Σίγουρα είναι μακρά η διαδρομή των Φινλανδών Denigrate και οπωσδήποτε ουδέποτε υπήρξε στρωμένη με ροδοπέταλα. Η αλήθεια είναι ότι η επαφή μαζί τους ήταν από το μακρινό 1997, που είχαν αξιώσει κάποια μικρή απήχηση σε underground επίπεδο ενώ πρόσφατα κάπου τους είχε πάρει το «αυτί» μου με το προηγούμενο album τους “Hollowpoint” (2015).
Από αυτό το σημείο και πέρα τα ίχνη τους αγνοούνται μέχρι που έσκασε στα χέρια μου το “Blackguard“. Οπότε μετά από μια περίοδο εφτά χρόνων έχουμε το νέο τους πόνημα, το οποίο μου άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις. Σίγουρα δεν θα συναντήσουμε νεωτεριστικά στοιχεία αλλά θα απολαύσουμε λίγο «παλαιάς κοπής» gothic/doom, με πολύ καλές ιδέες και ατμόσφαιρα κάτι που μαρτυρά τον κόπο και το μεράκι που έχει βάλει το συγκρότημα.
Αργοί, γοτθικοί ρυθμοί και σε σημεία ερεβώδεις, καλύπτουν με σκιές τα ομιχλώδη τοπία. Επιβλητικοί και επιμέρους μεγαλοπρεπείς, προσφέρουν ένα μελαγχολικό μονοπάτι στα σκοτεινά σημεία του μυαλού μας. Το “Blackguard “ αφήνει περιθώρια για αχτίδες αισιοδοξίας, με μελωδικό τρόπο. Οι Denigrate δεν διστάζουν να συνδυάσουν καθαρά φωνητικά με growls και σε αυτό υπέρμαχος είναι η πολύ καλή φωνή του Galzi Kallio, που βοηθάει στο να αναδειχτούν οι συνθέσεις.
Ο ήχος είναι πραγματικά εξαιρετικός και «καθαρός» και η παραγωγή «ογκώδης» εξασφαλίζοντας όμορφες ακροάσεις. Οι κιθάρες είναι «αιχμηρές» και σκοτεινές με έξυπνα και δυναμικά σολαρίσματα, που θα ξαφνιάσουν ευχάριστα σε επιμέρους σημεία. Το μπάσο έχει την τιμητική του και αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο, ενώ τα τύμπανα ακολουθούν και δίνουν τον ρυθμό σε αυτά τα μικρά «πένθιμα» διαμαντάκια.
Οι επιρροές τους προέρχονται κυρίως από την τιμημένη εποχή των late 90΄ με εμφανή την παρουσία των Amorphis και των Κatatonia, που μπολιάζεται μέσα στις συνθέσεις τους και την ατμόσφαιρα τους, ενώ και κάποιες αχτίδες από την μελωδική διαδρομή των Moonspell, κάνουν guest εμφάνιση ομορφαίνοντας και κάνοντας ελκυστικό το τελικό αποτέλεσμα.
Το “Blackguard “ σίγουρα δεν ανακαλύπτει τον τροχό και δεν πιστεύω ότι αυτός είναι ο σκοπός των Denigrate, απλώς θέλουν να παίξουν καλή μουσική και πραγματικά αυτό προσφέρουν στα έξι κομμάτια του δίσκου. Όλες οι συνθέσεις κάτι έχουν να πουν και το λένε με ολοκληρωμένο τρόπο μέσα από την μεγάλη διάρκεια των τραγουδιών και την ώριμη προσέγγιση τους σε συνθετικό επίπεδο, ώστε να μην αφήνουν ελλείψεις και ασάφειες. Παρόλα αυτά το εναρκτήριο “Sonata del Diavlo” και το “Perfida” μου έκλεψαν την «μουσική καρδιά» ξεχωρίζοντας αμφότερα για την έμπνευση και την νοσταλγική διάθεση που προσφέρουν απλόχερα.
Συνοψίζοντας το “Blackguard “ αποτελεί μια τίμια πρόταση για τους φίλους του συγκεκριμένου ιδιώματος, η οποία αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον, σίγουρα είναι μια «σκοτεινή δροσιά» μέσα στο θερμό καλοκαίρι. Thumbs up…
“Blackguard “ tracklist:
Sonata del Diavlo
The Fear and the Fever
Rara Avis
Aureole
Perfida
The Dead Salutinf
Denigrate Line-up:
Galzi Kallio: Vocals
Pekka Pyrhönen: Bass
Seppo Nummela: Guitar
Tipi Toivanen: Drums
Είδος: Dark,Gothic,Doom Metal/Rock
Δισκογραφική: Inverse Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 22 Απριλίου 2022
Official page: http://www.denigrate.me/
Facebook: https://www.facebook.com/denigrateCamp
