HORRORGRAPHY: Κυκλοφόρησαν lyric βίντεο για το “Prison”

NEWS

Η απόπειρα για ένα συναισθηματικό ταξίδι κρύβεται μέσα στους στίχους του τελευταίου έργου της ελληνικής συμφωνικής metal μπάντας των Horrorgraphy, με τον τίτλο “Prison”. Αυτή η ποιητική σύνθεση εμβαθύνει στα συμπαντικά βάθη της λαχτάρας και της απόγνωσης, αποτυπώνοντας την ουσία των περίπλοκων ανθρώπινων συναισθημάτων.

Η μεταφορά που περιγράφεται στους στίχους συνδυάζεται όμορφα με την γλυκόπικρη χαρά που συναντάμε σε φευγαλέες στιγμές, όλα συνοδευόμενα από την χαρακτηριστική συμφωνική metal ηχητική υπογραφή του συγκροτήματος.

Από την αρχική ευφορία μέχρι την αγωνία του χωρισμού που σχίζει την καρδιά, το τραγούδι αποτυπώνει την ουσία της ανθρώπινης εμπειρίας. Το “Prison” είναι κάτι περισσότερο από μουσική: είναι μια ισχυρή εξερεύνηση κοινών συναισθημάτων, προσφέροντας στους ακροατές ένα συγκινητικό μουσικό ταξίδι.

Δείτε παρακάτω το βίντεο:

Το κομμάτι προέρχεται από το “A Knight’s Tale”, που θα κυκλοφορήσει από την Wormholedeath.

Αυτό το λυρικό έργο αποτελεί μέρος της εξερεύνησης των Horrorgraphy σε μυθολογίες και φανταστικές σφαίρες, αντλώντας έμπνευση για το επερχόμενο άλμπουμ τους από το διάσημο έργο του Geoffrey Chaucer, “A Knight’s Tale”.

Η σύνθεση της μπάντας είναι:

Dimitris Sakkas: Guitars, Keyboards, Bass, Drums

Sevi Spanou – Vocals (Soprano)

Katerina Sougklakou: Soprano on all tracks

Soprano, Screams/yells, fry screams, growls, heavy-power,toddler,

Distorted, Black Vocals on the track Destiny

Seek: Baritone Vocals/recitations

Jason Tsolakis: Growl, brutal vocals/recitations

Ligmos: Distorted black Vocals

Facebook
Bandcamp

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1162 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.