into The Storm” πυροδότησε τα πρώτα sing along και φυσικά μπροστά άρχισε να πέφτει το πρώτο ξύλο. Τα ίδια και με το “Welcome To Dying”, όπου άπαντες χειροκρότησαν και τραγούδησαν στο συγκεκριμένο τραγούδι. Δυστυχώς στην αρχή ο ήχος ήταν κάπως μπουκωμένος και ο Hansi Kursch φαινόταν ότι δεν ήταν στα καλύτερά του. Αλλά ξέρετε τι λένε; Σαν θέλει η νύφη και ο γαμπρός… Έτσι από το “Time What Is Time” και μετά ο ήχος καλυτέρευσε και ευτυχώς ο Hansi ξεμπούκωσε και πλέον απέδιδε φανταστικά.
Από εκεί και πέρα η μαγεία του “Somewhere Far Beyond” ήταν διάχυτη και κοινό και μπάντα έγιναν ένα. Μέχρι και το “Black Chamber” έπαιξαν! “Journey Through The Dark”, “Theater Of Pain”, “The Quest For Tanelorn”, “Ashes To Ashes” μας ταξίδεψαν σε παραμυθένους κόσμους και οι μεγαλύτεροι ξαναγίναμε μικρά παιδιά. Κλασικά το sing along του κόσμου στο “The Bard’s Song – In The Forest” είναι μια εμπειρία που όλοι οι metalheads πρέπει να έχουν. Τα “The Bard’s Song (The Hobbit)” και “Somewhere Far Beyond” έκλεισαν θεαματικά το κεφάλαιο της αναπαραγωγής ολόκληρου του “Somewhere Far Beyond”. Αλλά η συναυλία δεν είχε τελειώσει ακόμα.
Το Γερμανικό συγκρότημα μας εξαπέλυσε δυο διαχρονικούς ύμνους του metal. Στο “Mirror, Mirror” έγινε της π#4ταν5ς το κάγκελο με μπόλικο ξύλο και με τη φωνή μας να φτάνει μέχρι τη Μέση Γη και στο “Valhalla” ξυπνήσαμε μέχρι και τους νεκρούς, φτάνοντας στα όριά τους τις φωνητικές χορδές μας. Κάπου εκεί τελείωσε μια συναυλία που θα μείνει χαραγμένη στην καρδιά μας και το μυαλό μας. Οι Blind Guardian πραγματοποίησαν μια μυθική εμφάνιση και ας ελπίσουμε ότι θα τους ξαναδούμε στην Ελλάδα του χρόνου για την περιοδεία για το νέο album. Σειρά έχει και πάλι ο Άγγελος, ετοιμοπόλεμος, για τους Sabaton!
Blind Guardian setlist:
War of Wrath
Into the Storm
Welcome to Dying
Time What Is Time
Journey Through the Dark
Black Chamber
Theatre of Pain
The Quest for Tanelorn
Ashes to Ashes
The Bard’s Song – The Hobbit
The Piper’s Calling
Somewhere Far Beyond
Encore:
Mirror Mirror
Valhalla
[Γράφει ο Άγγελος Χόντζιας]
Και μετά την καθηλωτική εμφάνιση των Blind Guardian, σειρά είχαν οι headliners της βραδιάς, Sabaton. Η αλήθεια είναι ότι τους Σουηδούς τους είχα απολαύσει στο πρόσφατο παρελθόν και ήξερα περίπου τι να περιμένω, όμως και πάλι βρήκαν τον τρόπο να κάνουν τους σχεδόν 20.000 παρευρισκόμενους να φύγουν πλήρως ικανοποιημένοι από την Πλατεία Νερού. Με την ώρα να αγγίζει λίγα λεπτά μετά τις 23:00, την αυλαία να καλύπτει το σκηνικό που είχαν σκεφτεί οι Σουηδοί power metallers για το σημερινό show και την ορχηστρική εισαγωγή να παίζει, ξαφνικά ακούγεται το γνωστό “All right Greece, we are Sabaton, we play metal and this is “Ghost Division”…” και το πρώτο shock έρχεται. Η αποκάλυψη του σκηνικού όπου θύμιζε χαρακώματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με σακιά στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο, συρματόπλεγμα γύρω γύρω στη σκηνή και το κλασικό tank-drum kit, συν τις εκρήξεις, τα πρώτα πυροτεχνήματα και τους ήχους κανονιοβολισμών, δημιούργησαν το κατάλληλο concept για το battle metal των Sabaton. Ο αεικίνητος Broden, που δε σταμάτησε λεπτό να πηγαινοέρχεται από την μία άκρη της σκηνής στην άλλη και οι υπόλοιποι της παρέας που ακολουθούσαν κατά πόδας, έδειξαν από νωρίς τις προθέσεις τους για μια βραδιά που θα έμενε αξέχαστη σε όλους όσους βρέθηκαν εκεί. Ο ενθουσιασμός του Broden ήταν έκδηλος και με το τέλος του “Ghost Division”, μπορούσες να διακρίνεις τη χαρά του για αυτό που έβλεπε. “Stormtroopers” για τη συνέχεια, ενώ το όλο πολεμικό σκηνικό το σιγοντάριζαν και οι εικόνες στο video wall. Με τους ήχους των κανονιοβολισμών και τα πυροτεχνήματα να συνεχίζονται, το “Great War” ακούγεται από τα μεγάφωνα και ο κόσμος άρχισε να ξεσηκώνεται για τα καλά πλέον. Δεν έχω καταλάβει, ακόμα, τί είναι αυτό τελικά που κάθε φορά τους κάνει να είναι ελκυστικοί, τουλάχιστον πάνω στο σανίδι. Και ενώ ξεκινάς λέγοντας π.χ. “θα πάω να δω τους Blind Guardian”, καταλήγεις να φεύγεις με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά με όσα είδες στους Sabaton.
