Πλέον τα φτερά των αγγέλων έχουν λιγοστέψει. Το φανερώνει και το εξώφυλλο. Όμως ο Andy Fletcher, ως αιώνια ύπαρξη, θα εξακολουθήσει να κοιτά τον Dave και τον Martin. Τους εναπομείναντες Διόσκουρους, που μετέτρεψαν την απώλεια του φίλου τους, στο σπουδαιότερο μουσικό κεφάλαιο των Depeche Mode στον 21ο αιώνα. Έστω και σε συμβολικό επίπεδο, μιας και το μεγαλύτερο μέρος του υλικού, είχαν αρχίσει να το γράφουν πριν τη φυγή του Andy. Το “Memento Mori”, 15ο studio album στη δισκογραφική τους ιστορία, είναι ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει από την εποχή του “Songs of Faith and Devotion”(1993).
Ήδη από τα δύο πρώτα singles, “My Cosmos is Mine” και “Ghosts Again”, αντιληφθήκαμε ότι κάτι εξαιρετικό ετοιμαζόταν. Περισσότερο low tempo το πρώτο, αμιγώς up tempo το δεύτερο. Όλο το σύμπαν των DM, από το “Exciter”(2001) και μετά.
Στο επίκεντρο της στιχουργικής τους, για ακόμα μία φορά, εντοπίζεται η ματαιότητα της αναζήτησης. Σε ερωτικό, συναισθηματικό, υπαρξιακό επίπεδο. Σε ένα από τα κορυφαία τους κομμάτια, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, στο “Wagging Tongue”, με το παλαιομοδίτικο intro να παραπέμπει στα eighties, μελοποιείται η απώλεια. “Everything seems hollow. When you watch another angel die” Το προαναφερθέν, μαζί με τα δύο singles και τα “Soul With Me” και “Speak to Me” είναι αυτά που επιλέγουν να παίξουν live έως τώρα, στη φετινή τους περιοδεία που ξεκίνησε από τη Βόρεια Αμερική. “You lead me, I follow, your voice” ψιθυρίζει ο Gahan, και στο μυαλό όλων μας σχηματίζεται η εικόνα του Fletcher.
Μιας και έγινε λόγος για παλαιομοδίτικο intro, κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το “My Favourite Stranger”. Μεταφέρεσαι στην εποχή του “Music for the Masses”(1987), και παράλληλα στήνεται ένα αμιγώς κινηματογραφικό σύμπαν. Η μουσική και οι στίχοι μπορούν κάλλιστα να επενδύσουν οποιοδήποτε dark-noir film. Την ίδια ρετρό αισθητική, απολαμβάνουμε και στο προσωπικά αγαπημένο “Caroline’s Monkey”. Νιώθεις το προσωπικό χάος της ύπαρξης να σχηματοποιείται, και η μοναδική σου διέξοδος να είναι η φωνή του Gahan.
Στο “Always You”, η μελαγχολική μορφοποίηση της αγάπης, ζητάει απεγνωσμένα να απελευθερωθεί. Και στο “Never Let me Go”, αυτό επιτυγχάνεται. Ένα πρόσωπο που σκιαγραφείται αριστοτεχνικά, λαμβάνει σάρκα και οστά.
Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού, ως είθισται, έχει γραφτεί από τον Martin Gore. Φυσικά συμμετέχει και ο Dave Gahan, όπως και ο Richard Butler πάλαι ποτέ μέλος των Psychedelic Furs. Η παραγωγή, δεν χρειάζονται πολλά λόγια για το πόσο άρτια είναι, -για άλμπουμ των Depeche Mode μιλάμε-, είναι του James Ford, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί και στο “Spirit”(2017).
Όπως έγραψα και στην εισαγωγή, τα φτερά των αγγέλων έχουν λιγοστέψει. Όμως οι εναπομείναντες, σε καλούν σε μια ακόμα διαρκή ανταρσία. Και μόνο η μουσική των DM, εν έτει 2023, μπορεί να ηχεί τόσο ρομαντικά. Σαν ένα μουσικό ποίημα του Ρεμπώ, ή ένα πεζό του Μπωντλαίρ.
Είδος: Synth pop/alternative
Εταιρεία: Columbia/Mute
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 24 Μαρτίου 2023
Website: https://www.depechemode.com/
Facebook: https://www.facebook.com/depechemode
