Τρία χρόνια μετά το “A Mother To Scare Away The Darkness” οι Halocraft επανέρχονται με μία διπλή κυκλοφορία. Το “The Sky Will Remember” στις 21 Φεβρουαρίου και την τελευταία μέρα του χειμώνα, στις 28 Φεβρουαρίου το “To Leave a Single Wolf Alive”. Με αφορμή τη δίδυμη κατά μέτωπο επίθεση του συγκροτήματος, συναντήσαμε έναν «ξεχωριστό λαγό» (Extraordinary Rabbit) και συζητήσαμε μαζί του για ιστορίες συγχώρεσης και Αμλετικής εκδίκησης.
Από την προηγούμενή σας κυκλοφορία μεσολάβησαν τρία χρόνια και ένα E.P., το “Duality”. Μέσα σε αυτή την τριετία τί έχει αλλάξει και τί έχει μείνει ίδιο για τους Halocraft;
Τα περισσότερα πράγματα ίδια έχουν μείνει. Τα ίδια μέλη είμαστε, στο ίδιο μουσικό ύφος κινούμαστε. Τώρα αυτό που είναι λίγο διαφορετικό είναι ότι το ένα από τα δύο άλμπουμ της διπλής κυκλοφορίας, το “To Leave a Single Wolf Alive” είναι πιο heavy. Έχει κομμάτια που, όπως έχεις ακούσει κιόλας, τείνουν προς το metal. Το “The Sky Will Remember” από την άλλη, έχει περισσότερο lo fi dream pop στοιχεία. Είναι πιο απαλό άλμπουμ. Το ένα είναι το «καλό» τέλος και το άλλο το «κακό» τέλος της ιστορίας.
Είναι δύο παράλληλες κυκλοφορίες οι οποίες αποτελούν στην ουσία το τελευταίο μέρος της τριλογίας “The Witches’ Forest”. Το κάθε άλμπουμ αποτελεί μια παράλληλη, καταληκτική ιστορία σε αυτή την τριλογία, έτσι δεν είναι;
Ναι.
Ποια είναι η αφήγηση του ενός και ποια είναι η αφήγηση του άλλου άλμπουμ; Ποιο είναι το «καλό» και ποιο το «κακό» τέλος;
Το «καλό» τέλος είναι αυτό που περιγράφεται στο “The Sky Will Remember”, το όμορφο τέλος.
Ουσιαστικά τα δύο αυτά άλμπουμ περιγράφουν την επιλογή του λαγού. Θα συγχωρήσει και θα ξεχάσει όπως στο “The Sky Will Remember” ή θα εκδικηθεί για ότι του συνέβη όπως στο “To Leave a Single Wolf Alive”. Στην ιστορία του “Chains for the Sea”, του πρώτου άλμπουμ, όλοι οι χαρακτήρες πεθαίνουν και ο μόνος που ζει είναι ο λαγός. Είναι ο μόνος που γλίτωσε. Και με αυτό παίζει και ο τίτλος. Άφησες έναν λύκο να ζήσει; Τώρα θα το μετανιώσεις! Θα γυρίσει πίσω με κοπάδι.
Η αφήγηση της ιστορίας δεν είναι γραμμική, στην ουσία το «τέλος» της βρίσκεται στο “Chains for the Sea”.
Ναι είναι λίγο μπερδεμένη. Δεν είναι ιστοριούλα, είναι ολόκληρη ταινία.. Προσπαθώ να μην την επαναλαμβάνω πολύ, γιατί έχει πολλά στοιχεία μέσα τα οποία θα χαθούν. Πρόκειται για μια γυναίκα που ζούσε στο δάσος και συγκέντρωνε υπό την προστασία της τα μικρά παιδιά που εγκαταλείπανε εκεί. Κάποια στιγμή ψάχνανε ένα παιδί για συγκεκριμένο σκοπό, με αποτέλεσμα να την ξεκάνουν και αυτή και τα παιδιά που είχε μαζέψει. Επέζησε μόνο ο λαγός ο οποίος επέστρεψε να εκδικηθεί. Είναι λίγο Άμλετ αλλά έχει μια κβαντική ανατροπή στο τέλος.
