Υπάρχουν πολλοί οπαδοί των Iron Maiden, που θα σου πουν, Maiden μόνο με Dickinson. Ίσως αρκετοί, υποστηρίξουν, Maiden μόνο με DiAnno. Είμαι σίγουρος ότι κανένας δεν θα πει, Maiden μόνο με Bayley. Και αυτό, επειδή όταν στις αρχές τις δεκαετίας του 90, ο Dickinson, έφυγε από τους Maiden και αντικαταστάθηκε από τον Blaze, οι περισσότεροι παγώσαμε. Και παγώσαμε, επειδή τους λατρεμένους Maiden, τους είχαμε ταυτίσει με τον Dickinson.
Εν τέλει,ο Bruce επέστρεψε, ο Blaze έφυγε, οι Maiden επανεκτοξεύτηκαν, ο Blaze ξαναγύρισε στα γνώριμα για αυτόν, περισσότερο underground μονοπάτια
Έκτοτε έφτιαξε διάφορα προσωπικά projects και από το 2013,συνεργάζεται με τους Άγγλους heavy metallers, Absolva.
Στα πλαίσια της φετινής του περιοδείας, ο Bayley, μας επισκέφθηκε εκ νέου, όντας αγαπητός στο ελληνικό κοινό, και λόγω της συμμετοχής του στους Iron Maiden, αλλά και λόγω του εξωστρεφούς χαρακτήρα του, που αναβλύζει τιμιότητα και αυθεντικότητα
Όπως ήταν φυσιολογικό, και η φετινή περιοδεία,θα στηριζόταν σχεδόν αποκλειστικά,στο υλικό που γράφτηκε στα χρόνια της συμμετοχής του στους Maiden. Και τα 2 άλμπουμ, “X Factor” και “Virtual Eleven”, περιείχαν εξαιρετικές συνθέσεις και κάποια ίσως μέτρια κομμάτια. Όμως, οι καλές συνθέσεις, ήταν πραγματικά επικές και ακόμα και σήμερα παίζονται ζωντανά από τους ίδιους.
Στο χώρο του Skylad, που φιλοξενεί τον τελευταίο χρόνο τα σημαντικότερα events της Λάρισας, ο Blaze και οι Absolva, απέδειξαν χθες βράδυ, τους λόγους για τους οποίους, ο πρώτος επιλέχθηκε από τους Θεούς, και τους λόγους για τους οποίους οι δεύτεροι,νομιμοποιούνται να εκτελούν λάιβ,τα τραγούδια των Θεών. Κατά το κοινώς λεγόμενο, Bayley και Absolva, έσπειραν και θέρισαν.
Λίγο μετά τις 21.00, οι Βρετανοί ανέβηκαν στη σκηνή και για περίπου 45 λεπτά, αποδείχθηκαν ιδανικοί συνεχιστές του metal των eighties που όλοι αγαπήσαμε. Με επιρροές από Iron Maiden και Helloween,στηρίχτηκαν κυρίως στο υλικό του πρόσφατου άλμπουμ τους, “Fire in the Sky”, που είναι εξαιρετικό. Όχι απλά ζέσταναν το κοινό, όπως συνηθίζουμε να λέμε, αλλά το συνεπήραν.
Όταν κατέβηκαν από τη σκηνή, λίγο μετά τις 22.00, το ένιωθαν και οι ίδιοι, πως είχαν ικανοποιήσει πλήρως τους παρευρισκόμενους. Όταν ανέβηκαν μετά από δέκα λεπτά, και ξεκίνησαν να παίζουν το εισαγωγικό μέρος του “Lord Of the Flies”, η αδρεναλίνη εκτοξεύτηκε. Ο Blaze ανέβηκε στη σκηνή και ήδη από το πρώτο κομμάτι απέδειξε ότι βρισκόταν σε εξαιρετική κατάσταση, τόσο από φωνητικής, όσο και από ψυχοσυναισθηματικής άποψης. Το κοινό τον αγκάλιασε άμεσα και αυτός το ανταπέδιδε διαρκώς. Ακολούθησε το “Sign Of The Cross”, ίσως η καλύτερη σύνθεση από το “X Factor”, και όλα είχαν δρομολογηθεί κατά τον προσήκοντα τρόπο. Συνέχισαν με το “Judgement of Heaven”,επίσης εξαιρετικό σε εκτέλεση και απόδοση, και στο σημείο αυτό, ο Blaze μας εισήγαγε στην προσωπική του δισκογραφία, με τα “War Within Me”, “Pull Yourself Up” και “Warrior”. Κλασικό βρετανικό metal, και δικαίως βρέθηκαν σε μια setlist, που στηριζόταν σχεδόν αποκλειστικά σε υλικό των Maiden
Με το “Fortunes of War”, επιστρέψαμε στα ανθεμικά έπη του X Factor, ενώ το “Virus”, που το βρίσκει κανείς στο “Best Of the Beast” και αποτελεί το μοναδικό single,μαζί με το “Women in Uniform”, που δεν περιλαμβάνεται σε studio album, αποδόθηκε με arrangement Blaze, υπέροχα. Από τις καλύτερες στιγμές της χθεσινής βραδιάς. Ακολούθησε το “When Two Worlds Collide” και το κυρίως set list, έκλεισε με το “The Clansman”. Το sing along του κοινού έδωσε και πήρε, και απαξάπαντες, μπάντα και θεατές, βρισκόμασταν σε έκσταση
.Το άτυπο encore άρχισε με το “Como Estais Amigos”, κομμάτι που όπως μας πληροφόρησε ο Blaze, ουδέποτε έπαιξαν live οι Maiden. Δικαιολογημένα κατά την άποψή μου. Με το “Man On The Edge” επιστρέψαμε στους ύμνους, και με το “Futureal”, νιώσαμε όλοι πόσο πολύ λείπουν από τα τελευταία άλμπουμ των Βρετανών Θεών, τα τρίλεπτα τετράλεπτα σινγκλάκια του παρελθόντος. Στα δύο αυτά κομμάτια δεν έλειψαν και τα “Scream For Me Larissa”, από μέρους Blaze προς το κοινό, γεγονός που μας ‘έδεσε” ακόμα περισσότερο. Επειδή είναι η rock κοινότητα σύντροφε και συνοδοιπόρε.
Ο επίλογος, μετά από περίπου 100 λεπτά, γράφτηκε με το “The Angel and the Gambler”, σε μια κάπως διαφορετική ενορχήστρωση, όχι τόσο ικανοποιητική όσο η πρωτότυπη, χωρίς αυτό να έχει ιδιαίτερη σημασία αναφορικά με το γενικότερο impact της χθεσινής βραδιάς, που λαμβάνει αναμφίβολα θετικό πρόσημο, τόσο από πλευράς θεατών, όσο και από πλευράς Blaze και Absolva.
Όταν έπεσαν τα φώτα, σεμνά και ταπεινά, κυριολεκτικά όμως, κατευθύνθηκε στο χώρο του merch, για δωρεάν “meet and greet with the band”, αποδεικνύοντας, ότι η σχέση κοινού-καλλιτέχνη, σφυρηλατείται όχι μόνο επί της σκηνής, αλλά και πέραν αυτής.
Σε ευχαριστούμε και να μας ξανάρθεις. Και αν τυχόν βρεθείς με τον Dickinson, πες του ότι δεν είναι όλα τα cunts, greek, ούτε όλα τα greek, cunts Αν και δεν νομίζω ότι θα τον βρεις σύντομα, επειδή εσχάτως ο τελευταίος έχει αρχίσει και παρουσιάζει τα κλασικά συμπτώματα του Lord Of the Flies.
