Οι Ολλανδοί βετεράνοι του death metal, Asphyx, επιστρέφουν στη χώρα μας, για μια εμφάνιση την οποία ανέμεναν αρκετά χρόνια οι οπαδοί τους. Στο πλαίσιο αυτό, βρήκαμε την ευκαιρία και επικοινωνήσαμε με τον θρυλικό τραγουδιστή Martin van Drunen, ο οποίος αποδείχθηκε ένας εξαιρετικός συνομιλητής. Χειμαρρώδης και αναλυτικότατος. Απολαύστε τον!!!
Martin σε καλησπερίζω από Αθήνα! Θα ήθελα να σε καλωσορίσω και να σου πω ότι είναι τιμή να φιλοξενούμε τους “τεράστιους” Asphyx στο Soundcheck.Network.
Σ’ευχαριστούμε Νίκο! Είναι πάντα χαρά μας να συνομιλούμε με Έλληνες Metalheads. Μόνο υπέροχες αναμνήσεις έχουμε από τη χώρα σας.
Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από το τελευταίο σας εξαιρετικό album “Necroceros”. Ποια είναι τα σχόλια από την κυκλοφορία του, λαμβάνοντας υπόψη ότι βγήκε κατά την περίοδο του κορωνοϊού;
Οι αντιδράσεις ακόμη και σήμερα είναι “συντριπτικές”. Και η εταιρεία μας, η Century Media/Sony είναι επίσης πολύ ευχαριστημένη όσον αφορά στις πωλήσεις. Φαίνεται πως δεν περίμεναν να πάει τόσο καλά, ειδικά σε αυτές τις εποχές με τα παράνομα downloads και τις διαδικτυακές πλατφόρμες. Φυσικά, αυτό είναι φανταστικό. Αλλά το καλύτερο είναι ότι, όπου κι αν παίζουμε, έρχονται τόσοι πολλοί θαυμαστές με το αντίτυπο του album και μας ζητάνε να τους το υπογράψουμε, κάτι το οποίο κάνουμε πάντα με μεγάλη τιμή και ευχαρίστηση γιατί για εμάς, ως Asphyx, το μεγαλύτερο κοπλιμέντο που μπορούμε να πάρουμε στο τέλος, είναι από τους πιστούς κι αφοσιωμένους θαυμαστές μας.
Και αν μας πουν πόσο εξαιρετική, “βρώμικη” και “βάναυση” είναι μια ακόμη νέα μας κυκλοφορία, τότε καταφέραμε πλήρως να μην τους απογοητεύσουμε και να ανταμείψουμε την αφοσίωσή τους. Ξέρουμε πως μπορούμε να βασιστούμε σε αυτούς κι αυτοί σε εμάς. Και ποιος ξέρει, ίσως πουλήσαμε ακόμη περισσότερο εξαιτίας του ιού, αφού δεν υπήρχαν συναυλίες όπου οι metalheads μπορούσαν να πάνε κι έτσι μπόρεσαν να ξοδέψουν περισσότερα σε νέες κυκλοφορίες. Αλλά αυτό είναι καθαρή εικασία από τη δική μου μεριά. Ωστόσο, παραμένουμε έκπληκτοι με το γεγονός του πόσοι deathsters έρχονται σε εμάς με το βινύλιο. Δε φαίνεται να υπάρχει τέλος σε αυτό. Δε χρειάζεται βέβαια να πω ότι αυτό μας κάνει πολύ, πολύ υπερήφανους.
Ποιο είναι λοιπόν το πραγματικό νόημα πίσω από τον τίτλο; Είναι τόσο απαισιόδοξο όσο ακούγεται, σε μια τόσο απαισιόδοξη εποχή; Στα αυτιά μου ακούγεται σαν μια “εποχή θανάτου”.