Ή μπορεί και να μην επέστρεψε για να εκδικηθεί. Σύμφωνα με το “The Sky Will Remember” μπορεί να συγχώρεσε και να ξέχασε.
Θα κάνω spoiler τώρα και δεν ξέρω αν πρέπει να το βάλεις αυτό στη συνέντευξη. Το ένα τέλος είναι αληθινό και το άλλο είναι ψέμα. Το «κακό» τέλος είναι αληθινό, το άλλο είναι ένα όνειρο. Για αυτό και το αντίστοιχο βινύλιο θα είναι διαφανές με μπλε συννεφάκια, παραπέμποντας στο όνειρο.
Στο artwork, το κόκκινο στο εξώφυλλό του “To Leave a Single Wolf Alive” παραπέμπει στη φωτιά, ενώ το άλλο που είναι γαλαζωπό, παραπέμπει σε κάποιο άλλο στοιχείο της φύσης; Στον αέρα ίσως;
Ναι. Αν το σκεφτείς λίγο το εξώφυλλο στο πρώτο άλμπουμ, το “Chains for the Sea” είναι το νερό. Το δεύτερο το “A Mother To Scare Away The Darkness” είναι πνιγμένο μέσα στη φύση και τα δέντρα. Είναι η γη. Και αυτά τα δύο είναι φωτιά και αέρας. Και έτσι κλείνουμε την τριλογία.
Η σκηνική σας παρουσία βασίζεται πάνω στους ήρωες της ιστορίας και έτσι στις συναυλίες ανεβαίνετε στη σκηνή ενσαρκώνοντας χαρακτήρες, φορώντας μάσκες, παίζοντας ρόλο. Μετά το τέλος της τριλογίας τις μάσκες τις κρατάτε; Τις αλλάζετε με κάποιες επόμενες, κάποιας επόμενης ιστορίας ή εμφανίζεστε πλέον χωρίς μάσκες;
Με μάσκες θα βγαίνουμε μία ζωή. Δεν θα αλλάξει αυτό. Τα κομμάτια εξάλλου δεν θα σταματήσουμε να τα παίζουμε. Όταν βγει το τέταρτο άλμπουμ και αν τελικά καταλήξω στο story που έχω γράψει, θα δούμε πως θα το αποδώσουμε και αυτό στη σκηνή. Ίσως να αλλάζουμε μάσκες ανάλογα με το υλικό που παίζουμε. Χωρίς μάσκες πάντως δεν υπάρχει περίπτωση να βγούμε, καθώς έχουν γίνει πλέον αναπόσπαστο στοιχείο των Halocraft.
Συνολικά η εικόνα σας εκπέμπει μια «μυστικότητα», που δημιουργεί την περιέργεια να ψάξει κανείς περισσότερο τα άλμπουμ σας και το artwork στα εξώφυλλά σας.
Μου αρέσει πολύ να κρύβω πράγματα στο artwork, στους τίτλους, ακόμη και μέσα στα κομμάτια. Τις προάλλες που τελειώναμε τις ηχογραφήσεις στο studio κάναμε μια κουβέντα με τον Στράτο (Strutter), που μας έκανε τις μίξεις και το master. Μου λέει «όλα αυτά τα μικροπράγματα που κρύβεις εδώ και εκεί, τα καταλαβαίνει κανένας;» και του λέω: «Δεν έχει σημασία. Τα βάζω γιατί θέλω να υπάρχουν. Είναι στοιχεία που είτε οδηγούν στην ιστορία είτε διηγούνται κάποιες άλλες μικρές ιστορίες. Δεν έχει σημασία αν τα αντιληφθεί κάποιος. Σημασία έχει να υπάρχουν».
