Οι Mother Turtle κουβαλάνε την εξέλιξη και την προοδευτικότητα στη μουσική τους όπως η χελώνα το καβούκι της. Με το πρόσφατο album τους ‘ΜΤ V’ (review) έρχονται να εξερευνήσουν νέα μουσικά τοπία και μας μεταφέρουν στις εποχές που το γνωστό τηλεοπτικό κανάλι μεσουρανούσε. Ακολουθεί η άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση μας, με τον κιθαρίστα Κώστα Κωνσταντινίδη.
Γεια σου Κώστα! Για αρχή να σου δώσω τα συγχαρητήρια μου για το νέο δίσκο που κυκλοφορήσατε. Πες μου όμως κάποια πράγματα για τη διαδικασία σύνθεσης και παραγωγής που ακολουθήσατε αυτή τη φορά.
Γεια σου Γιώργο και χαιρετούμε και τους αναγνώστες του Soundcheck! Ευχαριστούμε πολύ καταρχάς. Η αλήθεια είναι πως αυτή τη φορά το πήγαμε αρκετά «ορθόδοξα» το πράγμα στην διαδικασία σύνθεσης, αφού ακολουθήσαμε την πιο συμβατική οδό, αυτή που θέλει στήσιμο των κομματιών, demo, προ-παραγωγή κτλ, όπως κάναμε δηλαδή και στα δύο πρώτα album. Στα προηγούμενα δύο album είχαμε ακολουθήσει μια πιο χαοτική διαδρομή, με το μεγαλύτερο μέρος των συνθέσεων να προκύπτει ζωντανά στο στούντιο.
Το ‘ΜΤ V’ είναι ο πιο ευθύς δίσκος που έχετε κυκλοφορήσει έως τώρα, ενώ εμφανής είναι και η επιρροή από τη 90’s alternative rock σκηνή. Τι σας ώθησε σε αυτή την ηχητική επιλογή;
Αφού εξερευνήσαμε αρκετά τις 70’s επιρροές μας και έπειτα τις πιο σύγχρονες (και διαχρονικές θα τολμούσα να πω) avant-garde, τζαζ και βαλκανικές μουσικές ρίζες, αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε τα αγαπημένα 90’s. Τα 90’s άλλωστε είναι η δεκαετία που η τότε ποπ κουλτούρα μας διαμόρφωσε εν πολλοίς ως ακροατές, αλλά και μουσικούς. Ήταν η δεκαετία που το Mtv και ο εγχώριος μουσικός τύπος άνοιγαν παράθυρα σε ένα, άγνωστο για το ελληνικό μουσικό mainstream, μουσικό σύμπαν το οποίο σε πολλά και διαφορετικά υποείδη έδωσε αριστουργηματικά άλμπουμ. Προφανώς και τα έχουμε λιώσει και ίσως αυτός ο δίσκος να αποτελεί και ένα είδος tribute στην εφηβεία μας των 90’s.
Έχω την εντύπωση ότι το grunge και το alternative rock τώρα αρχίζουν να παίρνουν τη θέση που τους αρμόζει στη συνείδηση των ακροατών, ειδικά στη metal κοινότητα. Στο πρώτο μισό της δεκαετίας των 90’s θεωρώ ότι κράτησαν όρθια τη σημαία του σκληρού ήχου. Ποια είναι η άποψη σου;
Το εύχομαι να συμβαίνει κάτι τέτοιο, αφού την εποχή εκείνη θυμάμαι πως η αντιμετώπιση κυμαινόταν από την επιφύλαξη μέχρι την ανοιχτή απέχθεια. Και δυστυχώς υπάρχει ακόμα αυτός ο διαχρονικός μύθος για το «κακό» grunge που σκότωσε και καλά το metal και άλλα τέτοια urban legends που φυσικά δεν έχουν καμία ερμηνευτική αξία για τα όσα σημαντικά συνέβησαν στα 90’s στην παγκόσμια ποπ κουλτούρα. Το grunge και όχι μόνο αυτό, υπήρξε ένας ακόμα κρίκος στην εξέλιξη της rock και metal μουσικής και μάλιστα ηχητικά ήταν εγγύτερα θεωρώ στον 70’s σκληρό ήχο. Δεν ξέρω να σου πω την αλήθεια ποια είναι η θέση που του αρμόζει, αλλά νομίζω πως το ενδιαφέρον του κόσμου είτε λόγω νοσταλγίας είτε λόγω μουσικών επιρροών στρέφεται προς τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα και αυτό φαίνεται είτε μιλάμε πχ για τις εμφανώς 80ς επιρροές της Dua Lipa είτε για το πρόσφατο «reunion» των Pantera. Tα 90’s βέβαια δεν είναι μόνο το grunge και το metal, εφόσον έχουμε και πολλά ακόμα σημαντικά κινήματα να γίνονται παγκόσμιο κτήμα, όπως το hip hop και η dance ηλεκτρονική μουσική, τα rave party κτλ.