Λοιπόν, το πλάσμα “Necroceros” σίγουρα φέρνει μια εποχή θανάτου (γέλια). Είναι όμως μια φανταστική οντότητα. Μου αρέσει να διαβάζω πολύ και κάποιες φορές και κόμικς. Έτσι, γλωσσολογικά μπορώ να γίνω λίγο πιο δημιουργικός και να καταλήξω σε ανύπαρκτα θέματα. Το Necroceros είναι ένας συνδυασμός των λέξεων Νεκρός και Ρινόκερος! Στο μυαλό μου είχα έναν τεράστιο διαγαλαξιακό “καταβροχθιστή”, που τρεφόταν με κάθε είδους κοσμική ενέργεια, αφήνοντας πίσω του μόνο κενές σφαίρες, αφού έχει καταναλώσει οποιοδήποτε ουράνιο σώμα. Μόλις πρότεινα το “Necroceros” για τίτλο του album, τα αγόρια το λάτρεψαν κι έτσι αποφασίσαμε να το κρατήσουμε και να το χρησιμοποιήσουμε.
Αλλά στο παρελθόν κάτι σαν το “Deathhammer” είχε προκύψει κατευθείαν από τη φαντασία μου επίσης. Δεν είναι λοιπόν η πρώτη φορά που οι Asphyx χρησιμοποιούν αυτοσχέδιο λεξιλόγιο. Το πιο σημαντικό είναι να ακούγεται “απειλητικό”, “δυνατό”, “πιασιάρικο” και “πομπώδες”. Όπως ακριβώς το metal που παίζουμε. Αυτό που βλέπεις, είναι κι αυτό που λαμβάνεις. Αλλά κατά κάποιο τρόπο, ναι ο τίτλος είναι απαισιόδοξος, γιατί στο τέλος του ίδιου του τραγουδιού δεν έχει απομείνει τίποτα από τον πλανήτη μας παρά ένας σωρός από συντρίμμια. Με άλλα λόγια, θα πεθάνουμε όλοι!! (γέλια).
Δεν είχατε την ευκαιρία να προωθήσετε το album με τον σωστό τρόπο λόγω όλης αυτής της κατάστασης. Τώρα που βρίσκεστε ξανά στον δρόμο, θεωρείτε τους εαυτούς σας πιο “πεινασμένους” από πριν;
Βασικά, όλη αυτή η κατάσταση με τον Covid μας ανάγκασε να αντιμετωπίσουμε τις σύγχρονες πιθανότητες για το πώς να προωθήσουμε ένα νέο album. Παραδοσιακά, πάντα κάνουμε ένα λεγόμενο “release show” όπου παίζουμε σχεδόν ολόκληρο το νέο album αποκλειστικά, και συνήθως αυτό το show γινόταν sold out σε χρόνο μηδέν. Μόνο που αυτό ήταν εκτός συζήτησης λόγω της πανδημίας. Κι έτσι δοκιμάσαμε να κάνουμε ένα live – stream δωρεάν, όπου οι οπαδοί θα μπορούσαν να κάνουν κάποια δωρεά αν ήθελαν ή να παραγγείλουν special merchandise της μπάντας, επειδή γνωρίζουμε καλά πως δε μπορούν όλοι στον πλανήτη να ξοδέψουν ένα ή περισσότερα ευρώ για ένα live- stream. Ήταν περίεργο να μην παίζουμε μπροστά σε ένα μαινόμενο κοινό και ελπίζω να μη χρειαστεί να το ξανακάνω ποτέ, αλλά είχαμε πάνω από 60.000 θεατές παγκοσμίως κι έτσι ήταν αρκετά επιτυχημένο. Επίσης, πριν την κυκλοφορία του album κάναμε κάποια επονομαζόμενα “Corona – shows” με περιορισμένο αριθμό θεατών οι οποίοι έπρεπε να κάθονται και να φοράνε μάσκες. Έτσι το stream αποτέλεσε ένα βήμα παραπέρα.