Συζητώντας με κόσμο μετά τις συναυλίες ή στα social media, εισπράττετε ερωτήματα που σχετίζονται με την μυθοπλασία της τριλογίας; Υπάρχει κόσμος που ψάχνοντας όλα αυτά τα κρυμμένα στοιχεία, αναρωτιέται για το φανταστικό σύμπαν που έχετε φτιάξει μέσα από τις τρεις κυκλοφορίες σας;
Ναι πολλοί το κάνουν. Υπάρχουν μάλιστα και κάποιοι που έχουν βρει σχεδόν ολόκληρο το story ποιο είναι. Μου αρέσει επίσης πολύ όταν αυτό που λέει ο άλλος είναι τελείως άσχετο, αλλά, με αφορμή όλο αυτό, έχει φτιάξει μια δική του ιστορία. Κοίτα, το post rock ως είδος λειτουργεί σαν soundtrack. Είναι κάτι που θα σε βάλει να φτιάξεις τις δικές σου εικόνες. Να φτιάξεις τις δικές σου ιστορίες. Δεν θέλω τόσο πολύ να κατευθύνω. Να πω αυτή είναι η ιστορία, πάρτη να. Φτιάξε αν θέλεις κάτι δικό σου.
Ούτως ή άλλως, μετά τα άλμπουμ έχουμε σκοπό να κυκλοφορήσουμε την ιστορία σε κόμικς. Ήδη μιλάμε με κάποια παιδιά για να γίνει η εικονογράφηση. Οπότε θα λυθούν όλες οι απορίες. Απλά στο τέλος-τέλος.
Αν θυμάμαι καλά από την προηγούμενή μας συνέντευξη, υπάρχει και ένα επιτραπέζιο παιχνίδι χαρακτήρων που είναι βασισμένο στην ιστορία του “The Witches’ Forest”.
Κάτσε να σου το δείξω. Εδώ το έχω. Το έχω έτοιμο. Απλά είναι σε μακέτα. Είναι όλα έτοιμα, μένει να εικονογραφηθούν και να τυπωθούν. Το πόσο σύντομα θα κυκλοφορήσει εξαρτάται από το πόσο καλά θα πάει το άλμπουμ. Υπάρχουν και πολλά έξοδα που τρέχουν. Τα βινύλια μόνο που θα βγάλουμε είναι τεράστιο κόστος. Θέλουμε να είναι καλή η ποιότητα, θέλουμε να είναι 180 γραμμάρια, να είναι βαριά, θέλουμε και διαφορετικά galaxy effect στο καθένα. Θα δούμε τι θα βγει από την κυκλοφορία για να μπορέσουμε μετά να χρηματοδοτήσουμε άλλα projects. Και το κόμικ και το card game θα χρειαστούν λεφτά. Θα εξαρτηθούν όλα από το πώς θα πάει το άλμπουμ.
Προχωρώντας στο μουσικό μέρος, στο προηγούμενο άλμπουμ, το “A Mother To Scare Away The Darkness”, υπήρχαν κάποια στοιχεία που παραπέμπαν σε 80’s pop. Ίσως και μια αύρα disco σε κάποιες συνθέσεις. Η καινούργια σας δουλειά, κυρίως το “To Leave a Single Wolf Alive” διακατέχεται από μια rock αισθητική. Επίσης η παραγωγή έχει έναν πιο άμεσο “in your face” χαρακτήρα. Τί συνετέλεσε ώστε να υπάρχει αυτή η στροφή στον ήχο σας;
Δεν θα συνεχίσουμε έτσι. Απλά το συγκεκριμένο έπρεπε να είναι στιβαρό και δυναμικό, οπότε καταλήξαμε σε αυτό. Τα επόμενα άλμπουμ θα είναι πιο κοντά στο “The Sky Will Remember”. Το “To Leave a Single Wolf Alive”, εξυπηρετώντας ρόλους θεματικούς, καθώς είναι το «κακό» τέλος της ιστορίας, έπρεπε να είναι «σκληρό».
