Ακούστε τους μαγεμένους χρησμούς της μάντισσας….
Ο Άγιος Δομήνικος είναι από τους πλουσιότερους και πολυπληθέστερους τουριστικούς προορισμούς των κρουαζιερόπλοιων της Καραϊβικής, με πόλο έλξης τις μαγευτικές παραλίες και τα ατέλειωτων εκτάσεων γήπεδα γκολφ, που προσφέρουν περισσή απόλαυση στους λάτρεις του εκκεντρικού αυτού σπορ και μοιραία παροτρύνουν τον ντόπιο πληθυσμό να γίνει είτε γκαρσόνι σε ξενοδοχείο είτε χαμάλης μπαστουνιών του γκολφ….
Ευτυχώς όμως ο γεννημένος εκεί, κιμπορντίστας Julian J. Savarin, δεν είχε την ίδια τύχη διότι η οικογένειά του αποφάσισε σοφά να μετακομίσει στο Λονδίνο όταν ήταν ακόμα μικρός και είχε την τύχη η εφηβεία του να συμπέσει με το “Swinging London”, την ψυχεδέλεια, την τζαζ και το prog, και όλα αυτά ανακατεύτηκαν μέσα του με εξαιρετικά κράματα να προκύπτουν και να λαχταρούν να βγουν προς τα έξω, μέσω ενός ολοκληρωμένου όμως γκρουπ, καθόσον οι πολύπλοκες ενορχηστρώσεις που είχε στο νου του δεν μπορούσαν να καλυφθούν από ένα μόνο άτομο.
Γι΄ αυτό και στα τέλη των ’60s βρήκε τους John Dover (bass), Del Watkins (guitar), Jack Drummond (drums) και την εξαιρετική και πανέμορφη Cathy Pruden (vocals), για να δώσουν «σάρκα και οστά» στις συνθέσεις του, κάτω από το πέρα για πέρα εγωιστικό όνομα, Julian’s Treatment, πλην όμως λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι αυτός έγραφε τα πάντα!
Υπέγραψαν στην μικρή εταιρεία Youngblood για τον μοναδικό τους δίσκο και δεν δίστασαν να τον κοσμήσουν με ένα υπέροχο εξώφυλλο να απεικονίζει ένα μυθολογικό κάστρο με θόλους κίονες και πύργους, σε μια κιτρινωπή, «άρρωστη» ατμόσφαιρα, στις όχθες μια λίμνης, θυμίζοντας επικίνδυνα τα έργα του Roger Dean. Όμως η μεγάλη έκπληξη είναι το περιεχόμενο….
Είναι απορίας άξιο πώς τούτος εδώ, αποδεικνύεται βαθύς γνώστης των ψυχεδελικών διαδρομών (η μοναδική παρόμοια περίπτωση που μου έρχεται στο μυαλό δεν είναι άλλη από τον τεράστιο – αλλά Καλιφορνέζο – Arthur Lee των Love), βγάζοντας ένα πανέμορφο concept άλμπουμ μυθολογικής θεματολογίας άλλων κόσμων και οντοτήτων, που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι άλμπουμ των Pavlov’s Dog σε πιο art ατμόσφαιρα ή των Deep Purple της πρώτης περιόδου.
Οι Julian’s Treatment μας ξεναγούν σε «μια εποχή πριν από τη σημερινή» με θαυμαστό τρόπο και μας λένε το δικό τους μαγικό παραμύθι που σπάνια θα συναντήσουμε ξανά, χωρισμένο σε δώδεκα πολύχρωμες ενότητες όπου τα κίμπορντς επιβάλλουν την υποβλητικότητά τους (παρότι σπάνια δίνουν χώρο στην πολύ καλή κιθάρα του Watkins), φέροντας πιότερο σε εκκλησιαστικά όργανα!
Ένας μαγευτικός κόσμος ξετυλίγεται μπροστά μας, που σαν σειρήνα μας προκαλεί να τα παρατήσουμε όλα και να υποταχθούμε στο μυθολογικό βασίλειό του, γεμάτο μάντισσες, πριγκίπισσες του ερέβους, Κενταύρους και μεσαιωνικές πόλεις με πύργους, κάστρα και πολεμίστρες, κάτω από μυστηριώδεις ανεξερεύνητους δίδυμους ήλιους και πλανήτες!
Και κάτι τέτοιο φυσικά δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς την κρυστάλλινη φωνή της Pruden, με κορώνες που «σκοτώνουν» (αλλά χωρίς να είναι Sandy Denny…), ιδιοποιούμενη όλο τον δίσκο σαν να γράφτηκε κατά παραγγελία!
Γιατί καμία άλλη δεν θα μπορούσε να ερμηνεύσει καλύτερα το πεντάλεπτο “Strange Things”, αγναντεύοντας το ηλιοβασίλεμα σε γουέστερν ατμόσφαιρα αλλά λίγο φοβισμένη για τα «παράξενα πράγματα που μπορεί να της συμβούν», καθώς καλπάζουν τα κίμπορντς, προδίδοντας αντιγραφή από τις Ελληνικές «ψυχεδελίζουσες» μπάντες της εποχής (ειδικά τους Poll ή τους Νοστράδαμος) ή το ίδιας διάρκειας “Phantom City”, όπου περπατά μόνη…..
«….ελπίζοντας / είμαι εκτός χρόνου ψάχνοντας / σε μια πόλη δίχως δρόμους / βλέπω ανθρώπους δίχως πρόσωπα / να αναζητούν βιαστικά νωχελικά το πουθενά / όπως ψάχνω τούτη την πόλη φάντασμα για σένα / σε ακούω στο μυαλό μου / σε περιμένω στο νου μου / για μια στιγμή / καθώς σωστά με ευχαριστείς μέσα στη νύχτα / κι είσαι μαζί μου κάθε λεπτό στης ζωής μου / όπως ψάχνω τούτη την πόλη φάντασμα για σένα….»