Τώρα, κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι “underground die – hard” μλκς (wankers για την ακρίβεια), μας επέκριναν πως το metal δεν πρέπει να παίζεται κατ’αυτόν τον τρόπο, και συμφωνώ ότι και για εμάς ήταν πολύ ασυνήθιστο και παράξενο στην αρχή. Όμως η αντίδραση των οπαδών μας, μας έδειχνε πως κάναμε το σωστό, καθώς απλώς ο κόσμος λαχταρούσε για “βίαιη” live metal δράση. Δεν έχει σημασία η κατάσταση. Και για εμάς, αυτά τα shows και το streaming ήταν μεγάλη πρόκληση και μαθησιακή εμπειρία, τα οποία όμως στέφθηκαν με μεγάλη επιτυχία. Αλλά ναι, ήμασταν πολύ, πολύ “πεινασμένοι” μόλις μπορέσαμε να ανέβουμε και πάλι στις σκηνές παγκοσμίως με τον καλό παλιομοδίτικο τρόπο. Μέχρι τώρα έχουμε δώσει τόσες πολλές συναυλίες σε μικρό χρονικό διάστημα, που είναι καλό για εμάς να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα και να ανανεώσουμε την ενέργειά μας εν όψει των επερχόμενων μηνών.
Υπήρχε χρόνος για τη συγγραφή νέας μουσικής; Ίσως να κάνω λάθος, αλλά πιστεύω ότι οι περιοδείες “γεννούν” μεγάλη έμπνευση για τις μπάντες. Πρόκειται να ακούσουμε κάτι καινούργιο σύντομα ή όχι ακόμη;
Αυτό, δεν λειτουργεί ακριβώς έτσι για τους Asphyx. Εντάξει, μερικές φορές κατά τη διάρκεια ενός soundcheck, ο Paul (Baayens) έρχεται με ένα νέο riff (επί λέξει “fat fresh shredder”) και μπορεί να έχει εντελώς αυθόρμητες ιδέες στις πιο περίεργες στιγμές ή καταστάσεις, αλλά μόλις είναι σε θέση να τις ηχογραφήσει, ανεβαίνει στο μικρό στούντιο του σπιτιού του στη σοφίτα, παίζει το υλικό και μου το στέλνει, για να δω αν μπορώ να βρω έμπνευση για οποιοδήποτε είδος θέματος-τραγουδιού, από πλευράς στίχου. Και αφού έχω διαβάσει πάρα πολύ, καταλήγω τελικά με καμιά 100αριά ιδέες για τραγούδια. Έτσι, το μόνο που χρειαζόμαστε είναι αυτή η τέλεια ισορροπία μεταξύ μουσικής και στίχων. Και ναι, έχουμε νέο μουσικό “χάος” ήδη γραμμένο (γέλια). Αλλά πραγματικά δεν μπορώ να πω πότε θα βγάλουμε κάτι νέο ξανά. Ίσως εργαστούμε πιο εντατικά γι’ αυτό μέσα στο επόμενο έτος. Θα δούμε.
Οι περισσότεροι αναφέρονται στη σκηνή της Φλόριντα ή στο Σουηδικό death metal, αλλά παραλείπουν να αναφέρουν την Ολλανδική σκηνή, η οποία έχει επίσης σπουδαίες μπάντες όπως οι Sinister, οι Pestilence, οι Gorefest κ.λπ. Πώς νιώθεις που είσαι μέρος μιας τόσο “δυνατής” σκηνής; (Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι Asphyx ηγούνται της death metal σκηνής στην Ολλανδία)
Αυτό μας γεμίζει πραγματικά με υπερηφάνεια και εκτιμώ πολύ τα λόγια σου. Πράγματι, σήμερα είμαστε το κορυφαίο death metal συγκρότημα στην Ολλανδία και είμαστε πολύ υπερήφανοι που μετά από τόσα χρόνια, λάβαμε τεράστια αναγνώριση και αποδοχή από τους Ολλανδούς deathsters, ανταμείβοντάς μας και με μια είσοδο στα charts με το “Necroceros”, που είναι για την Ολλανδία, ένα απόλυτα μοναδικό επίτευγμα. Οπότε ναι, είναι φανταστικό όχι μόνο να είσαι μέρος αυτού, αλλά και να είσαι ο κύριος εκφραστής μιας σκηνής που είναι ακόμα πολύ ζωντανή και ακόμα καλύτερη, μεγαλώνοντας δυνατά με τόσες παλιές και νέες μεγάλες μπάντες που είναι όλοι φίλοι και συνεργάτες, όπως οι Graceless, οι God Dethroned, οι Soulburn, οι Officium Triste, οι Bodyfarm, οι Massive Assault, οι Cryptopsis, οι Entrapment, οι Legion of the Damned, οι Mouflon και τόσες άλλες πολύ καλές μπάντες.
