Όσο η μουσική “σκαπάνη” μου αναζητά νέα ακουστικά ευρήματα, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να πετύχει κάτι το οποίο θα ξεχωρίζει από τον “σωρό”. Αυτή τη φορά το απρόσμενο αυτό “εύρημα” αφορά στους Γάλλους Deficiency και το 4ο album τους με τίτλο “Warenta”, το οποίο κυκλοφόρησε αρκετό καιρό πριν αλλά που δε θα ήταν σωστό να αγνοηθεί.
Οι Γάλλοι ιδρύθηκαν το 2004 και μέχρι το 2008 “κυκλοφορούσαν” στην πιάτσα με το όνομα Black Age. Έκτοτε και μετά την αλλαγή του ονόματός τους σε Deficiency έχουν κυκλοφορήσει ακόμη 3 album από το 2011 έως το 2017, κάνοντας έτσι την κυκλοφορία του “Warenta” το μεγαλύτερο διάστημα ανάμεσα σε δύο album. Η μπάντα αυτοπροσδιορίζεται ως melodic thrash metal, πράγμα το οποίο θα μου επιτρέψετε να πω πως αφενός δεν αποτελεί δόκιμο όρο και αφετέρου είναι άκρως περιοριστικός για τη μουσική των Deficiency.
Και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ θέτοντας τα εξής ερωτήματα: μπορείς πλέον να “κολλήσεις” ταμπέλα στους συμπατριώτες τους Gojira; Μπορείς να προσδιορίσεις τι “είδος” είναι οι Slipknot ή οι Lamb of God; Θα τολμήσεις να “κρίνεις” τους Soen αυστηρά και μόνο με progressive όρους; Αν η απάντηση ενός “καθαρού” μουσικού μυαλού είναι “όχι”, τότε στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξεις και για τους Deficiency.
Οι Γάλλοι καταφέρνουν και “ισορροπούν” ανάμεσα σε όλες αυτές τις ετερόκλητες μουσικές “προκλήσεις”, παρουσιάζοντας ένα πολύ καλό τελικό αποτέλεσμα, χωρίς να φαίνεται ούτε στο ελάχιστο ότι “μπερδεύουν” τα μπούτια τους. Ο ήχος και η συνθετική τους προσέγγιση είναι αυτή με την οποία έχει “γαλουχηθεί” η συντριπτική πλειοψηφία των metal συγκροτημάτων την τελευταία και πλέον 20ετία. Γρήγορο riffing, εναλλασσόμενο με break downs και groovy ρυθμούς. Φωνητικά που επίσης “ακροβατούν” μεταξύ growl “απόγνωσης” και φορτισμένης συναισθηματικά “καθαρότητας”. “Καταιγιστικό” drumming το οποίο μεταπίπτει με χαρακτηριστική ευκολία σε prog μετρονομική “εργασία”.
Εδώ να τονίσω πως το γεγονός ότι πάρα πολλά γκρουπ έχουν ακολουθήσει αυτή την “οδό” δε σημαίνει πως την υποστηρίζουν κιόλας. Για τον γράφοντα, είναι λίγες οι μπάντες οι οποίες παίζοντας αυτό το στυλ μπορούν να “ερεθίσουν” το ακουστικό του νεύρο. Οι Deficiency πλέον συγκαταλέγονται μέσα σε αυτές. Διότι με τις πρώτες νότες του ομώνυμου τραγουδιού το οποίο και “ανοίγει” το album, γίνεται αντιληπτό πως εδώ δεν πρόκειται να βαρεθείς στιγμή. Το συνειδητοποιώ πλήρως καθώς το album “κυλά” και αφού προηγουμένως έχω πατήσει 3 φορές repeat στο υπέροχα ποικιλόμορφο “The Black Book”.
Ως τύπος που έλκομαι από πιο “άμεσα” ακούσματα δεν μπορώ να μην παραδεχτώ πως βρήκα την απλή πολυπλοκότητα του album άμεσα “αφομοιώσιμη”. Δεν μπορώ να μην παραδεχτώ τη φοβερή δουλειά που έχει γίνει στα φωνητικά από τον Laurent Gissona (vocals/guitars) ο οποίος σε κάποια σημεία με γύρισε 20 χρόνια πίσω όταν και άκουγα Darkane (“Dichotomy”). Αλήθεια τι να έγιναν αυτοί οι “θεούληδες”; Δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι οι “αλλοπρόσαλλοι” ρυθμοί και τα riffs (“Ludma”) μου έφεραν στο νου μία από τις πλέον αγαπημένες μου μπάντες, τους Lamb of God. Δεν μπορώ να μην λατρέψω τα μελωδικά prog περάσματα (“Lumpendoktor”, “Alleviate The Suffering”) όσο κι αν δεν πρόσκειμαι εντελώς στο είδος. Τέλος, δεν μπορώ να καταλάβω πως στο μπ@#τσο παραλίγο να μου διαφύγουν αυτοί εδώ οι Γάλλοι και το “Warenta” τους.
Προσωπικά, πάντα έτρεφα μια ιδιαίτερη εκτίμηση για τους Γάλλους προερχόμενη από διάφορους τομείς, είτε ήταν η ιστορία και η λογοτεχνία είτε ο κινηματογράφος και η μουσική (μας). Οι Deficiency μου έδωσαν ακόμη ένα λόγο να πιστεύω πως είχα δίκιο γι’ αυτή μου την πεποίθηση.
Bravo messieurs. Bravo!
Είδος: Melodic thrash metal
Δισκογραφική: Metal East Productions
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 16 Μαρτίου 2022
Facebook: https://www.facebook.com/deficiencymetal
