21 Μαρτίου 1995. Η Roadrunner έχει την τιμή να κυκλοφορήσει στους καταλόγους της το έκτο και προτελευταίο άλμπουμ των Death.
Μπορεί τα 9 κομμάτια που περιέχει να διαρκούν 50 λεπτά και 38 δευτερόλεπτα, το πραγματικό ταξίδι όμως που μόλις τότε ξεκίνησε δεν έχει ακόμη φτάσει στον προορισμό του τον ακροατή, παρά μόνο τον κρατά σε μια ατέρμονη περιπλάνηση στο μεταλλικό στερέωμα, έτσι όπως ο Chuck Schuldiner το εμπνεύστηκε και υλοποίησε.
Έτσι τραγικά όπως ξεκίνησε να παίζει κιθάρα ο Chuck στα 9 του χρόνια μετά τον χαμό του 16χρονου αδερφού του και το δώρο μιας ηλεκτρικής κιθάρας από τους γονείς του στην προσπάθεια να ξεπεράσει το γεγονός, έτσι τραγικά, αλλά όχι άδοξα, μας αποχαιρέτησε από πνευμονία μόλις στην ηλικία των 34 ετών. Το ειδικό βάρος της μουσικής κληρονομιάς που άφησε πίσω, αλλά και ο παγκόσμιος σεβασμός της ακραίας (και όχι μόνο) μεταλλικής μουσικής σκηνής προς το όνομά του, μαρτυρούν πως δεν πρόκειται για έναν τυχαίο μουσικό.
Από τα 7 άλμπουμ της δισκογραφίας του με τους Death, το “Symbolic” θεωρώ πως είναι το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της μουσικής ενός καλλιτέχνη, το όνομα της μπάντας του οποίου ονομάτισε ολόκληρη σκηνή στα χρόνια που ακολούθησαν. Βέβαια και τα 7 άλμπουμ αποτελούν μνημεία του death metal με την συνολική ποιότητά τους να υποδηλώνει την τελειομανία του Schuldiner.
Τηρουμένων των αναλογιών με την χρονική περίοδο που κυκλοφόρησε, το “Symbolic” είναι τόσο ακραίο όσο και προοδευτικό, κυρίως όμως είναι αστείρευτα πορωτικό και υποδειγματικά διαχρονικό. Από το ισοπεδωτικό εισαγωγικό riff του ομότιτλου “Symbolic” μέχρι και την έξοδο με τις αινιγματικά μελαγχολικές ακουστικές κιθάρες του “Perennial Quest”, το άλμπουμ ακούγεται μονορούφι. Η κιθαριστική δουλειά του Chuck είναι παροιμιώδης, τόσο σε τεχνική, όσο και σε δύναμη. Κι αν ακούγοντας τα κομμάτια του Symbolic αναπόφευκτα θες να παίξεις τα riff με την air-guitar σου, στην ίδια παρόρμηση σε ωθεί και το παίξιμο του Gene Hoglan στα τύμπανα, από τις μπότες ως τα κύμβαλα. Την τετράδα που αποτελούσε τους Death σε εκείνη την περίοδο συμπλήρωναν οι Bobby Koelble (κιθάρα) και Kelly Conlon (μπάσο).
Το να προσπαθήσει κάποιος να μιλήσει για κορυφαία κομμάτια σε ένα τέτοιο μουσικό μνημείο, είναι σα να προσπαθεί να διακρίνει ποιος κίονας στον Παρθενώνα έχει πιο αριστοτεχνική κατασκευή. Και τα 9 κομμάτια χαρακτηρίζει η απαράμιλλη συνοχή και ροή με σήμα κατατεθέν την απολαυστική δουλειά του Chuck όχι μόνο στο riffing, αλλά και σε ευφάνταστα lead που τρυπώνουν στις πιο απόμακρες γωνιές του μυαλού και παραμένουν εκεί για πάντα, μεγαλώνουν μαζί σου, ξεδιπλώνοντας σε κάθε ακρόαση και άλλες πτυχές τους.
Κάθε κουβέντα γύρω από τον Schuldiner φαντάζομαι θα καταλήγει στην ίδια απορία, που θα ήταν σήμερα ο πήχης αν δεν έφευγε τόσο γρήγορα από την ζωή αυτός ο μουσικός. Για πόσα ακόμη μουσικά μνημεία θα μας έδινε τροφή να γράψουμε, πόσους ακόμη μουσικούς θα είχε καταφέρει να επηρεάσει;
(To άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο rockway.gr)
Do you remember when
Things seemed so eternal?
Heroes were so real
Είδος: Death metal
Δισκογραφική: Roadrunner Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 21 Μαρτίου 1995
