Αν στο εξώφυλλο του ομότιτλου άλμπουμ, περίπου ενάμισι χρόνο πριν, γνωρίσαμε τους τύπους από το Los Angeles με μια εξωτερική φωτογραφία τραβηγμένη στο φως της ημέρας, το δεύτερο χτύπημα μας έρχεται με τις πέντε φιγούρες να ποζάρουν στο σκοτάδι, μπροστά από τις φλόγες μιας φωτιάς. Δεν αντιστέκομαι ούτε στιγμή να το δεχτώ σαν υπαινιγμό.
Τίτλοι για προσφορές αίματος, πνεύματα και οπτασίες έχουν απαιτήσεις να ζωντανέψουν με την ανάλογη υποβολή, και οι Early Moods, έχοντας ήδη στιβαρά σκοτεινές και ασήκωτες βάσεις από την πρώτη επίσκεψη, τον Αύγουστο του 2022, δεν βρίσκουν εμπόδια να υπηρετήσουν τον στόχο αυτό. Σύγχρονοι εκφραστές και υπηρέτες του αρχέγονου doom metal που υιοθετεί σεβαστά υποστυλώματα από την ορμή του NWOBHM, οι πέντε μουσικοί κάνουν σοφά, μικρά προσεκτικά βήματα μιας διαφοροποίησης από το ντεμπούτο τους, κρατώντας όμως σταθερή και αμετακίνητη τη γενικά διαμορφωμένη εντύπωση γύρω από την ταυτότητά τους.
Έτσι οι μάστορες της απέναντι όχθης, έχοντας αναμενόμενα μια στιβαρή δόση της παράδοσης των Pentagram, αλλά και της πρώιμης φάσης των Trouble, παραμένουν πιστά σκυμμένοι πάνω από την τεράστια επιδραστική παράδοση των Black Sabbath. Εξακολουθώ να θεωρώ τη φωνή του Alberto Alcaraz το κλειδί που ενώνει τους δυο αυτούς κόσμους στις απέναντι όχθες του ωκεανού. Και αν τα νέα κολιέ των ριφ του Eddie Andrade μοιάζει να απλώνονται σε πιο μακρινές και γενναίες διαδρομές, ειδικά στα μεγαλύτερα σε διάρκεια τραγούδια, οι σταγόνες της τελικής εντύπωσης από τον Alcaraz θα σημαδέψουν με μια διφορούμενη μελαγχολία και μια μυστικιστική αγωνία το πάνθεον του νέου δίσκου τους.
Αυτό που οχυρώνει σημαντικά το δεύτερο άλμπουμ τους απέναντι σε ενστάσεις και δυσπιστίες είναι το πυκνό ομοιογενές του κλίμα που σε κυκλώνει στην ακρόαση και σε σπρώχνει στις δικές τους προθέσεις και διαθέσεις. Χωρίς να επιχειρούν να αναδομήσουν το ιδίωμα, οι Early Moods παντρεύουν την παράδοση με την ανανέωση, βασίζοντας όμως τη δεύτερη στους συνθετικούς δρόμους των τραγουδιών και στην ατμόσφαιρα που θα συναρμολογήσουν συνολικά τα τραγούδια. Με έναν πέτρινα σοβαρό σεβασμό στις ρίζες μετουσιώνουν την ώθηση που δέχονται από αυτές σε φρέσκιες συνθέσεις επίμονες, συναισθηματικές, επιβλητικές και ουσιαστικές. Αυτό σημαίνει πως η μουσική είναι απόλυτα θελκτική και κοντινή, ακόμα και για τον μέσο ακροατή του χώρου. Άλλωστε οι ταχύτητες ποικίλλουν και συχνά οι Moods επιτίθενται με πλήρη οπλισμό, σε έναν γενικό προσανατολισμό που μοιάζει αισθητά να ξεπήδησε από ένα χαρμάνι ερεθισμάτων των late 70’s και early 80’s, σε εκείνο το σημαντικό μεταίχμιο ζυμώσεων και εξελίξεων στο metal. Οι Moods είναι σύγχρονοι υπηρέτες του doom, αλλά αγκαλιάζουν την ευρύτερη κλασική έκφανση του σκληρού ήχου, βρίσκοντας παντού εργαλεία να φινίρουν τα τραγούδια τους.
Τιμώντας αισθητά τις υποσχέσεις του πρώτου άλμπουμ, η παρέα του Andrade εδραιώνεται ακόμα περισσότερο σαν μια σεβαστή πηγή έκλυσης σύγχρονου, εμπνευσμένου doom metal, ίσως με μια κουταλιά παραπάνω μυστικισμού που δεν χαρακτηρίζει ιδιαίτερα τον τελικό απολογισμό. Μένει να δούμε αν η συνέχεια θα τους βρει να δελεάζονται να τολμήσουν διαφοροποιήσεις και πειράματα ανάλογα με τον 70’s δρόμο των Black Sabbath, ή επιμείνουν σε μια φόρμουλα σταθερή και συμπαγή. Το τελευταίο βέβαια σημαίνει πως πρέπει να ρίξουν όλο το βάρος στο βάθος και την ευρηματικότητα της σύνθεσης, κάτι που έκαναν κατά πολύ στο “A Sinners Past”.
Στεκόμαστε ακόμα στο σταυροδρόμι που οι Black Sabbath συναντούν το NWOBHM, και περιμένουμε, διπλά γοητευμένοι πια, τα επόμενα βήματα.
Είδος: Doom Metal/NWOBHM
Εταιρεία: RidingEasy Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 8 Μαρτίου 2024
