Με 45 χρόνια “ζωής” στην “πλάτη” και με κάποιες από τις πιο κλασικές μουσικές στιγμές στην “φαρέτρα” τους, νομίζω ότι οι Grave Digger δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν. Άλλωστε, μιλάμε για μία εκ των 4 “υπερδυνάμεων” του power metal στα ‘80s, μαζί με Running Wild, Rage και Helloween, για την μπάντα που “ταυτίστηκε” με τον θρύλο του William Wallace και την ανεξαρτησία της Σκωτίας, για το group που τόλμησε να “ασχοληθεί” με τις σταυροφορίες και τον μύθο του Excalibur και να πετύχει, αφήνοντας μια σπουδαία “τριλογία” στην heavy/power σκηνή. Νέο album λοιπόν για τους Γερμανούς θρύλους, υπό τον τίτλο “Bone Collector”, με τον άμεσο τευτονικό heavy/power χαρακτήρα της μπάντας να μην λείπει, προσφέροντάς μας ακόμη έναν κλασικό Grave Digger δίσκο.
Φαντάζομαι όσοι γνωρίζετε τους Γερμανούς, σίγουρα δεν περιμένετε νέα “κόλπα”, όσον αφορά τον ήχο τους. Τους γουστάρετε για αυτό που παίζουν, και η αλήθεια είναι ότι το κάνουν απίστευτα καλά. Άλλωστε και οι ίδιοι, δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν, κάνοντας απλά αυτό που ξέρουν καλύτερα: να μας προσφέρουν στακάτο, πρωτόλειο heavy/power metal. Και πραγματικά, αυτό συμβαίνει στο “Bone Collector”, χωρίς φανφάρες και “τυμπανοκρουσίες”. Οι Grave Digger έχουν έναν αληθινό ηχητικό heavy/power “χαρακτήρα” και μετά από 40+ χρόνια στην σκηνή, δεν δείχνουν διατεθειμένοι να τον “αλλάξουν”, για χάρη της “εμπορικότητας”. Το 21ο δημιούργημά τους, φέρει ένδοξα την heavy/power “σφραγίδα” των Γερμανών, με το ίδιο πάθος, την ίδια ένταση, την ίδια ενέργεια, όπως τότε πίσω στα ‘80s, που οι Chris Boltendahl και Peter Masson σχημάτιζαν την μπάντα. Άμεσο, “τραχύ” heavy/power, “γεννημένο” στον αχό της “μάχης”, με αστείρευτη ενέργεια και γεμάτο ένταση, με μια πηγαία δύναμη να το χαρακτηρίζει και τόσο μοναδικό, που ακόμη και σήμερα κατορθώνει να ξεχωρίζει τους Grave Digger από τον “σωρό” των heavy/power σχημάτων και να αποτελεί έναν από τους “φάρους” του χώρου, για τα νέα group. Και αυτό αποκτά μεγαλύτερη αξία, γνωρίζοντας ότι συνεχίζει να συμβαίνει, εν μέσω πολλών αλλαγών στην σύνθεση της μπάντας, χωρίς ωστόσο να “διαταράσσεται” η ηχητική της “ταυτότητα”. Ο Chris Boltendahl και η παρέα του, συνεχίζει τακτικά να δημιουργεί heavy/power “δυναμίτες”, χωρίς να “αποπροσανατολίζεται” από οποιαδήποτε “εμπόδια”, στοχεύοντας αποκλειστικά στην ικανοποίηση των οπαδών και του heavy/power “οράματός” τους. Το “Bone Collector” δεν είναι παρά ένα ακόμα κλασικό Grave Digger album, με τον αυθεντικό heavy/power metal “χαρακτήρα” των Γερμανών, που θα σου προσφέρει τις ίδιες μουσικές “συγκινήσεις”, όπως και οι προκάτοχοί του, ηχητικά.