Και συμπτωματικά, εγώ και ο Alwin (Zuur) είχαμε μια κουβέντα, καθοδόν προς μία συναυλία, για το γεγονός ότι δεν υπάρχει πραγματική ένδειξη εάν μια μπάντα προέρχεται από την Ολλανδία. Με άλλα λόγια, σε αντίθεση με τις σουηδικές ή αμερικανικές μπάντες, οι Ολλανδοί δεν έχουν συγκεκριμένο ήχο εκτός από τη δική τους ατομική προσέγγιση ως μπάντα. Οι Asphyx δεν είναι συγκρίσιμοι με τους Sinister και οι Soulburn δε μπορούν να συγκριθούν με τους Officium Triste, για να αναφέρουμε μόνο μερικά παραδείγματα. Και υποθέτω ότι αυτό δείχνει ότι όλα τα Ολλανδικά συγκροτήματα προσπαθούν πολύ σκληρά να είναι αυθεντικά. Και κατά τη γνώμη μου, αυτή είναι η δύναμη της σκηνής των Κάτω Χωρών, εκτός από το ότι όλοι παραμένουν “προσγειωμένοι” στο έδαφος και εύχονται ο ένας στον άλλο καλή τύχη. Μια πολύ “υγιής” και αξιοθαύμαστη στάση, η οποία δημιουργεί μια ωραία ατμόσφαιρα μεταξύ των ολλανδικών συγκροτημάτων, αν μου επιτρέπεται να το πω.
Μπορείς να θυμηθείς κάποια αξιοσημείωτη στιγμή από εκείνες τις μέρες που η σκηνή ήταν ακόμα στην αρχή;
Ωω! Υπάρχουν τόσες πολλές! Αλλά υποθέτω ότι αυτή είναι μία αξιομνημόνευτη: Είχαμε ένα live με τους Asphyx στη Νότια Ολλανδία κάπου το 1989 ή το 1990, πιστεύω μαζί με τους Delirium. Και προς δυσάρεστη έκπληξή μας, υπήρχε ένα άτομο το οποίο είχε πληρώσει για να δει τη συναυλία (γέλια)! Εγώ λοιπόν, ο Bob (Bagchus) και ο Erik (Daniels) είπαμε στους εαυτούς μας: “Λοιπόν, έχουμε ένα κιβώτιο μπύρες, μια σκηνή, οπότε ας το θεωρήσουμε αυτό ως μια επαγγελματική πρόβα”. Και έτσι οργιστήκαμε και ευχαριστηθήκαμε για πάρτη μας. Μετά τη συναυλία, αυτός ο τύπος ο οποίος ήταν όλο το πλήθος, ήρθε κοντά μας και μας είπε ότι δε θα ξεχάσει ποτέ αυτή τη στιγμή, όπου μια μπάντα έκανε μια εξαιρετική εμφάνιση μόνο για αυτόν (γέλια)! Ναι, εκείνες οι παλιές καλές μέρες όπου το death metal δεν ήταν ακόμα ακριβώς το πιο δημοφιλές είδος.
