“Τριάντα χρόνια αργότερα οι Atrophy ή αν θέλετε ο Brian Zimmerman, προσπαθούν και πάλι να ανακτήσουν λίγο από το status εκείνης της εποχής, πράγμα το οποίο φαντάζει σχεδόν αδύνατο ή μήπως όχι;” Αυτή ήταν μία από τις τελευταίες προτάσεις του κειμένου που είχε γραφτεί προ διετίας εδώ στο Soundcheck, και αφορούσε την επανακυκλοφορία των μέχρι τότε μοναδικών album των Αμερικανών Atrophy.
Η μπάντα του τραγουδιστή Brian Zimmerman λοιπόν κυκλοφορεί album έπειτα από 34 ολόκληρα χρόνια. Και γιατί λέω η μπάντα του; Γιατί μετά το reunion του 2015 (μόνο με τον ντράμερ Tim Kelly) φτάνουμε στο 2021 και ο Zimmerman μένει ολομόναχος προς αναζήτηση νέων μελών για τη συνέχιση των Atrophy (είχε κρατήσει το όνομα εν τω μεταξύ). Όχι και ό,τι καλύτερο για έναν βετεράνο τραγουδιστή να προσπαθήσει να κρατηθεί στην επιφάνεια μετά από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Κι όμως. Ο Zimmerman βρίσκει τους μουσικούς που θα τον πλαισιώσουν και καταφέρνει να παραθέσει το 3ο ολοκληρωμένο album των Atrophy με τίτλο “Asylum”. Οι προσδοκίες αυξάνονται ήδη με την κυκλοφορία των δύο πρώτων singles, “Punishment For All” και “Seeds Of Sorrow” για να κορυφωθούν με την αποκάλυψη του εξωφύλλου του δίσκου. Η φιγούρα που δεσπόζει πάνω από το “άσυλο” κοιτάζει ευθέως το ντεμπούτο “Socialized Hate” και επιδεικτικά φαίνεται να σε προσκαλεί να εισέλθεις σε αυτό. Και απ’ ότι φαίνεται δε θα απογοητευτείς.
Παρ’ όλο που το εναρκτήριο “Punishment For All” σου είναι ήδη γνωστό, αυτό δεν αφαιρεί καθόλου τη δυναμική που αρμόζει στο ρόλο ενός τέτοιου τραγουδιού, η οποία είναι να σε πιάσει από το σβέρκο από την αρχή και να σε κοπανήσει στα ντουβάρια του “ασύλου” των Αμερικανών. Μια δυναμική που διατηρείται και στο “High Anxiety” που ακολουθεί και το οποίο πατάει πάνω στα χνάρια των ύστερων Testament. Όταν μιλάμε για old school αισθητική απλωμένη στα πρότυπα του thrash metal, τότε οφείλουμε να παραδεχτούμε πως μπάντες σαν τους Atrophy φαίνεται να την έχουν στο DNA τους, ασχέτως του γεγονότος πως δεν αποτελούνται πλέον από το κλασικό τους line-up.
Η δουλειά που έχει γίνει στις κιθάρες από τους Mark Coglan και Nathan Montalvo είναι άξια θαυμασμού και απαιτεί το σεβασμό σου με το ανάλογο headbanging. Τραγούδια όπως το προαναφερθέν “Seeds Of Sorrow”, το “Bleeding Out” και το “American Dream” με τη συμμετοχή του κιθαρίστα των Heathen, Kragen Lum θα μπορούσαν άνετα να βρίσκονται σε κάποιο από τα δύο πρώτα album της μπάντας. Από’ κει και μετά, έχεις έναν Brian Zimmerman ο οποίος φαίνεται να μην έχει επηρεαστεί από τα τόσα χρόνια αποχής και η χαρακτηριστική, γεμάτη “γρέζι”, φωνή του ακούγεται ακόμη ακμαία δείχνοντας πως παίζεται το παιχνίδι. Η φωνή του είναι μία από τις πλέον αγαπημένες μου στο χώρο του ιδιώματος και με λυπεί κάπως το γεγονός πως όλο αυτό το διάστημα δεν είχα την ευκαιρία να τον ακούσω έστω σε κάποιες άλλες κυκλοφορίες. Ακόμη κι έτσι όμως, μια κάποια αποζημίωση έρχεται με τις ερμηνείες στο “Asylum” και ειδικά στην τρομερή τριάδα που κάνει επίλογο στο album. Η ακρόαση των “Close My Eyes”, “The Apostle” και “Five Minutes ’til Suicide” πρέπει να γίνεται χωρίς διακοπή από εξωγενείς παράγοντες και με το δάχτυλο κρατημένο πάνω απ΄το repeat.
Κυρίες και κύριοι οι Atrophy δημιούργησαν ένα album αντάξιο της βραχύβιας αλλά σημαντικής καριέρας τους. Ένα album που τροφοδοτείται (και πολύ καλά κάνει) από το παρελθόν αλλά στέκεται ακλόνητο στο παρόν. Ένα album το οποίο είμαι σίγουρος πως θα μνημονεύεται και στο μέλλον. Αυτή η μπάντα δεν έπρεπε να είχε εγκαταλείψει ποτέ. Ίσως τότε αυτό το χρονικό “άλμα” από το 1990 μέχρι σήμερα να ήταν αχρείαστο.
Είδος: Thrash metal
Δισκογραφική: Massacre Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 15 Μαρτίου 2024
