Σήμερα το βράδυ, το Arch Club θα ανοίξει τις πόρτες του για να υποδεχθεί ένα ξεχωριστό event, το Elektrospank In Concert For Kids Cancer 2024, για τα έξι χρόνια υπάρξεως του Elektrospank, αλλά κυρίως για έναν ύψιστο λόγο, την ενίσχυση εκείνων των συνανθρώπων μας, πραγματικών ηρώων της ζωής, μέσω της μουσικής, που πάντα ενώνει και δίνει ελπίδα. Στο πλαίσιο αυτό, ο Νίκος Χανακούλας συνομίλησε με τον Δημήτρη Κοργιαλά, που θα εμφανιστεί στο εν λόγω event.
Δημήτρη, πραγματικά συγχαρητήρια για το “Berolina”. Ο τίτλος του album βέβαια, ήταν και το όνομα ενός project που είχες πριν από κάποια χρόνια. Τα κομμάτια του δίσκου αυτού είναι αποτέλεσμα εκείνης της περιόδου;
Ευχαριστώ!!!! Το project εννοείται υπάρχει ακόμα και το “Berolina” είναι το σπίτι μου, που εκεί φτιάχνω τη μουσική που θέλω. Ναι είναι κάποια τραγούδια που γράφτηκαν πριν από κάποια χρόνια, αλλά και καινούρια….μάλλον είναι κάτι που δεν σταματά ποτέ και ήδη ετοιμάζω το επόμενο.
Οι synth-pop/ indie-electro επιρροές ήταν πάντα εμφανείς στη μουσική σου, αλλά νομίζω σε αυτό το δίσκο είναι πολύ πιο έντονες. Είναι το συγκεκριμένο album ένα απωθημένο σου να βγάλεις προς τα έξω την αγάπη σου για μπάντες όπως οι Blutengel, Solar Fake, Apoptygma Berzerk;
Μάλλον με ξέρεις πολύ καλά!!!! Χαχα!! Η αλήθεια είναι ότι το είχα ανάγκη και μετά από πολλά χρόνια έχω την άνεση να κάνω αυτό που θέλω.…όπως το θέλω.
Η συνεργασία σου με τον Florian των NOYCE™ στο “And You” πώς προέκυψε;
Ο Florian είχε έρθει στην Ελλάδα το 2005 και είχε ακούσει σ’ ένα club το “Μια Φορά”, όπου πήγε στον dj και ρώτησε τί είναι αυτό που παίζει, ο dj του έδωσε ένα χαρτί με τ’ όνομά μου και μετά από λίγες ημέρες ήρθε σ’ επαφή με την εταιρεία μου και ζήτησε να κυκλοφορήσει το δίσκο μου στην εταιρεία του στη Γερμανία. Αυτό δεν προχώρησε βέβαια γιατί δε δέχτηκε τότε η Universal να με δώσει, κι ας ήταν το deal πολύ καλό. Για την ιστορία, το “Μια Φορά” θα το έλεγα, αν έβγαινε ο δίσκος έξω, με τη Nina Hagen και o Peter Heppner θα τραγουδούσε το “Εσύ” στα Αγγλικά αλλά και στα Ελληνικά, γιατί έχει μεγάλη αγάπη στην Ελληνική γλώσσα. Αυτό που μου έμεινε, είναι μια πολύ καλή φιλία με τον Florian και βέβαια το ντουέτο “And You”, στο οποίο στίχους έχουμε γράψει μαζί.
Σχετικά με μια παλιά συνεργασία σου, με την Leandra Ophelia Dax (πλήκτρα σε μπάντες όπως Jesus on Extasy, Diary of Dreams), που είχε βγει και με το όνομα “Berolina”, πως και δε συνεχίστηκε;
Με τη Leandra βρεθήκαμε όταν έπαιζα μαζί ως opening act σε μια mini περιοδεία που έκαναν τότε οι Diary Of Dreams. Η Leandra έπαιζε πλήκτρα στους Diary και δεθήκαμε αμέσως. Κάποια στιγμή θα ξανακάνουμε κάτι μαζί, γιατί είναι πολύ αγαπημένος μου άνθρωπος και καλλιτέχνης. Η Lendra ήταν και η αφορμή να τραγουδήσουν τραγούδι μου δυο πολύ αγαπημένοι μου καλλιτέχνες, ο Stephan Groth (Apoptygma Berzerk) και ο Felix Flaucher (Silke Bischoff).
