Αν το “Joyride” το ντεμπούτο τους ήταν γρήγορο, θορυβώδες, νευρικό, το “Vicious Little World” είναι το album όπου οι Notowns βρίσκουν τον χώρο και τον χρόνο για να εμβαθύνουν. Δεν έχουν όμως πια την ανάγκη να αποδείξουν κάτι. Οι Notowns εμφανίστηκαν κάπου ανάμεσα σε Πειραιά και Αθήνα, το 2021, τότε που όλοι ψάχναμε τρόπους να ξεφύγουμε απ’ την καραντίνα και την πλήξη της. Ξεκίνησαν σαν ντουέτο, έγιναν τρίο, και κάπως έτσι άρχισαν να γράφουν τραγούδια.
Στη νέα τους κυκλοφορία, ο «δίσκος» όπως θα λέγαμε αρκετά χρόνια πριν, ανοίγει με το “A Better Day” ένα κομμάτι που κουβαλά ξεκάθαρα το DNA της Factory Records και σε προϊδεάζει για το τι θα ακολουθήσει. Μπάσο «α λα» New Order και μια ρυθμική γραμμή που χτίζεται με υπομονή. Είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια μαζί με το “Party Dogs”, που ακολουθεί, το οποίο έχει όλα εκείνα τα διακριτικά αλλά κοφτερά synths, τη «νευρωτική», χορευτική ένταση που ισορροπεί ανάμεσα στο χιούμορ και την οργή.
Το ομώνυμο “Vicious Little World”, τρίτο στη σειρά και η «καρδιά» του album, είναι η στιγμή που ο ήχος των Notowns αποκτά χαρακτήρα, ρυθμό και ταυτότητα σε απόλυτη ισορροπία. Υπόγεια synths, δυναμικά φωνητικά και ένα «διαολεμένο» groove που δεν χαρίζεται. Ότι πιο άμεσα αναγνωρίσιμο έχουν γράψει μέχρι σήμερα.
Στο “Big White Shark”, ο αγγλικός ήχος εξακολουθεί να κυριαρχεί. Η παραγωγή είναι σφιχτή, κοφτή και φέρνει αμέσως στο μυαλό εκείνο το ιδιαίτερο groove της 2-Tone Records, της δισκογραφικής που στα τέλη των ’70s έδωσε φωνή στη γενιά των φτωχών βρετανικών προαστίων. Το ska εδώ δεν είναι χαριτωμένο, είναι σαν μια χορευτική κλωτσιά με πολιτική διάθεση. Μπορεί ο ρυθμός να γεννήθηκε κάπου μεταξύ Αθήνας, Πειραιά και Πάτρας αλλά η ατμόσφαιρα είναι σαν αυτή του Coventry. Μια πόλη που τα χρόνια εκείνα έμοιαζε με φάντασμα βιομηχανικής παρακμής, με κλειστά εργοστάσια, ανεργία και θυμό.
Κάπως έτσι πάνε τα πράγματα και στα υπόλοιπα κομμάτια με τους Notowns παίρνουν όλη αυτή την ενέργεια του τότε και ναι τη μεταφέρουν στο τώρα. Δεν αντιγράφουν, την προσαρμόζουν στο σήμερα. Σε αρκετά από τα τραγούδια υπάρχει κάτι από το δυστοπικό χιούμορ των Specials, κάτι από την ανησυχία των Selecter, αλλά σαν να έχει περάσει μέσα από το ελληνικό φίλτρο. Το αποτέλεσμα είναι πολιτισμικά φορτισμένο, χωρίς ποτέ να γίνεται καταγγελτικό. Οι Notowns μιλούν μέσα από την μουσική τους, χωρίς χαζά συνθήματα που τραβάνε το κοινό με τον εύκολο τρόπο και αυτό είναι που κάνει την μουσική τους, για μένα, τόσο ελκυστική.
Γενικά, αυτός ο δίσκος δεν είναι “εύκολος”. Όχι ότι είναι βαρύς, κάθε άλλο, αλλά κουβαλάει μέσα του αυτό που λέμε «αστική κόπωση», ένα βάρος που σε κάνει να θες να κινηθείς, να ιδρώσεις, να αποβάλλεις ότι σε φορτώνει ψυχικά. Δεν ξέρω καν αν είναι post-punk ή post-disco ή «post-whatever». Έχουμε πάθει, μια μικρή εμμονή με το «post». Το κολλάμε σχεδόν αυτόματα μπροστά από ό,τι μας θυμίζει ’80s φιλτραρισμένο από το σήμερα. Το κάνουν οι κριτικοί, το κάνουν και οι ακροατές από ανάγκη να κατατοπιστούμε μεταξύ μας, έτσι το post-punk,rock κλπ γίνεται μια συλλογική συμφωνία: να πούμε κάτι νέο, χωρίς να χάσουμε το νήμα του παλιού. Και κάπου εκεί χωράνε δίσκοι σαν το «Vicious Little World» που δεν είναι αντίγραφο, είναι η συνέχεια.
Πίσω από το «Vicious Little World» βρίσκεται η Inner Ear, μια δισκογραφική που δεν χρειάζεται συστάσεις για όσους παρακολουθούν την ελληνική ανεξάρτητη σκηνή. Από την Πάτρα, έχει καταφέρει να διατηρεί όχι απλώς ποιότητα, αλλά αισθητική συνέχεια, κυκλοφορώντας δίσκους που δεν εγκλωβίζονται σε τάσεις. Μαζί με άλλες Πατρινές δισκογραφικές που ακολουθούν αντίστοιχη πορεία, δημιουργείται ένας άτυπος αλλά ουσιαστικός κόμβος ανεξάρτητης δημιουργίας. Οι Notowns δεν είναι εξαίρεση σε αυτό, είναι ένα ακόμη αποδεικτικό στοιχείο ότι η περιφέρεια, όταν έχει όραμα, στηρίζει την εξέλιξη του ήχου περισσότερο απ’ όσο επιτρέπει η πρωτεύουσα.
Το Vicious Little World είναι ένας τέτοιος «δίσκος», για να τον δώσεις σε κάποιον που ξέρεις ότι θα καταλάβει.
Είδος: Post rock/New wave/Post punk
Εταιρεία: Inner Ear Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 13 Ιουνίου 2025
