Σε μια βραδιά που είχε κυκλωθεί εδώ και πολλούς μήνες, στο καλεντάρι μου αφορούσε το γεγονός της άφιξης ενός από τα μεγαλύτερα σχήματα στον χώρο της ebm /industrial μουσικής που ήταν αρκετό να ενεργοποιήσει τις μάζες των φίλων της σκοτεινής ηλεκτρονικής σκηνής με σκοπό να απολαύσουν μια από τις πιο επιδραστικές μπάντες του χώρου και δεν ήταν άλλη από την συντροφιά του Bill Leeb, με το συγκρότημα των Front Line Assembly.
Στα πλαίσια της ευρωπαϊκής τους περιοδείας κατόρθωσαν να περάσουν και από τα μέρη μας για πρώτη φορά, δίνοντας την δυνατότητα να απολαύσουμε στην σκηνή του Arch Club, μια μπάντα μου αποτελεί εκ των πρωτοπόρων στον χώρο της σκληρής ηλεκτρονικής μουσικής. Μάλιστα η συγκεκριμένη βραδιά συνοδεύτηκε από ένα εξόχως όμορφο “πακέτο” με την παρουσία των Architect και Qual, να ολοκληρώνουν μια νύχτα που ήταν αφιερωμένη αποκλειστικά στις dark/ industrial ”μελωδίες”.
Αν και καθημερινή μου έκανε ιδιαίτερα ευχάριστη εντύπωση, το γεγονός ότι ο κόσμος προσήλθε από νωρίς, άλλωστε το κίνητρο ήταν υψηλό, αφού δεν έχουμε πάντοτε την πολυτέλεια να απολαμβάνουμε σχήματά διεθνούς εμβέλειας και από την άλλη και τα support σχήματα εξασφάλιζαν το γεγονός της επιτυχίας της βραδιάς, η οποία προμηνύονταν καταιγιστική.
Το πρόγραμμα του event τηρήθηκε ευλαβικά και μόλις στις 20:40, το προσωπικό one man project του Daniel Myer(Haujobb,κτλ) ως Architect, ανέβηκε στην σκηνή του Arch προκείμενου να γεμίσει την βραδιά με σκοτεινούς ήχους που επεκτείνονταν σε όλο το φάσμα της ambient, της electro, idm και synthwave, πλέκοντας ένα ιδανικό post apocalyptic soundtrack, το οποίο κράτησε ζεστό το κοινό, προετοιμάζοντας το κατάλληλα για το κυρίως πιάτο. Δυναμικός και λιτός ο Daniel Myer μέσα στην ώρα που του αναλογούσε, περιέγραψε τον μηχανικό του κόσμο με ορισμένες από τις καλύτερες στιγμές του, φτιάχνοντάς ατμόσφαιρά συνθετικά φορτισμένη, ευχαριστώντας το κοινό που τον χειροκρότησε θερμά, βάζοντάς το καπελάκι του, αποχωρώντας και αφήνοντάς την σκυτάλη στον επερχόμενο Qual.
Σε αυτό το σημείο γυρνώντας να δω την προσέλευσή διαπίστωσα ότι το Arch ήταν εμφανώς γεμάτο έχοντας μάλιστα και μεγάλο εύρος ηλικιακό, από νέους μικρής ηλικίας μέχρι και “νέους“ μεγάλης ηλικίας κάτι που με έκανε ιδιαίτερα αισιόδοξο για το μέλλον της σύγχρονης ηλεκτρονικής σκηνής, που διανύει μια περίοδο εξέλιξης και ανέλιξης.
Τώρα η παρουσία του William Maybelline με το προσωπικό του project των Qual, ήταν μια αποκάλυψη για έμενα, διότι μας παρουσίασε ένα διαφορετικό προσωπείο από αυτό που διατηρεί με το σχήμα των Lebanon Hanover. Πρώτα από όλα ο άνθρωπος είναι ένας εκπληκτικός perfomer, αφού κατόρθωσε μέσα στο χρονικό διάστημα που διέθετε να μας αιχμαλωτίσει στον “διεστραμμένο” ηλεκτρονικό του κόσμο.
Απόκοσμα επικοινωνιακός και εκφραστικός σε όλη την διάρκεια έδειξε να απολαμβάνει κάθε στιγμή, με ένα σφιχτό setlist που ακροβατούσε σε δυναμικά old school industrial περάσματα και μελωδικά electro και ebm στοιχειά που δυναμίτισαν την ατμόσφαιρά στο έπακρο μέσα στο Arch. Φανερά απελευθερωμένος όσον άφορα την έκφραση του, κινήθηκε με μεγάλη ευκολία σε όλα τα ηλεκτρονικά παρακλάδια του ήχου του, “στιγματίζοντας” μια σαθρή και παρηκμασμένη κοινωνία, αποκαλύπτοντας με τον δικό του μοναδικό τρόπο το μέλλον που μας περιμένει.