Ο Broden συνεχίζει τα δικά του, ενώ οι οπαδοί φωνάζουν ρυθμικά το όνομα της μπάντας και το “The Red Baron” ξεκινά. Ευφυές να στήσουν στη σκηνή ένα synth λογικά, με το σχήμα ενός κόκκινου αεροπλάνου για τις ανάγκες του τραγουδιού, που θύμιζε τις περιπέτειες του “Red Baron”. Οι ήχοι της θάλασσας και των κυμάτων, προλόγισαν επαρκώς το “Bismarck” και το τεράστιο καράβι φάνηκε στο video wall. Το “The Attack Of The Dead Men” έφερε κύμα ενθουσιασμού στους θεατές και νέα κοστούμια στους Sabaton, μιας και οι Σουηδοί εμφανίστηκαν με μάσκες αντιασφυξιογόνες και καπαρντίνες όπως τότε στον πόλεμο οι ναζί. Ο Broden προλόγισε το επόμενο κομμάτι, ως ένα όχι και τόσο metal κομμάτι και το “Soldier Of Heaven” πήρε τη σειρά του στο σετ. Οκ, είχε αρκετά πλήκτρα αλλά δε νομίζω ότι ξέφευγε από το ύφος των Σουηδών metallers. Η ώρα περνούσε και οι Sabaton έμοιαζαν ακούραστοι, ενώ το κοινό ανυπομονούσε για το επόμενο τραγούδι. Χωρίς πολλά λόγια, κάτι που το είπε και ο Broden, ότι σήμερα ήρθαν για να παίξουν metal χωρίς να μιλάνε πολύ, το “Steel Commanders” ακούγεται και επικρατεί ένα χάος. Στις πρώτες σειρές μπορούσες να διακρίνεις τους οπαδούς να κοπανιούνται, ενώ οι υπόλοιποι τραγουδούσαν με τη μπάντα ένα ομολογουμένως ξεσηκωτικό κομμάτι. Και πριν προλάβουμε να συνέλθουμε, να σου ο Broden και η παρέα του με τις μπλε-κίτρινες καπαρντίνες και τους ήχους του “Carolus Rex”. Η σημαία της πατρίδας τους να κυματίζει στο video wall και ο κόσμος να γίνεται μία φωνή με τον Joakim, σου ήταν εύκολο να αντιληφθείς ότι οι Σουηδοί ειχαν κερδίσει πλέον το Ελληνικό ακροατήριο. Η συνέχεια ανήκε στα “Night Witches”, “Dreadnought” και “The Last Stand”, όπου οι Σουηδοί metal masters φάνηκαν να το διασκεδάζουν και οι ίδιοι βλέποντας την ανταπόκριση του κοινού.
Και κάπου εδώ οι Sabaton έκαναν κάτι που δύσκολα συμβαίνει περιοδείες. Οι αθεόφοβοι άλλαξαν το setlist τους, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν και να ευχαριστήσουν εμάς τους Έλληνες οπαδούς, με ένα κομμάτι που αναβλύζει η ιστορία μας, το “Sparta”. Εντάξει, δεν σου είναι δύσκολο να καταλάβεις τι συνέβη από κάτω με το άκουσμα και μόνο, ενώ είναι τεράστια η συγκίνηση όταν μια μπάντα σε αναγνωρίζει σαν οπαδό, σε αναγνωρίζει ως χώρα. Και οι Sabaton κατάφεραν με μία τους ενέργεια, να μας κάνουν να νιώσουμε και πάλι υπερήφανοι έστω για όσο έπαιζε το κομμάτι. Το show όμως είχε και συνέχεια. Και η συνέχεια ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμάς. Ο Par Sundstrom, μπασίστας των Σουηδών metallers, ξεκίνησε να μιλάει Ελληνικά και μάλιστα πολύ επιτυχημένα και αφού μας ευχαρίστησε και μας είπε ότι οι Sabaton μας αγαπάνε, προλόγισε το επόμενο τραγούδι. Ένα πιάνο, δύο ποτήρια, ένα μπουκάλι κρασί και ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο στο video wall, ήταν αρκετά για να καταλάβουμε ότι το “Christmas Truce” ήταν το επόμενο. Το παράδοξο (αλλά μάλλον το συνηθίζει) ήταν ότι πιάνο έπαιζε ο Joakim Broden και μάλιστα πολύ καλά.