…..ψάχνοντας τον έρωτά της απελπισμένη μέσα σε μια πόλη του πουθενά, χωρίς κανένα κάτοικο με άπαιχτο, πολύχρωμο και λαχανιασμένο μέλοτρον, που μιμείται περίφημα και το φλάουτο!
Πώς να αντισταθείς στην «σκοτεινή βασίλισσα του πύργου» που εμφανίζεται μπροστά μας και κραυγάζει λυσσασμένα προκαλώντας σοκ και δέος στο “Alda, Dark Lady Of The Outer Worlds”, ένα ψυχεδελικό, συμφωνικό διαμάντι, που μεταλλάσσει τους Vanilla Fudge σε συμφωνικούς συνθέτες, παίρνοντας τις πομπώδεις ενορχηστρώσεις τους και «πασαλείβοντάς» τες με απερίγραπτα χρώματα ή στο απαλό, αραχνοΰφαντο, ψυχεδελικό κέντημα, “Altarra, Princess Of The Blue Woman”, που το νάζι της Pruden σε σημεία μοιάζει στην Astrud Gilberto με το κελαρυστό κίμπορντ – βιμπράφωνο (ή glockenspiel), απλά να την στηρίζει για να μην πέσει από το σχοινί που ισορροπεί;
Τα αηδόνια τραγουδούν στο “Fourth From The Sun”, καβαλικεύοντας τους πολύχρωμους μονόκερους των μέλοτρον του Savarin και πηγαίνουν να βρουν τον πατέρα τους, τον τέταρτο γιό του ήλιου, ενώ στο εννιάλεπτο βαλσάκι, “Epilogue / A Time Before This”, βασισμένο σε ένα δαιμονισμένο προϊόν εξορκισμού, που νοσταλγεί με πανέμορφο τρόπο παλιές χαμένες εποχές (ή προσπαθεί να χαθεί μέσα τους και να μην ξαναγυρίσει ποτέ….), η φοβερή φωνή προκαλεί ζάλη προσπαθώντας να υποσκελίσει την prog πολυχρωμία των κίμπορντς, που άλλοτε οδηγούν σε φοβερά κρεσέντα και άλλοτε σε μελιστάλαχτα πρελούδια….
Βέβαια η μάντισσα Pruden δεν ξεχωρίζει μόνο για τις οκτάβες της, αλλά και για τον πεζό λόγο της, όπου στην εισαγωγή “First Prophecy / First Oracle”, απαγγέλλει παγωμένα τον χρησμό της, καλώντας μας να την ακολουθήσουμε στους σκαμμένους με το μέλοτρον λαβύρινθους, που ανοίγονται μπροστά μας και μέσα σε πιανίστικα παιχνίδια στο ”Second Prophecy / Second Oracle”, προαναγγέλλει τον ερχομό του εκλεκτού και την απελευθέρωση των ψυχών….
Ακόμα και τα τρία instrumental του δίσκου, αξίζουν της προσοχής μας: το «δαγκωτό» ”Procol Harum”, ”The Coming Of The Mule”, το πανέμορφο ”Part One: Twin Sun Of Centauri”, που θα μπορούσε να γεννήσει ολόκληρη συμφωνία και το ροκ ”The Terran”, που αφήνει λίγο την κιθάρα του Watkins να σολάρει.
Όλα τα κομμάτια του δίσκου είναι εκπληκτικά και δεν ξέρεις τί να ξεχωρίσεις, και μετά από δεκαπλή ακρόαση σας βεβαιώνω πως ούτε στιγμή δεν βαρέθηκα!!
Όμως η φτωχή τους εταιρεία και η συνακόλουθη, μηδαμινή προώθηση του δίσκου, έκαναν τον τελευταίο να «πάει άπατος», καθιστάμενος στα επόμενα χρόνια, αυστηρό και πανάκριβο collectors’ item (του βινυλίου εννοείται…), το δε γκρουπ να διαλυθεί.
Παρόλα αυτά, ο Savarin δεν πτοήθηκε και κρατώντας μόνο τον μπασίστα John Dover, πήρε άλλους μουσικούς και το 1973 κάτω από το όνομά του έβγαλε τον δίσκο ”Waiters On The Dance” σε παρεμφερές ύφος με τραγουδίστρια κάποια… Jo Meek (σχέση με τον διάσημο και ήδη μακαρίτη παραγωγό;), αλλά και τούτο το εγχείρημα απέτυχε, με αποτέλεσμα να παρατήσει τελείως την μουσική και να ασχοληθεί με την συγγραφή βιβλίων όντας διάσημος στην….Ιαπωνία!!!
Φανταστικός δίσκος και μπροστά από την εποχή του!
Tracklist:
First Prophecy / First Oracle
The Coming Of The Mule
Phantom City
The Black Tower
Alda, Dark Lady Of The Outer Worlds
Altarra, Princess Of The Blue Woman
Second Prophecy / Second Oracle
Part One: Twin Sun Of Centauri
The Terran
Fourth From The Sun
Strange Things – Epilogue / A Time Before This
Young Blood
SYB 2
Παραγωγή: Miki Dallon
Είδος: Electronic / Rock / Psychedelic Rock / Prog Rock
Δισκογραφική: Decca
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 1970
ΠΗΓΕΣ:
YouTube
Discogs
www.progarchives.com
Γιώργος Δ. Δημόπουλος