Είναι χαρακτηριστικό πως και στα δύο καινούργια άλμπουμ, οι μελωδικές γραμμές είναι ευκολομνημόνευτες. Τις ακούς και αμέσως σου μένουν. Οι βασικές, μελωδικές γραμμές της κιθάρας θα μπορούσαν κάλλιστα να λειτουργήσουν ως φωνητικές μελωδίες, αν υπήρχαν φωνητικά. Υπάρχει κάποια τέτοια σκέψη για το μέλλον;
Κοίτα, σε αυτό το άλμπουμ βάλαμε φωνητικά σε έξι – επτά κομμάτια, όπως στο “Silent Forest”, στο “You Are”, στο “And In that Light, I Saw You”. Ήθελα να βάλω και σε άλλα κομμάτια. Μέσα στο studio πειραματιζόμουν με πολλούς στίχους, σε σημεία. Για να καταλάβεις, στο “It Was Promised” είχα γράψει και κουπλέ και ρεφραίν και τα πάντα, αλλά άλλαζε τελείως το κομμάτι. Έκανα κάποιες προσπάθειες να βάλω τους στίχους όπως τους είχα αρχικά στο μυαλό μου, αλλά άλλαζε το ύφος. Καταλήξαμε στο ότι για να μείνουμε Halocraft και να μην γίνουμε άλλη μπάντα, πρέπει οι στίχοι να είναι λίγοι, σε συγκεκριμένα σημεία και η φωνή να είναι μέσα στο mix σαν ένα ακόμη όργανο. Και στα επόμενα άλμπουμ θα συνεχίσουμε να βάζουμε στίχους, αλλά θα κυμαίνονται πάλι σε αυτά τα πλαίσια. Στο τέλος του άλμπουμ, το “Forget Me” που έχει κουπλέ, απαγγελία, ρεφραίν, είναι η εξαίρεση. Όπως εξάλλου και το “She Speaks of Stars” από το “Chains for the Sea”.
Πιστεύεις ότι η χροιά της ανθρώπινης φωνής έχει μια αμεσότητα στο να μεταφέρει συναισθήματα; Μπορεί η φωνή να επικοινωνήσει καλύτερα με τον ακροατή, μεταφέροντας με πιο διακριτό τρόπο όσα θέλεις να πεις σε σχέση για παράδειγμα με μία κιθάρα;
Πιστεύω ότι το συναισθηματικό φορτίο ενός κομματιού το αντιλαμβανόμαστε κυρίως μέσω της μουσικής. Η φωνή μπορεί να μεταφέρει το νόημα. Σε ένα post rock κομμάτι, συχνά είναι ο τίτλος που θα σου δημιουργήσει μια προδιάθεση, που θα σε βοηθήσει να καταλάβεις τι συμβαίνει. Αν δεν υπάρχει ούτε ο τίτλος, τότε είναι λίγο στον αέρα. Αλλά πάλι δεν πειράζει. Ό,τι νιώσεις. Όπου έχουμε βάλει σε αυτό το άλμπουμ φωνητικά, τα φωνητικά αποτελούν κυρίως τη συνέχεια του τίτλου. Στο “You Are” για παράδειγμα, επαναλαμβάνεται στο ρεφραίν η φράση “My Sea”. Είσαι η θάλασσά μου. Τα φωνητικά αποτελούν μέρος του τίτλου που ενσωματώθηκε στη σύνθεση.
Ζούμε σε μία εποχή που χαρακτηρίζεται από πρωτοφανή απόσπαση προσοχής. Κυριαρχεί η κουλτούρα των shorts, των stories και γενικότερα της εικόνας των λίγων δευτερολέπτων. Μέσα σε αυτή την εποχή, κυκλοφορεί ένα διπλό άλμπουμ με δεκαεπτά συνθέσεις. Πιστεύετε ότι υπάρχει μέσα σε αυτούς τους σύγχρονους ρυθμούς ο χώρος και ο χρόνος για μία τέτοια κυκλοφορία;
Όχι, άμα στέκαμε καλά θα κυκλοφορούσαμε ένα – ένα τα κομμάτια με videoclip και θα το κάναμε όπως όλοι οι άλλοι που είναι και πιο πρακτικό. Αλλά, επειδή είμαστε «βλαμμένοι» (χα χα χα, γέλια) τα σκάμε όλα μαζί γιατί θέλουμε να τα κυκλοφορήσουμε ως άλμπουμ, ως μία οντότητα. Όλοι σιγκλάκια βγάζουν πλέον, κανείς δεν βγάζει ολόκληρο άλμπουμ. Για να έχουν τον χρόνο να τα προωθήσουν ανάλογα. Σου λέει άμα βγάλω δέκα κομμάτια μαζί και πιάσει το ένα, έκαψα τα άλλα εννέα. Δεν είναι έτσι για εμάς, το σύνολο παραμένει σύνολο. Το άλμπουμ είναι άλμπουμ. Είναι αυτό και όποιος θέλει να το σεβαστεί και να το ακούσει όπως θέλουμε να το ακούσει, θα το ακούσει ολόκληρο. Τα άλμπουμ των Halocraft φτιάχνονται για να ακουστούν ολόκληρα από την αρχή μέχρι το τέλος, ως ένα ενιαίο πράγμα.