Ενώ το ‘ΜΤ V’ είναι ένας straightforward δίσκος, δεν χάνει ίχνος από την προοδευτικότητα του. Θέλει μαεστρία για πετύχετε αυτή τη λεπτή ισορροπία.
Σε ευχαριστούμε και πάλι Γιώργο. Προσπαθήσαμε πολύ είναι η αλήθεια να την κρατήσουμε. Το πιο δύσκολο βέβαια κομμάτι ήταν ακριβώς το να γράψουμε straightforward κομμάτια, γιατί με την πολυπλοκότητα είμαστε όλοι πολύ περισσότερο εξοικειωμένοι. Επομένως το στοίχημα και η πρόκληση για εμάς ήταν το ανάποδο. Να γράψουμε δηλαδή τραγούδια που θα τραγουδάει ο κόσμος στο αυτοκίνητο, στο μπάνιο, στο περπάτημα και να διασκεδάσει. Τραγούδια που θα μπορούσαν π.χ. να παιχτούν στο Mtv εκείνη την εποχή και όχι να μπλεχτούμε σε περιπετειώδεις μουσικές αναζητήσεις για άλλη μια φορά.
Εξαιρετική και η απόφαση σας να αναθέσετε σε οκτώ διαφορετικούς ερμηνευτές να τραγουδήσουν τα οκτώ κομμάτια του δίσκου. Με ποιο κριτήριο αναθέσατε το κάθε τραγούδι στην κάθε φωνή;
Αυτό ήταν το δυσκολότερο κομμάτι στην δημιουργία του δίσκου. Ευτυχώς, μιας και όλοι μας είμαστε αρκετά χρόνια στην μουσική πιάτσα, γνωριζόμαστε με αρκετούς ομότεχνους και έτσι όταν καλέσαμε φίλους και γνωστούς να μας δανείσουν το ταλέντο τους, υπήρξαν όλοι τους ιδιαίτερα πρόθυμοι και τους ευχαριστούμε από καρδιάς για αυτό. Ωστόσο το να συνδυαστούν τα προγράμματα ανθρώπων από διαφορετικές πόλεις και χώρες μας έκανε πολλές φορές να σκεφτούμε μήπως τελικά δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα όλο αυτό. Τελικά, spoiler, τα καταφέραμε.
Κάποια από τα κομμάτια που ήταν ήδη γραμμένα τα αναθέσαμε όντως σε ανθρώπους που θεωρούσαμε ότι θα ταίριαζε η φωνή τους, ενώ σε άλλα πρώτα ήρθαμε σε επαφή με τον καλεσμένο/καλεσμένη τραγουδιστή/τραγουδίστρια και μετά γράψαμε ένα κομμάτι πάνω στα μέτρα τους. Δεν έχει νόημα να πούμε αναλυτικά τις περιπτώσεις φυσικά, αλλά υπήρξαν και οι δύο προσεγγίσεις.
Τι πραγματεύονται οι στίχοι; Υπάρχει ένα κοινό νήμα που ενώνει όλο το album;
Οι περισσότεροι στίχοι γράφτηκαν από τους καλεσμένους τραγουδιστές, επειδή ακριβώς δεν θέλαμε να τους περιορίσουμε. Ακόμα και σε περιπτώσεις που προϋπήρχαν στίχοι, αυτοί αλλάχτηκαν, ώστε να ταιριάξουν στις φωνητικές μελωδίες που έγραψε ο καθένας/καθεμιά τους. Επομένως δεν υπάρχει σίγουρα κάποιο νήμα που συνδέει τους στίχους. Απλά για περισσότερες πληροφορίες θα πρέπει να ρωτήσεις τους ίδιους τους στιχουργούς. Γενικά μπορώ να πω ότι υπάρχει ποικίλη θεματολογία, από τραγούδια περί έρωτος και άλλων δαιμονίων, μέχρι κοινωνικοπολιτικά ζητήματα.
