Η πρώτη μου στενή επαφή με τη μουσική των Claymorean, καταγράφεται στο προ διετίας Warm Up Show του Up The Hammers XVII. Η μουσική των Σέρβων “metal αδερφών”, κατατάσσεται στο ευρύτερο NWOTHM ρεύμα, με το επικό στοιχείο να παρεμβάλλεται και να “νοστιμίζει” κατά τόπους τα τραγούδια τους. Είναι αλήθεια, ότι το νέο κύμα του παραδοσιακού metal έχει εδώ και καιρό κορεστεί από την υπερπροσφορά και την πληθώρα νέων σχημάτων που ξεπηδούν αδιάκοπα, ενώ η ορμή του έχει εξασθενίσει μέχρι να φτάσει στην “ακτή” των στερεοφωνικών μας. Δυστυχώς το νέο παλιώνει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και η φρενήρης άφιξη νέων ακουσμάτων δεν αφήνουν εύκολα τον ακροατή να κατασταλάξει και στην τελική….να απολαύσει.
Πιστώνω όμως στους Claymorean πείσμα και πάθος, συνυπολογίζοντας ότι προέρχονται από μια περιοχή που βρίσκεται στις παρυφές του μεταλλικού χάρτη. Θέλει κότσια για να πιστεύεις, να επενδύεις και να πολεμάς για τη μουσική που αγαπάς, κάτω από αντίξοες συνθήκες. Και όχι μόνο αυτό, αλλά στο “Eternal Curse” έρχονται να παρουσιάσουν το καλύτερο δείγμα της έως τώρα πορείας τους. Ένα album στιβαρό που ακούγεται από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία, αβίαστα. Αγνό ατσάλι υφίσταται σε αφθονία με τα καλπάζοντα riffs και τα κιθαριστικά solos των Vladimir Garčević και Vladimir Novaković, να εγγυούνται αδιάκοπο headbanging. Το ορχηστρικό “Overture 1914” ανοίγει ιδανικά το δίσκο και ωθεί το χέρι να λύσει το σπαθί από το θηκάρι του, για να ακολουθήσει το καταιγιστικό “By This Sword We Rule”. Μάλιστα το πρώτο είναι αφιερωμένο στους νεκρούς, στρατιώτες και πολίτες, της Μάχης του Κολουμπάρα που έλαβε χώρα στις αρχές του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου μεταξύ των Σέρβικων και Αυστροουγγρικών στρατευμάτων, κατά την εισβολή των τελευταίων. Μια ακόμη υπενθύμιση ότι η αυτή η λωρίδα γης της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, έχει πληρώσει πολλάκις υψηλό φόρο αίματος για την ελευθερία.
Στο “Battle Born” επέστρεψα αρκετές φορές. Θέλεις το καθάριο επικό συναίσθημα που αποπνέει και το βασικό του riff που φέρνει στο νου τους αγαπημένους μου Battleroar, το μετέτρεψαν με χαρακτηριστική ευκολία σε προσωπικό highlight του album. Οι στίχοι του “300” αποτίνουν φόρο τιμής στη θυσία του Λεωνίδα και των ανδρών του στο στενό των Θερμοπυλών, ενώ η μουσική στέκεται αντάξια δίπλα στην εξιστόρηση των Claymorean. Η πολεμική θεματολογία παραδίδει τα ηνία στην αιώνια κατάρα των μυθιστορηματικών βρικολάκων, όπου το ομώνυμο τραγούδι μας μεταφέρει στα ομιχλιασμένα, βαλκανικά δάση. Οι ταχύτητες μειώνονται στο μέσον του, δίνοντας τη θέση τους σε ένα εξαιρετικό solo κιθάρας, προσθέτοντας ένα ακόμα τραγούδι τους στη λίστα των αγαπημένων. Το “Eternal Curse” κλείνει ιδανικά με το σχεδόν δεκάλεπτο mid-tempo “Bannockburn”, που ρέει υποδειγματικά χωρίς να κουράζει, ωσάν τα ορμητικά νερά του Δούναβη, με τις μελωδικές κιθάρες να αποτελούν και πάλι το βασικό βέλος στη φαρέτρα τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην έκδοση του album σε CD, υφίσταται και μια φιλότιμη διασκευή τους στο “The Oath” των Kiss, προερχόμενο από το πολύ καλό αλλά παραγνωρισμένο “Music from The Elder” των τελευταίων. Όλα τα παραπάνω εξυψώνονται από την εξαιρετική φωνή της Dejana Garčević, που αποτελεί σημείο αναφοράς για τη μπάντα, ενώ η παραγωγή του δίσκου με διαύγεια και χωρίς μοντερνιές, αναδεικνύει το σύνολο. Στα θετικά προσμετρώ και το εξώφυλλο, όπου η παρουσία του θηλυκού βαμπίρ στο νεκροταφείο, ακουμπά την ευαίσθητη χορδή μου σε ανάλογα εικαστικά.
Το “Eternal Curse” δεν καινοτομεί. Δεν είναι άλλωστε αυτός ο στόχος του, ούτε είναι πάντα το ζητούμενο. Έχει φτιαχτεί όμως με αληθινό ζήλο και μεράκι, ενώ δονεί με τις ακροάσεις του χαρίζοντας μεταλλική ευδαιμονία και ξεγνοιασιά. Κι εμένα αυτό μου αρκεί και με το παραπάνω!
Είδος: Heavy Metal
Δισκογραφική: Stormspell Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 7 Μαρτίου 2025
