NOIRAD:  “Aegean Legacy”

ALBUM

Είναι γνωστό ότι τα πεπραγμένα στην ευρύτερη περιοχή που άνθισε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, αποτελούν και μια τεράστια δεξαμενή έμπνευσης και άντλησης ιστοριών, για όσους κινούνται στον χώρο του επικού heavy metal. Μια τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση με τίτλο “Aegean Legacy”, είναι η δεύτερη κυκλοφορία του σχήματος (“Noirad”) του Ιταλού μπασίστα Dario Nuzzolo, που επιμελήθηκε των συνθέσεων, των στίχων αλλά και της παραγωγής.

Σύνηθες τα τελευταία χρόνια να εμφανίζονται άλμπουμ-αποκλειστικές δημιουργίες και συλλήψεις ενός ατόμου, που δρομολογούνται με τη συνοδεία αξιόλογων συνεργατών, για να αποκτήσουν υπόσταση. Ο Dario από το παγωμένο Piemonte, μεταφέρεται στα θερμά νερά του Αιγαίου, για να εντρυφήσει ενδελεχώς στην μυθολογία, τους μηδικούς πολέμους και την αρχαιοελληνική τραγωδία. Ιδανικός τρόπος να “ντύσει” μια σειρά συνθέσεων που ποικίλουν πότε με λυρισμό, πότε με ατόφια δυναμική από το κλασσικό στο power metal και από το έπος στο ρομαντισμό.

Μεταξύ των συντελεστών διακρίνουμε και τον “δικό μας” Γιώργο Μαργαριτόπουλο στα φωνητικά, που προφανώς δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, να “ζωντανεύει” εξαιρετικά τις αρχαίες ιστορίες με ουσιώδη εκφραστικότητα και αυθεντική ερμηνεία. Αξιόλογη ηχητική ποικιλία προσφέρουν οι επιπλέον δεύτερες φωνές, που συνδράμουν στην διαμόρφωση της επιθυμητής ατμόσφαιρας σε συντονισμό με την ισορροπημένη απόδοση των υπόλοιπων μελών.

Αυτό που αντιλαμβάνεσαι από τις πρώτες ακροάσεις πάντως, είναι πόσο ταιριαστά ταυτίζεται το ύφος κάθε κομματιού με το εκάστοτε θέμα που επιλέγεται. Οι επιθέσεις των Περσών και η αντίσταση μπροστά στον “μεγάλο βασιλιά” (“The Hot Gates”) συνοδεύεται από γνήσιο power metal με γρήγορους ρυθμούς, κοφτά συμπαγή riffs, δυναμικά τύμπανα, πάντα με το μπάσο του Dario να καθοδηγεί εγγυημένα. Στο ίδιο μοτίβο και το “Hector” υμνεί τα κατορθώματα ενός υποτιμημένου ήρωα, με τις κιθάρες να “οργιάζουν” είτε με αργά είτε με γρήγορα solo, συμπληρώνοντας την κυρίαρχη μελωδία του κομματιού. Και όπως βαδίζουν οι επτά βασιλείς (“Seven Against Thebes”) με επικεφαλής τον Πολυνείκη για να πάρουν πίσω τον θρόνο από τον αδερφό του Ετεοκλή, έτσι και το tempo γίνεται πιο αργό κι επιβλητικό, πάντα με βαρύ “υπόστρωμα”, ο λυρισμός αρχίζει να εξαπλώνεται εγκαινιάζοντας μια “ομάδα” τριών κομματιών που αναδύουν έντονο μελοδραματισμό. Τρεις τραγικές ιστορίες, με την αινιγματική Μήδεια να ακολουθεί (“Medea”), το πιάνο  αντανακλά το δράμα που εκτυλίσσεται και η φωνητική απόδοση απογειώνει τα συναισθήματα και τον ομηρικό Αίαντα (“Ajax”) να κλείνει αυτόν το άτυπο κύκλο, με ένα σπαρακτικό μούδιασμα από μια μπαλαντοειδή σύνθεση, γεμάτη χαρμολύπη και χαρακτηριστικό μελωδικό στίγμα. Στα μέσα του άλμπουμ αυτό το “διάλειμμα” στoν heavy/power metal “κανόνα” του άλμπουμ, φαίνεται να αφήνει και το πιο ανεξίτηλο αποτύπωμα.

