Για κάποιον ανόητο λόγο που είχε μάλλον να κάνει με το νεαρό της ηλικίας, η βιβλική μορφή του John Brown στο εξώφυλλο του πρώτου ομότιτλου δίσκου των Kansas, είχε συνδεθεί με το θάνατο της Μητέρας Φύσης που έκλεινε το άλμπουμ. Η εικόνα κάποιου που στο ένα χέρι κρατούσε τη βίβλο και στο άλλο ένα όπλο, μπορούσε εύκολα να θεωρηθεί επιθετικά εχθρική για το μέλλον του πλανήτη.
Βέβαια, ο John Brown βρισκόταν σε μια εντελώς διαφορετική αποστολή, αλλά αν σκεφτεί κανείς πως το τραγούδι γράφτηκε το 1974, αντιλαμβάνεται εύκολα την μυθική αναβλητικότητα του ανθρώπου απέναντι στον καθήκον του να προστατέψει την φύση. Από τη στιγμή που άκουσα για πρώτη φορά μικρός το “Death of Mother Nature Suite”, μάλλον κουράστηκα να ακούω ανάλογες προειδοποιήσεις που έσβηναν μέσα στον παράλληλο κόσμο της τέχνης, χωρίς να μπορούν να εισβάλλουν στην πραγματική ζωή. Επίσης, μάλλον κουράστηκα να βλέπω δάση να καίγονται τα καλοκαίρια, και αντίπαλα ανθρώπινα στρατόπεδα να επιχειρηματολογούν πάνω από τις στάχτες.
Κάποια στιγμή ένιωσα έντονα πως η οικολογική ευαισθησία έγινε γρήγορα μια πρόσκαιρη, επιφανειακή μίμηση στράτευσης, ένα αξεσουάρ για τον μέσο άνθρωπο να εμπλουτίσει το καθημερινό βιογραφικό του στις συναλλαγές με άλλους ανθρώπους. Ακούγοντας τον Mike Tramp να τραγουδά το “Little Fighter”, για την καταστροφή του πλοίου “Rainbow Warrior” της Greenpeace από τη Γαλλική κυβέρνηση, προκαλούσε άμεσα μια προαγωγή αυτού του ταλαντούχου ομορφόπαιδου από τη Δανία σε έναν σύγχρονο σκεπτόμενο άνθρωπο.
Είναι αλήθεια όμως πως προτιμούσα πραγματικά την αγριοφωνάρα του Martin Walkyier να γρυλίζει για την “cry of the land” και να αποδίδει το τέλος του “our dying island” στο χειρότερο είδος ηλιθίων, την ανθρώπινη φυλή. Ίσως γιατί η οργή ενός άξεστου σύγχρονου ποιητή ταιριάζει περισσότερο στην εσχατολογική κορνίζα αυτής της κραιπάλης του πλανήτη χωρίς φρένα. Η κυνική πραγματικότητα μοιάζει να εναρμονίζεται ιδανικά με όλα όσα στα 90’s επισήμανε ο frontman των Skyclad. Μια σειρά από πρωτοβουλίες με επιδοτούμενα προγράμματα κίνησαν τους μοχλούς της προώθησης πηγών ενέργειας με ουδέτερο αποτύπωμα άνθρακα. Στα μέτρα και σταθμά των ισχυρών lobby του πλανήτη, όλα αυτά σημαίνουν μια στεγνή μετακίνηση κεφαλαίων με πρόφαση τις αλλαγές που φέρνει η ανάγκη της προστασίας της φύσης. Τρόποι εξοικονόμησης εναλλακτικής ενέργειας μοιάζει να έχουν ήδη κάνει τον κύκλο τους και να αμφισβητούνται σθεναρά τα αποτελέσματα.
Η επιδερμική σοβαρότητα με την οποία προσεγγίζει εδώ και πολλές δεκαετίες ο άνθρωπος τις σημαντικές αλλαγές στη χλωρίδα και πανίδα του πλανήτη, αποκαλύπτοντας πως συχνά οι αποφάσεις έχουν πρόφαση τον σκοπό και στόχο το κέρδος, έχουν δημιουργήσει αμέτρητα παράδοξα σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Τυπικό παράδειγμα ήταν η μετατροπή των λύκων σε προστατευόμενο είδος, κάτι που κατέληξε σε σοβαρό πολιτικό ζήτημα, εξαιτίας της διαμάχης με τους αγρότες. Σε άλλα νέα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απειλεί με σημαντικά πρόστιμα τις τράπεζες στην Ευρώπη που δεν έχουν προβεί σε ορθή ενσωμάτωση των κλιματικών κινδύνων στις χορηγήσεις τους.
Η δυνατότητα της πολυπλοκότητας των σύγχρονων διαδικασιών εξακολουθεί να φαίνεται σαν τον γυαλισμένο διάδρομο των επιτήδειων που εξακολουθούν να καπηλεύονται χωρίς ενδοιασμούς τις πηγές του πλανήτη. Απέναντι σε δυσδιάκριτες μεθοδεύσεις και επιφανειακές αποφάσεις, ο μέσος κάτοικος εξακολουθεί να προβληματίζεται με ποιο καλαμάκι πρέπει να πιεί τον καφέ του.
Όταν ο Steve Hogarth πέρασε το κατώφλι των Marillion το 1989 , άνοιξε λογαριασμό με το ανατριχιαστικά προφητικό “Seasons End”. 23 χρόνια αργότερα, όπως τα δάση που συνεχίζουν να προωθούν τα πύρινα κύματά τους κάθε καλοκαίρι, εξακολουθεί να επιμένει με το “Be Hard on Yourself”, προειδοποιώντας πως η αιτία αφανισμού θα είναι η λαγνεία για πολυτέλεια.
Σε έναν ανόητο κόσμο στιγμιαίων εικόνων ωραιοπάθειας, όπου η τέχνη με μηνύματα είναι βαρετή, παρωχημένη, ξύλινη και κουραστική, φαίνεται πια πως ούτε η πιθανή απουσία βασικών αγαθών μπορεί να μας ωθήσει στην ουσία και ίσως να ενώσει αφέντες και εργάτες σε έναν κοινό σκοπό. Γιατί, όταν οι αγρότες της Δυτικής Αφρικής χάσουν και την τελευταία μάχη με τις κακές καιρικές συνθήκες και τις ασθένειες των δέντρων τους, το μεγάλο αφεντικό του πλανήτη θα απολαύσει αυτάρεσκα την τελευταία κούπα κακάο.
