HIDDEN IN THE BASEMENT, ACID SHAPED BABY, ΒΡΑΧΥΚΥΚΛΩΜΑ (27/12/24) Circus Entertainment Hub, Λάρισα

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ

Οι Hidden In The Basement έχουν δημιουργήσει εδώ και χρόνια μια παράδοση να εμφανίζονται λίγο πριν το τέλος του χρόνου στην έδρα τους, μπροστά σε φιλικά και γνώριμα πρόσωπα, σε μια συναυλία που ουσιαστικά πάντα εξελίσσεται σε ένα μεγάλο πάρτι. Είναι πια κάτι που το ζητά ο κόσμος αλλά και οι ίδιοι, και το έθιμο τηρήθηκε σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια το βράδυ της Παρασκευής 27 Δεκεμβρίου.

Με τον κόσμο να γεμίζει τον κύριο χώρο του Τσίρκου αλλά και το πατάρι του από νωρίς, η βραδιά των Hidden είχε άλλους δυο εξαίρετους προσκεκλημένους. Με το απαραίτητο σκεπτικό να δίνεται πάντα τόπος στο νέο αίμα, η πρώτη μπάντα της βραδιάς άκουγε στο όνομα “Βραχυκύκλωμα”, και η σύνθεσή τους αποτελείται από μαθητές λυκείου. Είναι η δεύτερη φορά που τους παρακολούθησα, και κατάφεραν να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο όλες εκείνες τις θετικές εντυπώσεις που μου είχαν αφήσει. Το νεανικό κουαρτέτο με το αναγκαίο ευπρόσδεκτο θάρρος και θράσος, αφήνει τη λογική έλλειψη απειρίας στην πλάτη του και τολμά να μετρηθεί, αποδίδοντας τόσο προκλητικές διασκευές όσο και δικό του υλικό. Με ένα μουσικό φάσμα που απλώνεται από το κλασικό hard rock μέχρι το εναλλακτικό metal, οι νεαροί μουσικοί δείχνουν μια ενδιαφέρουσα και όμορφη προσέγγιση στη χρήση των επιρροών τους μέσα στις δικές τους συνθέσεις. Έπαιξαν τρία τραγούδια γραμμένα συλλογικά από την μπάντα, με ενδιαφέροντα στοιχεία και διαδρομές και άλλα δυο που είχαν γραφτεί από την τραγουδίστρια Νάντια Κουτσιούλη, που ήταν πιο άμεσα και ρυθμικά. Βούτηξαν στα βαθιά, με τις δικές τους προσεγγίσεις σε πολύ απαιτητικά κλασικά τραγούδια, όπως το “Ariel” των Rainbow, το “No One Knows” των QOTSA, ή το “Aerials” των SOAD, και δικαιωματικά κέρδισαν το συνολικό χειροκρότημα. Συνεχίζουμε να έχουμε εστιασμένο το περισκόπιο, περιμένοντας μια συναρπαστική συνέχεια.

Βραχυκύκλωμα setlist:
Belly Up (Return to Dust cover)
Ariel (Rainbow cover)
The Call
The Awakening
Aerials (SOAD cover)
No One Knows (QOTSA cover)
Red
Bass Player (Νάντια Κουτσιούλη)
Feel Sick (Νάντια Κουτσιούλη)

Την σκυτάλη πήραν οι rockers Αcid Shaped Baby, ένα σχετικά φρέσκο όνομα στη σκηνή της πόλης, που ιδρύθηκε στο τέλος του 2021. Γύρω από τον frontman τραγουδιστή και ρυθμικό κιθαρίστα Κωστή Γεωργιάδη υπάρχουν έμπειροι μουσικοί με έντονη δράση και σε άλλα σχήματα, όπως ο lead κιθαρίστας Nikki Love, ο μπασίστας George Bradley και ο ντράμερ Μιχάλης Ζουναράκης. Αυτό φάνηκε άλλωστε από την υποδειγματική εκτελεστική παρουσία του σχήματος σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισης, αλλά και από τον πολύ καλό ήχο.

Η μουσική τους, καθώς βασίστηκαν κύρια σε δικό τους υλικό, καλύπτει ένα ευρύτερο φάσμα του ηλεκτρικού ήχου, και οι εντυπώσεις άλλαζαν στη διάρκεια της εξέλιξης του set. Μέσα σε έναν γενικό σκελετό συνδυασμού παραδοσιακού αλλά και εναλλακτικού σκληρού ήχου, παρέλασαν εντυπώσεις που είχαν ακόμα και gothic ηχοχρώματα ( στα πρώτα τραγούδια ειδικά, Sisters και Fields of the Nephilim), ιδιαίτερα στις ερμηνείες του Κωστή. Κάποιες στιγμές, το ύφος προσέγγισε και το μελωδικό punk rock, αλλά και εκείνο το σκοτεινό “Doors-meets-Sabbath” σύμπαν των Danzig. Το γκρουπ παρέμεινε σφιχτοδεμένο, με μια εμφάνιση που έρεε, και έκανε τον κόσμο να περάσει όμορφα, ενώ οι ερμηνείες του Κωστή ήταν ψυχωμένες και απόλυτα πειστικές. Για να αντιληφθεί κανείς το εύρος των διαθέσεων πάνω στη σταθερότητα ενός μελωδικού heavy rock ήχου, οι δυο διασκευές που επέλεξαν για να εμπλουτίσουν το setlist τους ήταν το “Tainted Love” των Soft Cell, και το “Blue Monday” των New Order, σε πολύ ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις.