Επιμένετε στις ανεξάρτητες παραγωγές και κυκλοφορίες των δίσκων σας. Συνδέεται αυτή σας η απόφαση με τους όρους καλλιτεχνικής ελευθερίας που έχετε ‘επιβάλλει’ στο μουσικό σας όραμα;
Η μοναδική εξαίρεση στον κανόνα ήταν το προηγούμενό μας άλμπουμ, το ‘Three Sides To Every Story’, που κυκλοφόρησε από την Soundeffect και Music Bazz. Είχαμε μια άψογη συνεργασία, ωστόσο δεν βλέπω τον λόγο μια μπάντα όπως εμείς, που κάνουμε ελάχιστες ζωντανές εμφανίσεις και δεν διαθέτουμε αρκετό χρόνο να το κυνηγήσουμε παραπάνω, να μπει στο πρόγραμμα μιας εταιρείας, η οποία θα έχει φυσικά και κάποιες απαιτήσεις. Εννοείται πως οι ανεξάρτητες παραγωγές έχουν άλλου είδους μειονεκτήματα, αλλά μετά από 20 και πλέον χρόνια σε αυτό που λέγεται ανεξάρτητη σκηνή, δύσκολα να με ενδιαφέρει προσωπικά κάποια πρόταση εταιρείας, που θα είναι τελικά αμοιβαία ωφέλιμη. Σίγουρα πάντως δεν πρόκειται για θέμα καλλιτεχνικής ελευθερίας. Στα μικρά labels ειδικά θεωρώ ότι δύσκολα θα υπάρξει καλλιτεχνικός συμβιβασμός και τέτοιες πιέσεις προς τους καλλιτέχνες.
Το progressive rock έχει μεταλλαχθεί, κατά την ταπεινή μου γνώμη, σε regressive rock τα τελευταία αρκετά χρόνια. Τι θεωρείται πλέον προοδευτικό, όσον αφορά τη μουσική, στις μέρες μας;
Δεν ξέρω προσωπικά να σου απαντήσω. Μπορώ δηλαδή να σου δώσω πολλές κλισέ απαντήσεις, σχετικά με την πρόοδο που προκρίνει την νοοτροπία και την ιδέα από την τεχνική και την άρτια μουσική επιτέλεση, αλλά δεν ξέρω στα σίγουρα. Το βλέπω όμως αισιόδοξα το όλο πράγμα και θεωρώ ότι υπάρχει εξέλιξη σε όλες τις μουσικές υποκουλτούρες, αφού βγαίνουν εξαιρετικά άλμπουμ και μάλιστα λόγω ποσότητας και ευκολίας πρόσβασης, έχουμε θεωρώ και περισσότερα από ότι παλιότερα.
Έχεις ακούσει πρόσφατους δίσκους, που έχουν ανανεώσει την πίστη σου στην προοδευτική μουσική;
Νομίζω ότι είναι πραγματικά πάρα πολλά για να τα αναφέρω. Θα πω σίγουρα ότι το σερί δίσκων των Motorpsycho από το 2009-10 και ως τώρα είναι μνημειώδες ποιοτικά και είναι κρίμα που δεν λαμβάνουν μεγαλύτερη αναγνώριση. Πρόκειται για συγκρότημα με υποδειγματικό work ethic και ποιοτική συνέπεια. Έπειτα από τους Comet is Coming μέχρι τους Neptunian Maximalism και από τους neo-psych King Gizzard μέχρι το post punk με prog στοιχεία των Black Country New Road, θεωρώ πως ένας ακροατής που ψάχνει νέα ενδιαφέροντα ακούσματα σε ένα κορεσμένο και για πολλούς δεινοσαυρικό genre θα βρει πραγματικά καλούς δίσκους.
Το ‘Last Reverie’ είναι από αυτά τα τραγούδια που ξεπερνούν το δημιουργό τους και γίνονται κοινό και εύφορο κτήμα των ακροατών. Εν ολίγοις μας έχετε παραδώσει ένα ύμνο. Η φωνή του Πάνου Δούκα μας ταξιδεύει στο βροχερό Seattle, ενώ η κιθάρα σου και το μπάσο του Γιώργου Φιλοπέλου έχουν πιάσει δυσθεώρητα ύψη. Πες μου δύο λόγια γι’ αυτό το τραγούδι.