Από τις προηγούμενες κυκλοφορίες σας, υπάρχουν συνθέσεις που ξεχώρισαν; Το εισπράττετε αυτό στις αντιδράσεις του κόσμου στις συναυλίες;
Υπάρχουn, και το θέμα είναι ότι είναι κομμάτια όπως το ομότιτλο, το “Chains for the Sea”, που δεν το περίμενα και μου φάνηκε περίεργο. Επίσης, τo “In orbit”. Αυτό το περιμέναμε καθώς είναι πιο χορευτικό, πιο χαρούμενο. Γενικά όμως όποιον ρωτήσεις, διαφορετικά κομμάτια θα σου πει.
Αυτό είναι καλό.
Ναι, δείχνει ότι όλες οι συνθέσεις είναι ισάξιες και ο καθένας, για τους δικούς του λόγους, θα διαλέξει αυτό που του αρέσει περισσότερο.
Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, ποιο είναι το επόμενό σας βήμα;
Το καλοκαίρι θα παίξουμε σε όποια φεστιβάλ προκύψουν. Το φθινόπωρο θα κάνουμε μία ελληνική περιοδεία και στις αρχές της επόμενης χρονιάς, σκεπτόμαστε να ξεκινήσει η ευρωπαϊκή μας περιοδεία. Οι εποχές για να περιοδεύεις είναι πλέον δύσκολες. Για να μπορείς να καλύψεις το κόστος, πρέπει να κόψεις πεντακόσια εισιτήρια σε κάθε live, ώστε να πεις ότι θα πληρωθούν όλοι και θα μείνει και κάτι για την μπάντα. Για τους επόμενους μήνες πράγματα όπως η προώθηση του άλμπουμ στα social κλπ., θα γίνονται από την έδρα μας. Επίσης, θα κάνουμε ένα live session του “A Mother To Scare Away The Darkness”, όπως είχαμε κάνει και για το “Chains for the Sea” στο valve studio, για να υπενθυμίσουμε ότι υπάρχει και αυτό το άλμπουμ. Ακούστε το ξανά σε μία live εκδοχή.
Κλείνοντας την κουβέντα μας, τί θα ήθελες να προσθέσεις;
Θα ήθελα να ζητήσω από τον κόσμο να ακούσει το άλμπουμ και να επικοινωνήσει μαζί μας. Να μας πει την άποψή του. Θέλουμε να δούμε ποια θα είναι η ανταπόκριση του κόσμου. Θέλουμε να πιάσουμε τον παλμό, να δούμε τί περιμένουν από τους Halocraft.
Από πού μπορεί να προμηθευτεί κανείς τα άλμπουμ;
Από Bandcamp, Spotify…..Ψηφιακά από παντού. Θα ανέβουν παντού τα κομμάτια. Τώρα αν κάποιος θέλει cd, βινύλιο ή κανένα μπλουζάκι, στο Bandcamp καθώς και στο Shopify.
Ο επίλογος δικός σου.
Νομίζω τα είπαμε όλα. Ευχαριστούμε πολύ.
Εμείς ευχαριστούμε για τον χρόνο σου.
Επιμέλεια συνέντευξης: Δημήτρης Κορομηλάς