Όσον αφορά το συνθετικό κομμάτι, ίσως το “Bone Collector” φαντάζει λίγο τι πιο “προβλέψιμο” και ένα “σκαλί” πιο πίσω ποιοτικά, από τα “Symbol Of Eternity” και “Fields Of Blood”. Ίσως εδώ, οι Grave Digger δείχνουν το “θνητό πρόσωπό” τους, μένοντας λίγο πιο πίσω σε έμπνευση και φαντασία, από τα δύο προηγούμενα album τους, χωρίς ωστόσο να απογοητεύουν τους οπαδούς τους, αφού τα 11 κομμάτια του δίσκου αποτελούν χαρακτηριστικούς heavy/power ύμνους της μπάντας. Σίγουρα η αλλαγή του Axel Ritt από το επίσης riff-οπολυβόλο Tobias Kersting των Orden Ogan, έχει φέρει μια πιο φρέσκια “πνοή” στους Γερμανούς, και αυτό “απαντάται” στον πιο στιβαρό ήχο τους, όμως μοιάζει να έχει επηρεάσει την συνθετική “χημεία” που υπήρχε επί 14 χρόνια στο group, χωρίς ωστόσο να φαντάζει κάτι το τραγικό, αλλά περισσότερο “προβλέψιμο” και αντιμετωπίσημο. Ο δε Kersting καταφέρνει να χωρέσει απευθείας στα “παπούτσια” του Ritt, δείχνοντας τις εξαιρετικές δεξιότητές του στα στακάτα riff και τα περίτεχνα solo, ενώ ο Boltendahl μοιάζει “αγέραστος” ερμηνευτικά, διατηρώντας την ίδια “τραχιά”, into your face φωνητική “όρεξη”. Όσο για τους Kniep και Becker, τι να τους πεις και να τους προσάψεις, δείχνοντας τέτοια προσήλωση και τέτοια σταθερότητα, στο “έργο” τους; Προφανώς και υπάρχουν συνθέσεις που ξεχωρίζουν μέσα στο “Bone Collector”, με τα “The Rich, The Poor, The Dying”, “Made Of Madness”, “Forever Evil & Buried Alive” και “Whispers Of The Damned (The Banality Of Evil)” να αποτελούν την “αιχμή” του “δόρατος” όσον αφορά το songwriting και τα εμπνευσμένα riff, και τα “Kingdom Of Skulls”, “Bone Collector” να ακολουθούν σε ποιότητα, ενώ τα “The Devil’s Serenade” και “Killing Is My Pleasure (The Iceman)”, να δείχνουν ένα πιο “εμπορικό” προσωπείο. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι, ότι και σε αυτό το δισκογραφικό βήμα τους, οι Grave Digger κατορθώνουν να σου χαρίζουν εκείνα τα μοναδικά heavy/power “ρίγη”, που δου χάριζαν και πριν από 40+ χρόνια και αυτό είναι ένα φοβερό επίτευγμα. Το “Bone Collector” μοιάζει να μην ξεφεύγει από τα συνήθη συνθετικά στάνταρ των Γερμανών, ικανοποιώντας το φανατικό κοινό τους, με την αυθεντικότητα της προσέγγισής τους.
Προφανώς και οι Grave Digger δεν χρειάζεται να “ανακατέψουν” την “τράπουλα” για να “ερεθίσουν” το κοινό, αφού αυτό το έχουν καταφέρει εδώ και 40 περίπου χρόνια, με τον αυθεντικό, “τραχύ”, τευτονικό heavy/power “χαρακτήρα” τους. Το “Bone Collector” έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά από ποιοτικά heavy/power album, αποδεικνύοντας την τρομερή σταθερότητα των Γερμανών, όπως και την δυναμική να μιλούν στην “καρδιά” των οπαδών. Μιλάμε για έναν κλασικό Grave Digger δίσκο, που φέρει περήφανα την heavy/power “σφραγίδα” της μπάντας. Ένα άμεσο και στιβαρό heavy/power δημιούργημα, που δεν θα αργήσει να σε “κερδίσει”, χαρίζοντάς σου λίγη από την αίγλη των ‘80s. Μπορεί να είναι λίγο πιο πίσω ποιοτικά από τους δύο προκατόχους του, σίγουρα όμως πρόκειται για ένα album, που θα ικανοποιήσει ιδανικά τις heavy/power “ορέξεις” σου. Απόλαυσε το λοιπόν! Δεδομένα value for money επιλογή, από τις κυκλοφορίες που θα απασχολήσουν την λίστα με τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς, όταν έρθει η ώρα.
Είδος: Heavy/Power Metal
Δισκογραφική: Reigning Phoenix Music/Roar Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 17 Ιανουαρίου 2025
Facebook
Website