Πρόκειται για ένα τραγούδι που είχε γραφτεί αρχικά το 2018 και είχαμε ντύσει με την μουσική του αρχικά τους στίχους του Reasons. Επίσης ήταν το τελευταίο κομμάτι που ηχογραφήθηκε και παρά λίγο να μείνει έξω από το MTV, αφού η τότε μορφή του δεν μας ικανοποιούσε πλήρως. Χρειαζόταν κάτι ακόμα. Τελικά, μετά την παρέμβαση του παραγωγού μας Κώστα Κοφίνα, παρέα με τον Πάνο Δούκα στα φωνητικά, το κομμάτι απέκτησε την μορφή που ακούγεται και στο άλμπουμ και προσωπικά το θεωρώ το αγαπημένο μου ίσως από τα κομμάτια του δίσκου και χαίρομαι πραγματικά που κατέληξε ένα κομμάτι που αγαπήθηκε από όσους το άκουσαν και ευχαριστούμε και πάλι για τα καλά σου λόγια.
Τι σας δίνει ώθηση να γράψετε ένα δίσκο; Από πού αντλείτε την έμπνευση σας;
Ας πούμε ότι οι Mother Turtle αποτελούν ένα συναισθηματικό καταφύγιο για όλους μας. Εξάλλου δρούμε και λίγο σαν κολεκτίβα, έχοντας βέβαια έναν σταθερό πυρήνα. Επομένως η ηχογράφηση ενός δίσκου είναι και μια ευκαιρία να βρεθούμε όλοι μαζί στον ίδιο χώρο. Η έμπνευση μπορεί να έρθει από μια ιδέα που έφερε κάποιος, από την παραλλαγή μιας μουσικής φράσης που ακούσαμε κάπου, από ιδέες που προκύπτουν μέσα από ατελείωτα τζαμαρίσματα. Όλα τα παραπάνω τα έχουμε δοκιμάσει πολλές φορές τα 12 χρόνια που είμαστε στους Mother Turtle.
Και τα τώρα η ερώτηση με την οποία ‘παιδεύω’ όλα τα συγκροτήματα. Θα δούμε το ‘MT V’ να κυκλοφορεί και σε βινύλιο;
Δεν το θεωρώ καν πιθανό. Ήδη κυκλοφορεί σε cd. Αν και αγαπάω το βινύλιο και θα ήθελα να δω το MT V να βγαίνει σε αυτό το format, ωστόσο οι τιμές του έχουν ανέβει υπερβολικά και από τα όσα γνωρίζω, οι χρόνοι παράδοσης ακόμα και για τα μικρά labels παρουσιάζουν μεγάλες καθυστερήσεις, πόσο μάλλον για ανεξάρτητες παραγωγές. Επομένως, προτιμήσαμε να βγει το cd ένα μήνα μετά το ανέβασμα του άλμπουμ στις ψηφιακές πλατφόρμες, παρά να βγει σε βινύλιο πολλούς μήνες μετά και με αμφιλεγόμενες προβλέψεις για τις πωλήσεις.
Υπάρχει περίπτωση να αποδοθεί ζωντανά στην ολότητα του ο δίσκος, παρουσία όλων τον συντελεστών που συμμετείχαν;
Θα το θέλαμε πάρα πολύ, αλλά δεν νομίζω ότι θα συμβεί δυστυχώς. Χρειάζεται ένας συντονισμός 14 ατόμων με εντελώς διαφορετικά χρονοδιαγράμματα, σε διαφορετικά μέρη, επομένως το να καταφέρουμε να προβάρουμε το υλικό και να κλείσουμε μια ημερομηνία που θα βολεύει τους περισσότερους έστω, θεωρώ ότι είναι αδύνατον. Ίσως να πρέπει να συμβιβαστούμε και εμείς με την ιδέα ότι οι Mother Turtle θα είναι ένα κυρίως στουντιακό project. Επειδή όμως μας αρέσει πάρα πολύ και το stage, θα ευχηθούμε και εμείς ότι ίσως κάποτε και να γίνει.
Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου! Ο τελευταίος λόγος ανήκει σε εσένα.
Κι εμείς ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη κουβέντα! Ευχαριστούμε όλους όσους μας διάβασαν ως εδώ και φυσικά όσους μπήκαν στον κόπο και άκουσαν την μουσική μας.
