“..you can’t teach an old dog new tricks..”, σου λένε. Ή μήπως δεν χρειάζεται, λέω εγώ. Ακόμα καλύτερα , εδώ έχουμε να κάνουμε με παλιά .. σκυλιά, που ξέρουν και νέα κόλπα. Ένατος studio δίσκος των Σκοτσέζων Gun, το “Hombres” περιέχει “..μερικά από τα καλύτερα κομμάτια της μπάντας”, προειδοποιεί ο Steve Harris.
Πάμε από την αρχή: η μπάντα διανύει την τέταρτη δεκαετία της , σχηματίστηκαν το 1987 και από τότε όργωσαν ατελείωτες ώρες σε στούντιο, συναυλίες, μεγαλόσχημες περιοδείες, βραβεύτηκαν, συνέδραμαν σε φιλανθρωπίες , διαλύθηκαν , ξανασχηματίστηκαν, λίγο πολύ τα έκαναν σχεδόν όλα. Αγαπήθηκαν κατά βάση για τα τρία πρώτα άλμπουμ τους-“βοήθησε” και η εποχή , 1989-1994 , πόσα διαμάντια του hard rock ήχου γενικότερα κυκλοφόρησαν σ ’αυτές τις χρονιές!
Μετά την ακρόαση του “Hombres” καταλαβαίνεις ,βέβαια , ότι έχουν ακόμα πολλά να δώσουν. Επέστρεψαν στις ρίζες τους, εξάλλου, παρά τα modern στοιχεία με τα οποία πειραματιζόμενοι στόλισαν προηγούμενες δουλειές τους, ουσιαστικά πάντα εκεί τριγύρω ήταν. Αυτός ο δίσκος όμως είναι σα να βγήκε τότε, στις αρχές τους!
Το ηθικό είναι υψηλό, οι δυνάμεις ατελείωτες (αναμένουμε tour dates), η έμπνευση αστείρευτη, ανακάλυψαν , θαρρείς, το ελιξίριο της νεότητας. Κι αυτό ακριβώς είναι κατ’ εμέ το μεγαλύτερο επίτευγμα τους εδώ: ενώ οι Gun είναι στη .. γύρα δεκαετίες , το εν λόγω άλμπουμ ακούγεται φρεσκότατο, δροσερό, νεανικό θα πεις. Ο ήχος τους , η έκταση και το εύρος των τοπίων που σε μεταφέρει , εξαπλώθηκε. Υπάρχει όμως κοινός παρονομαστής, σήμα κατατεθέν τους, όπου κι αν πήγε η μουσική τους – από το gospel και τα blues μέχρι το glam και το μελωδικό rock-,το hard rock είναι εδώ και μάλιστα στα καλά του, στολισμένο, γυαλισμένο και περιμένει αυτιά να το ακούσουν. Η.. φίνα παραγωγή είναι αψεγάδιαστη -κομβικοί οι Simon Bloor (Trevor Horn) και Daryl Thorpe (Foo Fighters)-, όλα ακούγονται καθαρά, σίγουρα δε, περιμένουμε να δούμε και τις αποδόσεις τους στα live.
Είναι από τους δίσκους που δεν έχει σημασία το κομμάτι που θα ξεκινήσεις να ακούς, μια χαρά θα περάσεις όπως και να χει. Το “All fired up” που ανοίγει , είναι αυτό που λέμε ευκολόπιοτο. Κλασικό 80’s riff , καθαρά φωνητικά που σου κολλάνε το ρεφραίν στο μυαλό, θεματολογία βγαλμένη από τους προβληματισμούς των lockdown. “Boys Don’t Cry” και οι χτύποι ας πέσουν στην καρδιά μας για να μπούμε σε blues μονοπάτι. Φωνητικά με μελωδικά ανεβάσματα και χαμηλές που βελούδινα σε χαϊδεύουν. Κεραυνός το “Take Me Back Home” , κλασικό Gun , βουτηγμένο στο glam το “Fake Life”. Το “Falling” είναι ένα άκρως μελωδικό τραγούδι με επικά κιθαριστικά σόλο, “γεμάτα” riff και φωνητικά που συνδράμουν μεγαλειωδώς. Σε blues ρυθμό και groove φωνητικά το “You Are What I Need”, αμιγώς στον ήχο της μπάντας, μια καλοστημένη μπαλάντα. Σε ίδιους δρόμους, στιβαρούς Gun, και το επόμενο “Never Enough”. Πιο δυναμικά φωνητικά, ανεβασμένο το rhythm section και το hard rock στοιχείο εκρήγνυται στο “Don’t Hide Your Fears Tonight”. Σωστή έκπληξη , ευχάριστη, το “Lucky Guy”. Δυνατές μπασογραμμές και αφηγηματικά φωνητικά , το headbanging είναι εδώ!
Δεν υπάρχει κομμάτι στο δίσκο που υπολείπεται. Τα bonus tracks είναι καλοστημένα, έξυπνες εκτελέσεις, που κλείνουν το track listing βελούδινα.. γλυκιά γεύση μένει στο στόμα μας.
Τίμια επιλογή , ασφαλέστατη, για όσους ψάχνουν το σκληρό ροκ σε όλο του το εύρος και μεγαλείο, σε έναν δίσκο. Πρόκειται για κυκλοφορία που μας ξυπνά μνήμες των 80s και ανοίγει ταυτόχρονα και το μονοπάτι των Gun προς το μέλλον. Οι Gun είναι εδώ.. πάλι!
Είδος: Hard Rock/Metal
Εταιρεία: Cooking Vinyl
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 12 Απριλίου 2024
Λευτέρης Κουτσιούκης
