Στην ταινία “Singles” του 1992, σε σκηνοθεσία Cameron Crow, ένα αυτοκίνητο βολτάρει στους δρόμους του Seattle. Το Seattle είναι μια αμιγώς βιομηχανική πόλη, έδρα γνωστών πολυεθνικών, Starbucks Amazon πχ, και επίσης, η έδρα των Mother Love Bone, της πλέον υποσχόμενης μπάντας στο χώρο του grunge, από το 1988 έως και το 1990. Μόνο 3 χρόνια συνολικά διήρκεσαν ως σχήμα. Στους τοίχους της πόλης είναι γραμμένο με spray το όνομά τους. Το δείχνει η ταινία. Στους Mother Love Bone, συμμετείχαν ο κιθαρίστας Stone Gossard και ο μπασίστας Jeff Ament. Και οι δύο, ήταν και μέλη των Green River. Πρωτόλειο grunge σχήμα, που ουδέποτε έβγαλε άλμπουμ. Στους δύο προαναφερθέντες, προστέθηκε ο Mike McCready, με καταγωγή από τη Florida, που αναζητούσε τη μουσική του τύχη στην πόλη του Seattle. Δύο κιθαρίστες και ένας μπασίστας μέχρι στιγμής. Λείπουν τα ντραμς και η φωνή για να φτιαχτεί ένα συγκρότημα.
Το 1964, γεννήθηκε στο Chicago ο Eddie Jerome Vedder. Μετά από αρκετές περιπλανήσεις, βρέθηκε στο San Diego αναλαμβάνοντας τα φωνητικά των Bad Radio, ενός σχήματος επηρεασμένο από τους Duran Duran στα πρώτα του βήματα, που με την έλευση του Vedder στράφηκε προς το alternative rock, μιας και ο τραγουδιστής των Bad Radio, ήταν οπαδός των The Who και του Bruce Springsteen και επίσης του funk-rock ήχου των Red Hot Chilli Peppers. Τότε, ντράμερ στους τελευταίους ήταν ο Jack Irons, που γνωρίστηκε με τον Vedder. Κάποια στιγμή, ο Irons έστειλε στον Vedder ένα demo από μία, ευρισκόμενη σε σχηματισμό μπάντα που έδρευε στο Seattle και αναζητούσε τραγουδιστή. Ο Eddie πήρε το demo, ηχογράφησε τα φωνητικά και έστειλε την κασέτα. Δεν άργησαν να τον καλέσουν, και έτσι σχηματίστηκαν οι Pearl Jam. Τα τρία τραγούδια στη μελωδία των οποίων “πάτησε” o Eddie για να γράψει και τους στίχους, ήταν τα “Alive”, “Once” και “Footsteps” . Tα 2 πρώτα, έμελε να συμπεριληφθούν στην πρώτη δισκογραφική δουλειά των Pearl Jam, το “Ten”.
Το πρώτο studio album των Pearl Jam κυκλοφόρησε στις 27 Αυγούστου του 1991 από την Epic Records και σε διάστημα ενός έτους, σκαρφάλωσε στη δεύτερη θέση του Billboard. Την ίδια χρονιά, και μετά από ένα μήνα, οι Nirvana θα κυκλοφορούσαν το “Nevermind”, που καρφώθηκε στην πρώτη θέση του Billboard. Μεταξύ των δύο συγκροτημάτων υπήρχε ένας άτυπος ανταγωνισμός, ο ίδιος ο Cobain σε αρκετές περιπτώσεις είχε μιλήσει ολίγον τι όχι αρνητικά, αλλά με ένα είδος σνομπισμού για τους Pearl Jam. Πριν την κυκλοφορία των 2 προαναφερθέντων δίσκων, είχε βγει στα ράφια των δισκοπωλείων το ένα και μοναδικό άλμπουμ των Temple of the Dog, που είναι το κορυφαίο “ένα και μοναδικό άλμπουμ” συγκροτήματος στην ιστορία της μουσικής. Chris Cornell στα φωνητικά, Jeff Ament στο μπάσο, Stone Gossard στις κιθάρες, Matt Cameron στα ντραμς, και συμμετοχές από Mike McCready και Eddie Vedder. Pearl Jam κατά τα 3/5 και αργότερα κατά τα 4/5, μιας και ο Cameron ανέλαβε τα drums στους Perl Jam. Αυτά συνέβαιναν το 1991, στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
Δεν τους πήρε πολύ για να γράψουν το “Ten”, περίπου ένα μήνα κάθισαν στα London Bridge Studios του Seattle, μιας και το μεγαλύτερο μέρος του υλικού είχε ήδη γραφτεί. Στα 53 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα του δίσκου, εκδηλώνεται ένα μουσικό, ψυχοσυναισθηματικό, κοινωνιολογικό και πολιτικό μανιφέστο. Δεν είναι αμιγώς grunge, περιέχει ισόποσες δόσεις grunge και heavy-alternative rock. Είχε και εξακολουθεί να έχει έναν πρωτοφανή ριζοσπαστικό χαρακτήρα, ακόμα και 30 χρόνια μετά. Στρεφόταν ευθέως εναντίον της επίπλαστης καπιταλιστικής ευημερίας, που ανθούσε ως διήγημα στη Γη της Επαγγελίας. Αγκάλιαζε το σύνολο των κοινωνικών κινημάτων που πρέσβευαν την ισότητα, ανεξάρτητα από το χρώμα δέρματος ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Προσπαθούσε να ερμηνεύσει τις κοινωνικές δομές που οδηγούν τους νέους στην αυτοκτονία ή στον εγκλεισμό τους σε ψυχιατρικά άσυλα. Αποτελούσε μια γροθιά στο στραπατσαρισμένο και ως επί το πλείστον σεξιστικό πρόσωπο της glam-rock του Los Angeles που στα μέσα της δεκαετίας του ’80 γνώριζε στιγμές δόξας, με μπάντες όπως οι Motley Crue. Κομμάτια όπως το “Even Flow”, το “Jeremy”, το “Why Go” το “Once”, το “Deep” περιέχουν κάποια από τα προαναφερθέντα θεματικά μοτίβα.
Υπάρχει επιπλέον το “Alive” , που βασίζεται στα προσωπικά βιώματα του Vedder, που ανακάλυψε τον βιολογικό του πατέρα σε μεταγενέστερη ηλικία, το “Black”, γραμμένο υπό την επιρροή των American Music Club, που όμως έλαμψε στον ουρανό των Pearl Jam, το “Oceans” ως αναφορά στην «τρέλα» του Eddie με το surfing, Επίσης το “Porch” με το φάσμα της μοναξιάς να απλώνεται στο υπαρξιακό είναι του ερμηνευτή, όπως και το “Garden” όπου περιγράφεται η ματαιότητα της πίστης στη μεταθανάτια ζωή, Ο δίσκος κλείνει με το μεγαλειώδες “Release”, που ηχεί ως κραυγή απελευθέρωσης.
Αυτό είναι το “Ten”. Μια κραυγή απελευθέρωσης, γεμάτο πίστη στην ταυτότητα ενός εκάστου εξ’ ημών. “I” ll ride the wave, where it takes me”, I’ll hold the pain, Release me”
Από τα σπουδαιότερα ντεμπούτα στην ιστορία της ροκ. Μεστό, τραχύ και ώριμο. Και με ένα εξώφυλλο που σε καθοδηγεί και σε παρωθεί να φτάσεις όσο πιο μακριά μπορείς, απλά ενώνοντας το χέρι σου, με το χέρι του άλλου.