Η πυγμή στον ήχο επανέρχεται εμφατικά με το “Andromeda” με κυνικότητα, μεγαλύτερες ταχύτητες, “αφηνιασμένες” κιθάρες που συχνά εκρήγνυνται με ασύλληπτα solo, λίγο πριν οι αντιμαχόμενες στρατιές πάρουν τη θέση τους για την αναμέτρηση στις Πλαταιές (“Plataea”). Ρυθμικοί τυμπανισμοί οριοθετούν τις δύο παρατάξεις, συντεταγμένοι ρυθμοί με ανεπαίσθητες αυξομειώσεις ξετυλίγουν το κουβάρι της μάχης, χορωδιακές φωνές “φωτογραφίζουν” σκηνές ανδρείας και δόξας για την πολυπόθητη νίκη.

Ο επίλογος γράφεται με το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι (“The Poet And The Nymph”), που αφηγείται μια ακόμη δραματική ιστορία από την μυθολογία αυτήν του Ορφέα και της Ευρυδίκης. Ένα στενάχωρο τέλος σε μια ιστορία αγάπης με αργές, μελωδικές διαδρομές, ακουστικές και μελαγχολικές, ηλεκτρικές κιθάρες εναλλάσσονται και διαμορφώνουν το περιβάλλον, για να το δώσει περισσότερο γκρίζο χρώμα η εκδηλωτική φωνητική παρουσία με συνεχόμενες μεταβολές διαθέσεων.

Η περιγραφή τόσων πολλών διαφορετικών αποσπασμάτων του αρχαίου, ελληνικού κόσμου δείχνει εις βάθος, εμπεριστατωμένη μελέτη και δεν παρατίθενται επιφανειακά. Στο σύνολό της, η “κληρονομιά του Αιγαίου” είναι ένα περισσότερο σαγηνευτικό και λιγότερο επιθετικό, επικό heavy metal, με τα συγκινησιακά στοιχεία να υπερτερούν, εξαιρετικά εναρμονισμένα με το στιχουργικό περιεχόμενο. Αρκετά προσεγμένο άλμπουμ χωρίς απότομες εξάρσεις, δεν ήρθε για να “ταρακουνήσει” αλλά να προσφέρει ένα συναισθηματικό ταξίδι αναδρομής, σε γεγονότα και αφηγήσεις που χάνονται στο ομιχλώδες, απώτατο παρελθόν.

Είδος: Epic Heavy/Power Metal
Δισκογραφική Εταιρεία: Ανεξάρτητη Κυκλοφορία
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 9 Δεκεμβρίου 2024

Facebook
Bandcamp

Avatar photo
About Γιώργος Καπετανόπουλος 38 Articles
Μόλις άνοιξε τα μάτια κατάλαβε ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψει στην άβυσσο από την οποία προήλθε. Μόνο η τέχνη θα μπορούσε να κάνει υποφερτό το ενδιάμεσο φωτεινό διάστημα. “Εικόνες και λέξεις” για την “γη της επαγγελίας” άκουγε περιπλανώμενος στους “δρόμους” πολλές φορές “αιμορραγώντας”, ψάχνοντας πάντα να βρει την “τέλεια συμμετρία”. “Φοβούμενος το φως του ήλιου” θα αφουγκραστεί το “κλάμα των αγγέλων” και τα “πουλιά της νύχτας”, ενώ “κινούμενες εικόνες” θα “ρέουν” σαν “σκηνές από μια ανάμνηση”. Σαν “ευγενής βάρβαρος” θα συναντήσει τον “πρίγκιπα στην γραμμή της φτώχειας” και θ’ αντιληφθεί ότι οι “νεκροί μπορούν να χορέψουν” ακόμη και υπό το “φόβο του σκοταδιού”. Ο “παράδεισος και η κόλαση” είναι εδώ θα ψελλίσει όταν η “πτώση των καρδιών” θα οδηγήσει στο “βαθύ τέλος”.