Οι Γερμανοί Lazarus Dream είναι στην πραγματικότητα μια συνεργασία μεταξύ του πολυοργανίστα Markus Pfeffer και του τραγουδιστή Carsten “Lizard” Schulz. Ο Schulz αποτελεί μάλλον μια γνώριμη παρουσία για τους σκαπανείς του underground με θητεία στους Evidence One, Domain. Dead End Heroes, και διάφορους άλλους. Ο Pfeffer ίσως να είναι λιγότερο γνωστός, αλλά είχε μια παρουσία στο γερμανικό AOR γκρουπ Scarlett, κάπου στην αυγή των 90s, ενώ από το 1996 διατηρεί το δικό του progressive rock σχήμα, με το όνομα Winterland.
Το νέο άλμπουμ των δυο μουσικών είναι το τρίτο τους, και η σημαντική διαφορά είναι η προσθήκη του ντράμερ Markus Herzog στο πλήρωμα. Ο Pfeffer εξακολουθεί βέβαια να κουβαλά το σημαντικό οργανικό βάρος του γκρουπ, έχοντας ξανά αναλάβει πλήρως τις κιθάρες, το μπάσο και τα κήμπορντς. Αυτό που γίνεται άμεσα ξεκάθαρο με την έναρξη του “The Sweetest Chaos” που μας υποδέχεται, είναι η επιστροφή σε μια περισσότερο hard rock/AOR διάθεση, συγκριτικά με το προηγούμενο άλμπουμ τους, το “Lifeline” που είχε φιλοξενήσει αρκετά prog rock στοιχεία. Το εναρκτήριο όμως track με τα αισθητά ρυθμικά του ριφ και τις ανάλογες φωνητικές αρμονίες καθορίζει τη διαδρομή.
Στο “Vulture’s Cry” ο ουρανός της ανεμελιάς σκεπάζεται με σκιές, σε ένα τραγούδι αισθητά πιο κοντινό σε κλασικές metal φόρμες, ενώ οι κιθάρες θυμίζουν σε στιγμές τις τακτικές των Queensryche στο πλατινένιο “Empire”. Είναι μια υποβλητική σύνθεση με πολύ εύστοχη δουλειά στα φωνητικά από τον Schulz και εκφραστική προσέγγιση. Με ωραία ρυθμικά και με συνετή επιθετικότητα ριφ, το “Rebel Again” προωθείται έξυπνα ανάμεσα στο μελωδικό σύγχρονο metal και το AOR, κάτι που το σχήμα επιζητεί και πετυχαίνει να κάνει συχνά. Κάτι άλλο που εξυπηρετεί τη δουλειά τους να ακούγεται φρέσκια, ευχάριστη και με εύκολη ροή, είναι τόσο τα μελετημένα με θέματα leads του Pfeffer, όσο και οι μικρές λεπτομερείς διαφοροποιήσεις με κάποια σύντομα, εμβόλιμα μέρη. Όπως θα ανάμενε κανείς ένα από τα πιο άμεσα και αυτοκόλλητα τραγούδια είναι το ομότιτλο “My Imaginary Life”, ευνοούμενο τόσο στις κιθάρες αλλά κύρια στις χαρισματικές φωνητικές αρμονίες με όλα όσα θα το οδηγούσαν σε αυτό.
Ένα διακριτικό εμβατηριακό drumming μας σπρώχνει στην καρδιά του ατμοσφαιρικού “Beauty Among The Ruins”, όχι μια αμιγώς ευκολοάκουστη μπαλάντα, αλλά μάλλον μια συναισθηματική mid tempo περιπλάνηση σε πιο δύσβατα θέματα με κορυφώσεις στο ρεφρέν. Είναι έξυπνο αυτό που κάνουν οι Γερμανοί στην ουσία, έχοντας δηλαδή απλοποιήσει ξανά τις διαδρομές και φόρμες των τραγουδιών ποντάρουν στις αλλαγές των χρωμάτων για να διαφοροποιηθούν με επιτυχία. Χαρακτηριστικό δείγμα το “Disaster Love”, που ενώ στις πρώτες του στιγμές δίνει την εντύπωση ενός AOR ύμνου σε γνώριμα καλούπια, επικαλείται διάφορα στοιχεία, χρώματα και εντυπώσεις και εμπλουτίζεται εντυπωσιακά. Αυτός είναι άλλωστε πάνω κάτω ο κόσμος του “Imaginary Life”, μια πολύ πετυχημένη μουσική συνομωσία του ραδιοφωνικού rock, του φρέσκου άμεσου metal (το “Drink my Blood” είναι αναμφισβήτητα το πιο επιθετικό τραγούδι του άλμπουμ), και κάποιων εμβόλιμων επιδράσεων που κάνουν το υλικό περισσότερο προσωπικό και τα τραγούδια μακριά από τη χώρα του κλισέ. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τους εξαιρετικούς αυτούς μουσικούς, καταλήγουν σε ένα άλμπουμ που είναι σοφά και υπολογισμένα ευχάριστο. Η διαδρομή σφραγίζεται με το πιο μακροσκελές και φιλόδοξο τραγούδι του δίσκου, το “Empire of Thorns”, μια μουσική περιπέτεια που αλλάζει συχνά τα χαρτιά της και υπενθυμίζει αισθητά την πολυπλοκότερη λογική του προηγούμενου άλμπουμ.
Για μένα, ο απόηχος του “Imaginary Life” επικεντρώνεται στη λέξη “φρεσκάδα”. Δέκα τραγούδια με πνοή και ζωή, χωρίς υπέρμετρες καινοτομίες αλλά με μια σεμνή λογική μουσικής ευφυΐας που τα τραβά εύκολα μακριά από το σωρό. Επιπλέον χάρισμα για το συνολικό αποτέλεσμα είναι πως αγκαλιάζεται εύκολα από πολλά διαφορετικά ακροατήρια του ευρύτερου σκληρού ήχου. Με τα κατάλληλα ηχητικά μπαχαρικά και με ισορροπημένη συνταγή, οι Γερμανοί το κέρδισαν το στοίχημα.
Είδος: Heavy Rock/AOR
Εταιρεία: Pride And Joy Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 19 Ιανουαρίου 2024
