Είναι παραπάνω από βέβαιο πως μετά από τόσα χρόνια, ο Darren Wharton θα αντιμετωπίζει σαν “ευχή και κατάρα” την πραγματικότητα πως στις αρχές των 80’s έπαιζε keyboards στους θρυλικούς Thin Lizzy: κάθε αναφορά σε δίσκο των Dare ξεκινά σχεδόν πάντα με αυτή την επισήμανση. Για κάποιον που έχει ήδη κυκλοφορήσει οχτώ στούντιο άλμπουμ, δυο επανακυκλοφορίες-επανηχογραφήσεις και ένα live άλμπουμ, η απόσταση από εκείνη την αφετηρία είναι πια πολύ μεγάλη.
Ένα σύντομο ηχητικό αντίστοιχο της κέλτικης ομίχλης και μια ρυθμική AOR βάση ανοίγουν την αυλαία, και όταν ακούς τον Wharton να τραγουδά αφηγηματικά “he was born in a storm, on a cold winter dawn”, έχεις ήδη τυλιχτεί από τις εικόνες, τις μυρωδιές και τις εντυπώσεις αυτού του trademark που το σχήμα υπηρετεί με χειρουργική προσοχή και συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν άλλωστε εκείνο το εκπληκτικό ντεμπούτο, το “Out Of The Silence” του 1988, μια κυκλοφορία που θεωρείται από τα κορυφαία AOR άλμπουμ, που φανέρωσε, προσδιόρισε και καθόρισε τους στόχους του Wharton και των συμπαικτών του. Και για να κλείσουμε με τα κουραστικά μαθήματα ιστορίας, είναι χαρακτηριστική η εκτίμησή του για το δεύτερο άλμπουμ τους, το “Blood From Stone” του 1991, με αισθητά βαρύτερο ήχο, πως δεν έπρεπε να πηδήξουν στο βαγόνι της metal μπάντας επιχειρώντας να ικανοποιήσουν τον rock τύπο του πλανήτη.
Όλα αυτά βέβαια είναι μακρινές δοκιμές, που μάλλον δεν είναι καν ορατές από το σημερινό αυτόνομο οροπέδιο που τους ανήκει και γεννά τη δική τους αντήχηση. Έχοντας ανακτήσει την ισορροπία ανάμεσα στην κέλτικη φλέβα και στις αρετές του πιο απαιτητικού μελωδικού rock, οι Dare συνεχίζουν να περιφέρονται σε περιοχές μουσικής ευγένειας και διακριτικών ιστοριών. Έχοντας τη στρατηγική ευχέρεια να οικειοποιούνται επιδράσεις που στιγμιαία ταιριάζουν γάντι στις δικές τους ατμόσφαιρες, δεν είναι παράξενη η αίσθηση U2 στην κιθάρα, στο “Cradle to the Grave”, που στροβιλίζεται στον κύκλο της ζωής.
Με την απαραίτητη και ανακουφιστική σύμπραξη του Vinny Burns που επέστρεψε από το 2008, στις κιθάρες, και τον σχεδόν μόνιμο μπασίστα Nigel Clutterbuck, η συντροφιά συνεχίζει να σκαρώνει ανθεμικές ιστορίες, όπως το υπέροχο ομότιτλο τραγούδι. Η αναμονή για την πολύτιμη στιγμή στη ζωή του καθένα αξίζει μια ανάλογη προσέγγιση. Δεν παύει βέβαια και να υποβάλλει με πιο ευαίσθητες στιγμές, όπως το “Lovers and Friends”, με έναν σεμνό και αξιοπρεπή συναισθηματισμό που αποφεύγει φτηνές ακρότητες. Και ανάμεσα σε αυτούς τους δυο σταθμούς θα βρει κανείς συχνά τους Dare που μεταβάλλονται και εξελίσσουν τις ιδέες τους μέσα στο ίδιο τραγούδι, όταν η ιστορία τους ζητά μεταβάσεις και εξελίξεις. Είναι ξεκάθαρα δύσκολο να βρεις αυτό το απαιτητικό AOR ευρωπαϊκού αέρα σήμερα και πολύ περισσότερο με τόσο εύστοχη συνθετική προσφορά. Στα 42 λεπτά του το “Road To Eden” θα απλώσει ανθρώπινα θέματα σχέσεων, φιλίας, πατρότητας/μητρότητας, πολύτιμων αναμνήσεων με αυτό το μελωδικό φίλτρο της πολύτιμης λεπτομέρειας που τους χαρακτηρίζει.
Το φινάλε είναι ακόμα πιο ισχυρό, καθώς το κινηματογραφικό “The Devil Rides Tonight” απλώνει δύσκολες ερωτήσεις μέσα στο μυστήριο της νύχτας, ενώ στο νοσταλγικό “Thy Kingdom Come” με τη φθορά της ζωής να καταστρέφει το όνειρο της νιότης, υπάρχει και η επίκληση στο αγαθό της ειρήνης.
Ο δρόμος για την Εδέμ είναι μια διαδρομή με τους ήχους και τις εικόνες της αφοπλιστικής ειλικρίνειας και αφοσίωσης που χαρακτηρίζει τους Dare. Εκπληρώνοντας και τον τελευταίο κανόνα προσδοκίας των φίλων τους, συγκινούν, ψυχαγωγούν και προσθέτουν δέκα νέα κεφάλαια απλής αλλά βαθιάς μουσικής ομορφιάς.
Χωρίς εκπλήξεις που θα έφερναν σε αμηχανία τους μυημένους…
Είδος: AOR, melodic hard rock
Εταιρεία: Legend Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1 Απριλίου 2022
Official site: https://www.darebandofficial.com/
Facebook: https://www.facebook.com/darebandofficial/
