GAUPA: “Fyr”

EP

Η μικρή παράξενη πόλη Falun στην κομητεία Dalarna στη Σουηδία, χωρίζεται από τον ποταμό Faluån. Το άλλοτε φημισμένο ορυχείο χαλκού της πόλης βρίσκεται στη μία πλευρά, η οποία για πολλούς αιώνες ήταν μια από τις κύριες επιχειρηματικές δραστηριότητες της Σουηδίας. Αυτή η πλευρά του ποταμού συνήθως ονομαζόταν “πλευρά εξόρυξης”, όπου δεν φύτρωναν πολλά φυτά λόγω του τοξικού καπνού που μόλυνε το έδαφος. Στην άλλη πλευρά του ποταμού, όπου ο καπνός δεν έφτανε, υπήρχαν πολλές μεγάλες βίλες, γεγονός που έκανε αυτή την πλευρά να είναι η προνομιούχα όμορφη πλευρά. Το ορυχείο είναι πια κλειστό, αλλά αν σκάψει κανείς προσεκτικά θα ανακαλύψει το πολύτιμο μέταλλο που ακούει στο όνομα Gaupa.

Οι Σουηδοί έχουν την αφετηρία τους στο 2017, και ενώ μετρούν δυο πλήρη άλμπουμ, μόλις επέστρεψαν με το νέο τους ΕΡ. Επιβιώνοντας στη δύσκολη συγκυρία της πανδημίας, το συγκρότημα είναι στη σημερινή του μορφή ένα κουαρτέτο, μετά την αποχώρηση του ενός κιθαρίστα Daniel Nygren, που άφησα όλα τα καθήκοντα της εξάχορδης στον David Rosberg. Αυτοπροσδιορίζονται σαν ένα stoner doom σχήμα με έντονα ψυχεδελικά στοιχεία, και η πραγματικότητα αναδεικνύει μια διάθεση διαρκούς εξέλιξης.

Καθοριστικός παράγοντας της κυρίαρχης εντύπωσης που αφήνει το έργο τους είναι η τελετουργική παράσταση της σπουδαίας τραγουδίστριας Emma Näslund. Η μυστηριακή της έκφραση, η σχεδόν παγανιστική αύρα που αναδεικνύει, και η μοναδική της χροιά χαρίζουν στις διαδρομές των Σουηδών πολύτιμα αλλά και παράτολμα ηχοχρώματα, σημαδεύοντας ιχυρές εντυπώσεις στη μνήμη του ακροατή. Έτσι στο νέο τους ΕΡ τους συναντάμε ακόμα πιο εξωτικούς και ντελικάτους, ευέλικτους να περιφέρονται από περιστρεφόμενες ψυχεδελικές εντυπώσεις μοιραίων αναμονών, μέχρι ρυθμικά εμμονικά rockers που έχουν όμως μια αλλόκοτη, διάφανη εκκεντρικότητα. Έτσι, οι Gaupa ακούγονται στα τέσσερα νέα τραγούδια τους να έχουν εδραιώσει μια φρέσκια αφετηρία, ικανή να συγκινήσει ρετρολάγνους δύστροπους ταξιδιώτες αλλά και μοντέρνους ακροατές που δελεάζονται από γενναίες προσμίξεις. Ο ήχος διατηρεί μια ελαστική και φιλική απόχρωση χωρίς τη λασπώδη stoner επιδερμίδα που ίσως κούραζε εύκολα τους κλασικούς, και μια απόκοσμη και ευπρόσδεκτη folk δόση. Και μέσα σε όλα αυτά έχουν και το ταλέντο να σκαρώσουν ένα εν δυνάμει πανέμορφο vintage single σαν το “Ten of Twelve”.

Με τέσσερα κεφάλαια που τρέχουν με μια ιδιαίτερη και ευέλικτη ευκολία και γοητεία, οι Σουηδοί ακούγονται πανέτοιμοι να δώσουν ένα πανίσχυρο έργο λάγνων μουσικών φαντασιώσεων και ηχητικών αποδράσεων σε ένα μικροσύμπαν μοιραία πολύχρωμο και μυστηριακό. Μέχρι εκείνη τη στιγμή αυτό το 24λεπτο περιεκτικό δείγμα προειδοποίησης έχει το βάθος, την αντοχή και τη γοητεία να μας κρατήσει σε μια συναρπαστική αναμονή, με κορυφή το δραματικό, επίμονο αμάλγαμα του “Elastic Sleep” και ένα έργο παυσίπονο στην ψηφιακή λαίλαπα για εξώφυλλο.

Είδος: Doom/Stoner/Psych Rock/Metal
Εταιρεία: Nuclear Blast Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 4 Ιουλίου 2025

Facebook
Website

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1318 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.