Από την αρχή μέχρι σήμερα, οι Asphyx ευτυχώς δεν άλλαξαν ποτέ το στυλ τους. Φυσικά εξελίχθηκαν μέσα από τη δική τους μοναδικότητα, αλλά παρέμειναν πιστοί στις αρχές τους. Έχετε νιώσει ποτέ την ανάγκη για περισσότερο “πειραματισμό”;
(Γέλια) Δεν έχω πολλά να προσθέσω σε αυτό που ήδη αναφέρεις παραπάνω Νίκο. Ευχαριστώ!
Όχι, οι Asphyx δεν έχουν καμία ανάγκη να “πειραματιστούν”. Αυτό που είναι πιο σημαντικό για εμάς, είναι ότι οι οπαδοί των Asphyx δε θα απογοητευτούν ποτέ με το να αλλάξουμε δραστικά το στυλ μας ή να δοκιμάσουμε ορισμένα πράγματα που δεν θα θέλαμε ούτε εμείς. Στα τελευταία album, “Incoming Death” και “Necroceros”, με τα τραγούδια “Grand Denial” και “Three Years of Famine”, σύμφωνα με τα πρότυπα των Asphyx, τολμήσαμε ήδη να εφαρμόσουμε κάτι που οι άνθρωποι δεν θα περίμεναν ποτέ να κάνουμε. Και είχαμε μικρές αμφιβολίες αν οι οπαδοί θα το εκτιμούσαν.
Ευτυχώς, οι περισσότεροι μάλιστα θεωρούν και τα δύο κομμάτια από τα καλύτερα που έχουν ηχογραφήσει ποτέ οι Asphyx. Μέχρι εκεί όμως θα φτάσουν οι “πειραματισμοί” μας. Δε θα αλλάξουμε ποτέ το στυλ μας γιατί αγαπάμε αυτό που κάνουμε. Δεν υπάρχει λόγος και κυρίως θέληση από την πλευρά μας να περάσουμε διαφορετικά μουσικά σύνορα. Επίσης, υπάρχει αυτό το πολύ σημαντικό ζήτημα που ονομάζεται “πίστη”. Νομίζω ότι δήλωσα ήδη παραπάνω, ότι δε θα απογοητεύσουμε ποτέ τους οπαδούς μας. Η φόρμουλά μας είναι αρκετά απλή, όντας ακόμα αφοσιωμένοι metalheads οι ίδιοι, και δε μπορούμε και δε θα βγάλουμε ποτέ υλικό το οποίο δε θα είναι 110% εμείς οι ίδιοι! Αυτή είναι η εγγύηση των Asphyx.
Ακολουθείτε κάποια πρότυπα γραφής όταν κάνετε ένα album ή είναι απλώς το «φονικό ένστικτο» και η εμπειρία ενός μουσικού; Θέλω να πω, υπάρχουν συγκεκριμένοι ρόλοι όταν δημιουργείτε ένα album;
Υπάρχουν μερικά συγκεκριμένα “πρότυπα” που χρησιμοποιούμε μόλις αρχίσουμε να γράφουμε νέα τραγούδια. Αλλά αυτά δεν σχεδιάζονται ποτέ πραγματικά με την έννοια του “τώρα θα τελειώσουμε ένα νέο κομμάτι”. Πάντα το αφήνουμε να συμβεί αυθόρμητα. Αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι ότι ο Paul έχει αρκετά riffs στο “ράφι”, τα οποία θα έχω και εγώ, αφού τα έχει ηχογραφήσει και μου τα έχει στείλει. Αφού ξεχωρίσουμε τα τέλεια, αρχίζουμε να τα οργανώνουμε, ώστε να μπορώ να τον ενημερώσω σε ποια μέρη σκοπεύω να κάνω τα φωνητικά μου και για τους χρόνους που θα πρέπει να παιχτούν συγκεκριμένα riffs μέσα στο τραγούδι, σε περίπτωση που έχει αμφιβολίες για αυτό. Υπάρχει λοιπόν μια πρόχειρη εκδοχή ενός κομματιού. Για να το ολοκληρώσουμε πραγματικά, συναντιόμαστε σε μια αίθουσα προβών με τον Husk (Stefan Hüskens) και τον Alwin, για να δούμε πώς θα ακούγεται ζωντανά και αν μπορεί να έχουν επιπλέον ιδέες για να το διαμορφώσουν στην εντέλεια στα πρότυπα των Asphyx.