Η Leandra είχε παίξει και πλήκτρα στους Apoptygma Berzerk. Αλήθεια, τι θυμάσαι από εκείνο το support σου;
Αυτή είναι μια πολύ περίεργη αλλά και όμορφη εμπειρία. Εγώ (τρελός fan των Apoptygma Berzerk) δέχθηκα ένα μήνυμα στα Αγγλικά, που πάνω κάτω έλεγε ότι θα ήταν μεγάλη χαρά τους αν έπαιζα στη Γερμανία μαζί τους. Όπως καταλαβαίνεις, αυτό ήταν για μένα ένα τεράστιο δώρο που μου έδωσε το σύμπαν. Η Leandra έπαιξε με τους APB λίγα χρόνια μετά. Δεν είχαμε γνωριστεί ακόμα.
Πάντως είσαι ένας καλλιτέχνης που έκανε το εμπορικό breakthrough, αλλά δε δίσταζε να παίζει και με μπάντες όπως οι Diary of Dreams. Ένοιωσες ποτέ τις παρωπίδες του κόσμου, που σε θεωρούσε πολύ εμπορικό για να παίζεις gothic ή πολύ alternative για να παίζεις pop;
Στην Ελλάδα ναι, αλλά είναι και κάτι που δε με νοιάζει, γιατί πάντα πίστευα και πιστεύω, πως πρέπει να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις κι αγαπάς και στο τέλος της μέρας να είσαι χαρούμενος, που η δουλειά σου έχει μπει στα σπίτια και τις καρδιές των ανθρώπων. Το «εμπορικός», μάλλον με κολακεύει.
Η πορεία σου ομολογώ δείχνει ένα άτομο που καλλιτεχνικά λειτουργεί με την καρδιά του και το ένστικτο και όχι υπολογιστικά, συμφωνείς;
Ακριβώς αυτό………και να ξέρεις με πετάει το σύστημα στην Ελλάδα αρκετές φορές έξω γι’ αυτόν το λόγο, αλλά εγώ εδώ….Χαχαχα!!!!
Πάμε σε κάτι άλλο, έχεις ένα κομμάτι στο “Berolina” με τίτλο “Κατάθλιψη”. Έχοντας μιλήσει ανοιχτά και για την περίοδο που πάλευες με τη συγκεκριμένη ψυχική ασθένεια, θεωρείς ότι είναι ακόμη ένα θέμα ταμπού στην κοινωνία μας; Πόσες φορές έχεις ακούσει, «….ας είχα και εγώ ό,τι έχει αυτός και ας είχα κατάθλιψη», αγνοώντας έτσι την πραγματική έκταση του προβλήματος αυτού;
Η κατάθλιψη είναι κάτι πολύ σοβαρό, για να κάνουμε πλάκα μαζί της και είναι και κάτι που μπορεί να πάθει ο κάθε άνθρωπος, ειδικά οι πιο ευαίσθητοι. Εγώ κατάφερα, πάντα με τη βοήθεια φίλων και οικογένειας, να ξεπεράσω όλη αυτήν την κατάσταση και άρχισα πάλι απ’ την αρχή…..αλλά δεν είναι κάτι εύκολο και η αλήθεια είναι ότι όσο και να γελάω και να δείχνω χαρούμενος, εγώ που με ξέρω πια καλά, ξέρω ότι κάτι μέσα μου σκοτεινό, υπάρχει ακόμα και ο πόλεμος είναι πολύ δύσκολος για να καταφέρεις να το κρατήσεις θαμμένο.
Γενικά πως αντλείς έμπνευση για τους στίχους σου; Υπάρχει κάποια κοινή θεματική σε αυτόν τον δίσκο;
Πάντα υπάρχει ο έρωτας και η αγάπη κάπου μέσα στα τραγούδια που γράφω. Στο “Berolina”, ίσως για πρώτη φορά να έμπλεξα και σ’ άλλα μονοπάτια και να είδα τα πράγματα λίγο απ’ έξω.
Δεδομένου ότι η προηγούμενη ολοκληρωμένη δουλειά σου βγήκε πριν μια δεκαετία, αλλά έχοντας συνεχή παρουσία με singles, μήπως ο κόσμος πλέον ακούει πολύ ευκαιριακά μουσική, αδιαφορώντας για κάτι πιο ολοκληρωμένο;
Όχι, ο κόσμος θέλει και διψά για ν’ ακούσει μια ολοκληρωμένη δουλειά.