Acid Shaped Baby setlist:
Fenia
Expecting You
123
Helm of Action
I know
Tainted Love (Soft Cell cover)
Blue Monday (New Order cover)
Solar Tourist
Succubus
Enough

Οι οικοδεσπότες Hidden In The Basement μας είχαν προϊδεάσει με τις αναρτήσεις τους πως η φετινή γιορταστική εμφάνιση θα γύριζε τον προβολέα πίσω στο πρώτο τους άλμπουμ, το “Ego”, το οποίο είχε κυκλοφορήσει τον μακρινό Δεκέμβρη του 2012, ανοίγοντας τον δισκογραφικό λογαριασμό τους. Η παγιωμένη τετράδα της σύγχρονης εποχής του γκρουπ, των  Φίλιππου Ζούκα, Κώστα Τσιαβαλιά, Χρήστου Μήτρου και Θάνου Δήμκου μας επιτέθηκε με την εκτέλεση τριών απανωτών τραγουδιών του “Ego”, που μας θύμισαν έντονα και τον nu metal χαρακτήρα που συνυπήρχε με το groovy heavy rock στις πρώιμες μέρες τους.

Στη συνολική διάρκεια της εμφάνισης, αποδόθηκε σχεδόν ολόκληρο το άλμπουμ πλην ενός τραγουδιού. Εμβόλιμα, η μπάντα είχε τον ευχάριστο πονοκέφαλο να επιλέξει από ένα πλούσιο πια κατάλογο, και σοφά φρόντισε να μην λείψουν τραγούδια που έχουν καθιερωθεί στις συνειδήσεις των φίλων τους και όλοι τα περιμένουν. Έτσι, από εκείνη τη μακρινή ιδεατή χώρα της μπαρουτοκαπνισμένης τους έμπνευσης, κάπου στο τέρμα μιας νότιας, μεγάλης, αμερικανικής λεωφόρου, εκεί που το παχύ ρυθμικό μέταλλο ξεπλένεται με bourbon, οι Hidden ξεσήκωσαν πάλι τα τραγούδια της δικής τους νύχτας. Απαραίτητα και αναμενόμενα τα “Four Leaf Clover”, Crown of Shame” ή το καταιγιστικό “Till I Close My Eyes”, έσπρωξαν αυτό το δυνατό χαρμάνι από hard, blues και stoner, που έχει πίσω του φυλαγμένη την αθάνατη καρδιά του θείου Lemmy, και έβαλαν ξανά τον κόσμο σε έναν ασταμάτητο συντονισμό.

Κάπως έτσι, συνέβησαν τα πάντα στον σκληρό πυρήνα των φίλων τους, που έκαναν crowsurfing, moshing, και δεν σταμάτησαν να χορεύουν και η μπάντα παντελώς απελευθερωμένη βρέθηκε κάποια στιγμή να παίζει σε μέρος του τραγουδιού με εθελοντή ντράμερ, την ίδια στιγμή που ο Θάνος Δήμκος ταξίδευε πάνω στα τεντωμένα χέρια του κοινού. Ακούσαμε τον Χρήστο Μήτρο, καθ’ ‘όλα αρμόδιο λόγω του βίου του με τους The Shadeless Emperor, να κάνει growls στα τραγούδια του Ego, ο Φίλιππος μας ανακοίνωσε την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου μέσα στο 2025, και για να μας εξιτάρουν ακόμα περισσότερο, έπαιξαν ένα νέο τραγούδι, που ακούστηκε αρκετά πιασάρικο και εθιστικό. Κάποια στιγμή έγινε και βιντεοκλήση στον πρώτο κιθαρίστα της μπάντας στη Σουηδία, για να πάρει μια γεύση από τη γιορτή.

Σοφά έκλεισαν μέσα σε γενικό πανικό, με δυο από τα δυνατότερα χαρτιά τους, παίζοντας στο encore τα πολύ αγαπημένα σε όλους “One Way Road” και “Dry Well”. Οι Hidden παραμένουν το σίγουρο πάρτι, μια σταθερή, ευπρόσδεκτη ηλεκτροπληξία για τον κόσμο και το έθιμο καλά κρατεί. Το ήθος που έδειξαν στο φινάλε απέναντι στις άλλες δυο μπάντες είναι ένα καλό μάθημα για πολλούς.

Hidden In The Basement setlist:  
Reckless
Empty Places
Feed the Ignorant
Blind Horde
Crown of Shame
Four Leaf Clover
“New Song” (untitled)
The Witch
Four Walls Syndrome
Hangover
PJR
Words Upon Words
Trails
Till I Close My Eyes

Encore:
One Way Road
Dry Well

Φωτογραφίες/ Βίντεο: Δημήτρης Ζαμπός

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1191 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.