Γυρνάς σπίτι σου μετά την δουλειά, περισσότερο ψυχολογικά καταπονημένος από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και βρίσκεις να σε περιμένει νέα μουσική. Ακόμη και αν δεν είναι το είδος που γουστάρεις, ένα χαμόγελο ενθουσιασμού εμφανίζεται στο πρόσωπό σου. Τα ξεχνάς όλα, κούραση, καθημερινότητα, ακόμη και το φαγητό. Φτιάχνεις ένα καφεδάκι και αράζεις να ακούσεις τι είναι αυτό που κατάφερε να σε “ξυπνήσει” από το λήθαργο της καθημερινότητας. Κάτσε να δεις τι λέει, Avandra και ο τίτλος του είναι “Prodigal”. Progressive metal. Οκ, δεν είναι του γούστου σου, αλλά δώσε λίγο βάση γιατί το τέταρτο album των Πορτορικανών metallers φαίνεται ότι έχει πολύ περισσότερη ουσία από πολλά heavy metal album.
Υπό τις νότες λοιπόν του “Prodigal”, αρχίζεις να μαθαίνεις για αυτούς τους prog-άδες από το εξωτικό Πουέρτο Ρίκο. Και φυσικά όχι μόνο για αυτούς, αλλά και τι στα κομμάτια πραγματεύεται το νέο τους πόνημα μιας και από την αρχή σου κέντρισε το ενδιαφέρον το γεγονός ότι πραγματικά το “Prodigal” δεν μπορεί να ακουστεί αποσπασματικά, αλλά ολόκληρο. Κάτι σου έλεγε ότι η ιστορία του είναι πιο ουσιαστική, κρύβει ένα έντονο νόημα, και μόνο μέσα από τη μελέτη της θα μπορούσες να κατανοήσεις πραγματικά το νέο δίσκο των Avandra. Και η αλήθεια είναι ότι το τέταρτο album των Πορτορικανών progsters, έχει πολύ “ψωμί” αφού καταπιάνεται με ένα τεράστιο θέμα της ανθρωπότητας, τον πόλεμο. Μόνο που εδώ, αυτό που κατορθώνουν να φέρουν στην επιφάνεια οι Avandra, δεν είναι ούτε οι αντίπαλοι, ούτε ο σκοπός, ούτε οι νικητές και ούτε οι ηττημένοι. Το “Prodigal” έχει γραφτεί, ώστε να ακουστεί η αλήθεια για τα πραγματικά θύματα του πολέμου, τις αθώες ψυχές, που όλοι μας τα προσπερνάμε ακούγοντας για τον “καλό σκοπό”. Concept λοιπόν; Ναι, θα μπορούσε αφού έχει όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσει υπό αυτήν την ‘’ταμπέλα’’. Νομίζω ότι και οι ίδιοι οι Avandra, θα ένοιωθαν μια μεγάλη ικανοποίηση γνωρίζοντας ότι έχεις αντιληφθεί από τόσο νωρίς τις concept προθέσεις τους. Θα ήξεραν πλέον, ότι έχεις καταφέρει να μπεις στα έγκατα της ιστορίας τους. Μεγάλο ζήτημα. Δεν το καταφέρνουν όλοι.
Εάν έχεις ακούσει έστω και λίγο τους Avandra μέχρι το “Skylighting”, τότε ίσως θορυβηθείς λίγο με την “αλλαγή” στον ήχο τους. Όχι, προς Θεού, δεν έχουν ξεφύγει από τα τεχνικά στοιχεία και τις prog φόρμες τους, αλλά στο “Prodigal” οι Πορτορικανοί έχουν προσθέσει μια πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα και ένα πιο βαρύ ύφος που εφαρμόζει άριστα με την ιδέα που πραγματεύονται στο νέο τους δίσκο. Η μπάντα καταφέρνει εξίσου να συγκρατήσει και να αποδώσει, όλα εκείνα τα heavy και μελωδικά στοιχεία της, την ένταση και την ιντριγκαδόρικη υφή του ήχου της και ταυτόχρονα να παράγει πιο “μουντά” και βίαια συναισθήματα που δίνουν έναν διαφορετικό, ιδιαίτερο τόνο στην νέα προσπάθεια του group. Έναν τόνο, που μοιάζει να σε στοιχειώνει στην ολότητά του και πραγματικά χάνει την αξία του όταν ακούγεται αποσπασματικά. Με λίγα λόγια, το “Prodigal” μοιάζει μια ιδιοφυής prog “παράσταση” όταν το ακούσεις ολόκληρο, ενώ φαίνεται ότι “πελαγοδρομεί”, ότι “χάνει” το δρόμο του όταν ακούγεται κομμάτι-κομμάτι.
Όσον αφορά το συνθετικό κομμάτι, οι Avandra έχουν καταφέρει μέσα στα δέκα κομμάτια να περικλείσουν όλα εκείνα τα άσχημα συναισθήματα και όλες τις βίαιες συνθήκες ενός πολέμου και συνάμα τις επιπτώσεις, τα αποτελέσματα, αλλά και την ελπίδα που γεννιέται με το πέρας του. Τη φρίκη και τις άθλιες συνθήκες μιας πολεμικής κατάστασης, μπορείς να τις νιώσεις στα “The Downpour”, “Facing An Armored Dreadnought”, “In Memoriam” και “Dissembling The Artifice”, ενώ τα “New Beginnings”, “A Trace Of Home” και “Daybreak” σου αφήνουν έντονο το σημάδι της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο. Τα death φωνητικά στα “The Downpour” και “Dissembling The Artifice”, φαντάζουν να αμβλύνουν τα άσχημα συναισθήματα, ενώ οι “φωτεινές” μελωδικές γραμμές των “A Trace Of Home” και “Daybreak”, μοιάζουν να αγγίζουν την λύτρωση από αυτό το έντονο μαρτύριο. Το “Prodigal” μπορεί να θεωρηθεί ως μία παροιμιώδη μάχη μεταξύ καλού και κακού, με τα πραγματικά θύματα να είναι οι “ήρωες” σε αυτό το έπος.
Οι Avandra με το “Prodigal” φαντάζουν περισσότερο από ποτέ, ως το νόθο παιδί των Dream Theater και των Leprous, των Fates Warning και των Porcupine Tree. Καταφέρνουν να δημιουργήσουν έναν συνδυαστικό progressive ήχο, που από τη μία θα αναδεικνύει τις τεχνικές και μελωδικές αρετές της μπάντας και από την άλλη θα αντιπαρατάσσει μια dark και ambient μουσική λογική. Το “Prodigal” μοιάζει να αποτελεί την μουσική κορυφή των Πορτορικανών progsters, που δύσκολα θεωρώ θα μπορέσουν να ξεπεράσουν ακόμα και οι ίδιοι. Τέτοια album, σε κάνουν να πιστεύεις ότι δεν υπάρχουν όρια στο heavy metal και κακώς ασχολούμαστε με τις ταμπέλες. Αυτό που μετράει, είναι η καλή metal μουσική και το “Prodigal” ανήκει σε αυτό το είδος. Κρίμα που έχουν βγει οι λίστες…
Είδος: Progressive metal/Rock
Δισκογραφική: Layered Reality Productions
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 18 Νοεμβρίου 2022
Facebook: https://www.facebook.com/avandraPR
Bandcamp: https://avandra.bandcamp.com/album/skylighting-2