Έχοντας ζήσει τη μουσική στη χώρα μας από διάφορες φάσεις και πλευρές, πιστεύεις ότι δημιουργικά, περνάει μια δύσκολη φάση, δεδομένου ότι και οι δισκογραφικές δεν επενδύουν σε καλλιτέχνες όπως παλιά;
Εννοείται και το μάθαμε απ’ την καλή αυτό εδώ και χρόνια. Επειδή μιλάω περισσότερο με ξένους παραγωγούς ή καλλιτέχνες, το ίδιο συμβαίνει παντού. Τα πάντα είναι στο χέρι των μουσικών, που αυτό σημαίνει κάνεις τα πάντα, τα πληρώνεις όλα εσύ και βέβαια έχεις μια εταιρεία που θα βγάλει το δίσκο που έχεις πληρώσει εσύ 100%, για να μην κάνουν τίποτα αν δεν πληρώσεις πάλι. Και φυσικά, το χειρότερο για μένα είναι αυτό που συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια με τα ραδιόφωνα, που έχουν και ταρίφα για να σου παίξουν το τραγούδι σου, οπότε η άποψή μου είναι ότι πολύ όμορφα πράγματα βγαίνουν, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να τα ακούσει ο πολύς κόσμος. Ευτυχώς, έστω και για λίγο, εγώ έζησα τους πραγματικούς παραγωγούς ραδιοφώνου, εταιρείες που πόνταραν πραγματικά στους καλλιτέχνες που είχαν και σε άφηναν στο στούντιο να κάνεις αυτό που πρέπει, όπως πρέπει, αλλά αυτά τώρα είναι από κάποιο άλλο σύμπαν, πλέον.…
Το κοινό έχει αλλάξει καθόλου; Πιστεύεις ότι έχουμε γίνει πιο ανοιχτόμυαλοι;
Όχι, δεν έχει αλλάξει. Ίσως πιο παλιά να ήταν πιο καλά, γιατί οι πληροφορίες που παίρναν, ήταν αυτές που έπρεπε να πάρουν, απ’ τους σωστούς ανθρώπους, ενώ τώρα είναι σαν να τους πετάς σε ανοιχτή θάλασσα, χωρίς να ξέρουν μπάνιο….χωρίς εφόδια για να σωθούν.…
Τί είναι αυτό που λατρεύεις και τί μισείς στον μουσικό χώρο;
Δε μισώ τίποτα.…γενικώς…..Σίγουρα, αυτό που το ξέρουν όλοι όσοι είναι δίπλα μου, είναι η χαρά που έχω όταν ακούω να βγαίνουν ωραίες δουλειές……..έχω αυτό το χαζό χαμόγελο που δεν φεύγει εύκολα….αυτήν τη χαρά λατρεύω, όσον αφορά στο μουσικό χώρο…..Δεν έχω και μεγάλη επαφή…..γι’ αυτό….όλα καλά!!!
Ας μιλήσουμε λίγο και για το φιλανθρωπικό event του Elektrospank. Ξέρω ότι δέχτηκες την πρόσκληση με μεγάλη χαρά και πέρα του φιλανθρωπικού σκοπού, σου είχε λείψει να παίξεις με ένα πιο dark line-up; Τί να περιμένουμε από το συγκεκριμένο live;
Ναι, χάρηκα πολύ που γίνεται ένα τετοιo event και για τόσο σημαντικό λόγο και από τόσο αξιόλογα παιδιά. Εμείς θα βασιστούμε περισσότερο στο “Berolina”, αλλά φυσικά θα παίξουμε και πιο παλιά τραγούδια.
Σε ευχαριστώ πολύ! Μπορείς να κλείσεις όπως θέλεις.
Να κλείσω λοιπόν, λέγοντας ότι το περισσότερο φως το έχω δει μέσα στο σκοτάδι και τα παιδιά απ’ το Elektrospank έχουν πάρα πολύ φως και αγάπη και πρέπει να τους στηρίξουμε και ειδικά αυτό που κάνουν για το Καρκινάκι. Ευχαριστώ πολύ!
Η συνέντευξη του Αχιλλέα Χαρίτου στον Ιωάννη Φράγκο εδώ
Πρόλογος: Σταύρος Βλάχος