Τελειώνοντας το “Christmas Truce” τα φώτα έσβησαν και οι Sabaton κρύφτηκαν για να περιμένουν το κάλεσμα του κόσμου. Και όσο οι παρευρισκόμενοι φώναζαν ότι θέλουν και άλλα κομμάτια, οι Σουηδοί ετοίμαζαν μια επική επιστροφή. “Primo Victoria” και το κοινό τρελάθηκε! Δεν πρέπει να υπήρχε άνθρωπος εκείνη τη στιγμή που να μην έκανε headbanging και να μην τραγουδούσε τους στίχους αυτού του έπους των Sabaton. Υπάρχει setlist των Σουηδών χωρίς “Swedish Pagans”; Ρητορική ήταν η ερώτηση παίδες, δεν υπάρχει. Πάρτε το, λοιπόν. Η βραδιά έφτανε στο τέλος της, όμως αυτή η ενέργεια, αυτό το αίσθημα του θέλω κι άλλο δεν γινόταν να εξαφανιστεί. “To Hell And Back” και οι θεατές για ακόμη μια φορά στα κάγκελα. Ήταν αξιοσημείωτο το γεγονός ότι μία μπάντα που δεν την έχουν και σε μεγάλη υπόληψη οι εδώ μεταλλάδες, να καταφέρνει να τους ξεσηκώσει και να τους κερδίσει με το σπαθί της. Και ενώ όλοι είπαμε ότι τελείωσαν, οι Σουηδοί είχαν ακόμα μία έκπληξη για εμάς: άλλο ένα κομμάτι εκτός setlist, μόνο για την Ελλάδα και όλοι ξέρετε ποιο. Το “Coat Of Arms” που εκθειάζει την ηρωική προσπάθεια των Ελλήνων να διώξουν τους Γερμανούς κατακτητές, είναι ακόμη μία απόδειξη ότι οι Sabaton αγαπούν την Ελλάδα και την ιστορία της. Η Ελληνική σημαία που δέσποζε στο video wall, ήταν σημείο υπερηφάνειας και απόλυτης ικανοποίησης για το κοινό που αποδέχτηκε τον θαυμασμό των Σουηδών metallers και ανταπέδωσε με το πιο ειλικρινές χειροκρότημα.
Μία βιβλική βραδιά έφτανε στο τέλος της, με πλήρη ικανοποίηση και από τις δύο μεριές και με ραντεβού για την επόμενη φορά που πολλοί πλέον θα εύχονται να μην αργήσει. Οι Sabaton φαίνεται να κέρδισαν τον άτυπο “πόλεμο” για το ποια μπάντα απέδωσε ονειρικά, χωρίς βέβαια να ξεχνιέται ό,τι είχαμε ζήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Απλά οι Sabaton παρέδωσαν μαθήματα ιστορίας, ερμηνείας, σκηνικής παρουσίας και φυσικά αναγνώρισης του κοινού που έχουν από κάτω.
Sabaton setlist:
Ghost Division
Stormtroopers
Great War
The Red Baron
Bismarck
The Attack Of The Dead Men
Soldier Of Heaven
Steel Commanders
Carolus Rex
Night Witches
Dreadnought
The Last Stand
Sparta
Christmas Truce
Encore:
Primo Victoria
Swedish Pagans
To Hell And Back
Encore 2:
Coat Of Arms
Φεύγοντας από την Πλατεία Νερού, αυτό που έβλεπες ήταν χαρούμενες φάτσες, ικανοποιημένους οπαδούς και κάπου κάπου άκουγες και σχόλια του τύπου “εγώ ήρθα για Guardian, αλλά οι Sabaton ήταν όλα τα λεφτά”, δείγμα ότι οι Σουηδοί κέρδισαν το φιλοθεάμον κοινό της Ελλάδας. Άλλωστε, πέρα από την οποιαδήποτε καφρίλα έχουμε, δεν μπορείς να μην παραδεχτείς ότι το Ελληνικό metal κοινό αναγνωρίζει την προσπάθεια και τον κόπο όλων όσων πραγματικά το αξίζουν. Και όσο και αν δεν το θέλω, πρέπει να σταθώ και στο γεγονός ότι οι “κάποιοι” Sabaton άλλαξαν το setlist τους αναγνωρίζοντας την αξία μας, ενώ τεράστια μεγέθη του χώρου δείχνουν να σνομπάρουν τέτοιες στιγμές ως “πολιτικό” πρόβλημα. Όσο μεγάλος και να είσαι, δεν πρέπει να ξεχνάς ότι αυτοί που είναι από κάτω σε έφτασαν εδώ και θα ήταν δίκαιο να τους το αναγνωρίζεις κάπου κάπου.