Σε αυτό το “τρενάκι” των extreme συναισθηματων που απέδωσε ο William Maybelline, ξεχώρισαν τα “Take Me Higher”, “Inject Your Mind”, “Tecknoid Bloodlust” και “How Many Graves”, σε μια εκπληκτικά απρόσμενη παρουσία που με κέρδισε στον απόλυτο βαθμό με την ερμηνεία και την σκηνική του παρουσία, συμβάλλοντας τα μέγιστα για να δημιουργηθεί η κατάλληλη ατμόσφαιρά για τους headliners της βραδιάς.
Λίγο μετά τις 22:30 και μέσα στο σκοτεινό(όπως αρμόζει) και αγαπημένο περιβάλλον του Arch, βιώσαμε μια έντονα συναισθηματικά φορτισμένη συναυλία και η στιγμή έμελλε να μείνει στην ιστορία με την παρθενική και πολυαναμενόμενη παρουσία των μοναδικών εκφραστών της industrial/ ebm μουσικής, με τους Front Line Assembly, να μας επισκέπτονται για να μας μεταφέρουν όλη την ιστορία του σκληρού ηλεκτρονικού ήχου.
Η έναρξη του live έγινε με το intro “Anthrocross”, και τα ηχητικά δυστοπικά τοπία των Καναδών απλώθηκαν σε όλο τον χώρο δημιουργώντας ένα συναίσθημα ασφυξίας και αγωνιάς. Η παρέα του Bill Leeb, δεν έχασε χρόνο και με τα “Final Impact” και “Neologic Spasm”, έκαναν μια βαθιά βουτιά στο ένδοξο παρελθόν τους με το κοινό να παραληρεί και να πάλλεται στις “συνθετικές” δονήσεις των Front Line Assebly, που είχαν έρθει με “άγριες” διαθέσεις.
Με μπροστάρη τον επιβλητικό Bill Leeb, ο οποίος αρχοντικά κράταγε με μαεστρία τα τύμπανα της έντασης και του παλμού και με τις αργόσυρτες φωνητικές και εκφραστικές του δυνατότητες να υποστηρίζουν απόλυτα τον ηλεκτρονικό “τρόμο” πολλές δεκαετίες τώρα, έκαναν απόλυτα σαφές ότι ακόμα αποτελούν τους ηγέτες μιας ολόκληρης σκηνής. Άλλωστε ο ήχος τους και η στιχουργική τους προσέγγιση με τα μηνύματα που “εκπέμπουν” τους κάνει τόσο επίκαιρους και διαχρονικούς ακόμη και στις ήμερες μας.
Το συγκρότημα όντας σε πολύ καλή κατάσταση λειτουργούσε ως μια “καλολαδωμένη” μηχανή, διατηρώντας υψηλά τα επίπεδα της αδρεναλίνης έχοντας ως σύμμαχο την πολύ καλή του διάθεση και έναν επιβλητικό ήχο συν το γεγονός ότι υπήρχε κάτω ένα κοινό που διψούσε για επιτυχίες, πρόσφεραν τα “Digital Tension”, “Plasticity”(ένας χαμός),”Biomechanic” και “Killing Ground” μην αφήνοντας τίποτα όρθιο και κανένα περιθώριο αμφισβήτησης, με τον ίδρωτα να στάζει σε κάθε μέτωπο, από την ένταση.
Μηχανές και άνθρωποι είχαν γίνει ένα με το “αποκαλυπτικό“ τοπίο που ερμήνευαν οι Frontline και τα “Deadened” και “Gun” έδωσαν μικρές “ανάσες” λίγο πριν τα “Mindphaser”(έπος) και” IED” δώσουν το τέλος που αποδείχτηκε βραχύβιο μετά από τις επευφημίες του κοινού που επιζητούσε λίγη ηλεκτρονική ”λύτρωση” ακόμα. Φυσικά και δεν μπορούσαν να αρνηθούν οι Front Line Assebly, οι οποίοι απολάμβαναν κάθε στιγμή από πλευράς τους, ορίζοντας με το ατμοσφαιρικό “Blood“ και το εμβληματικό(από τα παλιά) ”Body Count” το τέλος μιας ιστορικής βραδιάς που θα μνημονεύεται για πολύ καιρό στα στέκια της ηλεκτρονικής σκηνής.
Εν κατακλείδι μια όμορφη βραδιά για τους φίλους του σκοτεινού ήχου που βρέθηκαν στο Arch Club με τους Front Line Assebly να μας ανταμείβουν πλουσιοπάροχα με την industrial «ζεστασιά» της μουσικής τους, δείχνοντας την αξία ενός εξαιρετικού σχήματος που μέσα στον χρόνο κατόρθωσε να χαράξει τον προσωπικό του δρόμο, αφήνοντας ένα μοναδικό και ιδιαίτερο ηχητικό αποτύπωμα στον χώρο του ηλεκτρονικού ήχου, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι είναι από τους πρωτοπόρους του είδους, με διαφορά. Ευχαριστούμε και αναμένουμε για την επιστροφή…
Front Line Assembly Setlist
Anthrocross
Final Impact
Neologic Spasm
Shifting Through the Lens
Digital Tension Dementia
Plasticity
Bio-Mechanic
Killing Grounds
Resist
Deadened
Gun
Mindphaser
IED
Encore:
Blood
Body Count