Μόλις δημιουργήσουμε περίπου 10-12 τραγούδια, μπορούν να αρχίσουν να ηχογραφούν, και πάνω σε αυτές τις τελικές εκδόσεις θα γράψω τους στίχους μου, αφού ξέρω (και αισθάνομαι, γιατί ποτέ δεν σκέφτομαι στίχους, βγαίνουν αυθόρμητα πάνω στα riffs του Paul και ακολουθώ μόνο το ένστικτό μου) ακριβώς πού θα είναι οι στίχοι. Αλλά πριν από αυτό, έχω ήδη ξεκαθαρίσει ποιο συγκεκριμένο θέμα ταιριάζει σε κάθε διαφορετικό τραγούδι. Για να το κάνω πιο ξεκάθαρο, οι στίχοι του “Botox Implosion” δε θα ταίριαζαν ποτέ πάνω στη μουσική του “Three Years of Famine”. Υποθέτω ότι αυτός είναι βασικά με λίγα λόγια ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η σύνθεση των τραγουδιών στους Asphyx. Υπάρχει κάποια καθοδήγηση στο “χάος” μας τελικά.
Με μια καριέρα 30 ετών, είμαι σίγουρος ότι έχετε επηρεάσει τόσες πολλές νέες μπάντες. Ποιες είναι όμως οι μπάντες που επηρέασαν τους Asphyx; Θα μπορούσες να μας πεις κάποιες από αυτές καθώς και μερικές από τις πιο σύγχρονες που σου αρέσει να ακούς;
Σκεφτόμενος πολλές νεότερες μπάντες που έρχονται σε εμάς αφού μοιραστήκαμε τη σκηνή μαζί τους, ζητώντας φωτογραφίες και λέγοντάς μας ότι ήμασταν μια μεγάλη έμπνευση για αυτούς, υποθέτω ότι επηρεάσαμε μερικές νεότερες μπάντες, ναι. Πράγμα για το οποίο είμαστε και πάλι, πολύ περήφανοι και νιώθουμε μεγάλη τιμή. Θέλω να πω, είναι το ίδιο για εμάς, όπως όταν συναντούμε κάποιες από τις παλιές μας επιρροές, όταν κι εμείς ως ενθουσιασμένοι θαυμαστές, θέλαμε να δούμε αν μπορούμε να πούμε δυο κουβέντες ή να βγάλουμε καμιά φωτογραφία.
Φυσικά, μέσα στο συγκρότημα σήμερα, όλοι έχουμε τις κύριες προσωπικές μας επιρροές, αλλά οι μπάντες που αποτέλεσαν μεγάλη και άμεση μουσική έμπνευση για τους Asphyx ήταν πιθανώς μπάντες όπως οι Venom, Hellhammer (και επομένως οι Celtic Frost), Black Sabbath, Trouble, Master (Deathstrike), Winter, Possessed, Necrophagia, Discharge, Sodom, Destruction, Kreator, Exodus, Slayer και Metallica, αλλά φυσικά μιλάω για τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Προς μεγάλη μου ντροπή πρέπει να ομολογήσω ότι φέτος δεν έχω ακούσει πολλές πρόσφατες κυκλοφορίες, αλλά από νεότερες μπάντες τα τελευταία χρόνια μου αρέσουν μπάντες όπως οι Cryptic Brood, οι Outre-Tombe, οι Molder, οι Necrophagore, οι Revel in Flesh, οι Acidez ή οι Necrovorous από τη χώρα σας. Αλλά όπως είπα, πρέπει να αναπληρώσω μέσα στο 2022.
