PETE BROWN: Έφυγε από τη ζωή ο συνοδοιπόρος των Cream και του Ginger Baker

NEWS

Pete Brown

Τις βραδινές ώρες της Παρασκευής, «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών, ο Pete Brown, ο σπουδαίος άνθρωπος της τέχνης, που υπήρξε, μεταξύ άλλων, ποιητής, τραγουδιστής, μουσικός και στιχουργός. Γεννήθηκε στην Αγγλία το 1940, από Εβραϊκή οικογένεια, που είχε καταφύγει στο Λονδίνο για ασφάλεια. Η ενασχόλησή του με την ποίηση, τοποθετείται γύρω στο 1955, και σιγά σιγά εντρύφησε σε κύκλους και κινήματα της εποχής, όπως εκείνο των “US Beats” (“Beat Movement” ή “Beat Generation”), όπου εξέχον μέλος υπήρξε και ο γνωστός Allen Ginsberg.

Το 1960 γνωρίζει τον ποιητή Mike Horovitz και ξεκινά να γράφει jazz ποιήματα, σε μία ομάδα που δημιουργήθηκε με όνομα “Brit Jazzers”. Εμφανίζονταν στο γνωστό “London Marquee Club” και το 1965 απαγγέλουν ποίηση στο διάσημο “Albert Hall”.

Τον επόμενο χρόνο, καλείται από τον drummer Ginger Baker να συνεισφέρει δημιουργικά στη μπάντα του, τους Cream και έτσι αρχίζει η συνεχής «περιήγησή» του στον θαυμαστό κόσμο της μουσικής. Θα γράψει για αυτούς τα κομμάτια “I Feel Free”, “Sunshine of Your Love”, “White Room” και “Swalbr”, ενώ μετά τη διάλυσή τους, θα συνεχίζει για δεκαετίες να συνεργάζεται με τον Ginger Baker.


Το 1967 θα αρχίσει να ασχολείται και με τα φωνητικά στη μπάντα των The Battered Ornaments όντας σε συμβόλαιο με την Harvest Records. Αποχωρώντας το 1969, θα επιστρέψει με τους Piblokto.

Αλλάζοντας αρκετές μπάντες στη συνέχεια, θα αποσυρθεί το 1977 και θα ασχοληθεί πλέον με την συγγραφή σεναρίων, ενώ κατά τη δεκαετία των 80s, θα καταπιαστεί με την παραγωγή δίσκων και παράλληλα την επιστροφή ως πιο έμπειρος τραγουδιστής, αλλά και μουσικός, δουλεύοντας κυρίως με τον Αφρικανό jazz πιανίστα Mervyn Afrika και τους The Barrelhouse Blues Orchestra.

Το 2016, και πολλά χρόνια από την προηγούμενη (1968), θα εκδώσει την ποιητική συλλογή “Mundane Tuesday and Freudian Saturday”. Μέχρι πρόσφατα, και παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, συνέχιζε να τραγουδάει ζωντανά.

R.I.P. Pete Brown….

Avatar photo
About Σταύρος Βλάχος 575 Articles
Born in a shiny, Athens West Coast’ s town …. την χρονιά που κυκλοφόρησαν κάποια «μνημεία» της metal και rock (“Let There Be Rock”, “Bad Reputation”, “Sin After Sin”, “Spectres” and “Love Gun”). Πορεύθηκε μεταξύ Metallica, Sepultura, Iron Maiden, Raw Silk, Sacred Reich, Black Sabbath, DIO, Whitesnake, Obituary, Led Zeppelin, Megadeth, Savatage, AC DC και Rainbow, πριν «χαθεί» στον «κόσμο» του Jim Matheos, των Fates Warning και φτάσει να «ανακαλύψει» τον «τόπο» καλύτερων ανθρώπων, μέσω των The Paradox Twin. Ευχαριστεί τον μεγαλοδύναμο που έχει ακούσει live τον DIO, τους Black Sabbath και τους AC DC εν έτει 2009 και που πιτσιρίκος «έλιωνε» τα αγαπημένα του “....And Justice for All”, “Parallels”, “Silk Under the Skin” και “Rust in Peace”. Η ζωή γίνεται ομορφότερη αν στοχάζεσαι ότι «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα», και επιχειρείς να εφαρμόσεις το “Carpe Diem”, προσπαθώντας να παραμείνεις άνθρωπος, σε μία εποχή που αυτό φαντάζει η σημαντικότερη πρόκληση και η μόνη «επανάσταση». Αν η ζωή ήταν ταινία, θα έπρεπε να είναι ένα «μείγμα» του «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» και της «Λίστας του Σίντλερ» και να «εμποτίζεται» συνεχώς με την πανέμορφη εικονοπλασία του λόγου του Καζαντζάκη στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Τί κι αν έχει αντικρύσει ουρανούς σε ωκεανούς και πόσες θάλασσες, εκείνος ο μοναδικός, από το μπαλκόνι της παιδικής του ηλικίας στο ορεινό Ρωμανό κοντά στο Σούλι, θα παρέχει πάντα την σημαντικότερη, πιο «μεστή» γαλήνη ψυχής. Όταν δεν ψάχνει μουσικές, θα «σκάει» τη στρογγυλή «θεά», που «εκτόξευσε» ο goat MJ ή θα «ψυχοθεραπεύεται» πάνω σε μία “forty eight”, ατραπό για την «σωτηρία της ψυχής».