OZZY OSBOURNE: Δύο ακόμα βραβεία Grammy για τον θρύλο

NEWS

Κυριακή βράδυ έλαβε χώρα η 65η απονομή βραβείων Grammy και είχε ειδήσεις για τον ήχο που αγαπάμε, εκτός από αντιδράσεις….Επεφύλασσε βέβαια πολύ ευχάριστες εκπλήξεις για τον Ozzy Osbourne, που με τον τελευταίο του δίσκο “Patient Number 9”, πλην της αναγνωρίσεως από κοινό και κριτικούς παγκοσμίως και την εισαγωγή του σε μεγάλο μέρος των ετησίων λιστών με τα καλύτερα albums της χρονιάς που πέρασε, έλαβε δύο βραβεία, έστω και στο λυκαυγές της καριέρας του, σχεδόν δέκα χρόνια μετά το τελευταίο που είχε κερδίσει.

Το σημαντικότερο εκ των δύο, υπήρξε από την επικράτησή του στην κατηγορία, “Best Rock Album”, όπου το “Patient Number 9” επικράτησε των “Lucifer on the Sofa” (Spoon), “Dropout Boogie” (The Black Keys), “The Boy Named If”, (Elvis Costello & The Imposters), “Mainstream Sellout” (Machine Gun Kelly) και “Crawler” (Idles).

Από τον πρόσφατο δίσκο, που αποτέλεσε μία συνεύρεση της “αφρόκρεμας” του rock και metal ήχου, που ο Ozzy είναι από τους ελάχιστους που θα μπορούσαν να το επιτύχουν, το δίδυμο με τον τεράστιο, πρόσφατα εκλιπόντα Jeff Beck, στην ομώνυμη σύνθεση του δίσκου, ήταν επίσης υποψήφιο και σε άλλες δύο κατηγορίες. Αυτές για “Best Rock Song” (όπου ήταν και οι Red Hot Chili Peppers) και “Best Rock Performance”, όπου τα βραβεία πήγαν και τα δύο στην Brandi Carlile για το “Broken Horses”.

Το δεύτερο βραβείο της βραδιάς, ήρθε για τον Ozzy από την συνεργασία του με τον παλιόφιλο, αριστερόχειρ προπάτορα της metal μουσικής, Tony Iommi, στο “Degradation Rules” (όποιος δεν έχει ακούσει, καλό θα ήταν να δώσει λίγο χρόνο και στην έτερη σύμπραξή τους για το δίσκο, το “No Escape From Now”). Επικράτησε στην κατηγορία “Best Metal Performance”, των “We’ll Be Back” (Megadeth), “Call Me Little Sunshine” (Ghost), “Black Out” (Turnstile) και “Kill or Be Killed” (Muse).

Ο Ozzy, που πρόσφατα ανακοίνωσε τη δυσάρεστη, για τους οπαδούς του, είδηση του οριστικού πέρατος των tours, έχει συνολικά 12 υποψηφιότητες και 5 βραβεία Grammy.

Τα άλλα βραβεία του ήταν για “Best Metal Performance With Vocal¨ για το “I Don’t Want To Change The World” (36η απονομή), για “Best Metal Performance” για το “Iron Man” (42η απονομή) και για “Best Metal Performance” για το “God Is Dead?” (56η απονομή).

Επίσης, οι συμμετοχές του που δεν ευδοκίμησαν ήταν για “Best Metal Performance” για το “The Wizard” (44η απονομή), για “Best Hard Rock Performance” για το “I Don’t Wanna Stop” (50ή απονομή), για “Best Hard Rock Performance” για το “Let Me Hear You Scream” (53η απονομή), για “Best Rock Song” για το “God Is Dead?” και “Best Rock Album” για το “13” (αμφότερες στην 56η απονομή).

Στα παραλειπόμενα, αξιοσημείωτο και καυστικό, υπήρξε το σχόλιο του πασίγνωστου κιθαρίστα Al Di Meola για τα σύγχρονα βραβεία Grammy, στο λογαριασμό του στο Facebook, όπως θα δείτε παρακάτω:

Avatar photo
About Σταύρος Βλάχος 561 Articles
Born in a shiny, Athens West Coast’ s town …. την χρονιά που κυκλοφόρησαν κάποια «μνημεία» της metal και rock (“Let There Be Rock”, “Bad Reputation”, “Sin After Sin”, “Spectres” and “Love Gun”). Πορεύθηκε μεταξύ Metallica, Sepultura, Iron Maiden, Raw Silk, Sacred Reich, Black Sabbath, DIO, Whitesnake, Obituary, Led Zeppelin, Megadeth, Savatage, AC DC και Rainbow, πριν «χαθεί» στον «κόσμο» του Jim Matheos, των Fates Warning και φτάσει να «ανακαλύψει» τον «τόπο» καλύτερων ανθρώπων, μέσω των The Paradox Twin. Ευχαριστεί τον μεγαλοδύναμο που έχει ακούσει live τον DIO, τους Black Sabbath και τους AC DC εν έτει 2009 και που πιτσιρίκος «έλιωνε» τα αγαπημένα του “....And Justice for All”, “Parallels”, “Silk Under the Skin” και “Rust in Peace”. Η ζωή γίνεται ομορφότερη αν στοχάζεσαι ότι «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα», και επιχειρείς να εφαρμόσεις το “Carpe Diem”, προσπαθώντας να παραμείνεις άνθρωπος, σε μία εποχή που αυτό φαντάζει η σημαντικότερη πρόκληση και η μόνη «επανάσταση». Αν η ζωή ήταν ταινία, θα έπρεπε να είναι ένα «μείγμα» του «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» και της «Λίστας του Σίντλερ» και να «εμποτίζεται» συνεχώς με την πανέμορφη εικονοπλασία του λόγου του Καζαντζάκη στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Τί κι αν έχει αντικρύσει ουρανούς σε ωκεανούς και πόσες θάλασσες, εκείνος ο μοναδικός, από το μπαλκόνι της παιδικής του ηλικίας στο ορεινό Ρωμανό κοντά στο Σούλι, θα παρέχει πάντα την σημαντικότερη, πιο «μεστή» γαλήνη ψυχής. Όταν δεν ψάχνει μουσικές, θα «σκάει» τη στρογγυλή «θεά», που «εκτόξευσε» ο goat MJ ή θα «ψυχοθεραπεύεται» πάνω σε μία “forty eight”, ατραπό για την «σωτηρία της ψυχής».