Επιστρέφετε στην Αθήνα μετά από 10 χρόνια. Τί θυμάσαι από εκείνη τη βραδιά και τι μπορούμε να περιμένουμε από την επερχόμενη συναυλία;
A ναι, είμαι λίγο μπερδεμένος γιατί η τελευταία μας παράσταση στην Ελλάδα ήταν στη Θεσσαλονίκη (2016), η οποία ήταν επίσης φοβερή, ειδικά επειδή ο καημένος ο Paul ήταν πολύ άρρωστος. Έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που παίξαμε την Αθήνα; Πφφ! Τότε ήρθε πραγματικά ο καιρός! Αλλά έχουμε υπέροχες αναμνήσεις από εκείνη την τελευταία εμφάνιση στην Αθήνα. Ήταν ένα “θερμό” και “άγριο”, ένα εντελώς “τρελλαμένο” πλήθος! Και μετά το live πήγαμε σε ένα metal bar όπου μέθυσα πολύ, μαζί με τους τύπους από τους Suicidal Angels. Οπότε ναι, ήταν καλές στιγμές. Θα φροντίσουμε να ξανασυμβεί!
Δεν χρειάζεται να πούμε ότι σε λίγες ημέρες θα παίξουμε ξανά “οργισμένα” όπως μόνο οι Asphyx μπορούν, δίνοντας όπως πάντα ό,τι έχουμε, οπότε να περιμένετε μια πολύ έντονη συναυλία. Είναι αρκετά δύσκολο για εμάς να επιλέξουμε κομμάτια από όλα τα album που έχουμε κυκλοφορήσει και να φτιάξουμε ένα κατάλληλο setlist, αλλά προσπαθούμε να τους ευχαριστήσουμε όλους με μια αξιοπρεπή μίξη παλιού και νέου υλικού. Πολύς ιδρώτας, πολλές μπύρες, πολύ headbanging και πολλή ένταση.
Ανυπομονούμε λοιπόν για την 5η Νοεμβρίου και ελπίζω μετά την παράσταση να είμαι σε θέση να πω: “Θυμηθείτε, θυμηθείτε την 5η Νοεμβρίου, την ημερομηνία που οι Asphyx “κατέστρεψαν” αυτό το μέρος” (μια παράφραση του “Remember, remember the 5th of November…από το “V for Vendetta”). Τα τελευταία λόγια είναι δικά σου, για να αφήσεις ένα μήνυμα στους Έλληνες θαυμαστές σας.
(Γέλια) Μπορώ να σου υποσχεθώ αυτό Νίκο: Οι Asphyx πάντα κάνουν αυτό που λένε!!! Αλλά όπως είπα και πριν, είμαστε πολύ χαρούμενοι και έτοιμοι να παίξουμε επιτέλους ξανά στην Αθήνα μετά από τόσα χρόνια. Γνωρίζουμε την αφοσίωση και τον ενθουσιασμό των Ελλήνων θαυμαστών μας και μας γνωρίζουν κι εκείνοι. Οπότε μπορούν να περιμένουν από εμάς, όχι μόνο ότι θα δώσουμε μια αξέχαστη παράσταση, αλλά και όπως κάνουμε πάντα, δίνουμε την ευκαιρία να μας γνωρίσουν, να υπογράψουμε τα αντικείμενά τους, να βγάλουμε μερικές selfies και να πιούμε μια μπύρα μαζί. Άλλωστε, δεν είμαστε τίποτα χωρίς εσάς τους “μανιακούς”. Τα λέμε στο δρόμο, στο πλήθος και τελικά, επάνω στη σκηνή!
Martin! Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου.
Κι εμείς ευχαριστούμε για την υποστήριξή σας.
Website: https://www.asphyx.nl/
Facebook: https://www.facebook.com/officialasphyx
