Ο ιδρυτής κιθαρίστας των Crimson Glory, Jon Drenning, λέει ότι “θα ήθελε πολύ να είναι μέρος” της αναμορφωμένης σύνθεσης του συγκροτήματος, αλλά ότι η οικογενειακή του ζωή τον εμπόδισε να εμπλακεί στη θρυλική επιστροφή των progressive power metallers. Ο Drenning έκανε τα σχόλιά του μια μέρα αφότου ανακοινώθηκε ότι οι Crimson Glory επέστρεφαν με νέο τραγουδιστή, νέο κιθαρίστα και άμεσα σχέδια για την κυκλοφορία δύο νέων singles.
“Εύχομαι στον Ben, στον Dana και στον Jeff ό,τι καλύτερο. Θα ήθελα πολύ να είμαι μέρος αυτού του νέου κεφαλαίου, αλλά οι προτεραιότητές μου δεν συγχρονίζονται με το συγκρότημα σε αυτή τη συγκυρία. Πράγματι, το να είμαι πατέρας έχει διαμορφώσει τις προτεραιότητές μου με τρόπους που δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Ο Mark Borgemeyer είναι καλός φίλος και δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο υποψήφιο για να γεμίσει το κενό μου. Μοιράζομαι τον ίδιο ενθουσιασμό με τους θαυμαστές, και μπορεί να υπάρξει μια άλλη έκπληξη για αυτούς στη γωνία… μείνετε συντονισμένοι.”
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.
This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
